اطلاعیۀ شمارۀ یک در بارۀ

سمینار چهل سال بعد از انقلاب ۵۷

و سی سال بعد از کشتار تابستان ۶۷

در آستانه قرار گرفته‌ایم، در آستانه قرار داشته‌ایم. تمام این چهل سال گذشته را در آستانه قرار داشته‌ایم. پشت سر را که نگاه می‌کنیم چهل سال غرور و افتخار، چهل سال بی‌باکی و شرافت، چهل سال مقاومت و مبارزه و توامان با آن چهل سال خون و جنون، چهل سال سرکوب و دهشت، چهل سال رنج و شکنج را پشت سر نهاده‌ایم تا در این آستانه قرار بگیریم که کنون بر پاشنه‌ی آن ایستاده‌ایم.

دی‌ماه ۱۳۹۶، دی‌ماه بزرگ ۱۳۹۶ همه چیز را تغییر داده است. آن هایی که انقلابشان با خشونت و اقتدار سرکوب شده بود و صلاحیت مداخله در امر سیاسی برای همیشه از آنها سلب شده بود، آن هایی که نمایندگان سیاسی‌شان را ابتدا در فرودگاه‌ها و جاده‌ها و زیر پل‌های متروکه به گلوله بستند و سپس در زندان‌ها دسته‌دسته روانه‌ی میدان تیر و طناب‌های دار کردند، اکنون بازگشته‌اند. همان «هیچ‌بوده‌گان»ی که چیزی برای از دست دادن ندارند جز زنجیرهایشان. از شهرستان‌های کوچک و روستاهای فراموش‌شده، از حاشیه‌ی شهرها و محله‌های فقیر جنوب شهر، با همان ردای بلند تغییر هر چیز و همه چیز، با همان بانگ بلند «دیگه تمومه ماجرا» بازگشته‌اند و می‌خواهند دوباره سرنوشت خودشان را در اختیار بگیرند.

می‌دانیم این صدا هنوز همهمه است، هنوز بیان سیاسی روشنی ندارد، هنوز خشم است و فریادی است از سر استیصال، با این وجود تداوم مبارزات فرودستان و زحمتکشان در ماه‌های اخیر و بعد از خیزش دی‌ماه ۹۶ تا همین امروز هم افق‌های نوینی را گشوده و امکانات جدیدی را نمایان کرده است. با این وجود سیاست چک تضمینی نیست، سیاست قمار عاشقانه‌ای است که امکان باختن هم در آن وجود دارد اما تمام این چهل سال گذشته به ما آموخته است که باید پیروز شویم، باید امیدوار باشیم و برای امیدمان مبارزه کنیم.

حالا دوباره آن پیکرها بازگشته‌اند با همان بدن‌های چاک‌چاک و گلوهای لهیده بازگشته‌اند و هم‌دوش آنها که نامی ندارند، چهره‌ای ندارند در خیابان‌ها ایستاده‌اند. اشباح مرده‌گانمان به زمین بازگشته‌اند. گذشته در گذشته منتظر است تا رستگار شود که رستگاری همواره امری جمعی بوده است. اینک چهل سال بعد از آن بهمن سرفراز که نظم سلطانی را به زباله‌دان تاریخ انداخت و روند سرکوب آن انقلاب و آن مردم حتا پیش از سرنگونی تام و تمام پادشاه آغاز شد و سی سال بعد از کشتار جمعی تابستان ۶۷، سی سال بعد از دفن جمعی مبارزان راه آزادی، رهایی و برابری در گورهای بی‌نشان و کانال‌های طویل گرد هم می‌آییم تا چهل سال مقاومت و مبارزه را جشن بگیریم، از چهل سال سرکوب و جنایت بگوییم و روشن کنیم هم آن مبارزه و هم آن سرکوب چه ربطی به امروز دارد، به امروزی که بعد از دی‌ماه ۹۶ در آن به سر می‌بریم. به همین آستانه و به همین مردمی که می‌آیند.

زمان: ۸ سپتامبر ۲۰۱۸

مکان:

Café Exzess

Leipziger Straße 91

Frankfurt

پیش به سوی سوسیالیسم

سرنگون باد کلیت نظام سرمایه‌داری جمهوری اسلامی