خانواده
مصطفي كريم
بيگي سكوت شان
را شكستند...
به ما
گفته بوديد
سكوت كنيد ،
شهناز را ازاد
ميكنيم ، دروغ
پشت دروغ ،
ظلم پشت ظلم
من با
افتخار اعلام
مي كنم: پدر
مصطفي كريم بيگي
هستم، پسر ٢٦
ساله اي كه
جانش را براي
ايران و آزادگي
داد. فرزندم
بعد از انتخاب
٨٨ با دستهاي
خالي به
خيابان رفت،
سوال داشت اما
جوابش گلوله
اي بود كه
پيشاني اش
شليك شد. زير پل
كالج در
تهران. من
پدري هستم كه
فرزندم را با
دستان خودم با
كفن خونينش به
گور سرد سپردم
و امروز دخترم
جلوي چشمانم
آب ميشود از
اندوه دوري از
مادرش. مادري
كه به جرم دادخواهي
بازداشت و
زنداني شد.
اين ظلم به
فرزندان من و
خانواده ي من
از كجا جاري
ميشود؟ اين ظلم
از كجاست كه
تمام نميشود؟!
مادر فرزندان
من روزهاست كه
در انفرادي
است و ما بي
خبر از او هستيم
. دختر مرا
تهديد كرده
اند كه خانه
تان را به اتش
ميكشيم . كدام
خانه ؟ خانه
اي كه حرمتش
را يكبار با
خون شكستيد و
راضي نشديد و
بار دگر مادر
خانه را به
اسارت برديد !
شما حتي حرمت
خانه ي ابدي
پسرم را هم
نگه نداشتيد و
سنگ مزارش را
شكستيد . اين ظلم
شما را در
كتاب هاي
تاريخ براي آيندگان
خواهند نوشت و
روسياهان
تاريخ خواهيد
بود. مادر
مصطفاي مرا
آزاد كنيد و
بيش از اين
آتش به دلِ
داغدار ما
نكشيد. جاي او
زندان نيست.
محمد
كريم بيگي
از
زندان بزرگ
ايران
--------------------------
هر شب
ساعت ۹ به یاد
مادر «شهناز
اکملی»
گلرخ
ابراهیمی
ایرایی و آتنا
دائمی، دو
فعال مدنی
محبوس در بند
زنان زندان
اوین در متنی
خطاب به مریم
کریم بیگی،
دختر شهناز
اکملی گفته اند
هر شب ساعت ۹
همه به یاد
مادر خواهیم
بود ...
متن
این یادداشت
را به نقل از
هرانا در
ادامه بخوانید؛
مریم
عزیزمان،
یادت هست که
وعده گذاشتیم
تا وقتی ما در
زندان هستیم،
هفته ای یک
بار طی ساعتی
مشخص یکدیگر
را به یاد
آوریم؟!
حال می
خواهیم قرار
جدیدی باهم
بگذاریم. حالا
شرایط متفاوت
است. حال
مادرمان نیز
چند قدم از ما
پایین تر در
زندان است. می
خواهیم که هر
شب ساعت ۹ همه
با هم به یاد
مادرمان
باشیم.
بر
شکیبایی ات سر
تعظیم فرو می
آوریم و بر
مقاومت مادر
شهناز
عزیزمان نیز.
ما به
عنوان
فرزندان مادر
شهناز،
خواهان آزادیِ
بی قید و شرط
ایشان هستیم و
امیدواریم با توقف
اینگونه
حرکات اهانت
آمیز توسط
نیروهای
امنیتی، از
شدت فضای
خفقان کنونی
کاسته شود.
بدان
که تا همیشه
در کنار تو و
خانواده شریف
ات هستیم؛
هرچند با
دستانی کوتاه
شده در پشت میله
های زندان.
گلرخ
ایرایی و آتنا
دائمی
یکشنبه
۲۵-۱۱-۹۵
بند
زنان زندان
اوین