با زنان به عنوان غرامت جنگی  برخورد می شود!

مصاحبه با عایشه المغربی  توسط کارلوس زوروتوزا (Karlos Zurutuza)

ترجمه آزاده ارفع

لیبی برای زنان می تواند افغانستان دیگری شود. آن گروه از زنان لیبی که برای حقوق خود به  مبارزه بر می خیزند مورد تهدید و اهانت قرار می گیرند! برای تغییر طرز تفکر زنان لیبی نیاز به یک انقلاب دیگر داریم!

عایشه المغربی(  Aicha Almagrabi  ) نویسنده و استاد دانشگاه زایتونا (Zaytuna) در تریپولی   "پایتخت لیبی"، و مدیر سازمان آزادی اندیشه  میباشد.

س - در اکتبر  دو سال پیش قذافی از قدرت ساقط شد و به شکل  وحشیانه ایی  کشته شد. چه چیزی از آن زمان به بعد برای زنان لیبی تغییر کرده است؟

ج - شرایط  کلاً دگرگون شده  ولی برای زنان چیزی تغییر نکرده است. زنان همان اندک حقوقی را هم که داشتند از دست دادند.  چند همسری  همه گیر شده است . تحت حکومت قذافی از 1969 تا 2011 یک مرد احتیاج به تائید زن اول خود داشت تا بتواند زن دوم را اختیار کند . این قانون دیگر تاریخ مصرف خود را از دست داده است.

اولین چیزی که محمود جبرئیل ( بعنوان  رئیس  شورای ملی انتقال قدرت ) در سخنرانی مشهور خود بعد از پایان جنگ داخلی در سال 2011  اعلام کرد این بود که  در قانون چند همسری  تجدید نظر خواهد شد. سپس در باره بازسازی کشور و جامعه مدنی صحبت کرد.

با زنان لیبیایی به مانند غرامت جنگی  برخورد شد. زمانی که زنان بطور علنی در اعتراضات شرکت می کردند باید خود را برای مقابله با خشونت  آماده می کردند. زنانی هم که برای حقوق خود تلاش می کردند بطور سیستماتیک مورد آزار ،  تهدید  و ناسزا قرار می گرفتند. زنان در انقلاب شرکت کردند و شهید هم دادند ولی این تلاش ها کمک سیاسی به ما نکرد.

س- هستند زنانی که در حال حاضر در  دولت شرکت دارند؟

ج- بله ، ولی آنها باید زحمت زیادی بکشند تا موقعیت خود را همانطور  که هست حفظ کنند. احزاب  از آنها  برای اهداف انتخاباتی استفاده می کنند. در " کمیسیون 60"  که  طرح قانون اساسی جدید را باید ارائه دهد  تنها شش زن عضویت دارند.  یکی از اعضای پارلمان در کنگره ملی مردمی پیشنهاد کرد که زنان و مردان هنگام مباحثات در اطاق های جداگانه ایی  بنشینند. ناگفته نماند که 90 درصد معلمان را زنان تشکیل می دهند اما تنها دو نفر از آنها  می توانند در تصمیم گیری ها شرکت کنند.

س-  شایع است که فتوای جدیدی طبق قوانین اسلامی  صادر خواهد شد که زنان بدون همراهی یک مرد خانواده اجازه سفر در کشور را نداشته باشند.

ج- این باعث تعجب من نخواهد شد. من خارج از شهر زندگی می کنم و در 13 فوریه  که به سر کار می رفتم به وسیله گروهی از مردان مسلح متوقف شدم. آنها یک ساعت و نیم اسلحه هایشان را به روی من گرفته بودند تنها به این دلیل که همراه من مردی نبود. من این حادثه را در سطح روزنامه ها منعکس  کردم . در 14 مارس هم راه پیمایی در حمایت از شان و کرامت انسانی زنان به راه انداختیم.  طبق معمول ما مورد  بدرفتاری ، ناسزا و آزار قرار گرفتیم.

س- آیا افزایش خشونت در کشور مسئله عاجل برای زنان لیبی میباشد؟

ج- خشونت یکی از مسائلی است که ما داریم. زنان در خانه زندانی هستند؛ و در خیابان هم امنیت ندارند. بارها حوادثی چون تهاجم  و یا ربودن زنان در بیرون از خانه پیش آمده است.  اما هیچ  خبری از حقوق زنان در قانون اساسی جدید نیست.  مسئله بزرگ این است که زنان بسیار کم در فعالیت های اجتماعی و در جامعه مدنی شرکت می کنند. در ابتدای انقلاب 2011 زنان بسیار با قدرت عمل کردند اما پس از پایان جنگ وا رفتند.

امروز ما بسیار سرخورده هستیم برای آن که ما در انقلاب شرکت کردیم و امروز باید شاهد آن باشیم که چگونه آرزوهایمان برای آزادی و برابری بوسیله فتواها و سخنرانی های مذهبی بر باد می رود. فتواها تاثیر زیادی بر نسل جوان می گذارند.

س- چه چیزی می تواند به زنان لیبی در این شرایط سخت کمک کند؟

ج- حتی اگر ما یک قانون اساسی مطابق با مبانی حقوق بشر داشته باشیم، که البته احتمال آن بسیار بعید است، برای تغییر طرز تفکر زنان لیبی نیاز به یک انقلاب دیگر داریم. پیش از هر چیز ما نیاز به طرحی در قانون اساسی داریم که  تسلط شبه نظامیان و گروه های مسلح را که خارج از حیطه وظائف ارتش و پلیس عمل می کنند، پایان دهد.اگر این اتفاق نیفتد لیبی از نظر حقوق زنان به سمت " آلگوی افغانستان"  پیش خواهد رفت .

منبع : دنیای جوان

سوم ژانویه 2014