اعدام محسن شکاری،

 هم زمان با اعدام های بی رویه زندانیان بلوچ

هوشنگ نورائی (ایوب حسین بر)

موج گسترده جدیدی از اعدام زندانیان بلوچ به راه افتاده است و تقریبا هر روز خبر از اعدام جدیدی می رسد. حاکمیت جمهوری اسلامی را نمی توان بدون خشونت عریان  و قتل های  گسترده تعریف کرد. اما همان طور که جمعه خونین زاهدان نشان داد خشونت ها  در بلوچستان همواره  با شدت بسیار بیشتری  عملی شده است.  در آمار رسمی جمهوری اسلامی که سازمان عفو بین الملل سند کرده است تعداد اعدامیان  بلوچ نسبت به جمعیت خود  مردم بلوچ در کشور  بسیار بالاست. سازمان عفو بین الملل در گزارش نیمه اول ۲۰۲۲ حود، برای مثال،  می گوید که در ایران در نیمه اول این سال حد اقل  ۲۵۰ نفر اعدام شدند و ۲۶ درصد آن ها را بلوچ ها تشکیل می دادند. وبسیایت خبری "حال وش" هم اسامی ۷۰ تن از اعدامیان بلوچ را  در زندان های مختلف کشور بین ۲۹ مرداد ۱۴۰۱ تا ۱۳ آذر۱۴۰۱ منتشر کرده است.

روشن است که  این پدیده کشتار را به هیچ وجه نمی ـتوان عادی  تلقی کرد و  جدا از سیاست های فاجعه بار اقتصادی رژیم و توسل به دهشت افکنی و تروریسم دولتی آن  توضیح داد. طبعا نه قاچاق حرفه ذاتی این مردم بلوچ  است و نه این قاچاچیان کوچک که درگیر تامین زندگی روزمره خویش  بوده اند از سرکردگان آن  مافیا های بین المللی اند که  مسیر های طولانی را در داخل ایران و یا مراکز حمل ونقل را در کنترل دارند. این مردم درمانده و بی دفاع  از قماش ” برادران قاچاقچی” نیستند و اگر بودند مسلما شب و روز شان را با بالاترین مقامات  این رژیم میـ گذراندند و با هواپیما ها و کشتی ها و وسایل نقلیه همان برادران همه چیز را به ابین سو و آنسو منتقل می کردند. برای اکثریت عظیم مردم بلوچستان که بیشترین سهم شان در کشور محرومیت است،  راه های یک  معیشت معمولی  هم  بسته شده است. اما از آن چه  محروم نمانده اند؛ تهمت، برچسب های ناروا، زندان، شکنجه و اعدام بوده است.       

  به نظر می رسد که رژیم در این برهه از زمان،  زندانیان بلوچ  زیادی را به اتهام قاچاق جی اعدام می کند تا با تصور خود  به افکار عمومی تلقین کند آن چه در زاهدان و این استان می گذرد، با قاچاق مواد مخدر سروکار دارد  و کشتن  قاچاقچیان هم امری عادی جلوه داده شود  تا   روند محاکمات بسیار نا عادلانه و غیر انسانی  رژیم مخدوش بماند.  مهمتر ازهمه به خیال خود، مسئله کشتن را عادی سازی کند و از این طریق کشتار های جمعه سیاه  زاهدان و سپس خاش را  هم رو بفراموشی بسپارد  و  در میان معترضانی که اغلب در روزهای جمعه به طور گسترده ای به خیابان می آیند، هراس ایجاد کند. در همان  حال با گرد وغباری که بپا می کند زمینه را برای  اعدام  تعدادی از معترضان سیاسی بازداشت شده  را  که هم اکنون در لیست  آنها  قرار دارند، فراهم آورند.

 اعدام  جوان مبارز محسن شکاری را نمی توان جدا از این نیات جنایتکارانه رژیم به حساب آورد. اما این رژیم قادر نیست درک کند که که  وقتی ترس  مردم فرو می ریزد و آتش خشم و نفرت آن ها از این رژیم زبانه میـ کشد  هر اعدامی و هر توطئه ای مردم را بیشتر به خشم می آورد و اراده آن ها را در مبارزه محکم تر می سازد. رژیم اسلامی هیچ جائی نگذاشته است  که بخواهد در آن جا  آرامش خود را به دست آورد. مردم طبعا هم نام و هم قیافه عاملان کشتار، شکنجه و اعدام ها را به خاطر می سپارند و لازم است جانیان بیاد یادداشته باشند که  آن ها را در آینده ایی که آز آن مردم خواهد بود  به دست عدالت خواهند سپرد  از هم اکنون باید با صدای رسا هر نوع اعدامی را محکوم کرد و صدای «لغو  حکم اعدام» را سر داد.

هوشنگ نورائی (ایوب حسین بر)- لندن-  ۱۰ دسامبر  ۲۰۲۲