دیدگاه:
«مطالب منتشره در ستون دیدگاه، نظرات سازمان نیست»

درباره ی دستاورد ظریف

صادق افروز

انتقاد از رژیم در مذاکرات هسته ای و مقایسه توافقنامه 1+5 حاصله از این مذاکرات با توافقنامه هایی چون ترکمن چای و گلستان ، ما را به موضع گیری دفاع از داشتن انرزی هسته ای و "انرژی هسته ای حق مسلم ماست " سوق می دهد .ما مخالف استفاده از انرژی هستیم .انرژی هسته ای مصرف صلح طلبانه ندارد . در همه اشکالش دشمن محیط زیست است و زندگی ی موجودات زنده را تهدید می کند . ولی امضای این قطعنامه برای جمهوری اسلامی به شدت خفت بار بوده است . ظریف لاف می زند وقتی می گوید با دست پر بازگشته است . مفاد توافقنامه را هر کس با کمی دقت بخواند متوجه می شود که جمهوری اسلامی را در ژنو بدجوری دراز کرده اند . امضای این قراداد توسط جمهوری اسلامی نشانگر وضعیت وخیمی است که در آن به سر می برد و چاره ای جز پذیرفتن خفت بار توافقنامه نداشته است . خفت بار از آنجهت که منم منم زدن ها و هارت و پورت های سران جمهوری اسلامی به راحتی در ژنو رنگ باخت . 

جمهوری اسلامی می کوشید به سرعت در مسیر هسته ای شدن و تولید آن برای مصارف نظامی گام بردارد و به جایی برسد که کره شمالی رسیده است و نه از موضع ضعف ، بلکه از موضع قدرت و با تکیه بر سلاح اتمی با طرف های مقابلش به چالش بر خیزد . ناسیونالیست ها در این راه با جمهوری اسلامی همگام بودند و خیره سری و یکدندگی جمهوری اسلامی بر سر مواضع هسته ای را با حرکت محمد مصدق ، نخست وزیر ایران در سال 1332 در راستای ملی  کردن صنعت نفت و بیرون کردن انگلیسی ها مقایسه می کردند . برای آنها ، احمدی نژاد مصدق دیگری بود که در دوره ای جدید با رسالتی نوین قدم به میدان مبارزه ضد امپریالیستی گذاشته بود .  ولی تحریم های اقتصادی ، رمق جمهوری اسلامی را گرفت و نگذاشت تا به آخر در این مسیر گام بردارد . تورم وحشتناک و خوابیدن چرخ های تولیدی  ای که برای به حرکت درآوردنش به غرب وابسته است مانع از ادامه ی  این مسیر بود . برخلاف کره شمالی و کوبا که قادرند تحریم های وحشتناک اقتصادی را دوام اورند ، اقتصاد سرمایه داری جمهوری اسلامی بسیار شکننده بود و توان مقاومت را نداشت . ولی فقیه نظام ، خامنه ای به عنوان ستون اصلی رژیم جمهوری اسلامی این نیاز را درک کرد .کنار رفتن باند احمدی نژاد ، و روی کار آمدن باند رفسنجانی به عنوان جناحی که طرفدار حل مناقشه هسته ای و کنار آمدن با غرب است ، نتیجه چنین نیازی بود . خبرگزاری های مختلف گزارش کرده اند که نمایندگان خامنه ای از مدت ها قبل از انتخابات ریاست جمهوری یازدهم با مقامات امریکایی در مورد حل مسئله هسته ای در حال مذاکره بوده اند . بنابراین پیشبرد این مذاکرات نه ناشی از پیروزی جناح رفسنجانی و شکست دارو دسته خامنه ای ، بلکه ناشی از تحمیل فشار به کلیت رژیم بوده است .

کشور های امپریالیستی و در راس آن امریکا با استفاده از اهرم تحریم اقتصادی ، تنها بر مسئله هسته ای متمرکز بودند ومسئله ی حقوق بشر و افزایش اعدام ها در ایران به هیچ وجه دغدغه ی  آنها نبود . آیا این کشور ها نمی توانستند با استفاده از موقعیت رژیم به مسئله حقوق بشر هم اشاره داشته باشند ؟ پاسخ این است که نمی خواهند .برای آنها رژیم مستبد جمهوری اسلامی  ، ایده ال است تا جلوی پیشروی جنبش کارگری و ازادیخواهی را بگیرد .برای آنها مسئله ی اصلی  ، منافع اقتصادی و سیاسی است .آنها دست جمهوری اسلامی را برای اعدام های بیشتر و بگیر و ببند های بیشتر باز می گذارند . من از اقای کری وزیر خارجه امریکا می خواهم بپرسم هنگامی که با روی گشاده و با چهره ای خندان دست آقای ظریف را می فشرده ،  می توانسته حدس بزند که امثال مادر شیرکوه معارفی و فرزاد کمانگر و صد ها هزار مادر امثال آنها که فرزندانشان قربانی نظام جهل و جنون جمهوری اسلامی شده چه احساسی خواهند داشت ؟ توافق جمهوری اسلامی با کشورهای امپریالیستی و عدم اشاره به نقض حقوق بشر در ایران بار دیگر نشان داد که موسسات حقوق بشری دست ساز این کشور ها تنها  به عنوان اهرم فشار بکار گرفته می شود و زمانی که نیاز آنها به این اهرم های فشار مرتفع شود شعله مبارزه حقوق بشری را کم می کنند . دادگاه نمادین ایران تریبونال حکم به محکومیت آقایان داد ، ولی حالا وزرای  خارجه کشور های امپریالیستی دست نمایده رژیم جمهوری اسلامی را می فشارند و با او عکس یادگاری می گیرند . چرا این دادگاه در این مورد سکوت کرده است ؟  

روی دیگر سخن با کسانی است که از امضای این قرارداد به وجد آمده اند و آن را پیروزی بزرگی برای ملت ایران و جنبش آزادیخواهی به حساب می آورند . کار اینها به جایی رسیده که همراه جنبش سبز در فرودگاه مهراباد به استقبال ظریف می روند و با شعار هایی همچون "خامنه ای زنده باد ، روحانی پاینده باد " و " نیگاش نکن ظریفه  هر شیش تارو حرفه " هم آواز می شوند . علیرغم شعار های توخالی همیشگی در گردهمایی بسیج توسط خامنه ای  که چند روز قبل از اعزام تیم مذاکره کننده انجام شد ، او دستاورد تیم مذاکره کننده هسته ای ایران در کنفرانس ژنو را به اعضای تیم تبریک گقت . و ماحصل آن را دستاوردی  بزرگ برای  جمهوری اسلامی به حساب آورد . در پیام دیگری حسن روحانی مراتب سپاسگزاری خود را از خامنه ای به دلیل حمایت از تیم مذاکره کننده ابراز داشت .رفسنجانی نیز در ادامه همین ابراز شادمانی ها ابراز داشت : حمایت ولی فقیه نظام از تیم مذاکره کننده موجب جلو گیری از لکنت زبان در جریان این مذاکرات شد .

جمهوری اسلامی در ایران پس از توافق هسته ای در فکر تحکیم پایه های سیاسی و اقتصادی خود است .پول های بلوکه  ی ازاد شده که در اختیار این رژیم قرار خواهد گرفت صرف بازسازی و تحکیم ماشین سرکوب این رژیم خواهد شد .مصیبت زدگان بی خانمان زلزله های آذربایجان و بوشهر و بم سهمی از این پول ها نخواهند دید .کلاس های درس دبستان های مناطق فقیر نشین بازهم شاهد انفجار بخاری های اوراق نفت سوز خواهند بود . توده های زیر فشار های بی امان اقتصادی بازهم بر در و دیوار آگهی فروش اعضای بدن خواهند نوشت .ولی می شود لبخند را بر لبان رهبران گروه ارتجاعی حزب الله لبنان و رژیم ارتجاعی اسد که از جمله سهم بران پول های ازاد شده هستند مشاهده کرد . خلاص شدن جمهوری اسلامی از زیر بار تحریم اقتصادی به این رژیم امکان بیشتری برای سرکوب های گسترده تر خواهد داد .عدم اشاره کشورهای امپریالیستی به وضعیت حقوق بشر در ایران ، این رژیم را در سیاست سرکوب گستاخ تر خواهد کرد . سیاست نئولیبرالی دولت روحانی ، فشار بر دوش کارگران و زحمت کشان ایران را افزایش خواهد داد . کسانی که همراه روحانی توافقنامه هسته ای  را جشن می گیرند نمی دانند در مراسم مقدماتی سرکوب طبقه کارگر ایران شرکت کرده اند .ما اگرچه مخالف استفاده از انرژی هسته ای هستیم .ولی هیچگونه وجه مشترکی بین خود و دولت روحانی  به دلیل وادادگی در پروژه ی اتمی مشاهده نمی کنیم . کارگران و زحمتکشان ایران باید به این نکته توجه داشته باشند که دولت روحانی به همراه خامنه ای ، ولی فقیه نظام  ، دشمن آشتی ناپذیر جنبش مستقل کارگری و ازادیخواهی در ایران است . این حدس و گمان نیست . کابینه امنیتی روحانی بهتر از هر چیز دیگری گواه این مدعاست .

25 نوامبر 2013