Rahe Kargar
O.R.W.I
Organization of Revolutionary Workers of Iran (Rahe Kargar)
به سايت سازمان کارگران انقلابی ايران (راه کارگر) خوش آمديد.
يكشنبه ۱۱ بهمن ۱۳۹۴ برابر با  ۳۱ ژانويه ۲۰۱۶
 
 برای انتشار مطالب در سايت با آدرس  orwi-info@rahekargar.net  و در موارد ديگر برای تماس با سازمان از;  public@rahekargar.net  استفاده کنید!
 
تاریخ انتشار :يكشنبه ۱۱ بهمن ۱۳۹۴  برابر با ۳۱ ژانويه ۲۰۱۶
کارگران در مقابل افزایش سرکوب ها سکوت نمی کنند

کارگران در مقابل افزایش سرکوب ها سکوت نمی کنند

مریم محسنی

اعتصاب و تجمع اعتراضی بخشی از کارکنان و کارگران پیمانکاری شاغل در فازهای 14 و 19 عسلویه  در اعتراض به پرداخت نشدن به موقع مطالباتشان   ، تجمع کارگران مجتمع مس سرچشمه به مدت دو روز و به همراه خانواده هایشان مقابل دفتر نظارت شهرک مجتمع مس سرچشمه در اعتراض به وضعیت استخدامی شان ، تجمع کارگران نساجی مازندران در مقابل فرمانداری قائم شهر، تجمع اعتراضی کارگران شرکت ماشین آلات صنعتی تبریز در مقابل اداره کار آذربایجان شرقی  در اعتراض به تعویق دستمزد ، تجمع مشترک  کارگران پتروشیمی های اراک، تبریز، اصفهان و امیرکبیر در مقابل وزارت نفت به دلیل عدم امنیت شغلی و شرایط نامناسب بازنشستگی بعد از واگذاری پتروشیمی ها به بخش خصوصی و عدم پاسخگویی  وزارت نفت به مطالبات کارکنان پتروشیمی ها در پی تجمعات اعتراضی این کارکنان ، تجمع اعتراضی کارگران شرکت نفت در مقابل وزارت نفت در تهران در اعتراض به وضعیت حاکم بر این وزارت خانه و دادگاهی شدن نه نفر از کارگران معترض بافق و آزاد شدن 12 کارگر بازداشتی سیمان درود با قرار کفالت، جمله مهم ترین اخبار اعتراضات کارگری روزهای اخیر بود.

  برای داشتن یک ارزیابی  از وضعیت کارگران و جهت گیری جنبش کارگری لازم است  که روی دلایل  فعلی اعتراضات کارگری و توازن قوای میان کارگران از یک طرف و کارفرما و دولت از طرف دیگه مکثی هرچند اجمالی داشته باشیم . میدانیم  که  رسالت دولت  روحانی جلب سرمایه گزاران خارجی و دادن امنیت خاطر به سرمایه داران داخلی به منظور ایجاد رونق در اقتصاد است . منتها می خواهد  این رونق را از طریق استثمار بیشتر نیروی کار  ، برده کردن کارگران و افزایش شدت کار، حذف هر نوع حمایت قانونی از حقوق کار، نپرداختن دستمزد منطبق با نرخ تورم، جلوگیری از ایجاد تشکل های مستقل کارگری و سازماندهی سرکوب سیستماتیک سازمانگران اعتراضات کارگری از طریق شکایت کارفرما یا دولت پیش برد . نمونه هایی مثل اعتراضات کارگران سیمان درود ، یا محاکمه معدنچیان معترض بافق از سوی دادگاه با شکایت دولت، نشان می دهد که دولت برای مقابله با اعتراضات کارگری ، علاوه بر  اخراج و دادگاهی کردن کارگران طبق شکایت کارفرما ،  دستگاه قضایی را هم فعال تر از گذشته و به شکل سیستماتیک وارد حوزه سرکوب مستقیم اعتراضات کارگری می کند . مجموعه تغییرات  دو سال اخیر در حوزه های متعدد مربوط به مناسبات کارگران با دولت و کارفرمایان، از نظر شرایط و حقوق کار طوری است  که حالا می توان گفت ، حتا اگر به طور موردی نیز،  کارفرما و یا مقامات محلی از شکایت علیه کارگران معترض صرف نظر کرده اند ،  اما مقامات تهران و دولت دستشان را  از آستین مقام و مسوولی در آورده  و شکایت  علیه کارگران را پی گیرانه ادامه داده اند. نمونه کارگران معترض بافق از این نمونه ست .

اما طرح دعوای حقوقی قضایی علیه  فعالان صنفی کارگری ،  فشار بیشتر کارفرمایان، اخراج و بازداشت و محاکمه و سرکوب کارگران ،  همه این ها مانع از این نشده که کارگران سکوت کنند و به هر وضعیتی تن بدهند .  بلکه ما  اکنون شاهد افزایش چشمگیر اعتراضات کارگری هستیم  . به طوری که معاون وزیر کشور این هفته گفت"  در سال جاری پنج هزار حرکت صنفی داشته ایم" . کارگران واحد های تولیدی مختلف بیش از گذشته نسبت به وضعیت خود معترض هستند و بیش از گذشته  فعالانه وارد عرصه مبارزه و اعتراض می شوند، تا شرایطشان را تغییر بدهند. کارگران سیمان درود،  کارگران پتروشیمی ها و کارگران عسلویه از این جمله اند .  و این نشان  میدهد ، در همین وضعیت تدافعی که  سرمایه داران و دولت و کارفرمایان هر روزه به زندگی کارگران تعرض می کنند،  میشود، در مقابل این شرایط سکوت نکرد و میشود اعتراض کرد .  و خواستار این شد  که شرایط تغییر کند . و این تقطه قوت مهمی است برای اعتراضات کارگری در شرایط کنونی . و نشان می دهد که بدنه طبقه کارگر به سمت مقاومت فعال در مقابل تهاجم اردوی سرمایه ، پیش می رود . اما برای این که اعتراضات به نتیجه برسد و  توازن قوا کم کم به نفع کارگران تغییر کند  و به سمت تثبیت دستاورد مبارزات کارگران پیش رود ،  لازم است که روی نقطه ضعف مهم جنبش کارگری در شرایط کنونی نیز خم شویم  .  نقطه ضعف مهم  جنبش کارگری در شرایط کنونی این است که  به رغم مبارزات درخشان کارگران در بسیاری از واحد های تولیدی ، متاسفانه هیچکدام به ایجاد تشکل نیانجامیده  است . در حالی که اعتصاب و اعتراض از سوی توده کارگران گسترش یافته ،  ولی معمولا رهبران و پیشروان کارگری در این حرکات اعتراضی ، ایجاد تشکل ، سندیکا  یا  اتحادیه را  در دستور کار خود  قرار نداده اند . این مسئله ، قبل از هر چیز شاید به این برمی گردد ،  که رهبران، اعتراضات در این سطح را کافی می دانند  و گویی ایجاد تشکل به دردسرش نمی ارزد .  و حال آن که در همه اعتراضات مهم کارگری در یک سال گذشته ،  این رهبران و پیشروان کارگری بوده اند،  که هزینه سنگینی داده اند.  و زمانی که اعتراضات توده های کارگر فروکش کرده ،  تازه کارفرما و دولت دست به کار شده اند ،  برای مجازات رهبران کارگران . این امر تا کنون به اخراج و تعلیق از کار ،  محاکمه و دادگاهی شدن  بسیاری از پیشروان کارگری منجر شده  است . در حالی که ضامن تداوم  مبارزات کارگری و تثبیت دستاورد این مبارزات ،  تغییر در توازن قوای میان  کارگر و کارفرما و سنگین شدن کفه ترازو  به نفع کارگران ،  انسجام و تقویت اقتدار کارگران ، با ایجاد تشکل ممکن است .

جمعه ۹ بهمن ۱۳۹۴ برابر با ۲۹ ژانويه ۲۰۱۶

 

 

مطلب فوق را میتوانید مستقیم به یکی از شبکه های جتماعی زیر که عضوآنها هستید ارسال کنید:  

تمامی حقوق برای سازمان کارگران انقلابی ايران (راه کارگر) محفوظ است. 2024 ©