فریادهائی که مقامات نمی خواهند بشنوند!

گزارشاتی از گردهم آئی بازنشستگان فرهنگی، پرستاری و پیراپزشکی

مقدمه سایت راه کارگر : روز سوم اسفند هزاران نفر از بازنشستگان فرهنگی، پرستاران و پیراپزشکی در جلو مجلس جمع شدند و شعار دادند تا به خواست های شان رسیدگی شود. این حرکت شکوهمند که دهمین گردهم آئی از نوع خودش بود، با بی اعتنائی روزنامه های دولتی و حکومتی روبرو شد به جز «وقایع اتفاقیه». صدا و سیما که جای خود دارد. آنها ترجیح دادند از کنار این حرکت و خواست های صنفی شان به راحتی بگذرند. اما امروز به یمن شبکه های اجتماعی، دیگر انحصار خبر در اختیار رسانه های همگانی دولتی نیست. مردم ابزارهای خبررسانی خود را دارند و این وظیفه تک تک ماست که در کنار آنهائی باشیم که برای زندگی شایسته انسانی، از وقت، انرژی و تمام وجود خود مایه می گذارند.

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

گزارش اختصاصی کانال کانون صنفی معلمان

گزارش تجمع معلمان بازنشسته آموزش وپرورش

 در مقابل مجلس در تاریخ سه-شنبه ۳ اسفند ۱۳۹۵

محبوبه فرح زادی

از طرق فرا خوانی که قبلا داده شده بود معلمان بازنشسته از چند شهر ایران ((تهران ،مشهد، آذربایجان شرقی و غربی، همدان، کرج، گیلان، مازندران، کردستان، دماوند،کرمانشاه، شهرستانهای استان تهران، امروز از ساعت ده صبح تجمع داشتند . تجمع امروز با تجمعات قبل از لحاظی متفاوت بود 1_کارکنان مخابرات که بعضی از انها سنوات بالای 15 سال را داشتند ولی هنوز رسمی نبودند از شهرهای تهران همدان گیلان آمده بودند. پرستاران و پیراپزشکان نیز برای گرفتن حقوقشان. شرکت داشتند کارگران برای دستمزدشان در سال 96. واعتراض به قانون کار وافزایش حقوقی نیز امده بودند . جمعیتی بالغ بر چندین هزار نفر یک خواسته بر حق وانسانی خودرا یک صدا فریاد می زدند و آن معیشت وحقوق بالای خط فقر بود اگرچه در این تجمع از معلم باز نشسته گرفته تا پرستار، ولی درد همه وحرف همه کاملا شبیه بود و آن فقر. خالی بودن سفره این عزیزان بود که با تمام وجود شعار می دادند و از مسئولین پرسش می کردند. شرکت کنندگان امروز بر خلاف گذشته کاملا عصبانی وخشمگین بودند وحتی موقعی که شخصی به نام اقای صرفه جو می خواست جمعیت را دعوت به سکوت کند و یا اینکه شعار سیاسی داده نشود بسیاری با او مخالفت کردند واز سفره خالیشان و تن رنحورشان گفتند که معیشت نه تنها سیاسی نیست بلکه یا خواسته برحق وحیاتی می باشد. امروز صف معلمان باز نشسته با دیکر اقشار شرکت کننده، یکی شده بود بسیاری از شعارها دست به دست عوض می شد و دیگر کسی مدعی شعار خودش نبود وقتی شعار معلم، کارگر، پرستار، اتحاد اتحاد می دادند ، لحطاتی بود که تعدادی هاج وواج مانده بودند که چه کنند؟ زیرا انتظار چنین همبستگی را نداشتند . امروز بر خلاف گذشته وبه دلیل شلوغی و ازدحام مثل گذشته معلمان باز نشسته  شعارهای خود را به تنهایی نمی دادند وقتی معلمان میگفتند یه خواست های فوری افزایش حقوق است هزاران نفر این شعار را تکرار می‌کرد. امروز معلمان بازنشسته در کنار دیگر اقشار زحمتکش شعارهای : مارا بهم پاس ندید حقمونو پس بدید.  معیشت منزلت حق مسلم ماست . حقوق ما ریالیه. خرجمون دلاریه.  درمان رایگان حق مسلم ماست. یه اختلاس کم بشه مشکل ما حل میشه. ودر رابطه با مشکلات معیشتی شعارهای دیگری داده شد. در ساعت نزدیک سه تعدادی با شعار میرم و بر می گردم. تجمع را دسته دسته ترک می کردند. جالب است که آقای قاضی نماینده اردبیل وقتی بیرون امد همه او را هو کردند وکمتر کسی به حرفش گوش کرد او در واقع حرفی نداشت که به جمع بزند.  تجمع امروز یک تجربه جدید ویک دستاورد بود به امید روزی که همه ما یک زندگی انسانی داشته باشیم واز رفاه اجتماعی بر خوردار کردیم

محبوبه فرح زادی

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

گزارش مختصری از تجمع پیشکسوتان کشوری

به نام خداوند جان و خرد

امروز سه شنبه سوم اسفند 95 طی یک فراخوان عمومی کشوری تعداد زیادی از پیشکسوتان از اقصی نقاط ایران در تجمعی با شکوه مقابل مجلس ، خانه ملت شرکت داشتند . ساعت تجمع 10 اعلام شده بود ولی عزیزان پیشتر از آن در محوطه مقابل مجلس حضور یافته بودند .

دیدن چهره های مصمم پیشکسوتان که بعضا از راههای دور و از شهرهای دور خستگی ، هزینه و خطر سفر را به جان خریده و در تجمع شرکت کردند  هر انسانی را به وجد می آورد و از طرفی دردی جانکاه سراسر وجود انسان را فرا می گرفت  ، چرا باید یک بازنشسته این زحمت را متقبل شود و از راه دور خود را به مجلس برساند تا حقوقش را برای وکیلش یادآور شود ؟ چراذ باید برای گرفتن حق طبیعی خود که اززشیر مادر برایش حلالتر است تا این حد به زحمت بیافتد ؟

تجمع در سکوت برگزار شد و شعارها در قالب پلاکاردهای کوچکی در برگه های A3 به تعداد 200 برگ تهیه و در اختیار عزیزان شرکت کننده قرار گرفت .

همکاران عزیز و  با همتی  به نمایندگی از سوی پیشکسوتان شهرهای خود در این تجمع شرکت داشتند این عزیزان از شهرهای :

خراسان ، اصفهان ، مازندران ، کرمانشاه ، شیراز ، کرمان، کردستان ، خوزستان ،بسطام ، تاکستان ، بیرجند، قم  ، بوشهر، یزد ، زنجان ،  ساری ، گیلان ، قزوین ، آذربایجان شرقی وغربی ، سمنان ، مرکزی   جلفا ، میانه ،تبریز ، ایلام ، شاهرود مسجد  سلیمان ، ساوه ، اهواز و دیگر شهرهایی که بنده حضور ذهن ندارم به تهران آمده و با حضور سبزشان انگیزه تلاش را در سایر پیشکسوتان دو چندان کردند .

حضور پیشکسوتان پرستاری و پیراپزشکی در تجمع چشمگیر بود و تعداد قابل توجهی ازپیشکسوتان لشکری هم خود را به تجمع رساندند .

تعدادی از همکاران شاغل هم مثل همیشه در تجمع شرکت نمودند.

تعداد شرکت کنندگان حدودا 4000نفر تخمین زده شده .

در اثنای تجمع طوماری که حاوی خواسته های ما بود به امضای دوستان رسید و البته تعداد امضا کنندگان حدود یک چهارم شرکت کنندگان بودند .

حدودا دو ساعت بعد ار تجمع پیشکسوتان با سردادن شعار خواستار حضور نمایندگان و پاسخگویی ایشان شدند که 3 تن از نمایندگان آمده وجناب خدابخشی در جمع دوستان حاضر شد و صحبتهایی را ایراد نمود.

بعد از صحبتهای ایشان بانو رضایی و جنابان صرفه جو و سلیمی سخنرانی کردند و جناب صرفه جو مطالب جالب و امیدوار کننده ای را بیان فرمودند و راهکارهایی را برای ادامه راه مطالبه گری ارائه دادند .

در پایان جناب خورسندی قطعنامه تجمع را خواندند .

در خواست های در قطعنامه شامل چهار بند کلی بود :

1- اجرای صحیح و مطلوب همسان ساری

2- اجرای صحیح قانون خدمات کشوری با توجه به ماده 109 و  125

3-بیمه کارآمد

4- پرداخت هرچه سریعتر پاداش پایان خدمت 95

هدف از این تجمع یادآوری به نمایندگان مجلس بود که حال که برنامه ششم توسعه در صحن علنی  است با دقت و وسواس تمام  قوانین مربوط به بازنشستگان را تصویب نموده و بالاترین بودجه را در بهترین شرایط به بازنشستگان تخصیص دهند .

 امید که نمایندگان ملت پیام ما را گرفته باشند .

لازم به ذکر است که در انتهای برنامه اعلام شد به زودی و پیش از 20  اسفند یک تجمع کشوری و لشکری سراسری خواهیم داشت .

امید است حضور دوستان تهرانی و البرزی  در این تجمع  چشمگیر باشد .

دوستان فقط و فقط با یاری شما و همت شما روزهای خوبی در راه است

پیشکسوتان فرهیخته و پیشرو کشور

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

هزاران بازنشسته فرهنگي براي چندمين بار در دو سال گذشته در مقابل مجلس،

تجمعی صنفي برگزار کردند

هيچ‌کس صداي معلمان بازنشسته را نمي‌شنود

 وقایع اتفاقیه : چهارشنبه ۴ اسفند ۱۳۹۵

خيلي‌ها از اول صبح آمده بودند. برخي حتي با ويلچر و عصا... « اما چون ناراحتي کمر و پا امانشان را بريده بود، وقتي ديدند کسي به حرفشان توجه نمي‌کند، رفتند.» بازنشستگان فرهنگي‌ای که صبح سه‌شنبه در مقابل مجلس شوراي اسلامي تجمع کرده‌اند، مي‌گويند: «در دو سال اخير، اين دهمين بار است که اينجا تجمع مي‌کنيم. از مجلس تا سازمان برنامه‌و‌بودجه، ديوان عدالت اداري و نهاد رياست‌جمهوري، هرجا که فکرش را کنيد، رفته‌ايم، وعده و وعيد دادند اما آب از آب تکان نخورده... بازنشسته‌هاي فرهنگي، نه بيمه به‌درد‌بخوري دارند و نه گوش کسي بدهکار معوقات مستمري‌هاي فراموش‌شده‌شان است.» صبح سه‌شنبه، سوم اسفند، حدود دو هزار نفر از بازنشستگان فرهنگي به مقابل مجلس آمدند تا با برگزاري تجمعي صنفي، براي چندمين‌بار در سال‌هاي گذشته نسبت به اجرانشدن دقيق همسان‌سازي بازنشستگان فرهنگي با بازنشستگان بقيه ارگان‌هاي دولتي، افزايش سطح تسهيلات خدماتي و درماني در قالب بيمه‌هاي کارآمد و پرداخت معوقات مزدي فراموش‌شده اعتراض کنند؛ آقامعلم‌ها و خانم‌معلم‌هایي ديروز که براي چندمين‌بار در مقابل مجلس تجمع کردند و خواستار برآورده‌شدن مطالبات صنفي‌شان شدند.يکي از حاضران در اين تجمع، با برشمردن مطالبات بازنشستگان فرهنگي به «وقايع‌اتفاقيه» مي‌گويد: خيلي از آدم‌هايي که در اين تجمع حضور پيدا کرده‌اند، از اجرانشدن قانون برزمين‌مانده مديريت خدمات کشوري شاکي‌ هستند؛ آن‌وقت مي‌گويند

پنج سال طول مي‌کشد تا همسان‌سازي انجام شود، تا آن زمان اصلا معلوم نيست که اين آدم‌ها باشند و بتوانند از حق و حقوق قانوني‌شان استفاده کنند. او مي‌گويد: اين قانون، از سال 86 در مجلس تصويب شده و طبق موادي از آن، بايد حقوق بازنشستگان و شاغلان، هم‌سطح، همتراز و يکسان باشد اما متأسفانه، از سال 86 اين قانون بر زمين مانده و اجرا نشده است. به گفته اين فعال صنفي، يکي از مواد قانون خدمات کشوري، دولت را موظف کرده هر سال بر‌اساس نرخ تورم، حقوق شاغلان و بازنشستگان را افزايش دهد اما بااين‌حال، در فاصله سال‌هاي 86 تا 93 اين کار انجام نشده است. او ادامه مي‌دهد: در آن سال‌ها، به‌عنوان مثال اگر تورم 30 درصد بوده به حقوق شاغلان و بازنشستگان 12،13 درصد اضافه شده و اين مغاير با قانون مديريت خدمات کشوري است که بر تطابق نرخ مستمري با نرخ تورم تأکيد دارد. اين فعال صنفي، با اشاره به مطالبات معوق بازنشستگان در سال‌هاي گذشته مي‌گويد: ما تا الان، حدود 67,7  درصد از دولت‌ها طلبکار هستیم. فرقي هم نمي‌کند کدام دولت مدنظر باشد چون «قانون عطف به ماسبق نمي‌شود» و هر دولتي بيايد، بايد آن را اجرا کرده و حق ما را پرداخت کند.

بيمه‌هاي درماني بازنشستگان فرهنگي، ناقص است

اما در‌خواست بيمه جامع و کار‌آمد، مطالبه ديگر بازنشستگان فرهنگي از دولت و مجلس است. آنها مي‌گويند با توجه به سقف پوشش حداقلي بيمه‌هاي تکميلي و مستمري‌هاي اندکي که دريافت مي‌کنند، قادر نيستند هزينه‌هاي درماني سنگين را متحمل شوند.

يکي از فعالان صنفي بازنشستگان فرهنگي که در تجمع حضور يافته است، دراين‌باره مي‌گويد: ما مي‌خواهيم فرهنگيان بازنشسته نيز مانند ساير دستگاه‌ها و نهادها که بيمه طلايي دارند، از خدمات بيمه جامع و کارآمد استفاده کنند. متأسفانه، بازنشسته‌ها بيمه بسيار ناقصي دارند، درحالي‌که در سن و سالي قرار دارند که با انواع بيماري‌ها درگير هستند. او ادامه مي‌دهد: گاهي يک بازنشسته فرهنگي وقتي به بيمارستان مراجعه مي‌کند تا برحسب ضرورت يک عمل جراحي قلب باز انجام دهد، به‌دليل سقف محدود ارائه خدمات بيمه‌هاي تکميلي، مجبور است هزينه‌هاي باقي‌مانده را از مستمري حداقلي خود پرداخت کند و اين مسئله، از عهده بازنشستگان فرهنگي‌ای که توان تأمين هزينه‌هاي کمرشکن درمان را ندارند، خارج است، درحالي‌که همان قانوني که به آن اشاره کرديم، مي‌گويد بايد بيمه‌ای جامع و طلايي براي بازنشستگان خدمات کشوري فراهم شود و يک ريال هم از جيبشان براي درمان هزينه نکنند.

همسان‌سازي حقوق شاغلان و بازنشستگان، مطالبه جدي ماست

بحث همسان‌سازي مستمري بازنشستگان فرهنگي مورد ديگري بود که در زمره مطالبات چند سال اخير فرهنگيان قرار دارد. آنها مي‌گويند با وجود نامه‌نگاري‌ها و ملاقات‌هاي بسيار با نمايندگان مجلس و مسئولان دولتي و مقرر‌شدن گنجاندن بحث همسان‌سازي حقوق بازنشستگان و شاغلان هم‌سطح در بودجه 96، همچنان به اين موضوع بي‌توجهي مي‌شود.

يکي از نمايندگان بازنشستگان تجمع‌کننده دراين‌باره مي‌گويد: متأسفانه، آقاي نوبخت که مسئول سازمان مديريت هستند، حدود هزار ميليارد تومان براي اين کار در نظر گرفتند، درحالي‌که ما چهار ميليون بازنشسته لشکري و کشوري هستيم. اگر اين رقم را بر تعداد بازنشسته‌ها تقسيم کنيم، به هر نفر 30 تا 40 هزار تومان مي‌رسد؛ پس اين کار نه‌تنها مشکل بازنشستگان را حل نمي‌کند بلکه دردي هم به دردهاي آنها اضافه مي‌کند چون يک منت الکي روي سر ما گذاشته مي‌شود، با هزار ميليارد توماني که دولت فکر مي‌کند با آن مي‌تواند مشکلات اين‌ همه بازنشسته را حل کند. او ادامه مي‌دهد: بعد از رفت‌وآمدهاي مکرر به مجلس و گفت‌وگو با مسئولان دولتي و اعتراضاتي که از سوي بازنشستگان فرهنگي صورت گرفت، رقم هزار ميليارد تومان به

چهار هزار و 500 ميليارد تومان رسيد که قرار است از سال 96 در برنامه پنج‌ساله اجرا شود. مسئله ما اين است که بسياري از بازنشستگانی که در سنين بالا قرار دارند، ممکن است اصلا عمرشان به اجراي قانون همسان‌سازي قد ندهد! کمااينکه بسياري از اين افرادي که در دهه‌هاي 60 و 70 بازنشسته شده‌اند، چنين شرايطي دارند. اين فعال صنفي، درباره مجموع مطالبات بازنشستگان فرهنگي مي‌گويد: اولين خواسته ما اين است که قانون خدمات کشوري که سال‌هاست روي زمين مانده، اجرايي شود. دوم اينکه اگر قرار است همسان‌سازي انجام شود، با پنج سالي که اينها پيشنهاد داده‌اند مشکل ما حل نمي‌شود. مسئولان مي‌گويند حقوق يک بازنشسته بايد تا 90 درصد با يک شاغل هم‌سطح، همسان شود. ما مي‌گوييم همين کار را مي‌شود در دو سال با 60 درصد در سال اول و 30 درصد در سال دوم اجرايي کرد تا لااقل بازنشسته‌ها هم خيري از اين مسئله ببرند. بازنشستگان فرهنگي در راستاي مطالباتشان علاوه بر برگزاري تجمعات متعدد، با نمايندگان هم ديدارهايي داشته‌اند؛ «با دکتر لاريجاني، دکتر پزشکيان و چند نماينده ديگر ديدار داشتيم و همه را در جريان مشکلاتمان قرار داده‌ايم اما باز هم وقتي مثلا درباره همسان‌سازي حقوق بازنشستگان و مشاغل، حرف مي‌زنند از آن پنج سال سخن مي‌گويند که قرار است همسان‌سازي به‌تدريج انجام شود، درحالي‌که چشم هزاران بازنشسته به گذران امروزشان دوخته شده و معلوم نيست فردا چه در انتظارشان باشد...»

لینک کوتاه: http://vaghayedaily.ir/fa/News/62126

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

آرمان: چهارشنبه ۴ اسفند۱۳۹۵ ـ کد خبر: ۱۷۹۳۶۶

بازنشستگی؛ دریچه‌ای به سمت مسافرکشی!

آرمان: بازنشستگی در گذشته باعث شادی می‌شد و فرد به دلیل فراغت از کار می‌توانست وقت بیشتری را با خانواده بگذراند و ادامه زندگی خود را در آرامش سپری کند، اما امروز ورق برگشته و زمانی که پای درد دل بازنشسته‌ها می‌نشینیم، اثری از فراغت و آرامش مشاهده نمی‌شود. پایین بودن حقوق بازنشستگی و بالا بودن مخارج زندگی، بسیاری از بازنشسته‌ها را دوباره وارد بازار کار می‌کند، اما نه مشاغل سطح بالا؛ بسیاری از مسافرکش‌هایی که مردم را در سطح شهر جابه‌جا می‌کنند، همان شاغلان دیروز هستند که پایین بودن حقوق بازنشستگی، آنها را صبح تا شب پشت فرمان ماشینشان نگه می‌دارد.

کافی است پای درد دل بازنشسته‌ها بنشینید تا متوجه شوید استرس ناشی از نداشتن حقوق کافی، گرانی خدمات بهداشتی و درمانی، ناکارآمدی بیمه‌های درمانی و گرانی روزانه مواد غذایی و کالاهای اساسی چه بر سر پدران و مادران این سرزمین می‌آورد. وضعیت نامطلوب زندگی چنان عرصه را بر این عزیزان تنگ کرده که پس از بازنشستگی و به جای استراحت بعد از ۳۰ سال کار مداوم به دنبال شغل جدید مانند مسافرکشی،‌ فعالیت در آژانس‌ها، دستفروشی، ‌نگهبانی و... بوده تا پیش خانواده شرمنده نشوند. بازنشسته‌ها در تمام طول سال‌های کاری،‌ حق بیمه خود را برای داشتن زندگی بهتر پس از اتمام مدت خدمت، پرداخت می‌کنند، اما نمی‌دانند که حقوق در نظر گرفته شده برای آنها به عنوان مستمری بازنشستگی هیچ تناسبی با هزینه‌های جاری زندگی ندارد و گویا مسئولان و تصمیم‌گیران تا به حال اطلاعی از هزینه‌های واقعی،‌ تورم، ‌گرانی و... نداشته اند که چنین ارقامی را مصوب و برای پرداخت ابلاغ می‌کنند. وضعیت تاسف‌بار کیفیت زندگی بازنشسته‌ها آن‌چنان وخیم است که در خرداد۹۵، علی ربیعی، وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی بیان کرد؛ با شکاف ۶۷ درصدی مزد تا تورم طی ۸ سال گذشته هنوز نتوانسته‌ایم یک زندگی با کرامت برای بازنشستگان ایجاد کنیم. به گفته او، الگوی افزایش پلکانی حقوق بازنشستگان پس از بررسی‌ها و قراردادن الگوهای مختلف به تصویب دولت رسید که این افزایش حقوق‌ها، باید به جبران عقب افتادگی حقوق از نرخ تورم سال گذشته، از رتبه‌های پایین شروع شود. البته با وجود گذشت بیش از ۸ ماه از این سخنان هنوز هیچ اتفاق مثبتی برای افزایش کرامت بازنشستگان نیافته و مشکلات به قوت خود باقی است.

شروع بازنشستگی برای من شروع مسافرکشی بود

«حقوقم کفاف زندگی‌ام را نمی‌دهد. اجاره مسکن، هزینه دانشگاه فرزندان، هزینه‌های دارو و درمان، هزینه‌های خورد و خوراک و هزینه‌های دیگر. با این حقوق البته دیگر جایی برای هزینه‌های دیگر باقی نمی‌ماند. از قدیم نگران دوران بازنشستگی بودم.» اینها بخشی از صحبت‌های محمود ۷۰ ساله است. بازنشسته‌ای با دلی پر از بازنشستگی. او را در پارک می‌بینم. درحالی‌که در زیر سایه درختی بر نیمکتی تکیه زده است از مشکلاتش برای ما می‌گوید: مشکلات ما زیاد است و حقوق ما کم. به عبارتی همان حقوق معروف بخور و نمیر را می‌گیریم. وقتی بازنشسته می‌شویم خرجمان زیادتر هم می‌شود. باید برای دید و بازدیدهای آخر هفته کلی هزینه کنیم و برای نوه و نتیجه‌هایمان هم هدیه‌ای آماده داشته باشیم، اما چیزی برای پس‌انداز باقی نمی‌ماند که هیچ، برای خرج ماهانه هم کم می‌آوریم. او ادامه می‌دهد: همیشه نگران این دوران بودم؛ هرچند که به این دوران، دورانی طلایی می‌گویند، اما این دوران طلایی بدون آرامش خیال، آسایش خاطر و با نگرانی و استرس رنگ خود را باخته و به دورانی تلخ تبدیل‌ شده است. دورانی که برای گذران آن مجبور هستیم در گرما و سرما به مسافرکشی روی‌آوریم. این دیگر دوران طلایی نام ندارد؛ اما مشکل اصلی ما این است که حقوق ما از تورم جامانده است. تورم به‌ پیش می‌رود و حقوق ما توان رساندن خود را به آن ندارد. سر می‌چرخانم و اسماعیل را پیدا می‌کنم. او هم درد دل زیاد دارد. اسماعیل که ۶۵ ساله و بازنشسته آموزش‌ و پرورش است، از حقوق کم بازنشستگی می‌نالد. او می‌گوید: به نظر من بازنشستگی یعنی فراغت از غم و کار و استرس. وقتی بازنشسته می‌شوید دیگر نباید نگران هیچ‌چیزی باشید. یعنی می‌توانید به علایق خود بپردازید، می‌توانید هر زمان که خواستید بخوابید و هرزمان که خواستید بیدار شوید. هر زمان که خواستید با دوستان خود قرار ملاقات بگذارید و هر زمان خواستید با خانواده خود به مسافرت بروید، اما واقعیت این نیست. در کشور ما بازنشستگی یعنی شروع مشکلات و دغدغه‌ها به همراه ناتوانی‌های کهولت سن. من نیز همانند بسیاری از بازنشستگان نه از بازنشستگی خوشحال شدم و نه بعد از بازنشستگی بیکار. در هر حال زندگی خرج دارد و وظیفه تامین مخارج زندگی به عهده من است. شروع بازنشستگی برای من شروع مسافرکشی بود. ماشینی تهیه کردم و به مسافرکشی مشغول شدم چراکه حقوق بازنشستگی کفاف مخارج ده روز را می‌دهد و بس.

سالمندان قصد ترک شغل ندارند

بررسی نتایج آخرین بررسی‌های میدانی وضعیت شاغلان ۱۰ ساله و بیشتر بر حسب مدت اشتغال در شغل اصلی سال ۱۳۹۳ نشان می‌دهد از ۳/۲۱ میلیون نفر شاغل در کشور طول مدت اشتغال در شغل اصلی برای بالغ بر ۸/۱۱ میلیون نفر از شاغلان کشور ۱/۵۵ درصد در دهه اول اشتغال است. همچنین طول مدت اشتغال در شغل اصلی برای حدود ۵ میلیون نفر از شاغلان کشور ۵/۲۳ درصد در دهه دوم اشتغال است. به بیان ساده تر، در حال حاضر ۵ میلیون نفر از نیروی شاغل در بازار کار ایران بیش از ۱۰ سال سابقه کار دارند. از سویی، طول مدت اشتغال در شغل اصلی برای حدود ۹/۲ میلیون نفر از شاغلان کشور ۷/۱۳ درصد در دهه سوم اشتغال است. طول مدت اشتغال در شغل اصلی برای حدود ۶/۱ میلیون نفر ۷/۷ درصد در دهه چهارم اشتغال است؛ به این معنی که بازار کار سالمندان همچنان در ایران میلیونی است و آنها قصد ترک موقعیت شغلی خود را ندارند.

دوئل بر سر نان

همان‌طور که گفته شد، بسیاری از مسافرکشان به دلیل اینکه حقوق بازنشستگی، کفاف زندگی‌شان را نمی‌دهد، به سمت مسافرکشی می‌روند. مسافرکشی نه تنها برای بازنشستگان، بلکه برای جمعیت بیکاری که راهی جز این ندارند، به خانه آخر کسب درآمد تبدیل شده است. چند سالی است دعوای مسافربرهای شخصی با رانندگان تاکسی به یک موضوع مهم تبدیل شده است؛ درگیری‌هایی که به چاقوکشی و قمه‌کشی نیز ختم می‌شود و بعضا عاقبت هولناکی را رقم می‌زند. از آنجا که مردم برای رسیدن به مقصد در کوتاه ترین زمان ممکن به استفاده از مسافربرهای شخصی روی می‌آورند، همین امر باعث اعتراض رانندگان تاکسی می‌شود که تنها منبع درآمدشان از این راه است. دعوای مسافربرهای شخصی به معضلی تبدیل شده که انگار پلیس هم توان مقابله با آن را ندارد و بارها این مسافربرهای شخصی به تاکسیرانان حمله‌ور شده‌اند. نمونه‌ای از این درگیری‌ها را سال گذشته در پایانه قلهک مشاهده کردیم که طی آن تعدادی مسافرکش شخصی با چوب و چماغ به جان تاکسیرانان افتادند و آنها را مجروح کردند، البته پلیس پس از مدتی عاملان درگیری را شناسایی و دستگیر کرد. هر از چند گاهی از این دست خبرهای درگیری مسافربرهای شخصی به گوش می‌رسد که در آخرین نزاع شاهد دعوای مسافربرشخصی با پلیس و سپس ضرب و شتم راننده تاکسی با چاقو بودیم. اردیبهشت امسال در شمال غرب تهران در منطقه ۲ یک مسافربر شخصی به پلیس راهور و راننده تاکسی حمله ور شد و روی راننده تاکسی چاقو کشید. اسماعیل بیگی معاون سازمان تاکسیرانی تهران در این زمینه گفت: با پلیس امنیت مکاتبه‌ای داشته‌ایم و قرار شد به شکایت سازمان تاکسیرانی رسیدگی ویژه شود.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ