قطعنامه پایانی

تجمع سراسری شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران

پیرامون بودجه عادلانه برای آموزش وپرورش

 

لایحۀ  بودجه مهمترین سندی است که جهت گیری و چشم انداز وضعیت کشور را در یک سال آینده نشان میدهد. بررسی وضعیت بودجه در سال های گذشته نشان میدهد که متأسفانه، دولت ها به بهانه ی سیاست گذاری اقتصادی، از سهم بودجه ی آموزش وپرورش کاسته و در عمل اولویتی برای آن قائل

نبوده اند به عبارتی، آموزش وپرورش در اولویت حاکمیت نبوده است.

سال گذشته، بیش از ۱۴۰ هزار معلم در قالب «پویش بودجه ی عادلانه»، خواستار افزایش سهم آموزش وپرورش در بودجه کشور شدند، اما مجلس بدون توجه به این خواسته، با این استدلال که زمان برای تغییرات محسوس سپری شده است به این مطالبه بی توجهی نمود تا امروز شاهد تأثیرات منفی آن در آموزش عمومی کشور باشیم و بودجه سال ۹۶ ، مانند سال های قبل نتوانست یک زندگی شرافتمندانه برای معلمان بازنشسته و شاغل و یک آموزش باکیفیت و عادلانه را برای کودکان رقم بزند.

امسال نیز در ابلاغیه بخشنامه بودجه ۱۳۹۷ توسط رییس جمهور، پیش بینی شده است که حقوق کارکنان دولت در سال آینده تنها به میزان ۵ درصد افزایش یابد این ابلاغیه در کنار سخنان رییس سازمان برنامه وبودجه که آموزش وپرورش را یک دستگاه بودجه خوار تلقی میکند، نشاندهنده آن است که در

سال آینده روزها و شرایط سخت تری پیش روی معلمان و دانش آموزان قرار دارد.

با توجه به وضعیت موجود و بنا بر مصوبه و فراخوان شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران و با اتکا به اصل ۲۶ و ۲۷ قانون اساسی مبنی بر آزادی تجمعات، ما در اینجا گرد هم آمده ایم تا به مسئولان  و تصمیم سازان در ابتدای کار بگوییم « بودجه عادلانه برای آموزش وپرورش» یک مطالبه جدی و راهبردی برای تشکل های صنفی و معلمان ایران است لذا بر مبنای این خواسته اصلی مطالبات صنفی و آموزشی خود را به شرح زیر اعلام میداریم:

 

۱ ـ ما خواهان بودجه عادلانه، برای افزایش سرانه دانش آموزی در راستای تأمین آموزش رایگان، باکیفیت و عادلانه برای تمام کودکان بخصوص دانش آموزان مناطق محروم، بازمانده از تحصیل و مهاجر، طبق اصل ۳۰ قانون اساسی هستیم.

۲ ـ ما خواهان بودجه عادلانه برای کیفیت بخشی به امکانات و محتوای آموزشی در کلیه سطوح آموزشی از پیش دبستانی تا متوسطه هستیم. بایستی امکانات و محتوای آموزشی با توجه به نیازهای امروز کودکان به روز گردد، به نیازهای کودکان در مناطق مختلف با توجه به تنوع جغرافیایی، فرهنگی و قومی توجه شود و طبق اصل ۱۵ قانون اساسی زبان مادری در مناطق دوزبانه در مدارس تدریس گردد.

۳ ـ ما خواهان بودجه عادلانه  در راستای پیشگیری از آسیب های اجتماعی دانش آموزان هستیم. بایستی بودجه لازم برای تأمین نیروی مشاور، مددکار اجتماعی و مربی بهداشت در راستای کاهش آسیب های اجتماعی ازجمله خشونت در مدارس تأمین گردد.

۴ ـ ما خواهان بودجه عادلانه در راستای تحقق شعارِ روزِ جهانیِ معلم از طرف یونسکو یعنی «آموزش آزادانه، توانمندسازی معلمان» هستیم در این راستا باید نظام آموزش تربیت معلم بر مبنای آزادی و به اتکای شیوه های مشارکتی برای تربیتِ معلمانِ توانمند و قدرتمند اصلاح گردد، بایستی دوره های ضمن خدمت معلمان به صورت رایگان و با توجه به نیازهای معلمان و دانش آموزان کیفی سازی و بهروز گردد.

۵ ـ ما خواهان بودجه عادلانه برای گسترش و تأمین فضاهای آموزشی استاندارد و ایمن هستیم. کلیه مدارس خشتی و گلی و کپری باید فوراً برچیده شود و بودجه به صورت عادلانه به مناطق محروم و مرزی اختصاص یابد.

۶ ـ ما خواهان بودجه عادلانه برای تأمین معیشت و منزلت معلمان بازنشسته و شاغل هستیم به طوری که حقوق هیچ فرهنگی زیرخط فقر نباشد. توجه به وضعیت بازنشستگان و همسان سازی حقوق آنان با حقوق شاغلین مورد تأکید ماست. بیش از ۹ ماه است که حق الزحمه  اضافه کاری معلمان پرداخ نشده

است. در بودجه سال آینده بایستی دولت تمام بدهکاری های خود به معلمان و بازنشستگان را در کلیه سطوح تسویه نماید.

۷ ـ ما خواهان بودجه عادلانه برای اجرای کامل قانون مدیریت خدمات کشوری هستیم قانونی که دولت ها از ۱۰ سال پیش تاکنون به صورت تعمدی و غیرقانونی از اجرای آن امتناع ورزیده اند.

۸ ـ ما خواهان بودجه عادلانه برای تحقق یک بیمه درمانی و تکمیلی کارآمد و جامع هستیم. ازنظر ما بیمه ای جامع است که پوشش بیمه ای مناسبی داشته با مراکز درمانی متعدد و معتبر طرف قرارداد باشد. سقف درمان برداشته شود و برای بیمه تکمیلی بازنشستگان سقف سنی نداشته باشد.

۹ ـ ما خواهان بودجه عادلانه برای گسترش چتر حمایتی دولت از کودکان پیش دبستانی هستیم، در حال حاضر حدود ۱۰۰ درصد آموزش پیش دبستانی به بخش خصوصی واگذارشده است و مربیان این دوره از امنیت شغلی و حمایت بیمه ای برخوردار نیستند.

۱۰ ـ ما خواهان بودجه عادلانه برای تأمین امنیت شغلی و روانی تمام معلمان هستیم. تراکم دانش آموزان در کلاس ها باعث بروز ناهنجاری و خشونت در مدرسه است. از سوی دیگر بسیاری از معلمان شاغل در بخش خصوصی، نیروهای حق التدریس و آزاد از امنیت شغلی و روانی برخوردار نیستند و خدمات بیمه ای به آنان تعلق نمیگیرد.

ازنظر شورای هماهنگی تشکل های صنفی ایران، ریشه بسیاری از معضلات و مشکلات  فعلی آموزش وپرورش در نگاه نادرست مسئولین و دستگاه های مرتبط به مقوله و اهمیت آموزش عمومی است. درحالیکه در قانون مدیریت خدمات کشوری، آموزش وپرورش دستگاهی حاکمیتی محسوب شده است، درعملی کاملآ  متناقض برای اداره ی آن در بسیاری از موارد، اقدام به برون سپاری (سپردن به بخش خصوصی) میشود. در طی سال های گذشته دولت ها، بخصوص دولت های بعد از دوران جنگ، به صورت مستمر و به اشکال مختلف از مسئولیت های خود در حوزه آموزش عقب نشینی کرده اند و به جای اولویت بخشیدن به آموزش وپرورش کوشیده اند با اعمال سیاست های خصوصی سازی و پولی سازی آموزش، مسئله و مشکل کسر بودجه را حل نمایند. این سیاست ها تأثیرات منفی چون کاهش کیفیت آموزشی و افزایش کودکان بازمانده از تحصیل را در پی داشته است. ما بر مبنای اصل ۳۰ قانون اساسی خواستار توقف خصوص یسازی و کلائی سازی آموزش هستیم.

« خصوصی سازی آموزش را متوقف کنید و به آموزش وپرورش بودجه  عادلانه اختصاص دهید»

 

شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران، تحقق مطالبات فوق، ذیل مطالبه اصلی « بودجه عادلانه » را کاملآ  قابل دسترس میداند و بر پیگیری این مطالبات بر بستر تشکل های صنفی ادامه میدهد. در همین راستا، ما بر « حق تشکل یابی مستقل» پافشاری می کنیم. دولت یازدهم برخلاف ادعاهایش موانع جدی بر سر راه تشکل یابی مستقل معلمان ایجاد نموده است. این دولت حق تشکل یابی سراسری را با استانی نمودن محدوده ی فعالیت تشکل ها، از معلمان سلب کرده است. از دادن مجوز برگزاری مجمع عمومی به برخی استان ها امتناع می کند. در کم کاری آشکار به همراه کمیسیون ماده ی۱۰ احزاب، پروانه فعالیت تشکل هایی که برخی از آنان مجمع عمومی خود را در حدود یک سال پیش برگزار نموده اند را صادر نمیکند. ما به این روند اعتراض داریم. این تناقض در گفتار و عمل دولت، بهانه ای شده است که برخی از فعالان به خاطر فعالیت در کانون ها مورد بازخواست نیروهای امنیتی و قضایی قرار گیرند، برای آنها پرونده سازی صورت گیرد و بر مبنای همان پرونده، برای آنان احکام ناعادلانه ای صادر شود.

از سوی دیگر بیش از ۴ سال است که از ادعای آقای رییس جمهور! مبنی بر جایگزینی امنیت فرهنگی به جای فرهنگ امنیتی میگذرد اما همچنان معلمان به خاطر فعالیت صنفی و آموزشی توسط حراست ها و نهادهای امنیتی مورد تهدید، احضار و بازداشت واقع میشوند. اگرچه برخی نهادهای امنیتی خارج

از دولت به صورت غیرقانونی در امنیتی کردن فضای فعالیت صنفی نقش داشته اند، اما در برخی موارد نیز این برخوردها از سوی نهادهای زیرمجموعه دولت صورت گرفته است و میگیرد.

محمود بهشتی لنگرودی، اسماعیل عبدی، محسن عمرانی و مختار اسدی ازجمله معلمانی هستند که به خاطر فعالیت صنفی در زندان به سر میبرند و علی اکبر باغانی در تبعید است و معلمانی چون رضا مسلمی و طاهر قادر زاده تحت حکم هستند و رسول بداقی بعد از اتمام دوران حبس هنوز به سرکار

برنگشته است. فعالانی که خواسته ای جز مطالبات صنفی و آموزشی نداشته و ندارند و مراحل محاکمه آنان بدون رعایت استانداردهای یک دادرسی عادلانه و برخلاق اصل ۱۶۸ صورت گرفته است. ما به امنیتی کردن فعالیت صنفی اعتراض داریم و خواهان توقف احکام فعالان صنفی و آزادی بدون قید و شرط آنان،رفع تبعید و اخراج و بازگشت آنان به سرکار هستیم.

در پایان یادآوری و تأکید میکنیم که ما مطالبات صنفی و آموزشی خود را با صدای رسا و به صورت مسالمت آمیز در راستای تأمین « بودجه عادلانه برای آموزش وپرورش » پیش از موعد تنظیم بودجه مطرح نمودیم. شورای هماهنگی تشکل های صنفی ایران امیدوار است مسئولان این خواسته را که فراتر از خواسته معلمان و یک خواسته ملی است جدی بگیرند و سهم آموزش وپرورش را به میزانی که پاسخگوی مطالبات فوق باشد از سهم بودجه عمومی، ارتقا دهند. شورا بعد ازاین تجمع از طرق قانونی پیگیر مطالبات خود از دولت و مجلس خواهد بود و درصورتی که در تنظیم بودجه به خواسته معلمان از سوی دولت توجهی نشود، حق اعتراض های بعدی به تصمیم دولت را برای خود، حقی مشروع و قانونی تلقی می کند و از تمام توان خود برای دفاع از حقوق معلمان و دانش آموزان استفاده خواهد نمود.

شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران - ۱۳ مهر ۱۳۹۶

---------------------------------------------------------------

پنجم اکتبر(13 مهر) روز جهانی معلم گرامی باد

 

معلم و معلمی و آموزش و پرورش نیاز همیشگی جامعه بشری بوده است. به همین اعتبار ، آموزگاران از دیر باز در همه ی جوامع و نیز در ایران مورد احترام و ستایش بوده اند.

جوامع مدرن دیرگاهی است  برای  آموزش همگانی و تربیت و تامین زندگی آموزگاران و نیز  هزینه های این امر مهم  که خود پیش نیاز رشد و توسعه ی جامعه است ، اعتبار و بودجه ی کافی اختصاص داده اند. 

 

در ایران ما اما ، بودجه ی سرانه ی اختصاص داده شده به امرآموزش و پرورش در مقایسه با دیگر وزارتخانه ها بسیار پایین تر است. روند کمی اختصاص این بودجه در دهه های گذشته به گونه ای بوده است که نه تنها آموزش رایگان که در قانون اساسی بر آن تاکید شده به فراموشی سپرده می شود ، بلکه هر روز هزینه ی بیشتری بر خانواده ها تحمیل می گردد.

در پی این روند ، حقوق و مزایای دریافتی کادر آموزشی و به ویژه معلمان ، در مقایسه با سایر کارکنان همتراز  در دیگر وزارتخانه ها ، رفته رفته در سطح پایین تری قرار گرفته است.

 

آموزگاران فعال صنفی در دو دهه ی گذشته پیگیرانه و قاطع در راستای تغییر و اصلاح  این وضعیت نادرست ،  کوشش و تلاش بسیاری به کار برده اند ، ولی متاسفانه کمتر موفقیتی حاصل شده است.

 

انجمن صنفی روزنامه نگاران آزاد تهران با گرامی داشت  روز جهانی معلم   به تمامی آموزگاران راستین این سرزمین تبریک گفته و خاطر نشان می کند ، از آنجا که آموزگاران ،کارکنان و مزد بگیران حوزه فرهنگ و آموزش هستند و بخش مهمی از جامعه ی کارگران و مزد بگیرانی به شمار می آیند که اینک برای بهبود شرایط خویش و در پی آن بهبود شرایط آموزش و پرورش فرزندان این سرزمین تلاش و مبارزه می کنند، از این رو انجمن صنفی روزنامه نگاران آزاد تهران ، از  تلاش و کوشش خستگی ناپذیر آموزگاران ارجمند  برای بهبود وضعیت آموزش و آموزگاران پشتیبانی می نماید.

 

انجمن صنفی روزنامه نگاران آزاد تهران

13 مهر ماه 1396 / پنجم اکتبر

----------------------------------------------------------------

تجمع سیزدهم مهرماه ،تجمعی به نام معلمان ،برای معلمان

✍ محمد حبیبی / عضو کانون صنفی معلمان

 

هر تجمعی فراخوان دهنده ای دارد .فراخوان دهنده ای  که شکل و فرم تجمع ،و همچنین محتوای مطالبات و خواسته های طرح شده در تجمع را تعیین می کند.این قاعده ای مرسوم در فعالیت های صنفی/سندیکایی در همه جای دنیا است و کسانی که با الفبای کار تشکیلاتی اشنایی دارند ،قطعا با چنین رسمی بیگانه نیستتد.

بر همین اساس همه کسانی که در یک تجمع صنفی/سندیکایی شرکت می کنند ،باید نسبت به محدوده های تعیین شده فراخوان ،از طرف متولیان پایبند باشند.

 

فراخوان دهنده تجمع سیزدهم مهرماه ،شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران است .تجمعی است با محوریت بودجه عادلانه برای آموزش و پرورش و تلاشی است در جهت برجسته سازی مشکلات معیشتی ،اموزشی و صنفی .

طبیعی است که شورای هماهنگی به عنوان فراخوان دهنده تجمع ،بر اساس همان اصل اساسی فعالیت های سندیکایی ،تعیین کننده شکل کلی تجمع و محورها و شعارهای قابل طرح باشد.این نه دیکتاتوری است و نه تکروی .حرکتی است در جهت ایجاد یک انسجام همگانی در سراسر کشور .

بی شک انتظار زیادی نیست که همه  فرهنگیان شرکت کننده در تجمع ،به چارچوب های تعیین شده از سوی متولیان  پایبند باشند.پیشروی به سوی دست یابی به مطالبات در گرو چنین انسجامی است .

----------------------------------------------------------------

مشنو ای دوست که غیر از تو مرا یاری هست.......

 

 

✍جلال معلمی از کردستان

 

دوازده روز از آغاز سال تحصیلی سپری شد. لحظه اول هر سال زنگ آغاز تحصیل توسط مسئولین نواخته می شود.ولی انگار همە چیز بە آن زنگ ختم می شود. مثل زمینی که فقط کلنگ افتتاح خورده است ...دیگر کسی سراغ مدرسه رانمی گیرد که هرلحظه ممکن است چون کشتی نشسته چشم به باد شرطه ای بدوزد که شاید بوزد وتکانی به آن بدهد..یک کشتی پر از دانش آموز ، پر از امانت پر از استعداد و به قولی آینده ساز.

انگار میلی برای به ساحل رساندن نیست و  ما  همان آدم های نشسته شاد و خندانیم.

دوازده روز سپری شد و  روزهای دگر آیند و روند. امامدرسه در زیر آوار اخبار گوناگون جهان به چشم نمی آید و صدایش به جایی نمی رسد.

مدرسه تانک نیست که شلیک کند.هواپیما نیست که بمباران کند. انبار مهمات نیست که منفجر شود. مدرسه خانه دوم فرزندان من و شماست با قلم ها یی که خداوند به آن سوگند خورده است.

شاید دیوار مدرسه کوتاە باشد ولی همین در و دیوار گواهی می دهند که نگاە به آموزش و پرورش باید جدی باشد چرا که افکار بلندی  پشت همین دیوارهای کوتاه دارد خاک می خورد.

مبادا فراموش شویم بار دیگر می آییم جهت یاد آوری ...چهره ما آشنا نیست؟ ما همانیم که جگر گوشه هایتان را به ما سپردید...

-----------------------------------------------------------------

پیامی از یک فرهنگی در کردستان

 

با تبريك روز جهاني معلم خدمت همه ي همكاران بزرگوار.

عزيزان ، اميد است كه در روز ١٣ مهر، علاوه بر همكار بودن، همراه بودنمان نيز به نحوي اعلا جلوه گري نمايد.

چنانچه مستحضر هستيد، مدت مديدي است كه در راه حق و تحقق عدالت ، بسي آزادي ها پشت ميله ها حبس شده و رنج ها و مشقت هاي فراواني دامنگير جايگاه و پايگاه معلمين شده است.

در همين راستا ، اينكه عده اي به رسم مروت و جان بر كف، براي ستاندن حق در تكاپو باشند و عده اي صرفا نظاره گر، رسم جوانمردي نخواهد بود.

پس با نمايش وحدت و صلابت در تحقق خواسته ها و يادآوري  ارج و حرمت از ياد رفته ي جامعه ي فرهنگيان ، آستين  همت بالا بزنيد و همراه هم باشيم.

✍دوستی

--------------------------------------------------------------------

سال‌هاست که «روز جهانی معلم» از سوی وزارت آموزش وپرورش مورد بی‌مهری قرار می‌گیرد

معلم و جهان بی‌روزش

13 مهر، ‌5 اکتبر،‌ روز جهانی معلم است؛ معلم ها خودشان می گویند که نه‌تنها در این روز که در هفته معلم خودمان هم (12 اردیبهشت؛ روز شهادت مرتضی مطهری) مورد بی‌مهری اگر نگوییم، کم‌توجهی قرار می‌گیرند. معلمان ایرانی همواره دغدغه‌های بسیاری داشته‌اند؛ از حقوق و مزایا و مشکلات اضافه کار تا فرم و فیزیک محل تدریس و کمبودهای امکانات آموزشی و محتوای کتب درسی. این جا بحث معلمانی است که در کلاس‌های شلوغ درس می‌دهند؛ علی‌الحساب از خیر معلمان و دانش‌آموزان کپرنشین و مدرسه‌های بی‌دیوار و حتی بی‌معلم می‌گذریم.آن‌ها معتقدند و البته تجربه ثابت‌شان کرده که آموزش در کلاس‌های 40،‌50 نفره امری غیرممکن است؛ کنترل کلاس، به‌ویژه با شیوه‌های کنونی که دانش‌آموز همین‌طوری از آموزش گریزان است،‌ امری غیرممکن است؛ از سوی دیگر معیشت‌شان تامین نمی‌شود و به سمت شغل‌های دومی می‌روند که زندگی‌شان را تامین کند و به این ترتیب هم تمرکز از آموزش برداشته می‌شود و هم به دانش‌آموز، آموزش صحیح داده نمی‌شود.

«همدلی» نظر تعدادی از معلمان را در روزی جهانی که متعلق به آن‌هاست، پرسیده است.

جایگاه بی‌همتای معلم و روز جهانی‌اش

محمدرضا نیک‌نژاد- در سال 1947 نماینده چین در نخستین جلسه کنفرانس جهانی یونسکو در یک پیش‌نویس با طرح امتیازاتی برای معلمان جهان، خواستار زمینه‌های مادی و معنوی بهتری برای حرفه معلمی شد. این پیش‌نویس سال‌ها بعد منجر به توصیه نامه‌ای در سیزده فصل و 146 بند شد، که سازمان جهانی یونسکو با همکاری سازمان جهانی کار برای دفاع از حقوق معلمان جهان تهیه کردند. 5 اکتبر 1966 در شهر ژنو این توصیه‌نامه در نشست مجمع عمومی به تصویب رسید. در سال 1994 در چهل و چهارمین اجلاس وزرای آموزش و پرورش کشورهای عضو سازمان ملل به پیشنهاد رئیس وقت یونسکو، روز تصویب توصیه‌نامه به‌عنوان «روز جهانی معلم» به رای گذاشته شد و پیشنهاد به تصویب نمایندگان همه کشورهای جهان و از آن میان ایران رسید. از آن تاریخ تاکنون هرسال یونسکو با برگزاری مراسم مختلف و تهیه پوستر و طرح شعارهایی از مقام معلم قدردانی می‌کند - گرچه سال‌هاست که روز جهانی معلم از سوی وزارت آموزش و پرورش ما مورد بی‌مهری قرار می‌گیرد.

در جهان امروز، آموزش، اهداف و روش‌های آن یکی از چالش‌برانگیزترین مسایل انسانی است. در کشورهای توسعه‌یافته، آموزش و پرورش، پیش قراول پدیدآوری دگرگونی‌های اندیشگی، مَنِشی و روشی شهروندان جامعه و در نتیجه جامعه به‌شمار می‌آید. بنا به هدف‌های کلان سیاسی - آموزشی در هر کشور، امکانات و شیوه‌های آموزش نیز دگرگون می‌شود. برای نمونه در دوران صنعتی اروپا که تولید انبوه هدف بود، همگانی و اجباری کردن آموزش و پرورش کارگر ماهر در اولویت سامانه‌ی آموزشی کشورهای اروپایی بود و آموزش به هدف تغییر رفتار و پدیدآوری مهارت انجام می‌شد. بی‌گمان در عصر فراصنعتی کنونی و به‌ویژه کوچک شدن جهان با گسترش باورنکردنی فضای مجازی و اینترنت، هدف ساختارهای آموزشی باید پرورش شهروندانی با مهارت‌های اجتماعی بالا، سنجش‌گر و بااخلاق و نگرشی جهانی باشد. هرکدام از اهداف بالا نیازمند معلمانی ست که خود نمونه‌هایی از انسان‌های سنجش‌گر، بااخلاق، چیره بر آموزه‌های فرهنگ ملی باشد و البته جهانی بیندیشد و بومی عمل کند. از این رو نقش معلم در جهان نوین و جایگاه ویژه او به‌عنوان یک رهبر آموزشی در فرآیند رشد اجتماعی، اخلاقی، اقتصادی و فرهنگی نوآموزان همچنان بی‌همتا است. جهان امروز بیش از هر زمان دیگری به معلمان توانمند نیازمند است چراکه نخستین جرقه‌های اندیشه، دانایی و پیشرفت دانش در مدرسه‌ها زده می‌شود و به شکوفایی می‌رسد. گمانی نیست که در این جهان گرامی‌داشت معلم یکی از ضرورت‌ها است. در پایان و پس از شادباش روز جهانی معلم به همه معلمان جهان به ویژه معلمان کشورم، بندهایی از توصیه‌نامه یونسکو را باهم می‌خوانیم:

حق آموزش، یک حق انسانی و بنیادی و حیاتی است.

باتوجه به نقش اساسی معلمان در پیشرفت آموزش و درنهایت به‌منظور توسعه جامعه بشری و پیشرفت، پشتیبانی ازمعلمان اهمیت می‌یابد.

این توصیه‌نامه در نظر دارد ضمانت لازم را برای بهره‌مندی معلمان از جایگاه متناسب با نقش پویای خویش در جامعه، فراهم کند.

می‌بایست تاکید کرد که پیشرفت در آموزش و پرورش بستگی بسیار زیادی به کیفیت و توانایی کسانی دارد که آموزش می‌دهند. پرورش و چگونگی انجام آن، ویژه معلمان است.

همه مراحل استخدام و تدارکات برای معلمان، باید از هرگونه تبعیض نژادی، رنگ، جنس، مذهب، عقیده سیاسی، خاستگاه ملی یا اجتماعی و یا وضعیت اقتصادی مبرا

باشد.

براساس اهمیت نقش معلم، مسئولین آموزشی باید انگیزه‌های مناسبی برای تدریس فراهم کنند. هم‌چنین با استفاده از موازین حقوقی، مکان‌های لازم برای تدریس درنظر گرفته شود.

روز جهانی معلم و همه اختیارات فراموش‌شده‌اش

نسرین باقری‪- روز جهانی معلم، 5 اکتبر، یک رویداد سالانه است که توسط یونسکو نام‌گذاری شده است. هدف از اعلام چنین روزی بهادادن به معلمان، قدردانی از آن‌ها و بررسی مشکلاتشان در سراسر دنیا اعلام شده است. معلمان، به‌عنوان معماران هر جامعه سهم عمده‌ای در پیشرفت و ترقی هر کشور دارند. در ایران، 12 اردیبهشت روز معلم و برای تکریم بیشتر، هفته‌ای به نام «هفته معلم» نام‌گذاری شده است. البته در این هفته فقط شاهد بحث معیشتی و پرداخت معوقات و پاداش معلم در حد حرف و حدیث هستیم و تلاش جدی و غیرشعاری برای بالارفتن جایگاه اجتماعی معلم و کیفیت کار و آموزش و ارتقاء زندگی معلمان به چشم نمی‌خورد.شعار جهانی روز معلم 2017، آموزش در آزادی، اختیار بخشیدن به آموزگاران است. آزادی معلم در کلاس و اختیار بخشیدن به او، نیاز به اصلاح نگرش اساسی از سطح مدیریت کلان تا مدیریت مدارس و حتی خود آموزگاران دارد. شاید صحبت از آزادی و اختیار معلم در مدارس ما تاحدی خنده‌دار باشد. معلمان در این سال‌ها فقط نقش مدرس کتاب‌های درسی، آن هم براساس شیوه و چارچوب مشخص و نقش نگهدار دانش‌آموز را دارد که گاه ممکن است بزهکار و مجرم باشد و معلم را مورد ضرب و شتم قرار دهد. معلم در بسیاری از موارد حتی قدرت انتخاب پایه تدریس و دروسی که در آن تبحر دارد را ندارد. تغییر نظام آموزشی سبب شده که بعضی از معلمان به اجبار و برخلاف میل باطنی در مقطع دیگر مشغول به خدمت می‌شود.گاهی اوقات احساس می‌کنی که قدرت دانش‌آموز از معلم امروزی بیشتر است. دانش‌آموز امروز، از حقوق خود آگاه است و می‌داند معلم، در کلاس قدرت چندانی ندارد و گزارش کوچک‌ترین خطا در رفتار معلم می‌تواند برای او دردساز شود. معلم امروز برای آن‌که هم مقبول مدیر و هم دانش‌آموزان و هم اداره باشد باید مراقب رفتار و حرف‌های خود درکلاس باشد، نمرات خوبی اعلام کند و پژوهش و مقاله داشته باشد. با مدد موسسات کپی - پیست اقدامات پژوهشی و مقاله‌های تخصصی زیادی به نام معلمان صورت گرفته که در رتبه‌بندی و کسب نمره ارزشیابی موثر است.به امید روزی که معلمان ایرانی به جایگاه شایسته خود دست یابند و فارغ از دغدغه معیشت، از کلیشه‌های موجود خود را رها کنند و احساس نیاز به ترقی و پیشرفت و تعالی خود و جامعه داشته باشند.

معلم ایرانی، معلم جهانی

علی بهشتی‌نیا‪- سیزدهم مهر، روز جهانی معلم است و در ایران، برخلاف بسیاری از کشورها، این روز رونق چندانی نداشته و کمتر بدان پرداخته می‌شود. 12 اردیبهشت و 5 اکتبر (13 مهر) و واژگانی از این دست برای معلم ایرانی که خود را هم فراموش کرده تفاوت چندانی ندارد. معلم، واژه‌ای نامانوس در ادبیات آموزشی ایران است و نمی‌دانیم با وضعیت موجود معلمان کشور و قیاس دمادم معیشت و منزلت آن‌ها با معلمان سایر کشورها، می‌توان جایگاهی برای او در جغرافیای جهانی معلم، ترسیم کرد یا نه؟ بدون شک یادکردن از معلم ایرانی در تاریخی مشخص، چه در سطح ملی و چه جهانی نمی‌تواند از رنج طاقت‌فرسا و در آموزش و تعلیم و تربیت و آلام او در معیشت و منزلت، کم کند.

کافی است نگاهی گذرا به تاریخ چند دهه گذشته کشورهای جهان بیاندازیم تا ببینیم وضعیت جنگ و صلح، فقر و ثروت، امنیت و ناامنی، اقتصاد پویا و احترام به طبیعت و شهروند نیکو که حاصل مستقیم نظام آموزش و معلم است؛ در کدام کشورها خوب و در کدام آن‌ها نامطلوب بوده است. با بررسی چنین شاخص‌هایی می‌توان به اهمیت معلم و آموزش در کشورها پی برد و آن‌وقت می‌توان به این نتیجه رسید که می‌توان برای معلم ایرانی، روز و هفته و سالی نام نهاد یا خیر. داعش، طالبان، بوکو حرام و هر گروه افراطی دیگری زاییده جهلی است که در غیاب معلم و آموزش درست، ظاهر می‌شود. در هر کجای این کره خاکی که آثاری از جنگ و نزاع و ناامنی است، می‌توان نشانه‌های فراموشی معلمان و جای خالی آموزش را دید و لمس کرد. یادمان باشد با وضعیت نابه‌سامان کنونی بسیاری از کشورها، ازجمله ایران، نگاه شعاری و مصرفی به معلم و آموزش هیچ‌گاه نمی‌تواند رشد و حیات و بقای بشر را تضمین کند. در جهانی که از معلم تهی باشد بیان و تکثیر واژگانی چون عدالت، مهربانی، راست‌گویی، صلح و آرامش سخت و دشوار است. با همه‌ی تفاوت‌های زبانی، نژادی، جغرافیایی و اعتباری میان معلمان ایران و سایر کشورها، آنچه معلم ایرانی را به سایر معلمان جهان نزدیک و نزدیک‌تر می‌کند، پرورش انسان و تعالی مفاهیم انسانی است.

معلم و آموزش در بستر الکترونیک

زهرا علی‌اکبری‪- بدون شک اهمیت یادگیری در رشد، بسی فراتر از چشم‌انداز اندیشه‌های آدمی است. گفته شده است انسان‌هایی که یادگیری را متوقف می‌کنند، زندگی را متوقف می‌کنند. یادگیری واقعی در قلب و ذهن افراد نفوذ می‌کند و موجب آگاهی و تغییر رفتار می‌شود. از دیدگاه پیتر سنگه، یادگیری، افراد را برای خلاقیت توانا می‌کند؛ بنابراین برای سازمان یادگیرنده پایداری و بقا در صحنه کافی نیست. امروزه مدارس باید در قالب سازمان‌های یادگیرنده عمل کنند. در چنین سازمانی، یادگیری، دغدغه همگانی و همیشگی است و شعار آن تواضع در یادگیری و سخاوت در آموزش است. مدارسی که به‌طور مستمر توانایی و ظرفیت خود را توسعه می‌دهند، برای خلق آینده مستلزم انتقال فکر و اندیشه در بین دانش‌آموران هستند. تحقیقات نشان داده که در به‌کارگیری موفقیت‌آمیز آموزش در مدارس علاوه بر بسترها و زیرساخت‌ها، نیروی انسانی یاد‌دهنده که علم و دانش و مهارتش به‌روز باشد، نیز تاثیرگذارند. به‌طوری که با رهبری با درایت در کلاس درس، می‌توانند ارزش‌های یادگیری را در مدارس با فرآیندهای خلق و تسهیم و توزیع دانش مشخص کنند. باتوجه به این‌که آموزش در عصر حاضر تاحدودی وابسته به گسترش فناوری ارتباطات و اطلاعات است، ارتقا مستمر و ابداع نوآوری در راه‌حل‌های آموزش اجتناب‌ناپذیر است. معلمان می‌توانند با آموزشی که در آن با دانش‌آفرینی و خلاقیت دانش‌آموزان همراه است، بهبود کیفیت آموزش و توسعه کیفی را به ارمغان آورند. در همین راستا می‌توان اظهار داشت که گسترش بستر الکترونیکی و استفاده از ابزارها و مفاهیم نوین در مدارس، موجبات نوآوری، دانش‌آفرینی، بسط اطلاعات و دسترسی آسان و کم‌هزینه را برای فراگیران فراهم می‌کند. بستر الکترونیکی به‌طور پیوسته با پیشرفت در فناوری اطلاعات و ارتباطات و ظهور استراتژی آموزشی برای استفاده از فرصت‌های یادگیری نوآورانه فعال می‌شود. با این حال استفاده از ابزارهای بستر الکترونیکی و فرآیند دانش‌آفرینی در مدارس در ایران هنوز هم در مراحل ابتدایی است و به‌جز در چند مدرسه خاص پیاده‌سازی و اجرا نشده است. بنابراین باتوجه به سیر صعودی تحولات آموزشی جهانی و فناوری‌های خاصِ آن، درخصوص تجهیز مدارس به سخت‌افزارها و نرم‌افزارهای مربوطه و افزایش سواد الکترونیک معلمان، بررسی پیش‌نیازها برای پیاده‌سازی آموزش در بستر الکترونیکی، امری واجب و ضروری است تا با در نظر گرفتن نقاط ضعف و قوت شناسایی‌شده بتوان با هزینه کمتری این فرآیند را در این مدارس بهتر و صحیح‌تر اجرایی کرد و به آموزشی فراگیر دست یافت.

برگرفنه از «همدلی»

http://www.hamdelidaily.ir/?newsid=38090

------------------------------------------------------------------------