قطعنامه مشترک

سندیکای کارگران شرکت واحد،

سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه

 و کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری

گرامی باد اول ماه مه، روز جهانی کارگر!

اول ماه مه، روز جهانی کارگر روز اتحاد و همبستگی بین المللی کارگران در سرتاسر دنیا را در شرایطی گرامی می داریم که فاصله طبقاتی و شکاف میان سرمایه داران و کارگران به بالاترین حد خود رسیده و روز به روز نیز بر شدت و حدت آن افزوده می شود. تعمیق و تشدید بیش از پیش تضادهای طبقاتی و افزایش روزافزون درآمد و ثروت اقلیتی از سرمایه داران و صاحبان قدرت، در مقابل تشدید فقر و فلاکت فزایندهی اکثریت عظیمی از کارگران و توده های مردم محروم و تحت ستم جهان، نمایشی از چهره عریان و آشکار بربریت و توحشی است که نظام گندیده و ضدکارگری سرمایه داری، برای اکثریت قریب به اتفاق کارگران و بشریت امروز به ارمغان آورده است. در واقع تحت سلطه و حاکمیتیک چنین مناسبات و البته در سایهی سلطه یک چنین نظام و سیاست هایی است که به ویژه در اوضاع و احوال کنونی جهان، از یک سو به شکل لجام گسیخته و سرسام آوری بر دارایی ها و ثروت سرمایه داران افزوده می شود واز سوی دیگر، کارگران (همه ی آنان که کار می کنند و با کار و تولید خود رفاه و آسایش را برای احاد بشر فراهم می آورند) هر روز فقیرتر و بی چیزتر شده و به فقر، خانه خرابی و فلاکت کشانده می شوند. بی جهت نیستکه بر اساس جدیدترین گزارش مؤسسه غیر دولتی آکسفام، دارایی تنهاهشت نفر از ثروتمندترین های جهان با دارایی بیش از 3 میلیارد و 600 میلیون نفر از جمعیت جهان برابری می کند»

بدون تردید وجود چنین فاصله ی عظیم طبقاتی، نتیجه استمرار مناسبات نابرابر و پوسیده سرمایه داری و سیاست های استثمارگرانه و ظالمانه ی حاکم بر دنیا است که امروزه، به ویژه از طریق توصیه های نئولیبرالی صندوق بین المللی پول و بانک جهانی به دولت ها دیکته شده و از این طریق به خورد کارگران و توده های تحت ستم و استثمار مردم داده می شود.

کشورما ایران نیز به عنوان یکی از اقمار سرمایه داری جهانی از این قاعده مستثنی نیست. صاحبان سرمایه و دولت های حامی آن در ایران در راستای مهیا نمودن هرچه بیش تر شرایط برای انباشت سرمایه و کسب سودهای نجومی، کارگران را به شدیدترین و بیرحمانه ترین شکل ممکن استثمار می کنند و شرایط بس سخت و دشواری را به ویژه به لحاظ معیشتی به این طبقه تولید کننده و هستی ساز تحمیل می نمایند که تعیین دستمزد 930000 تومانی ِ دستپخت «شورای عالی کار» برای سال 96 و به تعطيلي كشاندن بسياري از كارخانه ها، كارگاه ها و معادن كشور و اخراج و بيكارسازي هاي گسترده كارگران تنها نمونه هایی از آن هستند.

کارگران در ایران امنیت شغلی ندارند از بیمه های اجتماعی مکفی و کارآمد برخوردار نیستند؛ قراردادهای موقت و شرکت های پیمانکاری و واسطه ای امان شان را بریده؛ بخش های وسیعی از آحاد این طبقه با حقوق های معوقه دست به گریبانند؛ سفره شان بیش از هر زمان دیگری خالی است و گرانی فزاینده کالاها و مایحتاج عمومی رمقی برایشان باقی نگذاشته است؛ از حق ایجاد تشکل های مستقل کارگری و حق اعتراض و اعتصاب محرومند و حق آزادی بیان از آنان سلب شده است؛ نمی توانند آزادانه مراسم بزرگداشت روز جهانی کارگر را همچون کارگران بسیاری دیگر از کشورهای دنیا برگزار کنند و ...

به همه ی این ها البته باید تحمیل ستم و بی حقوقی بر زنان؛ بیکاری فزاینده جوانان؛ گسترش کار کودکان؛ کاهش خدمات درمانی و بهداشتی؛ سرکوب تشکل ها و اعتراضات کارگری؛ فقدان آزادی های دموکراتیک و سیاسی و امنیتی کردن هر شکلی از حق طلبی و اعتراض که برای پیگیری خواست ها و مطالبات کارگران و توده های مردم به جان آمده صورت می گیرد را اضافه کرد. و در این ارتباط احضارهای مکرر کارگران آگاه و فعالان کارگری و تهدید، دستگیری و زندانی کردن آنان به بهانه های واهی رنج های عدیده ای را بر ایشان افزوده است. آری سرمایه داری در ایرانوضعیت بسیار خطرناک و فاجعه باری را برای کارگران و توده های زحمتکش مردم رقم زده است.

بدون تردید چنین وضعیتی برای کارگران و توده های زحمتکش مردم قابل تحمل نخواهد بود و خواه ـ ناخواه آنان را رو در روی صاحبان سرمایه و دولت حامی آن قرار خواهد داد. تا آن جا که به ویژه در سال های اخیر بخش ها و لایه های مختلف طبقه کارگر،اعم از کارگران حمل و نقل، صنایع و خدمات، معلمان، پرستاران، بازنشستگان و اقشار مختلف مردم با اعتراضات و مبارزات خود مخالفت خود را با ادامه چنین روند ظالمانه و غیرانسانی ای نشان داده اند.

در این راستا تشکل های امضا کننده زیر ضمن گرامی داشت این روز بزرگ و تاریخی مطالبات خود را به شرح زیر اعلام می کنیم:

1- در حالي كه خط فقر بیش از چهار ميليون تومان در ماه برآورد شده است، تعيين حداقل دستمزد از سوي «شوراي عالي كار» به میزان 930000 هزار تومان در واقع به منزله تحميل فقر و فلاكت بيش تر به كارگران و خانواده هاي آنان مي باشد. ما خواهان دریافت حداقل دستمزد به میزان 4000000 تومانی برای سال 96 هستیم.

2 ــ بخش و سیعی از کارگران در شرایط کنونی با دستمزدهای معوقه دست به گریبانند. دستمزدهاي معوقه كارگران بايد فوراً و بي هيچ عذر و بهانه اي پرداخت شده وعدم پرداخت آن ها به مثابه جرم قابل تعقيب، مورد پيگرد قضائي قرارگیرد.

3- با وجود اینکه مطابق قانون اساسی باید آموزش تحصیلات برای همه مردم رایگان باشد؛ بخش های وسیعی از آموزش در کشور خصوصی شده و بخش های دولتی نیز برای آموزش مبالغ زیادی دریافت می کنند و طبقات محروم جامعه از آموزش رایگان و با کیفیت محروم هستند. ما کارگران ضمن محکوم کردن روند مذکور خواهان آموزش با کیفیت و یکسان رایگان برای عموم مردم کشور هستیم.

4- ما کارگران به ویژه درشرایط تورم و گرانی روزافزون کالاهای اساسی درجامعه، اِعمال برخی سیاست های معروف به ریاضت اقتصادی همچون رها سازی قیمت ها و حذف سوبسیدها از جمله آب، برق و گاز و اخراج و بیکار سازی کارگران با بهانه ها و ترفندهایی چون تعدیل نیرو و خصوصی سازی، مقررات زدایی از حقوق کار و نابودسازی برخی از دستاوردهای چند ده ساله حقوق کارگری و تعرض ضد کارگری به قانون کار و … را محکوم نموده و خواهان پایان بخشیدن به این قبیل سیاست های اسارت آور و ضد عدالت اجتماعی هستیم.

5 ــ قراردادهای سفیدامضا و شرکت های پیمانکاری و واسطه ای ابزاری برای استثمار کارگران می باشد. ما كارگران خواهان برچيده شدن این گونه قراردادهاي اسارت آور و شرکت های پیمانکاری و واسطه ای هستيم

6- ما خواهان برخورداري تمامي بازنشستگان از يك زندگي انسانی، مطابق با استاندارد های جهانی و رفع هرگونه تبعيض و نابرابري در پرداخت مستمري و مزاياي اين بخش از كارگران مي باشيم. ما همچنين خواهان بيمه ي درمان رايگان برای کارگران و تمامی مزدبگیران و قشر فرودست جامعه هستيم

7- اخراج و بيكارسازي كارگران به هر بهانه اي بايد متوقف گردد و تمامي كساني كه بيكار شده و يا به سن اشتغال رسيده اند باید تا زمان اشتغال به كار از بيمه بيكاري مكفي، برخوردار باشند.

8- ما كارگران خواهان برابري كامل حقوق زنان و مردان در تمامي شئونات زندگي اقتصادي، اجتماعي، سياسي، فرهنگي و خانوادگي و محو كليه قوانين تبعيض آميز عليه آنان مي باشيم

.

9- سازمان تأمين اجتماعي با اندوخته های کارگران ایجاد شده است بنابراین مي بايست به دست نمايندگان منتخب و واقعي كارگران اداره شود. ما خواهان برخورداري همه كارگران و زحمتكشان جامعه از امكانات و مزاياي بيمه هاي تأمين اجتماعي هستيم.و دست اندازی به اموال و دارایی های کارگران در این سازمان را محکوم می کنیم.

10-ما کارگران سرکوب و کارشکنی و عدم به رسمیت شناختن حقوق سندیکاها و تشکل های مستقل کارگری را محکوم کرده و خواستار تشکیل سندیکاها و تشکل های مستقل کارگری و رعایت حقوق بنیادین کار، به ویژه مقاوله نامه های۸۷ و ۹۸سازمان بین الملی کار دایر بر “آزادی ایجاد تشکل های مستقل” و “عقد قراردادهای دستجمعی” هستیم. و دادخواهی و شکایت کارگران را در این باره به نهادها و سازمان های بین الملی حق مسلم تمامی کارگران می دانیم.

11- هر گونه اعمال فشار، پرونده سازي و صدور احكام شلاق، بازداشت و زندان برای كارگران و فعالان كارگري، مدني و اجتماعي بایستی متوقف شود. ما خواهان رفع فوری تمامی این فشارهای زجر آور بر فعالان جنبش کارگریو دیگر جنبش های اجتماعی حق طلبانه هستیم و آزادی فوری و بدون قید شرط تمامی کارگران و فعالین کارگری زندانی را خواستاریم.

12- تشکل های دست ساز دولتی ـ کارفرمایی همچون خانه کارگر و شوراهای اسلامی کار و …، تشکل های واقعي كارگران ايران نیستند و نباید از جانب سندیکاها و اتحادیه های کارگری جهانی به رسمیت شناخته شوند. ما به رسمیت شناختن تشكل هایی چون خانه كارگر، شوراهاي اسلامي كار و مجمع عالی نمایندگان کارگران ایران و … را در تشکل ها و مجامع بین المللی کارگری محكوم می کنیم.

13- كار كودكان بايد ممنوع اعلام گردد و همه ي كودكان جدا ازموقعيت اقتصادي و اجتماعي والدين و نوع جنسيت و وابستگي هاي ملي، نژادي، مذهبي و … باید از امكانات تحصيلي و آموزشي، رفاهي و بهداشتي رايگان و برابر برخوردار باشند

14- ما خواهان رفع هر گونه تبعيض و بي عدالتي نسبت به كارگران مهاجر در ایران از جمله كارگران مهاجر افغان و نيز ساير كارگران مهاجردر سراسر جهان مي باشيم

15- ما به همراه عموم كارگران ايران و جهان، سياست هاي مداخله گرانه، جنگ افروزانه و تجاوز كارانه از جانب هر دولت متجاوزی را عليه مردم كشورها محكوم نموده و خواهان برقراري صلح، امنيت، رفاه و پيشرفت برای تمامی مردم ايران، منطقه و جهان هستيم

16- ما کارگران خواهان تحقق کلیه حقوق و مطالبات معلمان، پرستاران و کلیه کارگران هستیم و آزادی بدون قید و شرط فعالین دلسوز زندانی این بخش از طبقه کارگر را خواستاریم.

17-اول ماه مه، روز جهاني كارگر بايد تعطيل رسمي اعلام شده و در تقويم رسمي كشور گنجانده شود. ما خواهان لغو هرگونه محدوديت در برگزاري مراسم اين روز جهاني هستيم.

کارگران جهان متحد شوید!

سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه

سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه

کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری

یازده اردیبهشت 96