اعلامیه هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

به مناسبت سالگرد تاسیس سازمان

سوسیالیسم دمکراتیک،

 متکی به مردم و پاسخگو به مردم

 می تواند پیروز شود

چهارم تیرماه ۱۳۵۸ ، چهل و چهار سال پیش، چند ماه پس از پیروزی انقلاب بهمن، که در اوج پیروزی شکست خورد، بخش بزرگی از کادرهای از زندان آزاد شدۀ جنبش چریکی با رد این مشی به تاسیس سازمانی اقدام کردند که چند سال بعد نام «سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)» را برای خود انتخاب کرد. این اقدام پس از آن صورت گرفت که مذاکرات برای پیوستن به دو سازمان اصلی چپ بر سر مواضع برنامه ای به شکست انجامیده بود.

مشخصه این حضور سیاسی در میان انبوه سازمان ها و جریان های چپ بعد از انقلاب، چند نکته محوری «انقلاب مُرد، زنده باد انقلاب»؛ « انقلاب کار توده هاست»، «فاشیسم، کابوس یا واقعیت»، «ضد انقلاب نمی تواند ضد امپریالیست باشد» بود که مدام  در ادبیات سازمان تبلیغ و ترویج می شد.  این مواضع سیاسی روشن با دیدگاه های بخش بزرگی از چپ آن دوران مباینت داشت و با مخالفت دیگران روبرو شده بود.

این سیاست های روشن، آغاز مرزبندی با استالینیستم مسلط بر جنبش چپ بود که دوازده سال بعد در کنگره اول سازمان (۱۳۷۰) خود را صراحت بخشید و در تقابل با استالینسیم حزب ـ دولتی قرار گرفت. در برنامه کنگره اول سازمان که سنگ بنای سیاست های سازمان در تمامی این سال هاست آمده است:

«برنامۀ ما برای آزادی، دمکراسی و سوسیالیسم در ایران؛ مجلس مؤسسان متکی بر انقلاب که با رای آزادانۀ تمام مردم دعوت شود و حکومت را به اکثریت جمعیت کشور منتقل کند، نخستین تجلی آرای عمومی، و به همین دلیل نخستین سنگ بنای دمکراسی خواهد بود. دمکراسی، یعنی حکومت اکثریت مردم، در صورتی می تواند برقرار شود که همه شهروندان کشور، به یکسان و بدون استثناء از آزادی های سیاسی کامل برخوردار شوند..... سوسیالیسم فقط بر پایۀ همین دمکراسی واقعی، یعنی همین خودحکومتی مردم و فرمانروایی اکثریت استثمار شده بر اقلیت بهره کش می تواند شکل بگیرد. این دمکراسی کامل، از تعریف سوسیالیسم و از هدف های آن جدایی ناپذیر است و بدون آن، پیروزی هدف های اجتماعی و اقتصادی سوسیالیسم ناممکن می شود. »

امروز که جامعه ایران، یک بار دیگر بر متن یک برآمد انقلابی قرار دارد، اهمیت مواضع سیاسی روشن و دفاع قاطع از آزادی و  دمکراسی و تجدید بنای اقتصادی جامعه بر مدار منافع اکثریت عظیم جامعه از اهمیت بالائی برخوردار است. تمامی آلترناتیوهای راست و بورژوائی در جریان خیزش انقلابی ژینا نشان دادند که مدافع تحولات اساسی در سیاست و اقتصاد نیستند. این در حالی است که خیزش انقلابی و آزادیخواهانۀ  زنان و جوانان، جنبش های مطالباتی کارگران و زحمتکشان و مبارزات برابری طلبانه ملیت های تحت ستم ایران، هم برای آزادی های فراگیر و بی قید و شرط سیاسی می جنگند، هم خواهان دمکراسی فراگیر و حق مردم برای تعیین سرنوشت خود و تاسیس و تغییر نظام سیاسی هستند و هم خواهان تامین اجتماعی فراگیر و شرایط اقتصادی قابل زیست برای همگان. از این رو تاکید بر آزادی های بی حصر و استثناء، تاکید بر دمکراسی گسترده و تاکید بر رفاه اجتماعی همگانی از بدیهی ترین خواست های توده های کارد به استخوان رسیده است.

سازمان ما به عنوان مدافع ارزش های بالا که با خون یاران شهیدمان آبیاری شده ، بر این باور است که خیزش انقلابی کنونی فرصتی طلائی در اختیار نیروهای چپ جامعه قرار داده است. نیروهای رنگین کمانی چپ اگر بتوانند به محورهای اساسی خواست ها و راستاهای مردمی پایبند بوده و مدافع سرسخت اهداف توده های کار و زحمت باشند، می توانند راه را برای شکل گیری یک آلترناتیو مردمی بر پایه سوسیالیسم دموکراتیک هموار سازند. یعنی سوسیالیسم برخاسته از پائین ، متکی به پائین و پاسخگو به پائین. چنین نظامی فقط با مرجعیت مردم (و مطلقاً همه مردم) می تواند پا بگیرد و پایدار بماند و تحول و تکامل یابد، نه با خواست یک اقلیت ممتاز. دست کشیدن از طرح های جریان های حزب ـ دولتی سوسیالیسم قرن بیستمی که شکست خود را در عمل به اثبات رسانده، می تواند مقدمه ای برای بازاندیشی و بازگشت به آموزه های مارکسی باشد که راه نجات را نشان داده است. از این طریق، همگرائی نیروهای چپ و هموار ساختن راه پیوند این نیروها با پایگان اجتماعی خود امکانپذیر خواهد بود. امری که امروز چپ بیش از همیشه به آن نیاز دارد.

سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی

زنده باد آزادی، دمکراسی و سوسیالیسم

هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

یکشنبه ۴ تير ۱۴۰۲ برابر با  ۲۵ ژوئن ۲۰۲۳