بیانیه‌ی انجمن صنفی معلمان کردستان (سقز و زیویه)

در محکوم کردن حمله‌ی ارتش ترکیه به روژآوای کردستان

به نام خداوند جان و خرد

ما آینده‌ی تاریخ بشری را از زبان صاحبان علم و معرفت گونه‌ی دیگری فهم کرده و انتظار داشتیم. این اعتماد سبب شد بپنداریم که همه‌ی تضادها و تفرق ملل بشری می‌تواند در سایه‌ی آرمان‌های سترگی همچون عدالت، حریّت، همزیستی و مدارا التیام پذیرند. گویا که همەی این شعارها از دید تمامیت‌خواهان جهانی رنگ و لعابی بر نظام پوسیدەی خودخواهانه‌شان بوده است و تحقق این شعارها را برای ما پنداری بیش فرض نکرده‌اند. ملت کرد را از دید و زبان خود در طول این تاریخ طولانی هم چون تکه‌ای الصاق شده به خود نگریسته‌اند و هر گاه فریاد حق‌خواهی و گسست از یوغ این بهره‌کشی را از گلوی جمعیِ خویش برآورده باشیم به جای گفتگو و حل این تضاد، از درِ سرکوب با مشت آهنین و شلیکِ سرب در مقابل جان درآمده‌اند.

فاجعه‌ی این بارِ تاریخ بسیار عذاب‌آور و عفونی‌تر از تکرار این حق‌سوزی علیه ملت کورد است. دولت‌هایی به نمایندگی از ملت‌هایشان که داعیه‌ی پرچمداری دموکراسی و رسیدن به آرمان‌هایی را دارند که انسانِ زیسته و زخم خورده در طول تاریخ خوابِ به حقیقت پیوستنشان را دارند؛ در برابر جنایت جدیدی بر پیکر زخم خورده ی ملت کورد سکوت اختیار کرده‌اند.

این مدعیان، شعار گفتگو و مدارا مابین ملت‌ها جهت تحقق صلح و آشتی سر می‌دادند اما گویا سکوت و مدارایی را که به عنوان یک مدال بر سینه‌ی فرهنگشان آویزان کرده‌اند در مقابل آن توحش علنی مصداق پیدا می‌کند که از جانب خشونت مداران ترکیە اعمال می‌شود.

گویا ریاست جمهوری از پوست ریاکاری و فریب عریان شده و پادشاه عثمانی در سودای احیای امپراطوری بی‌شوکت خویش خواهان سربرآوردن مجدد از زباله دان تاریخ است. قتل و عام زنان، کودکان و شهروندان کورد روژآوای کوردستان توسط ارتشی تا بن دندان مسلح مصداق بارز یک نسل‌کشی جدید و جنایتی نو علیه بشریت است. سکوت ننگین دولت‌های مدعی دموکراسی، شکاف این زخم را بر پیکر انسانیت صد چندان نمایان می‌کند. روزهایی را فراموش نکنید که پیاده نظام شما با دیدن ماشین جنگی متکی بر زور عریان داعش، یارای پا نهادن در میدان نبرد را نداشت. این دختران ما بودند که سینه های سپرشان آوردگاه رزمی عاشقانه در میدان نبرد عشق و تباهی بود. دیو سرمایه را راهنمای عمل خویش نسازید. تنهایی روژآوا زخمی به عمق وجدان ناسور تاریخ است. قضاوت تاریخ در آینده‌ای نه چندان دور بسیار بی‌رحمانه و بدون تعارف است. تعهد انسانی بزرگترین سرمایه جاویدان ملت ها خواهد بود. بدعهدی شما مدعیان و سکوت سرشار از ترس و بی عملیتان در مقابل جنایتی چنین آشکار و غیر قابل دفاع ما را همچون گذشته بر این مرامنامه‌ی ملی مان راسخ تر خواهد کرد که: "کوهستان بهترین رفیق شفیق مان است."

انجمن صنفی معلمان کردستان� (سقز و زیویه)