پاندمی کرونا:  سازمان بهداشت جهانی (WHO) کیست؟

نویسنده : ارنست وولف (*)

ترجمه: ع. قلی افسری

توضیح مترجم ـ  ( ترجمه ی این مقاله به خاطر اطلاعات ارزشمند آن است و به معنی تایید همه ی نظرات نویسنده نیست)

مبارزه با نوع جدید ویروس کرونا در دست سازمان بهداشت جهانی (WHO) است. این سازمان تعداد افراد آلوده ، متوفی و بهبود یافته را اعلام می کند ، اطلاعاتی در مورد شیوع بیماری ارائه می دهد و اقدامات مربوط به مهار آن را هماهنگ می کند.

این سازمان کیست؟ چه کسی آن را تاسیس کرد؟ این سازمان تاکنون ، چگونه کار خود را انجام داده است؟ چه کسی آنها را تأمین می کند؟

در اینجا خلاصه ای از مهمترین حقایق آورده شده است:

 (World Health Organization) WHO سازمان بهداشت جهانی در سال 1948 به عنوان یک آژانس تخصصی سازمان ملل متحد تأسیس شد. دفتر مرکزی آن در ژنو است، در حال حاضر 194 کشور عضو دارد و به ریاست وزیر بهداشت و امور خارجه سابق اتیوپی دکتر Tedros Ghebreyesus تودروس قبرسیوس مدیریت میشود.

وظیفه رسمی سازمان بهداشت جهانی "دستیابی به بالاترین سطح ممکن سلامتی برای همه مردم" است. WHO مجاز است که استانداردهای شناخته شده بین المللی برای درمان بیماری ها ، نحوه ی مقابله با سموم زیست محیطی و محافظت در برابر خطرات هسته ای را تعیین کند. همچنین به کشورهای نیازمند کمک فنی کرده و پاسخ های بین المللی در موارد اضطراری بهداشتی را پشتیبانی و هماهنگ می کند.

دو منبع تامین مالی WHO

در حال حاضر WHOبودجه ای در حدود 4,4 میلیارد دلار دارد که از دو منبع اصلی تامین میشوند: اول ، سهم ثابت كه توسط دولتهای كشورهای عضو پرداخت می شود و به جمعیت و سطح تولید اجتماعی آنها بستگی دارد. دوم ، کمک های داوطلبانه کشورهای عضو، بنیادها، شرکت ها و افراد است.

کمک های ثابت، برای پوشش هزینه های عمومی و فعالیت های مشخص برنامه ای  WHO استفاده می شوند. کمک های داوطلبانه توسط اهدا کنندگان، برای فعالیت های خاص داده می شوند و فقط به همان فعالیتها اختصاص داده می شوند.

WHO درسه دهه اول عمرخود ، عمدتا با کمک های ثابت از کشورهای عضو تأمین می شد ، و ایالات متحده بزرگترین اهدا کننده بود. با مقررات زدایی جهانی و افزایش نفوذ نولیبرالیسم ، موجی از خصوصی سازی در اواسط دهه 1970 آغاز شد که در WHOهم متوقف نشد. سهم پول خصوصی در بودجه آنها طی دهه های بعد به طور مداوم افزایش یافت.

در سال 1993، ایالات متحده منجمد کردن یارانه های اجباری را به WHO تحمیل کرد. در سال 2017 ، رئیس جمهور ایالات متحده ترامپ دستور داد كه سهم ایالات متحده تقریباً به  نصف كاهش یابد. امروز، کمتر از 20 درصد بودجه سازمان جهانی بهداشت از دولت های کشورهای عضو تأمین می شود. بیش از 80 درصد شامل کمکهای داوطلبانه و عمدتاً اختصاصی ازاهداکنندگان دولتی یا خصوصی، عمدتاً بنیادها و شرکتهایی در صنعت داروسازی هستند.

اهمیت منافع اقتصادی خصوصی

در حال حاضرکمی بیش از 14 درصد کل بودجه از بنیاد بیل وملیندا گیتس (WHO Gates Foundation) تأمین می شود. بنیاد بیل و ملیندا گیتس در چندین سال گدشته بزرگترین اهدا کننده خصوصی بوده و از ابتدای قرن 2,5 میلیارد دلار به WHO اهدا کرده است. این کمکها تنها در سال 2016 و2017، سالانه 629 میلیون دلاربوده است که بیشترمقدارآن باید برای تبلیغات و واکسیناسیون اختصاص می یافت.

بنیاد گیتس سازمان بهداشت جهانی WHO Gates Foundation مبلغ 1,6 میلیارد دلار برای مهار Poliomyelitis فلج اطفال، اهدا کرد. این مبارزه تقریباً بیماری مخوف فلج اطفال در سراسر جهان را از بین برده است. در همین زمان ، وی سودهای بسیار بالایی را برای شرکتهای مختلف دارویی به دست آورد ، که نمایندگان آنها در هیئت مدیره بنیاد گیتس قرار دارند و باعث شد قیمت سهام آنها در بازارهای بورس به شدت بالا برود. این به نوبه خود به نفع بنیاد گیتس هم شده است ، چرا که دارای پاکت سهام این شرکت ها از جمله سهام کنسرن های دارویی مثل GlaxoSmithKline ، Novartis ، Roche ، Sanofi ،  Gilead و Pfizer است.

بنیاد گیتس ادعا می کند که در خدمت بهداشت جهانی است. اما درتصاحب بسته های سهام از شرکت های نفتی یا شرکت هایی مانندCoca-Cola ، Pepsi-Cola، Nestlé ویا شرکت های الکلی Anheuser-Busch  و Pernod هیچ تضادی مشاهده نمیکند .

 WHO انکار می کند که به دلیل وابستگی مالی به بنیاد گیتس، هنگامی که می توان اقداماتی را برای مقابله با فعالیت های مضر صنعت نفت یا صنعت نوشیدنی های شیرین و الکل انجام داد ، دستانش بسته است.

تقریباً چهار سال پیش ، یک تغییر ساختاری تعیین کننده در سازمان جهانی بهداشت به نفع بخش خصوصی رخ داده است. تا آن زمان ، فقط سازمانهای غیر انتفاعی مجاز بودند در گروههای اجرایی مربوط به کارهای WHO که در آن مهمترین تصمیمات سازمان اتخاذ می شود، شرکت کنند. با تصمیم مجمع عمومی WHO درماه مه 2016 ، اکنون شرکتهای تجاری نیز مجاز به دخالت  مستقیم بر تصمیمات استراتژیک در این ارگانها هستند.

آنفولانزای مرغی و خوکی

مهمترین نقش WHO مداخله درمقابله با بیماریهای همه گیر(پاندمی) و هماهنگی تلاشهای جهانی برای مهار آنها است. همه گیری های آنفلوانزا یکی از شایع ترین آنهاهستند. آنها شامل آنفولانزای مرغی سال 2005 و آنفولانزای خوکی سالهای  2009-2010 هستند.

در زمان آنفولانزای مرغی، كلاوس استور (Klaus Stöhr) مدیر عامل آنفولانزای سازمان بهداشت جهانی، نسبت به موج واگیری در سراسر جهان با "مرگ تا هفت میلیون نفر" هشدار داد. در نتیجه ، دولت ها داروهای آنفولانزا تمیفلو و رلنزا (Tamiflu and Relenza ) را برای میلیون ها دلار خریداری کردند.

غول دارویی سوئیس Roche مجوز تولید Tamiflu را در سال 1996 از شرکت بیوتکنولوژی آمریکا Gilead دریافت کرد که مدیرعامل سابق و سهامدار عمده وی دونالد رامسفلد وزیر دفاع پیشین بود. روشه بیش از 1 میلیارد فرانک سویس از فروش تامیفلو درآمد کسب کرد.

اما آنفلوانزای مرغی جان7 میلیون نفراعلام شده را نگرفت بلکه در کل 152 نفر در سراسر جهان زندگی شان را از دست دادند. کلوز استور ، که در استراتژی WHO نقش اساسی داشت ، بعد از اینكه بیماری همه گیر، آنفلوانزای مرغی، رو به ناپدید شدن گذاشت،  از WHO استعفا داد و به سمت مدیریت در شركت دارویی سوئیس نوارتیس (Novartis) درآمد.

در طول آنفولانزای خوکی در سال 2009 ، سازمان بهداشت جهانی مجدداً اضطرارپاندمی اعلام کرد. در آن زمان ، ماری پائول کینی فرانسوی رئیس بخش واکسن WHO  بود. او تا سال 1988 در شرکت بیوتکنولوژی Transgene SA کار کرده بود ، که همکاری های استراتژیک برای تولید واکسن با شرکت دارویی Roche را حفظ می کرد ، و قبل از پیوستن به WHO برای ابتکار واکسیناسیون اروپایی با حمایت مالی بسیاری از شرکت های داروسازی کار کرده بود.

هشدارهای WHO درباره عواقب آنفلوانزای خوکی بار دیگر چنان شدید بود که بسیاری از دولتها ذخایراضطراری زیادی سفارش دادند. در آن زمان ، دولت آلمان به تنهایی سفارش داروهای سرماخوردگی ووسایل واكسیناسیون به ارزش 450 میلیون یورو را صادر كرد.

با این حال ، از آنجا که موج واقعی عفونت ها ی آنفلوانزای خوکی نسبتاً سبک بود واز 226000 بیمارمبتلا در آلمان تنها 258 نفر با مرگ روبرو شدند و این رقم کمتر از یک موج آنفولانزای فصلی معمولی بود ، دخایرانبارشده در دست دولت که با پول مالیات دهندگان پرداخت شده بود باید به دلیل کمبود تقاضا از بین برده میشدند.

WHO و بانک جهانی

در سال 2017 ، بانک جهانی به همراه بیمه گران اتکایی- شرکتهای بیمه ای که شرکت های بیمه را بیمه می کنند - صندوق اضطراری برای همه گیری(پاندمی) ایجاد کردند که به گفته رئیس آن زمان صندوق  "جان میلیون ها نفر را نجات می داد".

در بخش اصلی (قلب) این صندوق، اوراق قرضه پاندمی قرار دارد که توسط سرمایه گذاران بزرگ ، صندوق های بازنشستگی ، مدیران دارایی و بنیادها خریداری می شود که سود آنها را تا 11 درصد تضمین می کند. در صورت وقوع همه گیری(پاندمی) ، سرمایه گذاران با خطر از دست دادن بخشی از پول خود یا کل پولی را که برای اوراق قرضه پاندمی پرداخت کرده اند، از دست می دهند.

به طور رسمی ، اوراق قرضه پاندمی در صورت بروز شیوع همه گیری برای کمک به کشورهای نیازمند استفاده می شود. با این حال ، پرداخت پول به معیارهایی بستگی دارد که توسط WHO تعیین می شود و برای هر اوراق قرضه به صورت قرار داد در چند صد صفحه تنظیم میشوند.

سال 2018 هنگامی که ویروس ابولا در کنگو هجوم برد و بیش از دو هزار نفر را کشت و این دومین شیوع جدی این بیماری بود. با این حال ، تنها بخش کمی از پول (61 میلیون دلاری) پرداخت شد، زیرا چاپ ریزپای اوراق قرضه  حاوی بند زیر است:

این بیماری باید از مرزهای دو کشور همسایه عبور کند و در طی مدت معینی حداقل 20 قربانی را در آنجا بوجود آورد. در اوگاندا ، یک کشور همسایه با کنگو ، فقط در آن زمان 3 مرگ و میر توسط WHO  کشف شده بود.

علاوه بر این، 61 میلیون دلار سه ماه پس از وقوع بیماری همه گیرابولا پرداخت شد ، بنابراین دیگر نمی توانست به جلوگیری از گسترش زودرس کمک کند.

پس از بیماری همه گیر ابولا، یک مطالعه منتشر شده در مورد اثربخشی اوراق قرضه پاندمی  نشان داد که تاکنون پول بیشتری برای بهره سرمایه گذاران مالی صرف شده است تا حمایت از کشورهای مبتلا به ویروس ابولا.

Hedgefounds(*) ، سازمان بهداشت جهانی و ویروس کرونا

Hedgefound شرکت های مالی هستند که می توانند مانند بانک ها عمل کنند اما مشمول محدودیت های آنها نیستند.بانکها بعدازکسب جواز فعالیت برای hedgefoundsها در چهارچوب مقررات زدایی، بیشتر و بیشتر Hedgefonds های  خود را راه اندازی کرده اند ، یعنی دقیقاً همان کاری که قبلاً برای بانکها ممنوع اعلام شده بود.

در نتیجه ، صندوق های Hedgefonds به طور فزاینده ای قدرت یافته و امروزه بر امور مالی جهانی تسلط دارند. آنها به دلیل شکارمداوم سود سریع، وجود فرصت های استثنایی سودآور در زمینه داروسازی ، پردرآمدترین صنعت جهان ، در شرکت های دارویی متعددی نیز شراکت می کنند و از طریق آنها میتوانند بر WHO تأثیر بگذارند.

پس از بحران مالی جهانی اوت  2007، بانک های مرکزی بیش از 11 سال است که سیستم مالی جهانی را با تزریق پول بیشتر و کاهش نرخ بهره حفظ کرده اند. با این حال ، این استراتژی از سال 2019 به بعد دیگر تاثیر خود را از دست داده است. همانطور که آشفتگی شدید در بازارهای مالی در چهارهفته گذشته نشان داده است ، در حال حاضر این سیستم در شرایط فروپاشی است.

Hedgefonds  ها در نتیجه این فروپاشی متحمل خسارات زیادی شده اند و در حال حاضر سعی می کنند از دو طریق آنها را جبران کنند: اولاً روی سقوط قیمتها در بورس سرمایه گذاری و قمار میکنند و دوم اینکه به دلیل قدرت بازارشان خواستار Bail-outs  تزریق پول و وثیقه های بزرگتر از دولتها و بانکهای مرکزی هستند و آنها را دریافت هم میکنند.

 هر دوی این تدابیر کمکی به بهبودی سیستم نمی کنند ، بلکه سقوط را شدیدترمیکنند. مهمتر از همه اثرات مخرب آن را بر جمعیت کارگر تشدید می کنند طوری که بیکاری گسترده و فقر توده ای در حد تاریخا بی سابقه ای آنها را تهدید می کنند.

این رفتار انگلی Hedgefounds  ها این پتانسیل را دارد که توده ها را علیه آنها ویار و یارانشان در سیاست و رسانه ها برآشوبد…

آیا در این شرایط قابل تصور نیست که کسی در اینجا بتواند از قدرت خود استفاده کرده، در جهت منافع خودی، اما در نگاه مردم  توسط یک سازمان جهانی متعهد به سلامتی عمومی مانند WHO  ، یک هیستری توده ای در ابعاد ناشناخته ایجاد کند تا توجه مردم را از غارتش دراین سیستم در حال فروپاشی منحرف کرده وخود را برای سرکوب یورش توده ها با استفاده از دستورات اضطراری توسط پلیس و ارتش آماده کند...؟

https://kenfm.de/tagesdosis-23-3-2020-corona-pandemie-wer-ist-eigentlich-die-who/ (*)

(**) توضیح مترجم. اوراق سهام سرمایه گذاران که در بورسهای عمومی معامله نمیشوند وحداقل سهم از 500000 یورو به بالاست.