هجده روزی که خاورمیانه را تکان داد

هیئت تحریریه سایت راه کارگر

مبارک دیکتاتور منفور مصر از قاهره گریخت. هیجده روز مبارزه پیگیرمردم، سرانجام  با واداشتن دیکتاتور به فرار نقطه عطف نوینی در تاریخ مصر و فصل نوینی را در منطقه خاورمیانه گشوده است. مصر پس از فرار مبارک، اکنون آن لحظه نادر تاریخی را تجربه می کند که تنها ملت هایی که از دیرباز با خشمی فروخورده زیر سایه دیکتاتوری زیسته اند و تجربه انقلاب را از سر گذرانده اند آن را به خوبی بازمی شناسند: حس توصیف ناپذیر رهایی، حس همبستگی عمیقی که تا دیروز در بطن توحش درآمیخته با  زیستن در سایه دیکتاتوری تنها رویایی دست نیافتنی پنداشته می شد، حس برداشته شدن سنگ سنگین سیاهی از سینه ملتی که در گرداب فقر و مذلت دست و پا می زده است، حس حذف ناگهانی دیوارها، ریزش میله های آهنی، سقوط فاصله ها و درهم آمیزی پاک ترین و زیباترین لحظه های امید ؛ جاری شدن در بستری از شور بی پایان فتح و پیروزی. همه این احساسات عالی انسانی اکنون در اهتزاز پرچم ها در میادین شهرهای مصر و دیگر پایتخت های جهان عرب   و جشن و شادی و سرودخوانی پرشور در حالی که جهانی شادمانه و با اشک شوق در چشم، این نخستین پیروزی ملتی بزرگ و کهنسال را به نظاره نشسته، درهم آمیخته است. مبارک باد این پیروزی بر ملت قهرمان مصر! مبارک باد سقوط مبارک!

فرار دیکتاتور مصر بار دیگر حقیقت دیرین انقلاب را از زیر آوار خروارها تحریف عامدانه دیکتاتورها، ستمگران و سلاطین سرمایه جهان بیرون کشیده است؛ حقیقتی که مقرر می دارد که مردم اگر اراده کننند هیچ نظامی نمی تواند بر سرنیزه استوار بماند. مردم اگر اراده کنند هیچ قدرتی را یارای مقاومت نیست و دیر یا زود ناگزیر است در برابر اراده خلق متحد زانو زند. راستی چه کسی تا شش ماه پیش گمان می برد دیکتاتور مصر این متحد کلیدی امپریالیسم و اسرائیل و از ستون های مستحکم توازن قوای موجود در خاورمیانه در برابر طوفان خشم انقلابی ملت و زحمتکشان مصر تنها هیجده روز دوام آورد؟ هیجده روزی که مصر را، و خاورمیانه را لرزانده است. این است معجزه انقلابی که دشمنانش این همه لعن و نفرینش کرده اند؛ این همه مرگ تاریخی آن را از بلندگوهایشان جار زده اند، و این همه ابدیت سازش با ظلم و زندگی در اسارت را در گوش مردم و زحمتکشان خاورمیانه خوانده اند. درخشش انقلاب اکنون تا بدانجاست که حتی ناباورمندان را نیز واداشته است در حمایت از آن زیر سرنیزه دیکتاتوری ولایت فقیه درخواست دریافت مجوز راهپیمایی برای اعلام حمایت از حق انقلاب مردم تونس و مصر کنند.

سقوط دیکتاتور مصر برای همه ملت هایی که در راه آزادی از دیکتاتوری و برخورداری از عدالت و کرامت انسانی پیکار می کنند الهام بخش و مایه مسرت است؛ خاصه برای توده های عرب که از زخم دردناک تاریخی منطقه یعنی سرکوب وحشیانه ملت فلسطین به دست اسرائیل رنج برده اند، تحولات مصر بشدت امیدوارکننده است. برای ما نیز که جنبش ضد دیکتاتوری سال ۱۳۸۸ را از سر گذرانده ایم فرار مبارک الهام بخش تداوم مبارزات ضد دیکتاتوری و اهمیت حیاتی آماج بلافصل قرار دادن قلب استبداد دینی حاکم بر کشور ما، یعنی مثلت اصلی قدرت و در راس آن ولایت فقیه  است.

از روز خشم که ندای آزادی با خون جوانان قهرمان مصر سرداده شد تا امروز که حسنی مبارک با وجود لجاجت در ماندن بر اریکه قدرت، سرانجام در برابر اراده انقلابی مردم فرار را بر قرار ترجیح داد، نخستین مرحله پیکار انقلابی مردم و زحمتکشان مصر به پایان می رسد. مردم با واداشتن دیکتاتور به فرار راه پیشروی خود را گشوده اند. انقلاب مصر با سرعت سرسام آوری پیشروی کرده است و این هم نشانه پوسیدگی دیکتاتوری است، هم انباشته گی مطالبات انقلابی. روند شتابان خودسامان یابی کارگران و زحمتکشان مصر، پیگیری انقلابی جوانان این کشور بر سر خواست ها و مطالبات دمکراتیک و انقلابی، شکل دادن به اتحادهای طبقاتی و ائتلاف های دمکراتیک می تواند در برابر مهندسی حوادث از بالا از سوی امپریالیسم آمریکا و متحدانش و بهره برداری از وزنه ارتش مصر به عنوان  تکیه گاه اصلی ارتجاع ضربه خورده اما هنوز بشدت قدرتمند این کشور، یا قدرت گیری ارتجاع مذهبی، نقش مهمی بازی کند. سقوط مبارک بیانگر آن است که بازیگران اصلی صحنه سیاست مصر در هیجده روز گذشته مردم بوده اند و تا زمانی که مردم در صحنه بمانند؛ تا زمانی که در میان مردم فرار مبارک نه پیروزی نهایی که گام اول در مبارزه در مسیر رهایی و عدالت و احیای کرامت انسانی این مردم تلقی شود، مصر ستاره درخشان خاورمیانه نوین و قلب تپنده انقلابی آن و منبع جدید الهام و آموزش همه انقلابیون و عدالتخواهان خواهد ماند.

۲۲ بهمن ۱۳۸۹ـ ۱۱ فوریه ۲۰۱۱