سايت سازمان کارگران انقلابی ايران (راه کارگر)

پنجشنبه ۷ آذر ۱۳۹۸ برابر با ۲۸ نوامبر ۲۰۱۹

خشونت سیستماتیک علیه زنان چیست
و چگونه می‌توان با آن مقابله کرد؟

جهان زیر سلطه نولیبرالیسم، انباشته از خشونت علیه تمامی انسان‌ها و طبیعت است و به تبع آن خشونت علیه زنان نیز ابعاد بسیار گسترده ای دارد، از خشونت‌های خانگی گرفته تا خشونت‌ها و آزارهای کلامی و یا خشونت‌های اقتصادی و ... به رغم تلاش‌های زیادی که در سراسر جهان علیه خشونت علیه زنان شده و می‌شود، این خشونت‌ها روز به روز گسترش یافته و حتا ابعاد جدیدی نیز یافته است. به راستی چرا؟ در تحقیقات و بحث‌های نظری بسیار، دلایل این امر بارها و بارها مورد بررسی نظریه‌پردازان و فعالان حقوق زنان و ... قرار گرفته است و گام‌هایی نیز در این راستا برداشته شده است اما تا رسیدن به محو این خشونت هنوز ر اه درازی پیش روست.

پنجشنبه ۲۳ آبان ۱۳۹۸ برابر با ۱۴ نوامبر ۲۰۱۹

نامۀ اعتراضی بیش از ۲٠٠ از بازنشستگان کشوری و تامین اجتماعی به سرکوب گردهم آئی های ۱۹ و ۲۱ آبان ۱۳۹۸

متاسفانه نه تنها امنیت تجمع ما تامین نشد بلکه سیل ماموران امنیتی ، موتورسواران و نیروهای انتظامی وضدشورش و لباس شخصی روزهای ۱۹ و ۲۱ آبان بهارستان را صحنه جنگ خیابانی کردند وباانواع تهدیدها وتوهین ها با بازنشستگانی که چیزی جز حقوق قانونی ومصوب شده خود نمی خواستند پذیرایی نمودند پیر مردان وپیرزنان را هُل میدادند واهانت می کردندوچه خوب !! حرمت خدمتگزاران دیروز این آب وخاک را به چوب حراج زدند و شوربختانه تعدادی را نیز دستگیر نمودند

سه-شنبه ۲۱ آبان ۱۳۹۸ برابر با ۱۲ نوامبر ۲۰۱۹

«ندا ناجی»
ندای حق‌خواهی کارگران،
صدای اعتراض فرودستان

سپیده قلیان

صدای گلرخ ایرایی، صدای شکوفه یداللهی، صدای آتنا دائمی و صدای تمام آنان که به اتهام عشق به انسان محصور و محبوس هستند. اما خواهرم، ندا، در روزهایی که در زندان قرچک ورامین هم‌بندی من بود، به من عشقی آموخت که فراموشی آن ناممکن است.باید از ندا ناجی گفت و نوشت. اما با کدام عنوان و شعار؟ نام او، خود عنوان و شعاری رسا برای اعتراض به وضعیت اوست. «ندا ناجی» که هم به جرم ندای حق‌خواهی کارگران در زندان است و هم صدای اعتراض فرودستانی بود که «ناجی» ایران فردا خواهند بود …

سه-شنبه ۲۱ آبان ۱۳۹۸ برابر با ۱۲ نوامبر ۲۰۱۹

آن برانکارد را می‌بینید؟ او و شهریار، فرزندان من بودند

منیره ناهید (دایکه مونیره) یکی دیگر از مادران مقاومتْ زندگی را وداع گفت. او مادر دو تن از مبارزین سیاسی کرد «احسن ناهید» و «شهریار ناهید» بود که با فرمان حاکم شرع وقتْ صادق خلخالی در محوطه‌ی فرودگاه سنندج تیرباران شدند. خلخالی در مقام یکی از جلادان کردستان (به سیاق مصطفی چمران و گروه امل) در حکمی لسانی و بی استناد، دستور تیرباران به ۱۱ تن را در ۵ شهریور ۱۳۵۸ صادر کرد.

دوشنبه ۲۰ آبان ۱۳۹۸ برابر با ۱۱ نوامبر ۲۰۱۹

بیانیه فمینیست های سوسیالیست خاورمیانه، شمال آفریقا و حامیانشان در مورد خیزش های مردمی در منطقه

موج کنونی اعتراضات مردمی در عراق و لبنان همچون نسیمی خوش و چراغ امیدی برای منطقه و جهان است. وجه برجسته ی این اعتراضات و خیزش هایی که امسال در سودان و الجزایر پدیدار شده اند، حضور زنان و جدا ناپذیری مبارزه برای عدالت اجتماعی از مبارزه علیه فرقه گرایی قومی مذهبی و دیگر اشکال فرقه گرایی و بنیاد گرایی مذهبیست

سه-شنبه ۳۰ مهر ۱۳۹۸ برابر با ۲۲ اکتبر ۲۰۱۹

زنان کشاورز هم‌پای مردان کار می‌کنند،اما حقوق‌شان ۶٠ درصد مردان است

کشاورزی کاری سخت و طاقت‌فرساست. زنان شالی‌کار مجبورند برای کاشت و برداشت برنج ساعات طولانی در آب و در زمین‌های مرطوب بمانند. کشاورزی در بخش‌های دیگر هم سختی‌های خودش را دارد. جایی که استفاده از ماشین‌آلات صنعتی کم باشد و کشاورزی سنتی صورت گیرد، کارگر باید جور ماشین را بکشد. این افراد خیلی زود فرسوده می‌شوند و با انواع و اقسام مشکلات رو‌به‌رو هستند.

جمعه ۱۹ مهر ۱۳۹۸ برابر با ۱۱ اکتبر ۲۰۱۹

حق زنان از ورزشگاه

نویسنده: یگانه خویی

سرآخر آن که به نظر می‌رسد بازیِ «وقار و متانت» در حریم همان زمینی توپ می‌زند که پارکینگ تفکیک‌شده و جایگاه حصارکشیده و هر ۲۴ زن یک پلیس، برای زنان تعریف کرده‌اند. تجربه‌ی این سال‌ها اما بیش از هرچیز این را نشان داده که گشودگی‌ها در گرو بحرانی‌کردنِ وضعیت در نقاط مستعد و تن‌ندادن به گفتمان رام‌کننده‌ی غالب است. همچنان که خودِ این تجربه نشان می‌دهد که انضباط ساختارین موجود تا چه اندازه قادر است تاثیر فشار بالادستی فیفا را کمینه کند. بنابراین به نظر می‌رسد که باید بیش از همه بر گسست از گفتمان غالب پای فشرد و نه بر قسمی مماشات که روزنه‌ی امید خود را جایی درون سازوکارهای موجود جست‌و‌جو می‌کند. باید به این امید داشت که سوژگیِ زنانه در موقعیت‌هایی از این دست بتواند به‌اتکای اجراگری و آفرینشگریِ خویش از میان تحدید و سرکوب موجود مسیری تازه‌ پیش پای خود بگشاید.

يكشنبه ۳۱ شهريور ۱۳۹۸ برابر با ۲۲ سپتامبر ۲۰۱۹

بیکاری و تفاوت دستمزد زنان و مردان در آستارا

اینجا زنان روزی ۱٠ هزار تومان حقوق می گیرند

گزارش نویس:

ترانه بنی یعقوب

شاید زنان آستارا تنها زنان کشورمان نباشند که دستمزد پایینی می‌گیرند و در شرایطی نابرابر کار می‌کنند اما وضعیت آنها واقعاً عجیب و غریب است. زنان کشاورز نهاوندی را به یاد می‌آورم، زنان سفالگر لالجینی، دستفروشان زن که تحصیلات دانشگاهی دارند و هر روز در واگن‌های مترو یا گذرهای شهر می‌بینیم‌شان و همه زنانی که به چنین شرایط نابرابری تن می‌دهند. زنانی که دوست دارند از تخصص و تحصیلات‌شان در جای درست استفاده شود، اما اغلب فراموش می‌شوند و صدای‌شان به جایی نمی‌رسد.

يكشنبه ۳۱ شهريور ۱۳۹۸ برابر با ۲۲ سپتامبر ۲۰۱۹

نامه‌‌ی چهار شیرزن از زندان اوین

دلگرمیم به صداقت تلاش‌های شما
برای آزادی بی‌قید و شرطمان

ساناز اللهیاری؛ عسل محمدی؛مرضیه امیری قهفرخی؛ندا ناجی

هرچند تاکنون جز بی‌عدالتی نصیبمان نشده، هرچند در بازداشت‌های «موقت» طولانی به سر می‌بریم، هرچند احتمال اجرای احکام ناعادلانه و سنگین از جان و روانمان می‌کاهد، اما شوق به زندگی، میل به آزادی، و شعف دوباره زیستن در کنار عزیزانمان امیدبخش لحظه‌های ماست؛ چونان خواهران و برادران برابری‌طلبمان که سال‌ها، روزهای تاریک حبس را با همین امید سپری کرده و می‌کنند.تسکین ما، تداوم صدایی است که به دادخواهی از بطن جامعه برخاسته و امیدواریم که شنیدن این صدا از سوی متولیان قضایی منجر به اجرای عدالت انسانی شود.

شنبه ۳۰ شهريور ۱۳۹۸ برابر با ۲۱ سپتامبر ۲۰۱۹

روانشناسی
در خدمت سرکوب بیشتر؟!

( نقدی بر یادداشت «خودکشی می کنم پس هستم» نوشته دکتر مهین برخورداری )

مژگان باقری. معلم

به طور خلاصه می توان گفت که اگر چه نویسنده مقاله خود را با معرفی «خودکشی» به عنوان سهمگین ترین اعتراض اجتماعی شروع می کند ولی در پایان از همان نظامی که خود، مسبب این فجایع است و راهی به جز خودکشی در برابر افراد نگذاشته درخواست می کند که با برگزاری کلاس های تاب آوری، تحمل افراد را بالا ببرد!! این درخواست به این معنی است که روانشناسی را دو دستی در خدمت نظام حاکم قرار می دهیم تا با هزینه ی کمتری به تبعیض و سرکوب ادامه دهد!!

يكشنبه ۲۴ شهريور ۱۳۹۸ برابر با ۱۵ سپتامبر ۲۰۱۹

رقص گلادیاتورها در آتش

نود درصد سوختگی شوخی نیست...!!

مژگان باقری. معلم

اکنون ما مانده ایم و داغ ننگی که تا ابد بر پیشانی این جامعه نقش خواهد بست. جامعه ای که زندگی را برای سحرهایش جهنم کرده است. جامعه ای که زنانش برای هر لحظه زیستن در آن باید تاوان بدهند؛ تاوان زنانگی! جامعه ای که مردان مسخ شده اش نمی دانند در این آتشی که برای سحرها افروخته اند، خود زودتر خواهند سوخت! این قلم های مردانه باز هم خواهند نوشت. از دلایل خودکشی سحر، از راهکارهای پیشگیرانه از وقوع چنین فجایعی، از آمار خودکشی در ایران و جهان، از دلایل خودسوزی زنان،... .

جمعه ۲۲ شهريور ۱۳۹۸ برابر با ۱۳ سپتامبر ۲۰۱۹

بالاخره سحر فراخواهد رسید

مونا یوسفی

اما و به رغم تمامی این شگردهای کهنه و آزموده شده، آنانی که فقر، گرانی، خفقان و تبعیض و... لحظه لحظه زندگیشان را تبدیل به زندانی تاریک و تنگ کرده نه از اعتراض می‌ترسند و نه از مرگ. اگر امروز پدر «سحر»ها وادار به سکوت می‌شوند، صدایشان در گلو خفه می‌شود و خفاشان خون‌آشام شب تاریک را بر او و بقیه مردم حاکم می‌کنند، بالاخره سحر فراخواهد رسید و «سحر»های دیگر انتقام همه را خواهند گرفت.

پنجشنبه ۲۱ شهريور ۱۳۹۸ برابر با ۱۲ سپتامبر ۲۰۱۹

مرگ «دختر آبی»،
تلنگری به جامعه مدنی تضعیف‌شده و غیر متحد

مهدیس صادقی پویا

خودکشی «دختر آبی» «خودمدارانه» بود تا از رنج ناشی از یک سیستم قضائی ناکارآمد که تحملش را نداشت، رها شود. خودکشی «دختر آبی»، «ایثارگرانه» هم بود، تا تلنگری باشد به یک جامعه مدنی در حال فروپاشی. خودکشی «دختر آبی»، «بی‌هنجاری» یا ناشی از بی‌انضباطی و بی‌قانونی هم بود، در جامعه‌ای که استانداردها، ضوابط و ارزش‌های اجتماعی آن فروریخته و عدم ثبات اجتماعی در آن فراگیر شده است. در نهایت خودکشی «دختر آبی» «جبرگرایانه» هم بود چرا که فشار ضوابط، قوانین و ارزش‌های اجتماعی، امروز، آن‌چنان سنگینی می‌کند که فرد اسیر را ناچار به خودکشی می‌کند.

چهارشنبه ۲۰ شهريور ۱۳۹۸ برابر با ۱۱ سپتامبر ۲۰۱۹

نه به خشونت سیستماتیک علیه زنان

پیش به سوی تشکل مستقل زنان زحمتکش

فرزانه راجی

خاستگاه عمده ستم و خشونتی که تمامی زنان تحمل می‌کنند ناشی از دو نظام و ساختار است: سرمایه‌داری و مردسالاری. زنان ستم‌ و خشونت اعمال شده از جانب این نظام‌ها را در ابعادی بسیار وسیعتر و گاه به اشکالی متفاوت از آنچه که مردان تحمل می‌کنند، تجربه می‌کنند. به همین دلیل لازم است که زنان همچون سایر اقشار، طبقات و یا گروه‌هایی که به طور خاص مورد ستم و خشونت قرار می‌گیرند جنبش مستقل خود را برای مبارزه و رهایی از این ستم و خشونت داشته باشند.

دوشنبه ۲۸ مرداد ۱۳۹۸ برابر با ۱۹ اگوست ۲۰۱۹

ما زندانیان نیز دارای حق و حقوق اولیه هستیم

تأمین این نیازهای اولیه که بیان کردیم، ما را متحمل رنج‌هایی نموده که از بازگو کردن آن‌ها فقط به روش نامه‌نگاری به مسئولین معذوریم زیرا دردی از ما دوا نمی‌کند و کماکان از داخل زندان، صدای ما به گوش کسی نخواهد رسید. لذا با توجه به این‌که همان غذای بی‌کیفیت مدتی است به مقدار کافی به ما داده نمی‌شود، ما اعضای بند ۵ اندرزگاه یک، که حدود ۲٠٠ نفر هستیم، در تاریخ ۹۸/۵/۲۶ از گرفتن غذا امتناع خواهیم کرد، شاید صدای ما به گوش شما و سایر مسئولین برسد که اگر پیگیری لازم صورت نگیرد در روزهای آتی خرید از فروشگاه‌های بند ۵ را نیز تحریم خواهیم کرد. لازم به ذکر است که امضاء و اثر انگشت ما از طریق زندان برای شما ارسال گردیده است.

شنبه ۲۶ مرداد ۱۳۹۸ برابر با ۱۷ اگوست ۲۰۱۹

هروقت زنی از سایه بیرون می‌آید
قلبم جشن می‌گیرد

منصوره شجاعی

هروقت یک زن از سایه بیرون می‌آید قلب من جشن می‌گیرد. زمینه برای دستاوردهای زنان خیلی متغیر و بی‌ثبات است و نگه داشتن آن‌چه به دست آورده‌ایم سخت است. قید‌وبندهای اجتماعی همیشه سنگین هستند و خودخواهیِ جنس مذکرسخت پابرجا مانده است. زن برای بعضی‌ها یک وسیله و برای بعضی دیگر مثل یک طعمه است.

شنبه ۲۶ مرداد ۱۳۹۸ برابر با ۱۷ اگوست ۲۰۱۹

خواهرانِ بی‌شمارم

راحیل

عاطفه، ندا، مرضیه، لیلا، خواهران بی‌نامم. صدایتان را می‌شنوم، می‌بینم‌تان در اتاق‌های تنگ و نمور، پشت میزهای بازجویی در برابر جلادها، می‌بینم‌تان در غروبی دلگیر، سرگردان به مرگ و دیوار می‌خندید. می‌بینمت موهایت را می‌بافی یا با انگشتهات شانه می‌زنی، می‌بینمت در کابین‌های ملاقات‌؛ پشت دیوار شیشه‌ای که تنها تصویری از زندگی را نشانت می‌دهد. می‌بینمت در راهروهای شلوغ؛ نشسته‌ای، راه می‌روی، دراز کشیده‌ای و رویا می‌بینی‌؛ رویای آزادی. تارِ نازک امید را چنگ می‌زنی که زنده بمانی. می‌شنوم صدایت را گرچه زندانبان، پاسبانِ این زندان بزرگ، همواره لالمان خواسته است.

پنجشنبه ۱۷ مرداد ۱۳۹۸ برابر با ۰۸ اگوست ۲۰۱۹

به بند کشیدن آزادی خواهان در ایران
و شعار آزادی خواهی در جهان!

مادران پارک لاله ایران

مسئولان قضایی جمهوری اسلامی ایران، سرکوب های وحشیانه و حکم هایی سنگین را علیه فعالان اجتماعی ایران تدارک دیده اند تا به این وسیله بتوانند موج گسترده ی اعتراض های مردمی که هر روزه در جریان است را مهار کنند. ولی آیا توانسته اند؟ مروری بر آمار بازداشتی ها و احکام سنگین و ایجاد پرونده سازی های قضایی نشان از آن دارد که جمهوری اسلامی با سرکوب های گسترده هم نتوانسته است معترضان را به خانه‌ها بفرستد زیرا آزادی کشی و نابرابری و تبعیض و بی‌عدالتی و فساد و غارت زندگی مردم در ایران بیداد می‌کند

چهارشنبه ۲۶ تير ۱۳۹۸ برابر با ۱۷ جولای ۲۰۱۹

بیانیه جمعی از فعالان اجتماعی ساکن ایران

برای آزادی فوری فعالان حقوق زن زندانی

ما جمعي از فعالان اجتماعي ساكن ایران همچنان بر سر مواضع خود و خواست و مطالبات رفقای در بندمان هستیم و به فعالیت‌های انسانی‌مان در جهت تغییر و بهبود وضعیت موجود در جامعه با تلاش بیشتر ادامه خواهیم داد و حتی یك قدم هم عقب نشینی نخواهیم كرد، چرا كه آزادی زن آزادی جامعه است.ما امضا كنندگان این بیانیه خواهان توقف فوری بازداشت و تهدید و فشار بر فعالان حقوق زنان و همچنین آزادی بی قید و شرط و بدون وثیقه دوستان دربند هستیم.

شنبه ۱۱ خرداد ۱۳۹۸ برابر با ۰۱ ژوئن ۲۰۱۹

بیانیه گروهی از کنشگران جنبش زنان ایران

در مخالفت با جنگ، تحریم و فشار بر جامعه مدنی

ما از جنبش‌ها و سازمان های جهانی زنان، گروه‌های صلح و سازمان‌های حقوق بشر می‌خواهیم تا در فضاهایی که به خاطر فشارهای داخلی یا تحریم از آنها حذف شده‌ایم خواسته‌های مندرج در این بیانیه را طرح کنند. ما مصرانه از آنها می‌خواهیم که با ما متحد شوند و علیه جنگ و تحریم سخن بگویند و بر حق ما برای تشکل‌یابی و فعالیت در فضایی امن و به دور از تهدید پافشاری کنند. در همین حال از آنها می‌خواهیم که نسبت به کسانی که به نام زنان ایرانی از خواسته‌های مشروع ما سوءاستفاده می‌کنند و بر کوس جنگ و تحریم‌طلبی می‌کوبند، هشیار باشند.

چهارشنبه ۲۵ ارديبهشت ۱۳۹۸ برابر با ۱۵ می ۲۰۱۹

نقدی بر عرصه عمومی تک جنسیتی؛ فمینیسم اینترسکشنال و تجربه روزمره زنان در آذربایجان

نویسنده: لاله فروغانفر

موانع و مشکلاتی را که زنان برابری طلب و هویت طلب آذربایجانی برای حضور در عرصه عمومی و فضاهای شهری با آنها رو به رو هستند را در ترکیبی از قوانین محدودکننده و بعضا زن ستیزانه، عرف و عادت های سنتی حاکم بر خانواده ها و جامعه و همچنین قیم مداری و پدرسالاری نهادینه شده در بین فعالین مدنی آذربایجانی و عدم همراهی آنها با جنبش زنان جستجو کرد.