Rahe Kargar
O.R.W.I
Organization of Revolutionary Workers of Iran (Rahe Kargar)
به سايت سازمان کارگران انقلابی ايران (راه کارگر) خوش آمديد.
سه-شنبه ۲۵ تير ۱۳۹۲ برابر با  ۱۶ جولای ۲۰۱۳
 
 برای انتشار مطالب در سايت با آدرس  orwi-info@rahekargar.net  و در موارد ديگر برای تماس با سازمان از;  public@rahekargar.net  استفاده کنید!
 
تاریخ انتشار :سه-شنبه ۲۵ تير ۱۳۹۲  برابر با ۱۶ جولای ۲۰۱۳
تقدیری که بوی خون می دهد

تقدیری که بوی خون می دهد

 

رضا سپیدرودی

 

آخرین دیدار خامنه ای با اعضای هیات دولت احمدی نژاد در روز یکشنبه 23 تیرماه و تقدیر او از اقدامات دولت فعلی از چند جهت مهم است. این یک دیدار تشریفاتی نبود. سخنان خامنه ای هم از سر رفع تکلیف نبود. او از دولت احمدی نژاد به خاطر بیان "شعارهای انقلابی" تقدیر کرد و گفت: "احساس شرم نكردن در بیان اهداف، انگیزه‌ها و شیوه‌های انقلابی در مجامع جهانی، از جمله كارهای بزرگ دولت است". خامنه ای گفت: "بعضی حتی كارهای ملموس دولت را نیز انكار می‌كنند" اما شخصا جرائت نکرد حتی یک نمونه از این "کارهای ملموس" را بیان کند. هر چند همان اشاره او به شیوه برخورد احمدی نژاد  در مجامع بین المللی نیز به حد کافی رسواکننده است. خامنه ای در واقع به تلویح اعتراف می کند که سخنان احمدی نژاد در انکار هولوکاست و سخنرانی های او در باره مهدویت و عدالت جهانی در سازمان ملل، کاغذپاره نامیدن قطعنامه های تحریم شورای امنیت علیه ایران، برچیدن یارانه ها در متن تحریم های فلج کننده که به نابودی صنعت و رشد وحشتناک تورم، سقوط ارزش ریال و انفجار بیکاری منجر شده ، در حقیقت سیاست های خود او بوده است. از نظر رهبر جمهوری اسلامی همین نتایج وحشتناک عملکرد هشت ساله دولت احمدی نژاد "اهداف، انگیزه‌ها و شیوه‌های انقلابی" است. در حالی که طشت رسوایی این سیاست ها چنان از بام ها افتاده که حتی حسن روحانی که همزمان با مراسم خامنه ای در تقدیر از دولت احمدی نژاد، در مجلس سخنرانی می کرد، در سخنانش در باره بحرانی بودن وضع کشور هشدار داد و با اشاره به تورم 42 درصدی، چشم انداز بیکاری 5 میلیون نفری دانشجویان کشور ظرف چهار سال آینده و اعتراف به این واقعیت که دولت احمدی نژاد علیرغم آمارهای دروغش در باره میزان اشتغال، سالانه تنها حدود 14 هزار شغل ایجاد کرده، گفت: "برای اولین بار پس از جنگ، رشد اقتصادی در دو سال متوالی‌ منفی بوده." او به ورشکستگی مالی دولت هم به تلویح اشاره کرده و گفته: "بودجه مصوب امسال با واقعیت اجرایی فاصله دارد. فاصله، زیاد خواهد بود."

 

در واقع تقدیر خامنه ای از احمدی نژاد، تقدیر او از خودش و سیاست های دستگاه ولایت مطلقه فقیه در هشت سال اخیر است که کشور را به یک ویرانه تبدیل کرده است. او از فقر و فلاکت مردم، از مرگ بیمارانی که توان تهیه داروهای تحریم شده نایاب و بشدت گران را ندارند، از فروپاشی صنعت و تولید، از بیکاری انبوه جوانان، از فساد و آلودگی شدید مالی و اختلاس های سه هزار میلیاردی، از اداره کشور به صورت ملوک الطوایفی، از ماجراجویی های بی فرجام در زمینه روابط بین المللی و برنامه هسته ای، از سقوط ارزش پول ملی و از تورم تحمل ناپذیر است که تقدیر می کند. چرا که دولت احمدی نژاد با اجرای سیاست های خامنه ای دستاوردی جز همین ها نداشته است. خامنه ای همراه با جناح اصولگرا در انتخابات اخیر از مردم ایران سیلی خورد، اما تقدیر او از سیاست هایی که بخشی از مردم با بهره برداری از بهانه انتخابات در جمهوری اسلامی به آن دست رد زده اند، نشان می دهد که او به عنوان مسوول اصلی فجایع به بار آمده در این کشور همچنان در برابر خواست و اراده مردم ایران برای تغییر مقاومت می کند. خامنه به عنوان سنگربان اصلی توحش و تاریک اندیشی در کشور ما؛ مسوول مستقیم کشاندن ایران به لبه پرتگاه و مسبب اصلی انداختن مردم ایران به دامچاله تحریم ها، اگر بخواهد همچنان به سیاست های دوره احمدی نژاد در زمینه هسته ای، این بار به نام حسن روحانی و دولت او ادامه دهد، دیر یا زود با پاسخ کوبنده مردم ایران روبرو خواهد شد. حسن روحانی در سخنانش در مجلس گفته است "در صد روز اول دولتش گزارشی از وضعیت کشور ارائه می کند" و "دولت آینده خواهد گفت که چه چیزی را تحویل گرفته است." این اشاره او می تواند به این معنا باشد که روحانی به عنوان کلیددار نظام جمهوری اسلامی، از هم اکنون به جستجوی راه فراری در برابر خودکامگی های خامنه ای و رهانیدن گریبان شخصی خویش و فرار از وعده های انتخاباتی داده شده در دوران رقابت های انتخاباتی است. این مشابه همان کاری است که احمدی نژاد در دوره رقابت های انتخاباتی که فرصت های محدودی برای نقد سیاست های ویرانگرانه دولتش فراهم شد، با تاکید بر این که در زمینه هسته ای نقشی نداشته، سعی کرده است انجام بدهد. واقعیت این است که شکست سنگین گروهبندی های اصولگرا و "نه"ی مشهودی که بخشی از مردم ایران در قالب آرای اعتراضی انتخاباتی به سیاست های فلاکت گستر ولایت فقیه داده اند، برای عقب نشاندن آنها کافی نیست. هر گونه امید و انتظار به این که دولت "اعتدال" حسن روحانی هم بخواهد یا بتواند در برابر اراده ماوراقانونی ولایت فقیه و سیاست های آن ایستادگی کند، عبث و مخرب است. اراده ای که انتخابات رژیم اسلامی را به شکست اصولگرایان و "نه" به سیاست های مورد تقدیر خامنه ای تبدیل کرد، برای حراست از موجودیت خود چاره ای ندارد، جز آن که بی درنگ موجودیت خود را با سنگربندی توده ای در سطوح مختلف اجتماعی، از طریق تشکل های مردم نهاد و با در پیش گرفتن نافرمانی مدنی، تقویت و تحکیم کند. در برابر دورنماهایی چون عقب نشینی محدود در سطح بین المللی و سرکوب شدید در داخل کشور، سازش جناح های نظام از کلیدار تا بی کلید بر سر حفظ وضع موجود، شکل گیری نوعی جنگ کم شتاب اما فلج کننده بین ارکان قدرت و یا حتی شکلی از قدرت دوگانه،  تنها تضمین واقعی پیشروی اراده مردم ایران برای تغییر و رهایی از چنگ مصیبت بزرگی به نام جمهوری اسلامی، همین سنگربندی و نافرمانی مدنی در برابر دیکتاتوری و سیاست های آن است.

دوشنبه 24 تیرماه 1392

 

 

 

مطلب فوق را میتوانید مستقیم به یکی از شبکه های جتماعی زیر که عضوآنها هستید ارسال کنید:  

تمامی حقوق برای سازمان کارگران انقلابی ايران (راه کارگر) محفوظ است. 2024 ©