اطلاعیه کانون صنفی معلمان تهران

به مناسبت آغاز سال تحصیلی جدید

به نام خداوند جان و خرد

پاییز، مهرش را سخاوتمندانه تقدیم جوانه زدن اندیشه هایی می‌کند که رویش امروز آنها زمین پاک و آسمان آبی فردای ماست. شریک همیشگی این سخاوت مهر، معلمانی هستند که فرصتِ نیک ِپیمودنِ این مسیر را برای به بار نشاندن این جوانه ها فراهم می‌سازند. اگر چه خود درگیر طوفان بلایند، چون  همیشه در گذر از هفت اقلیمِ ناملایمات، عشق را به طلب، برتری داده اند و فریادشان همچنان رساست که ،

 ای مهر، مهربان‌بمان و مگذار که این جوانه ها و این محنت کشانِ سخاوت پیشه، در تلاطم برگ ریزان بی عدالتی ها و بی تدبیری ها، گام هایشان به سستی گراید. امسال در روز اول مهر بر تخته سیاه کلاس هایمان خواهیم نوشت:

"آسودگی ام آنجاست که غباری بر چهره ی عدالت نبینم"

کانون صنفی معلمان  تهران ضمن تبریک سال نو تحصیلی به همه ی معلمان، دانش اموزان و خانواده های این سرزمین ، به رسم سخاوت مندی مهر  به همه مسئولان  و دست اندرکاران آموزشی یادآور است که بگونه ای عمل کنیم  که مهر و رسم مهربانیش از هیچ کودکی دریغ نشود و  همه کودکان از لذت سرشار آموختن، بهره مند شوند به خصوص کودکانی که در این وادی از نعمت آسایش و فرصت کودکی محروم اند و به جای خانه و مدرسه، خیابان ماوای ان هاست. به کوشیم مهری پایدار را به  همه نوگلان این سرزمین هدیه دهیم.

کانون صنفی معلمان تهران

۳۰ شهریور ۹۶

....................................

نامه محسن عمرانی معلم زندانی برای

دانش آموزانش در آستانه مهرماه

بچه های خوبم سلام

روزها در پی هم می آیند، فصلها می گذرند، عمر ما نیز، نوزادی و کودکی و اندکی بعد نوجوانی و چون چشم بر هم می زنیم جوانی و پیری از راه می رسند، اما آنچه در تمام تاریخ همیشه باقی خواهد ماند صدای گام های ماست که به کدامین سو قدم گذاشته ایم...تاریکی جهل یا روشنایی دانایی؟

بچه های خوبم !

اکنون به پایان شهریور و شروع مهرماه نزدیک  می شویم. من به شما قول داده بودم که اول مهر در کلاس درس و در کنار شما باشم ، اما بدانید که این روزها بسیار دلتنگم...دلتنگ شما ، دلتنگ کلاس درس و دلتنگ مدرسه ، اما من باید با این دلتنگی ها کنار بیایم. انتظارم این است که آنچه به شما آموخته ام، اگر درست می دانید به آنها عمل کنید. همدیگر را دوست بدارید، به کتاب و مدرسه و کلاس خود احترام بگذارید، خواندن داستان را فراموش نکنید، تا می توانید لبخند بزنید، روزانه اطلاعات خود را در مورد دنیای اطراف خود افزایش دهید، طبیعت را دوست بدارید و به آن احترام بگذارید، آرزوها و رویاهای خود را نقاشی کنید و در مورد آنها بنویسید،  از گفته های معلم و انسان های مهم زندگی خود یادداشت بردارید، با کمک اولیا خود برنامه روزانه و سالانه برای خود تنظیم کنید، هیچ گاه دچار غرور نشوید و داشته های خود را به رخ دوستانتان نکشید. اگر وقت داشتید و من را به یاد آوردید برایم نامه بنویسید و بدانید که اینجا همه‌ چیز عالی ست و حال همه ما خوب است اما ....

به هر حال با تمام وجود و در این گوشه بیرون از دنیا فریاد میزنم : دوست تان دارم و آرزویی ندارم جز ساختن فردایی بهتر برای شما و دیگر کودکان.

دوست و معلم شما : محسن عمرانی

شهریور 96

.........................................