اعلامیه هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

به مناسبت آغاز سال میلادی  ٢٠١٤

«دنیای دیگری ممکن است»

فرارسیدن سال ٢٠١٤ را به همۀ آنهائی  که این روز را گرامی می دارند، شادباش می گوئیم. آرزو داریم سال ٢٠١٤، سال گسترش  و تعمیق مبارزات جهانی توده های کار و زحمت و مردم آزادۀ جهان علیه سرمایه داری  و بویژه  نئولیبرالیسم لجام گسیخته  و تعرضات همه  جانبۀ آن علیه زندگی انسان ها و کلیت محیط زیست جهانی مان باشد و راه را برای ایجاد جهانی بهتر،  انسانی تر و قابل تحمل تر هموار سازد.

در شرایطی سال ٢٠١٤را آغاز می کنیم که سال پرالتهابی را پشت سر گذاشته ایم. سالی که تحولات جهانی سرمایه،  نظام سرمایه داری را  در دو راهی رکود یا مالی شدن بیشتر به دام انداخته است. رشد سرطانی سرمایه مالی اکنون قمارخانه جهانی غول آسایی به وجود آورده که با سفته بازی های سرگیجه آور خود ، کل اقتصاد جهانی را گروگان گرفته است. مالی شدن جهشی و مهارناپذیر اقتصاد سرمایه داری ، سیاست های نئولیبرالی را به بن بست می کشاند و نشان می دهد که در چهارچوب سرمایه داری، جایگزینی برای نئولیبرالیسم وجود ندارد.

سال ۲۰۱۳، سال تداوم تعرض نئولیبرالیسم هار به دست آوردهای کارگران و زحمتکشان و سال اجرای گسترده سیاست های ریاضت اقتصادی در تمامی کشورهای جهان بود. سیاست های معطوف به ریاضت اقتصادی برای کاهش بدهی های عمومی ، فروپاشی سریع زندگی اقتصادی  را تسریع کرده است.  اما این تعرض لجام گسیخته با بی تفاوتی مردم روبرو نشد. مبارزات و اعتصابات گسترده کارگران، زحمتکشان و مردم آزاده در یونان، ایتالیا، فرانسه، پرتقال، رومانی و شورش مردم بلغارستان، نشانۀ عزم استوار مردم برای مقاومت در برابر تعرض سرمایه  بود. بدیگر سخن، بزرگ ترین کانون مقاومت طبقه کارگر در مقابله با تهاجم نئولیبرالی،  در کشورهای جنوبی و پیرامونی اتحادیه اروپا قرار داشت. این جنبش های اجتماعی پیشرو هر چند آشکارا خصلت با دوام تر و جا افتاده تری یافته اند ، اما هنوز به شدت پراکنده اند و نتوانسته اند جنبش سیاسی واحدی به وجود بیاورند و به ویژه پروژه منسجمی در مقابل نئولیبرالیسم عرضه کنند.  نباید از یاد ببریم که پیکارهای طبقاتی و مخصوصاً کارگری کنونی غالباً در مقابل تعرض سرمایه شکل می گیرند و بنابراین خصلت واکنشی و تدافعی دارند.

سال ۲۰۱۳ ، سال افشای چهرۀ  کریه و دروغین "جهان آزاد" و مدعیان دروغین حقوق بشر نیز بود.  افشاگری های ادوارد اسنودن، در پی افشاگری های سال های پیش جولیان آسانژ و برادی مانینگ، ماسک دفاع از حریم خصوصی مردم که لیبرالیسم بر چهره زده بود را به زیر کشید و چهرۀ پلیسی حکومت های مدعی دمکراسی و حقوق بشر را به خوبی نشان داد.  این افشاگری ها نشان داد که دولت های حاکم به بهانۀ واهی مبارزه با تروریسم، بدترین نوع حکومت پلیسی  را در سراسر جهان ایجاد کرده  و تمام شهروندان کره خاکی  را تحت کنترل لحظه به لحظه قرار داده و ذره ای به حریم خصوصی مردم اعتننائی نداشته و ندارند.

سال ۲۰۱۳، جلوۀ دیگری از چهره دروغین مدعیان دمکراسی و حقوق بشر را نیز رسوا کرد. "دخالت های بشردوستانه" قدرت های امپریالیستی در خاورمیانه، سرزمین سوخته ای بر جای گذاشته که از هر گوشۀ آن خون می چکد. نتایج فاجعه بار "دخالت های بشردوستانه" امپریالیستی را در لیبی، سوریه و یمن به خوبی می بینیم و اگر عراق و افغانستان را نیز به آن اضافه کنیم، در می یابیم که این دخالت ها چگونه انقلاب پرشکوه عرب را به شکست کشاندند و مانع از دستیابی مردم به آزادی، دمکراسی و برابری شدند. انقلاباتی که در لیبی و سوریه به خون کشیده شدند و در مصر در زیر چکمه های نظامیان سرکوب می شود. اما انقلاب عرب و مقاومت مردم در خاورمیانه بزرگ، از آنچنان قدرتی برخوردار است که پس لرزه هایش هنوز اینجا و آنجا عمل می کند. شکست اخوان المسلمین در مصر و تونس و افشای چهره اسلام معتدل ترکیه را باید  از جمله دستاوردهای مقاومت مردم در این کشورها دانست. فساد مالی نهادینه شده و فراگیر درترکیه ؛  تبدیل این کشور به بزرگترین زندان روزنامه نگاران و لگدمال شدن حقوق کردها، الگوی اسلام معتدل را نیز در هم شکست و اعتراضات مردم ترکیه در جریان پارک گزی و فساد کنونی دولتی، از عزم مردم این کشور برای نجات از این الگوی شکست خورده خبر می دهد.

اما اگر سال ۲۰۱۳ در تمامی جهان سال مقاومت مردم در برابر تعرض لجام گسیخته نئولیبرالیسم هار بود، در آمریکای لاتین، توده های مردم متشکل از دست آوردهای خود با چنگ و دندان دفاع کردند. پیروزی نیروهای چپ در شیلی از آن جمله است. پیروزی چپ ها در انتخابات محلی ونزوئلا نشان داد که انقلاب بولیواری در این کشور ریشه دارتر از آن است که سرنوشت آن به سرنوشت رهبر تاریخی اش پیوند خورده باشد. پیشروی اردوی کار و زحمت در آمریکای لاتین و دست آوردهای آن برای توده های پائین نشان می دهد که الگوی دیگری در برابر سرمایه داری و  نئولیبرالیسم هار آن وجود دارد. به دیگر سخن "دنیای دیگری ممکن است". با این حال نباید از یاد ببریم که  جنبش سوسیالیستی هنوز تجدید آرایش نیافته است. صف بندی های کهنه شکست خورده اند و صف بندی ها تازه هنوز شکل نگرفته اند.  همین امر جنبش مقاومت در برابر تعرض سرمایه را با مشکلات جدی روبرو ساخته است . این مشکل در کشورهای خاورمیانه بزرگ از اهمیت ویژه ای برخوردار است. باید به خاطر داشته باشیم که جنبش سوسیالیستی در صورتی می تواند جایگزینی برای سرمایه داری مصیب بار کنونی حاکم برجهان به وجود آورد که ضمن مبارزه پیگیر با امپریالیسم امریکا و قدرت های امپریالیستی دیگر ، با جریان های ارتجاعی و تاریک ضد امریکایی و ضد غربی مرزبندی قاطعی داشته باشد و هرگز ضدیت با امریکا را به جای ضدیت با امپریالیسم ننشاند و به پیوند ارگانیک امپریالیسم و سرمایه داری بی اعتناء نباشد.

 اگر مردم جهان و حتی مردم کشورهای مرکزی سرمایه داری، در سال گذشته با چنین مصیبت هائی که از سوی نئولیبرالیسم هار بر آنها تحمیل شده و حتی حریم خصوصی شان را نیز از تعرض شیوه های پلیسی مصون نداشته، روبرو بودند،  ما ایرانیان اسیر حکومتی عهد بوقی بودیم  که در آن هیچ قانونی حاکم نبود جز حکم حکومتی ولایت مطلقه فقیه. مردم ایران در جهنمی زندگی می کنند که حاکمیت مطلق ولی فقیه، هر نوع اختیاری را از آنها و حتی از نهادهای باصطلاح "انتخابی" سلب کرده است. چپاول بی مهار اموال عمومی، به غارت بردن درآمدهای نفتی، بذل و بخش پول های بیمه کارگران در سازمان تامین اجتماعی، اجرای اعدام های بی شمار، به زندان افکندن روزنامه نگاران و فعالان کارگری و مدنی، تحمیل عقب مانده ترین قوانین بر زندگی خصوصی و مدنی مردم، ویران کردن محیط زیست و در نتیجه  ایجاد وضعیتی که حتی نفس کشیدن در کلان شهرها، بوی مرگ می دهد، نمونه هائی از وضعیتی است که مردم ایران در آن گرفتار آمده اند. با این حال مقاومت مردم در برابر این رژیم و وضعیتی که ایجاد کرده است، آنچنان است که بحران در میان حکومتیان را به بالاترین حد خود رسانده است.

سازمان ما ، به عنوان سازمانی کمونیستی ، خود را جزئی بسیار کوچک از ارتش جهانی کار علیه سرمایه می داند و امید دارد که با تمام نیرو در سال جدید هم در کنار توده های محروم سراسر جهان علیه نظم سرمایه که عامل اساسی بدبختی بشریت و نابودی محیط زیست مشترکمان است، به مبارزه پیگیر خود ادامه دهد. مبارزه ای که تنها در محدوده جغرافیائی ایران، محصور نمانده و نخواهد ماند. هر چند اساس مبارزه مان علیه  نظم سرمایه در ایران و حاکمیت قرون وسطائی جمهوری اسلامی است  که در پیشبرد سیاست های نئولیبرالی ، شاگرد سخت کوشی برای اجرای نسخه های بانک جهانی و صندوق بین المللی پول بوده است.

سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی

زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم

هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

سه-شنبه ۱۰ دی ۱۳۹۲ برابر با ۳۱ دسامبر ۲۰۱۳