Rahe Kargar
O.R.W.I
Organization of Revolutionary Workers of Iran (Rahe Kargar)
به سايت سازمان کارگران انقلابی ايران (راه کارگر) خوش آمديد.
پنجشنبه ۱۳ آبان ۱۳۸۹ برابر با  ۰۴ نوامبر ۲۰۱۰
 
 برای انتشار مطالب در سايت با آدرس  orwi-info@rahekargar.net  و در موارد ديگر برای تماس با سازمان از;  public@rahekargar.net  استفاده کنید!
 
تاریخ انتشار :پنجشنبه ۱۳ آبان ۱۳۸۹  برابر با ۰۴ نوامبر ۲۰۱۰
سیزده آبان

سیزده آبان

 

 استکبار ستیزی به سبک جمهوری اسلامی دفاع از تاریک اندیشی و استبداد مذهبی است

 

یادداشت سیاسی رادیو راه کارگر

 

امروز ۱۳ ابان است روزی که رژیم جمهوری اسلامی روز "مبارزه با استکبار" نامگذاری کرده است. خود این نام گذاری پیش از هر چیز انکار خصلت ضد استبدادی مبارزه نسل جوان است، نسلی که در انقلاب بهمن پا به پای مردم جنگید و در ۱۳ ابان درجریان تهاجم وحشیانه نیروهای سرکوبگر رژیم سرنگون شده به خاک و خون غلطتید.  از ۱۳ ابان ۱۳۵۸ که میراث ضد استبدادی این روز مصادره شد و سفارت آمریکا را اشغال کردند تا امروز آمریکاستیزی همواره در حفظ  رژیم ولایت فقیه، ایفای نقش کرده و از بهانه های ثابت و پایدار در گسترش سرکوب و برخی جابجایی های مهم سیاسی در درون رژیم بوده است. به نام مبارزه با آمریکا و دخالت هایش در مسایل داخلی ایران بود که لیبرال ها را با پس گردنی از قدرت کنار زدند؛ بخش مهمی از نیروهای ترقیخواه را خلع سلاح کرده و به مسلخ بردند و سلطه سیاه انحصاری روحانیون قشری را بر کشورتحمیل کردند؛ زبان ها را دوختند و سرها را به بالای دار فرستادند، به نام مبارزه با آمریکا هیولای ولایت فقیه را به مردم ایران تحمیل کردند و طناب حکومت مطلقه فقاهتی را که واپس مانده ترین شکل اعمال  قدرت است به گردن این مردم انداختند؛ طنابی که هنوز حلقوم مردم را می فشارد و مایه فقر و فلاکت و تباهی های پایان ناپذیر است. به نام همین مبارزه نیروهای نظامی و امنیتی را برکشیدند و هر که را حق شهروندی خواست مهر وابستگی به آمریکا و استکبار جهانی زدند و به جوانان این مردم تجاوز کردند و اجسادشان را بی نام و نشان دفن کردند . "استکبار ستیزی" در رژیم ولایی سلاح سرکوب مردم است. جز این هم نمی توانسته و نمی تواند باشد. زیرا مبارزه علیه دخالت های قدرت های خارجی نمی تواند از مبارزه برای آزادی و دمکراسی جدا باشد. استبداد سیاسی داخلی، و وابستگی خارجی تنها دو شکل از انقیاد ملی و انکار حق تعیین سرنوشت ملی هستند، دو شکل از تحمیل بی حقی عمومی بر شهروندان کشورند که وقتی در برابر هم کانونی و قطبی می شوند به شکل نوبتی و دوره ای دشمنی با دمکراسی را در صفوف یکدیگر تقویت می کنند و از جنایات هم تعذیه می کنند. بی دلیل نیست که تجاوز نظامی آمریکا به افغانستان به تقویت طالبان می انجامد و بی دلیل نیست که محصول مبارزه ضد آمریکایی رژیم جمهوری اسلامی دروغگوی شیاد و نیرنگ باز حقیری است به نام محمود احمد نژاد که تکیه گاه اصلی اش سرنیزه پاسداران و امنیتی ها و دستگاه ولایی است. اگر نماد دخالتگری یک طرف گوانتاناموست؛ نماد طرف دیگر هم  کهریزک است. دشمنی رژیم ولایت فقیه با دولت آمریکا و سیاست هایش از موضع کور، ارتجاعی و ضد مردمی است، و درست به همین دلیل پیوستن به یکی از این دو به هر بهانه ای که باشد، مبارزه برای حق تعیین سرنوشت را از جوهر ترقی خواهانه و مردمی اش تهی می سازد. آن مبارزه ای اصولی است که مشارکت توده ای مردم در سرنوشت شان را تقویت و تحکیم کند، به خلاقیت های توده ای و خودسامان یابی مردم میدان دهد و پایه توسعه و پیشرفت واقعی اجتماعی و رشد آگاهی جامعه را فراهم سازد؛ آن مبارزه ای اصولی است که با مطلق گرایی و  بیگانه ستیزی مرزبندی کند و ظرفیت و گنجایش پذیرش همه عناصر نو و متحول را در خود فراهم سازد. آن مبارزه ای اصولی است که از نیات و مقاصد کوته نظرانه و مطامع آزمندانه آنی دولت ها فاصله بگیرد و به جهانی همپیوند بر بنیاد معیارهای عام بشردوستانه و عدالتخواهانه تکیه کند و همه جا در برابر همه مظاهر ستمگری و دخالتگری و انکار حق تعیین سرنوشت مقاومت و مبارزه  کند.

مبارزه "ضد امپریالیستی" به سبک دستگاه ولایی و دولت پادگانی دفاع از تاریک اندیشی و استبداد مذهبی، ضدیت با حق تعیین سرنوشت مردم و دشمنی با دمکراسی و حقوق بشر است.

 

مطلب فوق را میتوانید مستقیم به یکی از شبکه های جتماعی زیر که عضوآنها هستید ارسال کنید:  

تمامی حقوق برای سازمان کارگران انقلابی ايران (راه کارگر) محفوظ است. 2024 ©