دیدگاه

«مطالب منتشره در ستون دیدگاه، نظرات سازمان نیست»

بی خوابی مزمن جراحی

صادق افروز

محمد جراحی ، نویسنده ی مشهور رمان 10 جلدی نیست ، به جشن هنر روحانی هم دعوت نشده بود .در صف اول این شوی تبلیغاتی  ، در کنار چهره های معروف امنیتی  و جاسوسان کارکشته ای مثل موسوی گرمارودی برایش جایی رزرو نکرده بودند .محمد جراحی نه نویسنده ی حرفه ای است ، نه شاعر است و نه کارگردان و بازیگر سینما .او یک کارگر نقاش ساختمانی است که به جرم دفاع از حقوق کارگران ایرانی به زندان انداخته شده است . جراحی  از زندان تبریز  خطاب به همه ی کسانی که هنوز قلبی در سینه دارند ، از رنج و عذابی که می کشد سخن می گوید .او که  سومین سال در بند بودن خود در زندان را می گذراند می گوید :

امروز در زندان تبریز، میان تهدیدها واذیت وآزار زندانبان به هرنوع وشکلی دست به گریبانم. من بیش از یک ماه است که از بیخوابی رنج میبرم. چنان که بر اثر خستگی وبی خوابی مفرط تنها 2 ساعت از حال میروم. هرچه درخواست بهداری و درمانگاه می کنم کوچکترین توجهی نمیکنند.
مسئولین زندان آشکارا شاهد این شکنجه روحی وروانی من هستند.
من به همه کارگران ودیگر مردمان آزادیخواه وبرابری طلب اعلام میکنم که این مسئولین زندان هستند که موجبات مرگ مرا فراهم کرده اند..
مسئولین زندان آشکارا شاهد این شکنجه روحی وروانی من هستند.

با چنین جملاتی است که محمد جراحی پرده از روی واقعیات مستور در جامعه ی ایران بر می دارد .همه ی آنهایی که دل به این خوش کرده اند که روحانی دارد فضای بسته ی سیاسی را باز می کند ، و با ولی فقیه  و گزمه هایش برای  اعطای آزادی های سیاسی درگیر شده است ، همه ی آنهایی که به همراه محمود دولت آبادی از جا بر می خیزند و سبیل هایشان را تاب می دهند و برای وعده و وعید های روحانی کف می زنند بهتر است ساکت شوند تا جملات امثال محمد جراحی که بازگو کننده ی واقعیت عریان سرکوب کارگران و زحمتکشان جامعه ماست دیده و شنیده شود .کارگردان هایی که نگاه دوربین شان از دایره ی تنگ دغدغه های اقشار متوسط فراتر نمی رود بهتر است جوایز پر اب و رنگ بین المللی خود  را در کوزه بگذارند تا تصویری  که محمد جراحی از زندان تبریز ارائه می دهد واضح تر دیده شود .تصویری که کارگر شرافتمندی را پشت میله های زندان نشان می دهد .آهای هنرمندان دل خوش کرده به وعده های روحانی   گوش کنید که چه می گوید و شما چه ارزان خود را فروخته اید :

زندان جای من وامثال من نیست. زیرا که نه دستمان به چپاول و غارت واختلاص های میلیاردی و افسانه ای آلوده است، نه موجب ریختن خون انسانها شده ایم ونه بر ویرانه های مردم زحمتکش وکارگران کاخ هایی افراشته ایم.

 مشاور ارشد روحانی  ، حسام الدین آشنا پیام آورده است که پروژه ی روحانی زدودن چپ زدگی از جامعه ی ایران است .یعنی زدودن هر آنچه از تاثیرات مبارزات 100 ساله ی چپ های ایران ، علیرغم کشتار های رضاشاهی و پسرش و دهه ی شصتی خمینی در زمینه ی آزادی و عدالت اجتماعی باقی مانده است باید زوده شود . تا به قول محمود علوی وزیر اطلاعات رژیم جمهوری اسلامی سرمایه برای حرکت از امنیتی لازم برخوردار گردد .  تفکر سوسیالیستی باید زدوده شود .فقر و اختلاف طبقاتی باید نهادینه شود .فکر جامعه ی بی طبقه  ، چه توحیدی اش و چه ماتریالیستی اش باید از صفحه ی نقشه ی ایران پاک شود .امثال محمد جراحی که به قول خودش تنها جرمش تلاش برای بهبود وضعیت زندگی کارگرانی مثل خودش است باید در زندان ها شکنجه شوند تا طبقات حاکم بتوانند به زندگی انگلی خود ادامه دهند .

بی خوابی مزمن

پشت میله های زندان تبریز و

نویسنده ای که بر می خیزد

سبیل هایش را تاب می دهد

و برای روباه بنفش  ، محکم کف می زند

کلید پروژه ی زدودن چپ را زده اند

این را من نمی گویم ، مشاور ارشد می گوید

البته به خیال خود و

آن دلقک بی نمک در خارج از کشور

همه را به فراموشی 67 فرا می خواند

و آن یکی در داخل آغاز این پروژه را اعلام می کند

و نوچه ی امنیتی اش ، عاشق ترین انسان های دهه ی 50 را

فداییان جهل می نامد

دست در دست هم به جنگ سوسیالیزم

و آزادی آمده اند

جراحی از بی خوابی مفرط می نالد

 و  زنان دوزنده ی  پوشاک

از میان آتش ظلم و استثمار

به ورطه ی مرگ  خیابان جمهوری می جهند

نویسنده ی رمان های قطور

دستی به سبیل هایش می کشد

از جا بر می خیزد

و برای این پروژه ی کثیف ، کف می زند

صدای جراحی در گوش  زنگ می زند :

"ما برای یک دنیای بهتر مبارزه می کنیم

دنیایی که شایسته ی ما انسان هاست

من از بی خوابی مزمن رنج می برم

من از بی خوابی مزمن رنج می برم"

20 ژانویه 2014

 

.