اعلامیه هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی (راه کارگر)

به مناسبت دهم اكتبر روز جهانی مبارزه برای لغو اعدام

پیکار برای لغو اعدام را به  جنبشی فراگیر، سراسری و توده ای تبدیل کنیم

بنگرید، تأمل کنید و بیاندیشید! آیا گمان دارید درس عبرت است اعدام؟ چرا؟ به خاطر آنچه می آموزد؟ مگر چه می‌آموزید با این درس عبرت؟ این را که نباید کشت؟ نباید کشت را چگونه می‌آموزید؟ با کشتن؟

من در تأثیر مستقیم یا غیرمستقیم مجازات مرگ تأمل کرده‌ام. معنایش چیست؟ هیچ؛ جز عملی نفرت انگیز و بیهوده.هیچ؛ جز خشونتی خونبار که اگر به دست فرد باشد جنایتش می نامند و دردا و دریغا اگر جامعه مرتکب شود عدالت نام می گیرد!

قانون‌گذار یا قاضی و یا هر کسی که هستید بدانید آنچه برای فرد جنایت است برای جامعه نیز جنایت خواهد بود.

«ویکتور هوگو»

دهم اكتبر (۱۸ مهر ) روز جهانی مبارزه برای لغو اعدام است. اعدام، نفرت انگيزترين و ضد انسانی ترين مجازات، جنايت سازمان يافته دولتی است كه حكومت ها در پوشش قانون و بي هيچ ابائی از مجازات به آن دست می يازند. گرچه اكنون در ۳۵ كشور جهان مجازات  اعدام لغو شده و در ۲۷ كشور هم  با وجود اينكه قانونا ً مجاز است ولي عملا ً سال ها ست به اجرا در نيامده ؛ اما هنوز در ۱۱۹ كشور جهان اين مجازات ضد انسانی هر روزه به اجرا در می آيد. دراين ميان حكومت اسلامي ايران در مورد تعداد اعدام های انجام شده به نسبت جمعيت کشور مقام اول جهان را از آن خود کرده است. ماشين آدمكشی جمهوری اسلامی در طول سی و چهار سال بی وقفه در كار بوده است. اعدام زندانیان سیاسی، دگراندیشان، بهائیان، قربانیان آسیب های اجتماعی، كودكان، اعدام و سنگسار زنان، در تمام سال های سياه حكومت اسلامی همواره با شدت ادامه داشته و هزاران نفر را به كام مرگ فرستاده است.

در حكومت اسلامي كه  سیستم قضائی اش بر پایه قانون قصاص و ارزش های یک جامعه  عصر شترچرانی استوار است، جان انسان ارزشی ندارد، تا جائی که روح الله خمینی بنیانگزار این رژیم جهمنی، وقتی از اعدام هزاران نفر دفاع می کرد، زندانیان سیاسی را سَبُع (حیوان) نامید. جمهوری اسلامی با بكارگيری گسترده ی حربه اعدام ، نه تنها به كشتار مخالفان سياسی خود پرداخته بلكه حتی برای مقابله با آسيب های اجتماعي نيز به آن متوسل شده است، بی آنكه از آن طَرفی ببندد. رژيم جمهوري اسلامي با بهره گيری از ناآگاهی و عقب ماندگی فرهنگی بخشی از مردم  آنها را به نمايش های مشمئز كننده اعدام در ملاء عام می كشاند و يا آن كه آن ها را با شركت دادن در اجرای احكام جنايتكارانه قصاص، شريك جرم خود مي سازد. و چنين بي شرمانه به ترويج خشونت در بين مردم می پردازد تا هم مردم را  مرعوب کند و هم آنها  را در مقابل يكديگر قرار دهد.

 مبارزه برای لغو اعدام در کشوری که اين مجازات ضد بشری از سوی حاكميت جنايتكارش به صورتی گسترده اعمال مي شود و با پشتوانه احکام شرعی و دینی، و ارزش ها و سنت های واپس مانده در جامعه مورد تائید و حمایت قرار می گیرد، مبارزه ای است همه جانبه.  چنین مبارزه ای، هم زمان،  هم سیاسی، هم حقوقی و هم فرهنگی است. بدون مبارزۀ هم آهنگ در این سه جبهه نمی توان پیکار برای لغو اعدام را به سرانجامی مطلوب رساند. باید با همان قدرت که علیه احکام اعدام زندانیان سیاسی و فعالان مدنی و ملی مبارزه می شود، علیه اعدام قربانیان آسیب های اجتماعی نیز مبارزه کرد. تنها از این طریق است که می توان پیکار برای  لغو اعدام را به مبارزه ای توده ای و فراگیر تبدیل کرد. برای پیشبرد اصولی و مؤثر پیکار فراگیر برای لغو اعدام، نه تنها باید با حاکمیت جمهوری اسلامی و قوانین ارتجاعی و ضد بشری آن جنگید، بلکه باید با كار فرهنگی همه جانبه  به مردم نشان داد که راه مبارزه با خشونت های فردی و جمعی، راه مبارزه با جنایت و شرارت، در پیش گرفتن سیاست چشم در برابر چشم و دندان در برابر دندان  نیست. باید با ریشه های آسیب  و تبعیض های اجتماعی که ناشی از نظم طبقاتی ستمگر و سود جوی حاكم است مبارزه كرد. برای مبارزه با ناهنجاری های اجتماعی باید با فقر، بیکاری، گرسنگی، بی سوادی، با تقسیم غیرعادلانه منابع ملی، و با تبعیض ها و نابرابری های اجتماعی و ملی ، بويژه با تبعیض جنسیتی مبارزه کرد.

در دهم اکتبر، روز جهانی مبارزه علیه اعدام، پیکار برای لغو این مجازات غیرانسانی را به مبارزه ای همه جانبه علیه حاکمیت جمهوری اسلامی تبدیل کنیم. باید که ناکارآمدی مجازات اعدام را به يك موضوع فراگیر اجتماعي تبديل كرد و یک جنبش مدنی و سراسری علیه اعدام به راه انداخت. تنها از این طریق است که می توان با مجازات غیرانسانی اعدام مقابله کرد و پیکار برای لغو اعدام را به  جنبشی فراگیر، سراسری و توده ای تبدیل کرد.

سرنگون باد  رژیم جمهوری اسلامی

زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم

هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

دهم اكتبر ۲۰۱۳ – ۱۸ مهر ۱۳۹۲