گزارشات و واکنش ها به گردهم آئی های سیزده مهر معلمان سراسر کشور

---------------------------------------------------------------------

 

سیزده مهر ۹۶ سرآغاز نگاهی نو

 

✍بهنام محمدی .فعال صنفی فارس

 

اگرچه در سالهای ۸۳ و ۸۵ تجمع های گسترده ای در تمام مناطق ایران بدون شبکه های مجازی صورت گرفت و فقط در تهران بنا به گزارشات به ۶ هزار نفر رسید، ولی برخوردهای امنیتی با رهبران جنبش صنفی معلمان در آن سال ها که منجر به تعطیلی  و منفعل شدن کانون های صنفی شد از طرفی باعث عدم ارتباط نیروهای جوان با کانون ها در دولت نهم و دهم شد و از طرفی دیگر باعث سرخوردگی و امنیتی شدن فضا برای معلمان حق طلب گردید، تا اینکه در دولت یازدهم ، وزارت کشور با صدور مجوز استانی تشکیل کانون های صنفی، ارتباط شبکه ای کانون ها را در شهرستانها قطع نمود و همچنین بعد از حدود یک سال از برگزاری مجمع و انتخابات هیآت مدیره، وزارت کشور با صادر نکردن مجوز فعالیت کانونهای صنفی ،عملا هیات مدیره کانون ها را در حالت برزخی کشانده است ، این در حالی است که اگر کانون های استانی مجوز  فعالیت گرفته بودند با تشکیل جلسات متعدد  با اعضا و ارتباط بیشتر با بدنه، موتور جنبش مطالبه گری را به حرکت در اورده بودند،

 

یکی دیگر از دلایل عدم همراهی، شروع مدرسه و عدم جایگیری معلمان در مدارس جدید و گاهاً عدم ارتباط با همکاران در مدارس جدید است که فرصت بحث و تبادل نظر در مورد تجمع چندان در مدارس شکل نگرفت.

 

با این وجود جنبش مطالبه گری صنفی معلمان وارد مسیری روشن و پویا شده است چون بر خلاف گذشته که مطالبات معلمان صرفا معیشتی بود و گاها جامعه معلمان را زیاده خواه قلمداد می کردند اکنون با شعار بودجه عادلانه که منفعت آن به کل جامعه می رسد با همراهی جامعه همراه شده است و همچنین شجاعت و درایت شورای هماهنگی تشکل های صنفی با فعل خواستن و ثابت قدم بودن در مسیر مطالبه گری صرفا صنفی ، روزهای امید بخشی را نوید می دهد.

 

 

اکنون بر فعالان صنفی و کنشگران بیشتر فرض شد تا بیش از پیش به روشنگری طرح مطالبات بپردازند تا بتوان این قافله ی ناهماهنگ را متحد تر به پیش برد .

 

یادمان نرود که مهمترین اثر تجمع سیزدهم بخصوص در فارس نگاه صنفی نیروهای حراست برخی مناطق بود که نفس حضور ایشان در تجمع نشان از جذب و توجه این دایره به خواسته های صنفی فرهنگیان می باشد .

 

فعالیت صنفی هماره پیشرو و در حال حرکت هست و موتور محرک این فعالیت ها در واقع فعالانی هستند که در این موقعیت تمام هزینه های قابل و غیر قابل پیش بینی را به جان می خرند.

..............................................................................................

خلاصه ای از سخنان رسول بداقی در جمع معلمان خرم آباد روز جهانی معلم

 

کانونها ی صنفی معلمان ایران طبق اساسنامه،تشکلی غیر دولتی، غیر سیاسی و غیرانتفاعی هستند.

که تا به امروز فعالان صنفی در کانونها به این اصل وفاداربوده اند.

بداقی درادامه عمده ترین خواسته های کانونهارا ازحاکمان در۴موردزیرخلاصه کرد:

 

۱.آموزش وپرورش رایگان برای همه ی فرزندان این سرزمین

۲.برابری فرصت های آموزشی برای دانش آموزان در همه ی استان های کشور

۳.رفاه معلم

۴.استانداردسازی مدارس چه ازلحاظ کیفی وچه از لحاظ کمی

این معلم و فعال صنفی در بخش دیگری ازسخنانش گفت:

 

در هرکشوری برای هرگونه تغییر در قانون اساسی ابتدا باید همه پرسی برگزار شود،و اجازه ی تغییر قانون از مردم کسب شود،سپس اقدام به تغییر قانون شود،اما حاکمان وقت جمهوری اسلامی بدون برگزاری همه پرسی اصل 30 قانون اساسی را زیر پا گذتشتند،ومدارس را غیر دولتی اعلام کردند.

 

بداقی دربخشی ازسخنانش درپاسخ به یکی از پرسش کنندگان درباره ی مجوز کانونها گفت:

 

اصل 26قانون اساسی که میثاق مردم وحاکمان است ،برای همه تشکل ها مجوز به حساب می آید ،وانگهی هیچ ستمدیده ای برای فریاد دادخواهی ،وهمراهی انسانها نیازی به گرفتن مجوزازهیچ ستمگری ندارد،امام حسین برای فریادعدالتخواهی ازیزیدمجوز نخواست،اماطبق ماده ی ۱۰قانون احزاب ،تشکلها برای جلوگیری ازپیش آمدن هرگونه سوء تفاهم و برای اینکه ثابت کنند،که کارزیرزمینی وپنهان کاری نمی کنند، موظف هستند،طی نامه ای به استانداری به عنوان یک تشکل فعال صنفی موجودیت خودرا اعلام کنند،این به معنای آن نیست که دست روی دست بگذارند،تا ارگانی آنهارابه رسمیت بشناسد، وبه آنهااجازه ی فعالیت بدهد.

 

معلمان این آموزگاران شجاعت برای فریاد عدالتخواهی از هیچ قدرتی حراسی ندارند،اگرگاهی سکوت می کنند،فقط برای حفظ مصالح ملی است.

 

واگرفریاد میزنند،بازبه خاطر مصالح اجتماعی وبه خاطر این است که می بینند چگونه اخلاق جامعه بویژه درمیان جوانان به علت مشکلات سیاسی وبی اخلاقی های حاکمان روبه انحطاط می رود.

 

امروزه متاسفانه بی اخلاقی های حاکمان الگوی اخلاقی جوانان شده است،نه پرهیزکاری وازخودگذشتگی ،متانت وانسانیت معلمان.

 

این معلم فعال صنفی که 7 سال از عمر خودرا در زندان سپری کرده است،درادامه گفت:

 

تشکل های صنفی معلمان امروزه گسترده ترین، موثرترین و فعال ترین پایگاه عدالتخواهی جامعه هستند، که به رغم سرکوب های شدید، همچنان فریاد عدالت خواهی آنان درجای جای کشوربلنداست،  کانون های صنفی معلمان به جرات می توان گفت مستقل ترین پایگاه عدالتخواهی جامعه هستند، کانون های صنفی معلمان ایران چه ازلحاظ تئوری و چه ازلحاظ اقتصادی به هیچ قدرت داخلی یا خارجی کوچکترین وابستگی ندارند. 

 

من به عنوان یک معلم ازهمکارانم درسراسر کشور خواهش می کنم، که با پیوستن به جنبش عدالتخواهی معلمان که کانونهای صنفی پیشروی آن شده اند،کانونهای صنفی راتنها نگدارند.

 

این فعال صنفی معلمان درپایان گفت:  آقایان محمود بهشتی،اسماعیل عبدی،مختاراسدی ومحسن عمرانی فقط به جرم عدالتخواهی وبهبود آموزش وپرورش   درزندان هستند،لذا از قوه ی قضائیه می خواهیم هرچه زودتر آنهارا آزاد کند.

 

------------------------------------------------------------------------

کار  تشکیلاتی وچالش ها

 

✍داریوش ترکاشوند/فعال مستقل صنفی

 

یک تشکل جهت پیشبرد سریع و فزاینده برای رسیدن به اهداف از قبل تعیین شده

نیاز به کار گروهی و تیمی دارد

و جهت نیل به این هدف ما باید از خود شروع کنیم

 

وتا زمانیکه از درون خود به وحدانیت نرسیم منیت ها وجود دارد و اگر به وحدانیت برسیم دیگر من وجود ندارد و با دیگران ما میشویم. وبرای رسیدن به ارمانها ناگزیر باید ما بسازیم

 

متاسفانه در کانون های صنفی کار تیمی و تشکیلاتی از جایگاه قابل قبولی برخوردار نیست و هرکس بیشتردنبال  منافع مقطعی و مسکن هستند

.که با کم شدن فشار و رسیدن به منافع ناچیز کارها رو رها میکنند و انچه رو انجام میدهند بدون دررنظر گرفتن چشم انداز اینده و بررسی شرایط موجود که این شیوه راهبری محتوم به شکست و سر خوردگی میشود

 

لذا بقای سازمانها و تشکل ها بستگی به کار تیمی وباور قلبی به این مهم داشتن است

 

اصولی که در کار تشکیلاتی باید به ان توجه شود عبارتند از

 ۱.انعطاف پذیری و سازگاری

 

۲.همکاری و مشارکت(که افراد درون تشکیلات رو بعنوان شریک ببیند نه رقیب .و حس بد گمانی رو از خودمان دور کنیم و روی کار تیمی متمرکز بشویم نه خودمان.و همچنین مکمل دیگران باشیم و من درونی رو نادیده بگیریم)

 

۳.تعهد یکی از اصول مهم کار تشکیلاتی است که باید بر پایه ارزشهای پذیرفته شده گروه باشد که در این صورت این تعهد دوام می یابد

 

لذا در کار تشکل ها   بعضی از افراد اصول  اولیه کار تشکیلاتی غافل شده اند

واین باعث گردیده که انچنان شایسته است در شرایط حساس نتوانیم تصمیم درست و قابل قبول اتخاد کنیم .و در اکثر مواقع دچار یک درماندگی میشویم و قدرت تصمیم گیری یا تصمیم سازی با شرایط موجود نداریم.امید میرود دوستان به فکر ایجاد تشکل های قوی با سازو کار متناسب با اهداف از پیش تعیین شده باشند تا در برخورد با مشکلات دچار استیصال نشویم.

--------------------------------------------------------------------------

ضرورت بازبینی- شناخت درونی- تجمّعات صنفی

✍ آسیه سپهری

 

در روانشناسی توده میخوانیم استعدادِ جمع، چیزی متفاوت از ظرفیت تک تک افراد آن جمع است. چیزی بالا یا پایین تر از حد و حدود افراد شکل دهنده آن توده و در حقیقت هویت جمع میانگینی است از افراد حاضر در آن گروه. گروهی همگن از افراد ناهمگن با عقاید، آراء و نظرات حتی مخالف که برای رسیدن به خواسته ای معین تجمع میکنند. لوبون معتقد است در توده خواسته و فشار جمعی، بر آموخته های فردی تک تک افراد، غلبه میکند و ما شاهد رفتارهایی در جمع هستیم که هرگز افراد آن را اگر تنها بودند، انجام نمی دادند.

فرد در جماعت ممکن است تغییر یابد به سمت فرهیختگی بیشتر و یا سقوط در پله تمدن. در حقیقت فرد در جمع، احساس قدرت شکست ناپذیری، درکنار حس مسئولیت تقسیم شده و در نتیجه اندکی دارد.

حوادث و دوره های تاریخی بسیاری مانند همنوایی مردم آلمان با هیتلر، و حوادث نزدیکتر همچون کشتارهای میانمار از یک سو، و همنوایی و همدلی مردم ژاپن با زلزله زدگان و سیل سونامی، و نیز حمایت آلمانی ها از پناهنگان سوری را می توان از جمله کنشهای توده در دوجهت مثبت و منفی دانست.

این حوادث و کنشهای جمعی، و پیامدهای مثبت و منفی ناشی از آن، ضرورت هر چه بیشتر شناخت احوالات و ویژگیهای توده، و تاثیر دوعامل سرایت و تلقین پذیری فرد در جمع را می نمایاند.

کنشهایی که در زیر سایه آگاهی هر چه بیشتر، احترام به عقاید و آراء مختلف، شناخت و کنترل هیجان های ناگهانی و ناشی از تحریک پذیری تحت تاثیر جمع، می تواند بهترین پیامدها و رسیدن هرچه بیشتر به اهداف منظور را برای صنف و گروه برخاسته، در پی داشته باشد. و این جز با نگاه کلی و چند جانبه، و آینده نگر میسر نخواهد شد. ما نیازمند بازنگری رفتارهای جمعی مان، آگاهی و شناخت بیشتر خود، گروه، اهداف و چگونگی فرایند حرکت مداوم و رو به رشد صنفی خود هستیم. شناخت و کنترل آن چیزی که جمع را پیرو هیجان های یکباره برآمده، به کنشهای آنی و خارج از برنامه وادار میکند و طبق ویژگیهای شناختی توده، موجب سرایت یک حرکت بدون برنامه، به زیان آن تجمّع و افراد گروه، به ویژه سرگروه ها در زمانه فعلی می شود.  و با پیامدهای احتمالی منفی ای روبرو خواهد ساخت که حرکت های جمعی هدفمند صنفی را محدود به تجمّعات خاص و موقتی میکند و نه متداوم و همیشگی. 

و این مهم بی نگاه متّفق، بی آغوش باز به همه افراد و بی شناخت عقاید و احترام به آراء یکدیگر، میسّر نخواهد شد.

شناختی که ما را در کنار «ما» قرار خواهد داد  و نه ما را در برابر ما.

-------------------------------------------------------------------

منابع مالی موجود نیست، ادب چطور!؟

 

✍ آ. ابراهیمی اشکور، عضو کانون صنفی فرهنگیان گیلان

 

روز جهانی معلم بالاخره سررسید و فراخوان شورای هماهنگی تشکلهای فرهنگیان با تمام مخالفت ها و موافقت هایش به مرحله عمل انجامید و گردهمایی همگانی فرهنگیان در روز سیزدهم مهر در سراسر کشور همزمان و با خواسته محوری مشخص برگزار گردید.

به بدبینانه ترین حالت به تایید مخالفان تجمع، تعداد تجمع کنندگان در شهرهای مختلف از پانصد نفر بودند تا سیصد،  دویست، صد نفر یا کمتر، که اکثریت حضور با بازنشستگان غالبا ناخوش احوال بود. حتی عکسهای دونفره و یک نفره جلوی ادارات آموزش و پرورش برخی از شهرستانها هم در گروههای تلگرامی به اشتراک گذاشته شد.

در این یادداشت قصدم بر این نیست معایب و محاسن تجمع را بررسی کنم، روی سخنم با میزبانان این مراسم است که به استثنای تهران، مدیران کل استانهای کشور بودند‌.

آقایان مدیر کل، عالیجنابان و حضراتی که چه از قبل و چه به تازگی در این مقام انتصاب بجا و شایسته شده اید،

کنشگران صنفی حاضر در تجمع آنقدر آگاه و مطلع به اوضاع مملکت بودند که توقع نداشته باشند فی الفور خواسته هایشان اجابت گردد در حالیکه توقع شنیده شدن این خواسته ها هم از جانب برخی حضرات بی مورد است. لیکن توقع داشتند نه به عنوان یک مقام مسئول بلکه با شخصیت حقیقی خود حرمت ریش سفید حاضران را نگه داشته و بجای گسیل کردن نیروهای حراستی به میان معلمان معترض، از پشت میز ریاست خود بلند شده، بی زحمت بیرون آمده و به رسم ادب سلامی به آنها می دادید. این کار که از دست شما برمی آمد، نمی آمد؟

گیریم مطالبات شان فراتر از حد توان شما بود، اینکه آن روز، روز جهانی معلم بود آیا دروغ بود؟ آیا شکی در این بود که تجمع کنندگان همگی معلمان کودکان مملکت بودند؟ مملکتی که شما یکی از مسئولان منتصب آن هستید. فارغ از میزان احساس مسئولیتی که باید در قبال وظیفه شغلی خود نشان می دادید، حس تعهد و اخلاق انسانی هم از جانب شما مشاهده نشد مگر به استثناء. گیریم در وضعیت نابسامان مالی امروز مملکت، سرمایه کافی برای آموزش کیفی نیست، گیریم تجهیزات و منابع به میزان مورد نیاز برای آموزش رایگان و برابر نیست، گیریم منابع مالی برای پرداخت به موقع معوقات و اجرای مصوبات کافی نیست. باشد اینها همه نیست، آیا ادب هم نیست!؟ آن هم در این کشور شعر و ادب!؟ آیا هیچ حواستان به اخلاق انسانی هست که در پرتگاه سقوط، بی هیچ پناهی مانده؟ و شاید هم در حال سقوط است و شما روی تان را برگردانده اید تا نبینید!

حال پس از پرسیدن این سوالات و سوالاتی که پرسیده نشد، آسان ترین راه حلی که به ذهن نگارنده میرسد این است که وزارت کشور بخشنامه ای صادر کند برای اداراتِ کل تمام استانها، رونوشت به کلیه ادارات، مبنی بر اینکه روزانه قبل از شروع کار اداری، جلسه ای تشکیل گردد و هر روز یکی از پاسخهای منتخب دانش آموزان هر استان به پرسش مهر امسال جناب رئیس جمهور  که در خصوص اخلاق و ادب و احترام به افکار بود، قرائت شود بلکه از این طریق، ایرانِ مدعی تمدن و اخلاق و ادبیات، کمی از این وضع فلاکت بار اخلاقی بیرون بیاید.

و سخن آخر

پسندیده تر آن است که حضرات بجای برافروخته شدن از شنیدن اینگونه انتقادات، توصیه های ناصحانه را از جانب هر کسی که باشد، جدی بگیرند، چه رسد به اینکه از زبان یک معلم شنیده شود.

-------------------------------------------------------------------

به بهانه تجمع اعتراضی صنفی معلمان ایران در 13 مهر 96 ؛ روز جهانی معلم .

✍ احمد تقوی /معلم ابهر

 

از آنجاییکه عدم دغدغه معیشتی و ارتقاء منزلت معلم در افزایش بازدهی عملکرد معلم و افزایش اثرگذاری او در "" آموزش"" و ""پرورش"" دانش آموزان و آینده سازان جامعه نقش بی بدیل و غیر قابل انکار دارد ؛

 

ونیز بر آورده شدن "" تحصیل با کیفیت و برابر و رایگان در سراسر کشور طبق اصل 30 قانون اساسی"" در ارتقاء آگاهی عمومی و فرهنگ و تخصص شهروندان و نهایتا در استقلال و آزادی وترقی ملک و ملت نقش مثبت قطعی دارد ؛

 

و این سه عنصر(ارتقاء معیشت معلم ، ارتقاء منزلت معلم ، وتضمین و اجرایی شدن تحصیل باکیفیت و رایگان و برابر  برای تمام فرزندان کشور) از اصلی ترین خواسته های فعالین صنفی معلمان میباشد ؛

 

پس باید فعال صنفی بودن ، برای تک تک معلمان یک وظیفهء واجب حرفه ای و اخلاقی تلقی شده و حمایت از فعالین صنفی معلمان ؛ برای اولیاء و دانش آموزان و کل آحاد جامعه نیز یک وظیفه و مسولیت اجتماعی تلقی شود ؛

 

 تا در اثر آن فعالیتهای صنفی صادقانه و پاکبازانهء قاطبهء معلمان ؛ و حمایت جدی و یکپارچه کل ملت از این فعالین صنفی پاکباز ؛ کل حاکمیت و تمام مجموعه مدیریت جامعه ؛ بر احقاق حقوق عادلانه معیشتی و منزلتی معلمان و نیز اجرای کامل تحصیل باکیفیت و رایگان و برابر برای کل فرزندان کشور ؛ تمکین کرده و گردن بگذارد و از این رهگذر در یک روند صحیح علمی و کارشناسانه ، کلیه معضلات و ناهنجاریها و موانع رشد کشور و ملت بر طرف شده و سعادت و بهروزی ملت و آبادانی مملکت و افزایش روز افزون ثبات و اقتدار و امنیت ملی عملی گردد.

 

و این عمل(فعالیت صنفی حقخواهانه) از دیدگاه یک فعال صنفی صدیق و پاکباز بالاترین عبادتها و قرب به خداوند و عمل به یک واجب عینی و وظیفه اجتماعی انسان بودن است و پرداخت هر هزینه مالی وجانی(شهادت و حبس و تبعید واخراج و توبیخ و . . . ) در این مسیر ؛ معاملهء بی ضرر و مطلقا سودمند با خداوند است ؛

 

(ان الله اشتری من الموءمنین اموالهم و انفسهم ، بان لهم الجنه . . . )

 

(به یقین و بی تردید ، خداوند خریداری میکند از مومنین ؛ اموالشان را و جانهایشان را ؛ در قبال بهشت -- جامعه آباد وآزاد وسعادتمند وعاری ازستم وتبعیض دنیوی ؛ وبهشت اخروی-- . . .)

 

و مشارکت فعال و تیزهوشانه در این معامله سراسر سود و مطلقا بی ضرر با خداوند بخشنده ؛ سیره  و روش تمامی فعالین پاکباز صنفی معلمان ؛ امثال زنده یاد دکترخانعلی ها ، فرزاد کمانگر ها  و آزادمردانی همانند رسول بداغی ها ، هاشم خواستارها ، علی اکبرباغانی ها ، اسماعیل عبدی ها ، محمود بهشتی ها ، محسن عمرانی ها ، مختاراسدی ها و . . . و دهها و صدها فعال صنفی پاکباز دیگر و خانواده های صبور و وفادارشان در سراسر ایران است.

 

وبهشت وعده داده شده در آیهء فوق الذکر ، علاوه بر اجر اخروی ؛ همانا ظهور و بروز ملک وملتی آباد و آزاد و مترقی و سعادتمند و مدینه فاضلهء انسانی در زندگی این جهانی ست که در سایه تلاشهای مخلصانه این فعالین صنفی وحمایت آزادگان و فرهیختگان مسولیت شناس و مسولیت پذیر ملت حاصل میگردد.

 

نصرت قطعی و حتمی آشکار و نهان خداوند مقتدر و حمایت و همت و دعای خیر فرهیختگان مسولیت شناس جامعه ؛ تمنای ملتمسانهء  ماست .

 

آمین یا رب العالمین .

...............................................

تجمع معلمان برای بودجه عادلانه

✍ محمد حبیبی/عضو کانون صنفی معلمان

 🗞روزنامه جهان صنعت

صفحه جامعه: محمد حبیبی*- سال‌هاست که تشکل‌های صنفی فرهنگیان و فعالان صنفی به شکل‌های مختلف پیگیر مشکلات و معضل سیستم آموزشی کشور هستند. سال‌هاست که به روش‌های مختلف، اعم از صدور بیانیه، دیدار و رایزنی با مقامات مسوول، فعالیت رسانه‌ای و نامه‌نگاری تلاش می‌شود صدای فرهنگیان و مطالبات حوزه آموزش عمومی کشور به گوش تصمیم‌گیران و برنامه‌ریزان ساختار سیاسی کشور برسد.

یکی از این معضلات عمده که همواره نسبت به آن هشدار جدی داده شده است، بحث کمبود بودجه و نیاز ساختاری این وزارتخانه به افزایش سرانه مالی بیشتر است.

سال گذشته که به همراه برخی فعالان صنفی، 140 هزار امضای فرهنگیان کشور در اعتراض به بودجه اختصاصی به آموزش‌وپرورش را تحویل نمایندگان مجلس می‌دادیم، پاسخی یکسان دریافت می‌کردیم. فرقی هم نمی‌کرد نماینده متعلق به کدام جناح سیاسی باشد. سخن کلی نمایندگان مجلس این بود که ساختار کلی بودجه مربوط به دولت است و نمایندگان نمی‌توانند تغییرات محسوسی در بودجه پیشنهادی دولت ایجاد کنند. در بستر چنین شرایطی بود که شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران در شهریورماه امسال طی فراخوانی، فرهنگیان سراسر کشور را به تجمعی در راستای طلب بودجه عادلانه برای آموزش‌وپرورش کشور دعوت کرد. در بخش‌هایی از بیانیه شورای هماهنگی آمده است:از نظر این شورا، بخش اعظمی از مشکلات آموزش‌وپرورش در ایران به عدم تخصیص بودجه مناسب با نیازهای آموزشی دانش‌آموزان و معیشت معلمان شاغل و بازنشستگان فرهنگی ارتباط دارد. شوربختانه، فرادستان آموزشی بر این باور هستند که نهاد مدرسه یک نهاد مصرفی و برای دولت هزینه‌ساز است از این رو به اشکال گوناگون می‌کوشند از رهگذر پولی‌سازی و خصوصی‌سازی آموزش، در بودجه آموزش‌وپرورش صرفه‌جویی کنند. همچنین این رویکرد، منزلت و معیشت معلمان شاغل و بازنشسته را با مشکلات جدی روبه‌رو کرده است.

براساس چنین دعوتی بود که سیزدهم مهرماه تجمعی سراسری در بیش از 20 استان کشور با شعارها و مطالبات یکسان برگزار شد. مطالباتی نه صرفا در جهت معیشت فرهنگیان که به‌طور عمده حول مشکلاتی که آموزش عمومی کشور را با مشکلات عدیده مواجه کرده است.

درخواست برای بودجه عادلانه برای افزایش سرانه آموزشی برای تمام کودکان و به‌ویژه دانش‌آموزان مناطق محروم، توجه به کیفیت‌بخشی محتوای آموزشی و اختصاص امکانات لازم برای مدارس سراسر کشور در همه سطوح، اختصاص بودجه‌هایی مشخص به منظور پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی و تامین نیروی مشاور و مددکار اجتماعی برای مدارس و درخواست بودجه مناسب در جهت تامین فضاهای آموزشی استاندارد و ایمن و برچیده شدن مدارس کپری از جمله مواردی بود که در قطعنامه پایانی تجمع به آنها اشاره شده بود. از این منظر این تجمع را می‌توان پویشی نوین از فرهنگیان دانست که در آن بیش از مسایل معیشتی به مشکلات ساختار آموزشی و رفع مشکلات دانش‌آموزان توجه شده بود.

در حالی که این تجمع در سراسر کشور در مقابل ادارات کل آموزش‌وپرورش برگزار می‌شد، نزدیک به هزار نفر از فرهنگیان تهران و البرز در اقدامی نمادین این تجمع را در مقابل سازمان برنامه و بودجه برگزار کردند.

اگر پاسخ نمایندگان در اسفندماه سال گذشته به کمپین بودجه عادلانه، تاکید بر مسوولیت دولت و دیرهنگام بودن فعالیت بود، تجمع بودجه عادلانه در مهرماه، پیش از تدوین بودجه سالانه پاسخی بود از سوی فرهنگیان نسبت به واکنش مجلسیان به کمپین بودجه عادلانه. آنجا که از دیرهنگامی حرکت انتقاد می‌کردند و مسوولیت اصلی را متوجه دولت می‌دانستند.

حال در چنین شرایطی است که نگاه فرهنگیان به تصمیم‌گیران بودجه کشور است. تصمیمی که بی‌شک بر روند آموزش کشور تاثیرگذار است. اختصاص بودجه عادلانه برای آموزش‌وپرورش می‌تواند جهت‌گیری روند آموزشی کشور در سال آینده را در مسیر درستی قرار دهد.

* عضو کانون صنفی معلمان

----------------------------------------------

چرتکه انداز صنف

 

 ✍نرگس ملک زاده / عضو کانون صنفی معلمان

 

 دیروز در یکی از روزنامه ها که به دلیل حضور خبرنگار خوش قلم ، سبب همدلی بین معلمان و اهالی رسانه گشته است خواندیم که "حقیقت از همه چیز مهم تر است" این یادداشت که به بهانه ۵ اکتبر،اما بی بهانه با بی اثر خواندن تجمع معلمان نبود، نگارنده چرتکه در دست گرفته و با بالا و پایین کردن تعداد افراد و جمع و تفریق کردن نفرات، سعی در نشان دادن رقمی درست از افراد حاضر در تجمع را دارد و از آنجا که فردی آشنا با عدد و گچ خورده کلاس ریاضی است خود را اهل حساب و کتاب می داند و دیگران را بی سواد، که نه، شاید پری از سواد ایشان به بقیه همکاران گرفته باشد، تمام سعی خود را می کند تا پرده از رازی بزرگ بر دارد، تا خدایی نکرده معلمان در خانه نشسته و یا مسئولین چشم و گوش بسته ، به واسطه آنچه ایشان آن را دروغ و فریب ایدئولوژیکی می خواند اغوا نشوند و این تصور که بیشتر معلمان شاغل و بازنشسته از آنچه بر آموزش و پرورش  ما می گذرد ناخرسند هستند در ذهن افرادی که از دور دستی بر آتش  دارند شکل نگیرد.

 

 در نیم بند اول این یادداشت ضمن حمایت یک خطی ازخواسته اصلی تجمع کنندگان،سریع طاقت نگارنده طاق می شود و  به خلق عبارت جدیدی با عنوان "ریاضیات ایدئولوژیک" به نقد روحیه بزرگ‌نمایی  و ندیدن واقعیت ها از سوی برگزار کنندگان تجمع اخیر می پردازد : "وقتی هزار می شود ده هزار و دویست می شود هزار" آنچه یادداشت فقط به خاطر آن نوشته شده بود و بقیه موارد فضای سازی برای ورود و خروج به این بحث بود. شاید آمار از معلمان حاضر در تجمع درست ارائه نشده است و این ایراد خطای چشم حاصل از زیاد دیده شدن افرادی در یک محیط کوچک باشد و یا هدف آن با شکوه خواندن یک کنش برنامه ریزی شده و یک تجربه جدید کار تشکیلاتی بوده است اما نباید آسمان و ریسمان ببافیم و این بار هم در ادامه روند پیش ِ روی گرفته ایشان، که شناخته شده فعالان صنفی می باشد، مسائل روز را پیوندی با اختلافات شخصی و ابزاری جدید برای مطرح کردن ذهن نوشته خود و القاء آن به خواننده کنیم. ادامه این مسیر از طرف ایشان از صداقت صنفی شان می کاهد و نقد های مطرح شده را برای خواننده باور پذیرتر خواهد کرد و این درست آنجایی است که افراد خوش نام یک صنف با دستان خود خطی قرمزی بر نام و تلاش خود خواهند کشید؛همانطور که امروز دم گوشی و در خفا از اشتباهات گذشته  فعالان صنفی که در پس ذهن ها جا مانده بسیار شنیده ایم (صحت و سقم آن بر عهده گوینده و تحلیل آن با شنونده می باشد) فردا روزی هم خواهد رسید که ایشان را  امانت دار قلم صنف ندانسته و برای معرفی ایشان از  شکستن حرمت قلم یاد خواهند کرد و این همان آسیبی است که نا خواسته به خود و اعتبار کسب شده چند ساله خود می زنیم آنجا که ترجمه هایی با محتوای غنی آموزشی ایشان را کمتر معلمی می خواند اما چند خط نوشتن از میرزا و ملکه و روباه دست به دست درگروه ها و چت های شخصی فورارد می شود و رزومه فرهنگی را  به مزرعه ای از حیوانات مبدل می کند که تنها فایده خواندن آن نشستن عرقی سرد بر پیشانی گرم  دوستی های ماست.

 

---------------------------------------------

همدلی: 15 مهر 1396  |  ورزش  |  کد خبر: 3816100

تجمع 5 اکتبر معلمان؛ وقتی هزار می‌شود ده‌ها هزار؛ ‌دویست می‌شود هزار

 

حقیقت از همه‌چیز مهم‌تر است

 

مهدی بهلولی‪- در مورد گردهمایی‌های اعتراضی معلمان ایران در 5 اکتبر امسال، پیش از هرچیز باید بگویم که شخص خود من به‌عنوان یک آموزگار و یک کنش‌گر صنفی از همه خواسته‌های آن حمایت می‌کنم و به‌ویژه در مورد خواسته اصلی آن یعنی «بودجه عادلانه برای آموزش و پرورش» بر این باورم که بودجه آموزش و پرورش ما بنا به مقیاس‌های جهانی به اندازه کافی نیست و باید به‌طور چشم‌گیری افزایش یابد. اما در مورد آنچه اتفاق افتاد انتقادهایی دارم. نخستین نکته به آمار نادرست و دروغی برمی‌گردد که در مورد شمار شرکت‌کنندگان اعلام شد.

این تجمعات در حدود 30 شهر ایران برگزار شد که بنا به عکس‌های منتشرشده در بیش از 15 مورد از این شهرها، آمار شرکت‌کنندگان زیر 50 نفر بود. در بالاترین آمارها هم که مربوط به شهری همچون تهران است که به‌صورت مشترک با استان البرز جلوی سازمان برنامه و بودجه جمع شدند، حدود 200 تا 300 نفر بیشتر نبودند. اگر میانگین یک‌صد نفر را برای همه شهرها در نظر بگیریم، می‌شود حدود سه‌هزار نفر. درحالی‌که برخی صحبت از «ده‌ها هزار» معلم کردند که واقعا غلوآمیز است.

بگذریم از این که دست‌کم نصف همین افراد، «معلمان بازنشسته» هستند. متاسفانه گرایشی ایدئولوژیک در میان فعالان صنفی دیده می‌شود که دروغ‌گفتن را مجاز می‌داند. من آمار «ده‌ها هزار» را یک آمار و ریاضیات ایدئولوژیک می‌دانم. این رویکرد ایدئولوژیک و روحیه بزرگ‌نمایی و ندیدن واقعیت‌ها، خودش را در برخورد با دولت‌ها هم نشان می‌دهد و حاضر نیست مثلا میان دولت‌های نهم و دهم و دولت یازدهم و یا دوران اصلاحات هیچ تفاوتی قائل شود و می‌خواهد هرطور شده همه را به یک چوب براند و چون نارضایتی معلمان هم از وضعیت شغلی‌شان بالاست، در میان معلمان غیرایدئولوژیک هم خریدار دارد. اما من فکر می‌کنم در یک فعالیت صنفی با تعریف متعارف آن باید با رویکردی واقع‌بینانه و به‌دور از ایدئولوژی حرکت کرد.

از اسفند سال گذشته تاکنون دو تجمع در میان معلمان شاغل اعلام شده که هر دو با تعداد کمی برگزار شدند. در تجمع قبلی، از چهار استان تهران و نزدیک آن حدود 150 نفر جلوی مجلس جمع شدند. اما متاسفانه برخی با آمارهای نادرست و غلوآمیز نمی‌خواهند واقعیت‌های آماری این تجمعات را بپذیرند و به آسیب‌شناسی کار خودشان بپردازند.

متاسفانه نهادهای امنیتی هم روی تجمعات معلمان شاغل هم، حساسیت‌های زیادی دارند. آنچه از این تجمعات و رویارویی‌ها، نصیب فرهنگیان می‌شود امنیتی‌تر شدن فضای کار صنفی و بنابراین هرچه دورتر شدن بدنه معلمان از کار صنفی در معنای متعارف آن است. رسانه‌های خارج از کشور هم از این فضای امنیتی استقبال می‌کنند و گویا کاری با واقعیت آنچه رخ می‌دهد و به‌ویژه نتایج کار ندارند. ولی کنش‌های صنفی معلمان از نظر من باید هرچه بیشتر به‌دور از حاشیه‌ها و فضاهای امنیتی غیرضروری انجام گیرند تا گسترش و ژرفای بیشتری

بگیرند.

متاسفانه در فضای صنفی معلمان، تندرویی، تندگویی، بزرگ‌نمایی و دروغ‌گویی، فراوان دیده می‌شود و هرکس هم که بخواهد به انتقاد بپردازد سریع متهم می‌شود به انواع و اقسام اتهام‌ها. واقعیت این است که بدنه فرهنگیان از شرایط کاری خود ناراضی‌اند اما چندان هم تمایلی به انجام کارهای میدانی ندارند. در این شرایط باید واقع‌بینانه حرکت کرد و از همه ظرفیت‌های سیاسی و اجتماعی به سود کار صنفی استفاده کرد. کار صنفی فرهنگیان نباید در دامن رویکردهای ناواقع‌بینانه و ایدئولوژیک بیفتد و به رویارویی‌های ناضرور با حاکمیت بینجامد. حاکمیت هم باید معلمان و مشکلات آنان را درک کند و در عمل و نه در شعار به بهبود شرایط معیشتی و کاری آنان بپردازد.

http://www.hamdelidaily.ir/?newsid=38161

-----------------------------------------

همشهری ـ شنبه 15 مهر 1396 - 21:00:21 | کد مطلب: 384422 چاپ

معلمان به‌دنبال بودجه عادلانه برای آموزش و پرورش

 

اجتماع > آموزش - علی‌اصغر محمدی:

۵ اکتبر، مصادف با ۱۳ مهر هر سال روز جهانی معلم نامگذاری شده و به همین مناسبت در بسیاری از شهرهای جهان تجمعات معلمان با هدف طرح مطالبات برگزار می‌شود. «آموزش آزادانه، راهی برای توانمندسازی معلمان»، شعار روز جهانی معلم امسال بود.

روز جهاني معلم امسال نيز در شهرهاي مختلف كشورمان با حضور معلمان در مقابل ادارات آموزش و پرورش برگزار شد و معلمان خواسته‌هاي صنفي خود را مطرح كردند به اميد آنكه مسئولان به آنها رسيدگي كنند.بهروز فتحي، كارشناس آموزش و پرورش نيز در اين باره به همشهري گفت:

 

سال‌هاست كه به خواسته‌هاي بحق معلمان ايراني بي‌توجهي مي‌شود و روز پنجشنبه كه روز جهاني معلم بود، همكاران فرهنگي شاغل و بازنشسته در سراسر كشور مشكلات گريبانگير آموزش و پرورش را در ايران براي چندمين بار مطرح كردند تا بلكه به گوش مسئولان برسد و چاره‌اي براي برون‌رفت از وضعيت كنوني آموزش و پرورش بينديشند.

 

وي با انتقاد از بي‌اعتنايي مسئولان به خواسته معلمان، «كيفيت‌بخشي به وضعيت آموزشي و بهبود معيشت و منزلت فرهنگيان» و «اختصاص بودجه عادلانه براي آموزش‌ و پرورش» را از مطالبات اصلي معلمان بيان كرد و افزود: اگر مشكل بودجه آموزش و پرورش كه منجر به افت كيفي آموزش شده، مرتفع شود، بسياري از مشكلات كنوني آموزش و پرورش نيز از بين مي‌رود.

 

حسين باقري، يكي از معلمان شركت‌كننده در تجمع روز جهاني معلم به همشهري گفت: متأسفانه آموزش و پرورش فقط در كلام جزو اولويت‌هاي دولتمردان است و در عمل اعتقادي به آن ندارند و آموزش و پرورش را نهادي مي‌دانند كه هر چه اعتبار و بودجه باشد مي‌بلعد. نتيجه چنين نگاهي بي‌انگيزه‌شدن معلمان و افت كيفي آموزش و پرورش است.

 

اين معلم تصريح كرد: در يك دهه اخير برخورد مناسبي با معلمان و برخي از اعضاي تشكل‌هاي صنفي معلمان نشده، حقوق معلم را يك سال بعد آن هم به روش قطره‌چكاني پرداخت مي‌كنند و اين يعني تخريب جايگاه معلمان‌.محمد حبيبي، عضو هيأت مديره كانون صنفي معلمان استان تهران نيز در اين‌باره به ايلنا گفت: بودجه عادلانه براي آموزش و پرورش، آنگونه كه در فراخوان شوراي هماهنگي آمده تعريف مشخصي دارد، بودجه عادلانه يعني بودجه لازم براي تأمين آموزش رايگان و باكيفيت براي همه دانش‌آموزان ايراني و همچنين تخصيص يك دستمزد عادلانه براي فرهنگيان شاغل و بازنشسته كشور.

 

نادر قديمي، عضو هيأت مديره كانون صنفي معلمان استان همدان در تجمع روز جهاني معلم در همدان اظهار كرد: ما علاقه‌اي به برگزاري تجمع اعتراضي نداريم اما اين گردهمايي‌ها از سر ناچاري است. بي‌تفاوتي دولت و مجلس ما را ناچار به تجمع و اعتراض مي‌كند. مهم‌ترين مطالبه معلمان در اين تجمع اختصاص بودجه عادلانه براي آموزش و پرورش است.

 

وي با اشاره به‌وجود تبعيض در آموزش و پرورش افزود: در كشور ما نگاه نازل به مسئله آموزش وجود دارد و طبيعي است آموزش دچار افت شود، با پديده فرار مغزها و با بي‌رغبتي دانش‌آموزان براي تحصيل و معلمان براي تدريس روبه‌رو مي‌شويم. كاهش سن آسيب‌هاي اجتماعي در جامعه نيز مي‌تواند دلايلي براي بي‌توجهي به مسئله آموزش در كشور باشد.

 

قديمي گفت: حقوق معلمان درحد تأمين نيازهاي اوليه زندگي آنها نيست. ما به‌شدت به اين موضوع اعتراض داريم. انگيزه شغلي معلمان كاسته شده و اين حقوق حداقلي نشان مي‌دهد كه به فعاليت، شغل و ‌شأن معلم توهين شده و منزلتي براي ما درنظر نمي‌گيرند. موضوع ديگر نگاه سياسي به معلمان است. خواسته ما برطرف‌شدن نگاه‌هاي سختگيرانه در حوزه آموزش و پرورش است، وقتي مسئولان مي‌گويند بايد امنيت فرهنگي جايگزين فرهنگ امنيتي شود، چرا فضا همچنان تغيير نكرده است.

 

خواسته‌هاي معلمان را پيگيري مي‌كنيم

عادل عبدي، مشاور وزير آموزش و پرورش در پاسخ به پرسش همشهري درخصوص مسائل مطرح‌شده در تجمعات روز جهاني معلم گفت: بسياري از خواسته‌هايي كه معلمان عزيز در تجمعات روز جهاني معلم مطرح كردند، خواسته آموزش و پرورش و دولت نيز هست و ما هم به‌دنبال افزايش كيفيت آموزشي و ارتقاي جايگاه همكاران فرهنگي هستيم.

 

وي با بيان اينكه از مديران كل آموزش و پرورش استان‌ها نيز خواسته شده تا مسائل مطرح شده در تجمعات روز جهاني معلم را دسته‌بندي و براي پيگيري به ستاد ارسال كنند، توضيح داد: يكي ديگر از خواسته‌هاي مطرح شده اختصاص بودجه عادلانه براي آموزش و پرورش است كه ما در وزارت آموزش و پرورش اين موضوع را پيگيري مي‌كنيم و هر وزيري دنبال اين است كه معلمان و دانش‌آموزان از انگيزه كافي براي درس دادن و آموختن برخوردار باشند و ما مطالبات همكاران را به جد پيگيري مي‌كنيم و برنامه‌ريزي‌هايي انجام شده كه عزيزان مسئول خودشان اعلام خواهندكرد.

 

وي با اذعان به اينكه به آنچه مورد نظر است هنوز نرسيده‌ايم، افزود: حركت به سمت بودجه عادلانه و افزايش كيفيت آغاز شده و براي ارتقاي جايگاه همكاران معلم نيز تمهيداتي انديشيده شده و اينطور نيست كه بگوييم آموزش و پرورش ما در حد مطلوب است، مشكلاتي وجود دارد ولي با توجه به امكانات كارهاي خوبي انجام شده است. مشاور وزير در پاسخ به اينكه در تجمعات 13مهر معلمان خواستار پايان برخوردهاي قهري با معلمان شدند، اينگونه گفت: آموزش و پرورش مدافع حقوق معلمان است و سعي مي‌كنيم با رايزني تا حد امكان مشكلات معلمان را حل كنيم.

 

بيانيه بطحايي به مناسبت روز جهاني معلم

بدون‌شك غلبه بر مشكلات بنيادين جهان امروز، از فقر و خشونت گرفته تا جهل و عقب‌ماندگي، بدون اتكا به نظام‌هاي تعليم و تربيت و بدون وجود معلمان سختكوش و تلاشگر، ميسر و ممكن نخواهد بود. اينجانب ضمن تبريك اين روز به همه معلمان در سراسر جهان و به‌خصوص معلمان عزيز ايران اسلامي و آرزوي توفيق و سربلندي براي آنان، خود و دستگاه بزرگ آموزش و پرورش را مكلف مي‌دانم از تمام امكانات و ظرفيت‌ها جهت حفظ كرامت آنان بهره گرفته و زمينه برخورداري آنان را از يك زندگي توأم با عزت و احترام فراهم‌سازيم.

 

حاشيه‌هاي روز جهاني معلم در ايران

تشييع نمادين تابوت آموزش و پرورش رايگان در تجمع 13مهر، روز جهاني معلم در شيراز نيز در نوع خود جالب بود، البته در دست‌نوشته‌هايي كه به اين تابوت الصاق شده، مرحوم آموزش و پرورش رايگان و مافياي كنكور نيز مشاهده مي‌شود.

 

حضور احمد شيرزاد، مديركل آموزش و پرورش يزد در بين معلمان تجمع‌كننده در اعتراض به شرايط صنفي فرهنگيان، يكي ديگر از حاشيه‌هاي روز جهاني معلم بود.

------------------------------------

صرفه‌جویی‌ها مدارس را با مشکل مواجه کرده است!

✍ گفتگو با محمد حبیبی /عضو کانون صنفی معلمان

 

محمد حبیبی کارشناس آموزشی در گفت‌وگو با خبرگزاری تسنیم، با اشاره به درخواست معلمان برای اختصاص بودجه عادلانه به وزارت آموزش و پرورش در تدوین بودجه سال 97 اظهار کرد:  در بحث اختصاص بودجه عادلانه فقط معیشت فرهنگیان شاغل و بازنشسته مطرح نیست بلکه مقوله مهم اختصاص بودجه مناسب برای کیفیت‌بخشی به نظام آموزش و پرورش کشور مطرح است.

 

وی افزود: هم اکنون شاهدیم که آموزش و پرورش  با هدف صرفه‌جویی اقدام به تجمیع کلاس‌های درس می‌کند و عدم اختصاص بودجه مناسب به این وزارتخانه باعث شده است تا سرانه مدارس پرداخت نشود، از سوی دیگر مدارس مناطق محروم نیز با مشکلاتی مواجه شده‌اند که در مجموع تمام این مسائل، آموزش کیفی را خدشه‌دار کرده است. به همین دلیل از مسئولان سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی انتظار داریم تا در بودجه سال 97 اعتبار مناسبی را به آموزش و پرورش اختصاص دهند.

 

این کارشناس آموزشی گفت: هم اکنون طبق اعلام مسئولان آموزش و پرورش بیش از 92 درصد بودجه این وزارتخانه صرف پرداخت حقوق و مزایای کارکنان می‌شود و دیگر بودجه‌ای برای مدارس باقی نمی‌ماند، بخش عمده مشکلات آموزش و پرورش  به دلیل عدم توجه به بودجه این وزارتخانه است و در این مقوله شاهد جهت‌گیری نادرست سازمان برنامه و بودجه هستیم که آموزش و پرورش  را یک وزارتخانه مصرفی تلقی می‌کند.

 

حبیبی با اشاره به این که هم‌اکنون مسئولان به دنبال صرفه‌جویی در هزینه‌های آموزش و پرورش  هستند که این موضوع اختلالاتی را در امر آموزش ایجاد کرده است، خاطر نشان کرد: هم اکنون در مدارس با کمبود نیروی انسانی و از سوی دیگر در ستاد آموزش و پرورش یعنی ادارات با تراکم نیروی انسانی مواجه هستیم و مسئولان به جای آن که کاهش تراکم نیروی انسانی در ستاد را پیگیری کنند به دنبال صرفه‌جویی در مدارس هستند.

 

وی ادامه داد: سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی می‌تواند بودجه آموزش و پرورش  را به دو بخش بودجه دستمزدی و آموزشی تقسیم کند، یعنی میزان بودجه‌ای که در بحث آموزش صرف می‌شود جدا از بودجه مربوط به دستمزد و پرداخت مطالبات فرهنگیان باشد که این مسئله موجب شفافیت مالی شده و هدر رفت منابع مالی در ادارات آموزش و پرورش جلوگیری می‌کند.

 

یبی یادآور شد: معلمان با هدف اختصاص بودجه عادلانه به آموزش و پرورش، روز (پنج‌شنبه 13 مهر) تجمعاتی را در استان‌های خود داشتند که این تجمع در تهران مقابل سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور برگزار شد.

 

منبع : تسنیم

........................................................