شهید نان

فرهاد خسروی کولبر  ؛ ۱۴  ساله

مرا بگو

باید برای کودکان بینوای و بی کس سرزمین‌ام

چه شوم

مرا بگو

مرا بگو

 "شیرکو بیکس"

یاشار جاوید

پیکر یخ زده فرهاد خسروی، کولبر ۱۴ ساله، با دست‌های مشت کرده پس از سه شبانه‌ روز تلاش صدها نفر از مردم مریوان در گردنه «ته ته» هورامان زیر انبوه برف پیدا شد. چهار روز بیم و امید برای زنده یافتن فرهاد به تلخی پایان یافت و چشم‌ها اشکبار شد از یخ زدن کودکی که برای لقمه ای نان جان داد. پیش از این پیکر برادر۱۷ ساله فرهاد، آزاد، پیدا شده بود. دو برادر که برای لقمه‌ای نان کولبری می‌کردند در گردنه های صعب العبور کردستان گرفتار برف و بوران شدند و جان دادند و اکنون هر دو در زیر خاک آرمیده اند. آنها با مرگی زودرس و تلخ تمام آرزوهای شان را با خود به گور بردند. گرچه مرگ فرهاد و آزاد اولین مرگ کولبران نیست و متأسفانه آخرین آن هم نخواهد بود، اما داغ این مرگ تراژیک همواره با ماست که چرا کودکانی که می بایست پشت نیمکت مدرسه بنشینند و در دنیای کودکی شان فارغ از غم نان شادی و بازی کنند برای امرار معاش چنین دردناک باید جان ببازند.

تشییع پیکر فرهاد از سوی هزاران نفر از مردم منطقه مریوان و سروآباد به یک حرکت اعتراضی علیه نظام نکبت حکومت اسلامی تبدیل شد. آن‌ها با گذاشتن نان بر تابوت فرهاد او را شهید نان نامیدند و فریاد زدند: « جگر و جان‌مان سوخته ، شهید نان داده‌ایم ». و خشم و نفرت مقدس شان را با مشت های گره کرده با شعارهای «مرگ بر دیکتاتور» و «کردستان خروشیده است / خون کولبر ریخته شده است» نشان دادند. مردم کردستان آگاهند و نیک می‌دانند مقصر اصلی کشته شدن فرهاد و آزاد و دیگر کولبران کیست. همان که مردم معترض به جان آمده را «اشرار» نامید و فرمان سرکوب خونین را صادر و خیزش سراسری مردم در آبان ماه را در خون غرق کرد.

حکومت اسلامی سالهاست که کولبران رنجبر را با شلیک مستقیم تیر توسط نیروهای مسلح اش به قتل می رساند و نان این زحمتکش ترین انسان‌های شریف را به خون آغشته می کند. بنا به آماری غیررسمی فقط از سال 92 تا 96 تعداد 212  کولبر در منطقه غرب کشور برای لقمه‌ای نان جان داده‌اند که اکثر آن‌ها با شلیک مستقیم تیر ماموران بوده است. برخی نیز بخاطر رفتن روی مین، سقوط از گذرگاه های صعب العبور و یا همانند فرهاد و آزاد گرفتار برف و بوران از سرما جان باخته اند یا زیر بار سنگین دچار ایست قلبی شده اند. بر این مصیبت باید وضعیت زحمتکشان سوخت بر سیستان و بلوچستان را یادآور شد که بعنوان قاچاقچی هدف گلوله ی نیروهای مسلح رژیم قرار می‌گیرند و در آتش می سوزند. واقعه بسیار تلخ و دردناکی که هر از گاهی شاهد آن هستیم.

وظیفه ماست که صدای کولبران، این زحمتکش ترین قشر فرودستان جامعه، باشیم که نان شان در گرو جان شان است. با سرنوشتی که جمهوری اسلامی برای این زحمتکشان رقم زده است مرگ آن ها جدا از جان باختن جوانان جسور ما در خیابان‌ها برای آزادی و عدالت نیست. کولبران شهید نان هستند؛ همان چیزی که رژیم غارتگر حکومت اسلامی از آن‌ها به تاراج برده است.

خیزش سراسری مردم در آبان ماه نشان داد که آتشفشان خشم مردم علیه حاکمان جبار و غدار حکومت اسلامی چقدر پرقدرت است. و حاکمان نیز در هراس و وحشت از سرنگونی  توسط مردم در آخرین خاکریز خود جز با آتش و خون پاسخ نخواهد داد؛ چه در خیابان ها، چه در نیزارها، چه در زندان ها و بازداشتگاه ها و چه در گذرگاه های کولبران کردستان و سوخت بران سیستان و بلوچستان. اما غلیان خشم مردم مریوان و سروآباد در مراسم تشییع پیکر فرهاد خسروی، کودک کولبر، صحت گفته‌های سپیده قلیان، دختر شجاع حامی کارگران، خطاب به حاکمان را به اثبات رساند که گفت: «... آبان ماه نشان داده که نسل های بعد با زبان دیگری با شما سخن خواهند گفت». این را، هم خود حاکمان می‌دانند و هم خود مردم!

یاشار جاوید

 شنبه ۳۰ آذر ۱۳۹۸ برابر با ۲۱ دسامبر ۲۰۱۹