آیا حملات مسلحانه جنبش  مردمی  را تقویت میـکند؟

هوشنگ نورائی ( ایوب حسین بر)

در حمله مسلحانه بر نیروهای نظامی مرزی رژیم در سراوان بلوچستان، ۶ نفر از این  نیروها  کشته  شده اند. هرچند همه آنها سرباز و درجه دار کم رتبه بوده اند  و نه آمر،  ولی رژیم بیرحم  آنها را قربانی مطامع سرکوبگرانه خود کرده است. در شرایطی که مردم به شدت از اعدامها و کشتار های رژیم خشمگین اند روشن است که بسیاری آز آنها   با  این حملات مسلحانه و نقشه هایی در همین جهت  احساس تسکین می کنند. آنها احساس میـکنند با  چنین ضرباتی روحیه نیروهای رژیم  و در نتیجه خود  رژیم را تضعیف می کنند. با آنکه  خشم مردم را از سیاست های پلید و جنایتکارانه رژیم  میـتوان بخوبی  درک کرد ولی این نوع حملات در چنین مرحله ای به احتمال زیاد  موجب تضعیف خود جنبش مردمی میشود نه اینکه به رژیم ضربه کاری بزند.

 دربلوچستان یک  جمعیت عظیم ده ها هزار نفری هر جمعه به تظاهرات دست میـزند و بسیاری از جوانان و زنان بلوچ هم  در همین راستا و با الهام گیری از حرکات خیابانی و اعتصابات و تظاهرات در کل کشور در جهت سازماندهی خود  حرکت  و آگاهی بخشی  میـکنند . اعتراضات خیابانی زاهدان علیرغم ضعف هایی که دارد،  برای اولین بار توده های وسیعی از مردم بلوچ را با شیوه های جدیدی از مبارزه آشنا کرده و میـکند و این اعتراضات به نوبۀ خود  هنوز به  حرکات توده ای  سراسر کشور  انگیزه می دهد و شور مبارزاتی را زنده نگه می دارد.   ولی حرکات مسلحانه به این شکل عملا  به تضعیف این حرکات سیاسی و مدنی می انجامد. امید به لوله تفنگ و مردان مسلح  با برنامه هایی اغلب به شدت محافظه کارانه و  مغایر با خواست های آزادی خواهانه و برابری طلبانه و حقوق برابر  زنان  بسیاری را سرخورده،  غیر فعال   و یا در انتظار میـگذارد و یا از آینده هراسان می کند.    حرکات مسلحانه، جنبش مدنی را با ارزش های دموکراتیکی که در آن نهفته است   ناتوان و در معرض حملات شدید رژیم قرار می دهد.  رژیم هنوز امکانات و نیرو دارد و در صحنه جنگ نظامی   به مراتب قدرتمند تر از هرگروه مسلحی  است ولی در صحنه خیابانی توان جنگیدن رژیم  علیرغم سرکوب ها محدود است.

در اعتراضات خیابانی  مردم آموزش می بینند و همبستگی خود را می ـسازند، هم خود را تغییر می دهند و  هم برای تغییر گسترده اجتماعی  سازماندهی و عمل می کنند. این ابعاد از ارزش های مبارزه  را نمیـ توان با هیچ حرکت مسلحانه ای ایجاد کرد.  ممکن است در مرحله ای  از مبارزات انقلابی،  مردم در مسیر یک انقلاب پایگاه های کلیدی نظامی را تصرف کنند ولی این از درون خیزش توده ای صورت میـگیرد و نه از  بیرون و ماورای آن.

از این رو این نوع  حرکات مسلحانه از جانب جیش العدل و یا هرگروه دیگری به نفع جنبش توده ای نیست بلکه زنجیره خشونت مورد نیاز رژیم را  بیشتر روغن کاری می کند.  در بلوچستان  مبارزه جوانان، زنان، دانشجویان و معلمان  و تهیدستان  با مشارکت گسترده تر در اعتصابات و اعتراضات   خیابانی  و محله ای و  سازماندهی و آگاهی بخشی وسیع تر و ارتباط با جنبش «زن، زندگی، آزادی» سراسری  است که به سوی تعمیق  مبارزات و  تحقق حقوق زنان، برابری، آزادی، رفاه و  رفع تبعیض نزدیک می شود.

هوشنگ نورائی ( ایوب حسین بر) - لندن  ۲۲ می ۲۰۲۳