بیانیه شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان سراسر کشور

به مناسبت 5 اکتبر برابر با 14 مهر 1395

 

 

به نام خداوند جان و خرد

 

5اکتبر روز جهانی معلم را به معلمان سراسر جهان و فرهنگیان ایران تبریک می گوییم.

چنین روزی براساس پیشنهاد فدریکو مايور، مدیرکل وقت یونسکو در سال 1994 با حضور نمایندگان 135 کشور از جمله ایران به تصویب مجمع عمومی رسید.

بحث های مجمع فوق معطوف به اين موضوع بود که برای بالا بردن کیفیت آموزش در جهان باید کیفیت کار و زندگی معلمان ارتقاء يابد.

با وجود اینکه جمهوری اسلامی ایران نیز به انتخاب این روز به عنوان روز جهانی معلم، رای مثبت داده است مسؤولان دولتی معمولا باسکوت و بی اعتنایی با آن برخورد کرده و نهادهای قدرت  نیز برای جلوگیری از بزرگداشت آن  توسط فرهنگیان کشور، فضای حراستى  بر محیط کار معلمان حاکم می کنند و اقدامات امنیتی سخت گیرانه ای را نسبت به اعضای تشکل های صنفی برقرار می کنند.

این درحالی است که این تشکل ها همواره اعتلای آموزش ، رفع بی عدالتی آموزشی ، ارتقای شان و منزلت فرهنگیان و رفع هرگونه تبعیض و بی عدالتی را دنبال می کنند و به شيوه های مختلف و بدون توجه به جناح بندی های موجود به وضعیت تاسف بار آموزش و پرورش رها شده معترض هستند. آموزش و پرورشی که در صورت اتخاذ رویکرد صحیح ، سازنده ی اخلاق ، فرهنگ و انتقال دهنده ی دانش و ارزش های ملی و مذهبی به نسل آینده است.

هم اینک نیز با وجود برخوردهای نامناسب مسؤلان ، همچنان تشکل های صنفی رویکرد مسئولانه خود را برای نجات سیستم تعلیم و تربیت کشور دنبال می کنند و تلاش های خود را برای احیای نظام آموزشی و تربیتی شایسته ی فرهنگ و تمدن ایرانی _ اسلامی ادامه می دهند.

 

بی تردید حل مشکلات و بحران هایی که نظام تعلیم و تربیت ایران به آنها مبتلاست ، عزمی ملی را می طلبد .

 

 آموزش و پرورش ایران به مسائل و مشکلات عدیده ای مبتلاست که کارآمدی آن را  به شدت کاسته و به سیستمی آفت زده و مریض تبدیل نموده است. در زیر به برخی از آنها اشاره می شود:

 

الف_ سیاست دولت مبنی بر هدایت آموزش و پرورش به سمت گسترش مدارس غیردولتی و هیئت امنایي و طبقاتی کردن آموزش و تحمیل بار تامین بخشی از بودجه ی آموزشی  کشور بر دوش مردم  و بی توجهی به عواقب خطرناک  اجتماعی و فرهنگی این سیاست.

 

ب_ نقض آشکار اصل سی ام قانون اساسی با عدم محاسبه واقع بینانه سرانه ی مدارس و عدم تخصیص به موقع آن، فراهم کردن گریزگاه هایی برای تبدیل مدارس دولتی به هیات امنایی و اجبار برخانواده ها برای پرداخت مبالغی تحت عنوان«کمک به مدرسه».

 

پ_ بحران مدارس فرسوده، اجاره ای، کپری، کانکسي، تراکم بالای دانش آموزان درکلاس درس، کمبود شدید تجهیزات آزمایشگاهی، ورزشی، فضای  مطالعه و امکانات  کتابخانه ای و سیستم گرمایشی و سرمايشي در مدارس دولتی.

 

ت_ بحران سیستم 6 3 3 و پیامدهای ناگوار و جبران ناپذیر آن برای دانش آموزان از جمله به هم ریختگی تدریس تخصصی و عدم بکارگیری بخش قابل توجهی از معلمان در رشته تخصصی خود، هدایت تحصیلی اجباری و عدم توجه به علایق و انگیزه های دانش آموزان که عملا منجر به دلسردی بسیاری از دانش آموزان شده است.

 

ث _ نگاه نازل، رویکرد غیرکارشناسی و کنارگذاشتن دروسی مانند هنر و کاهش ساعت زنگ ورزش که نیاز مبرم روحی و جسمی نوجوانان و جوانان است ، از جمله ضعف های مهم برنامه درسی در سیستم آموزشی کشور است.

 

ج _  پاسخ گو نبودن دولت در قبال بی عدالتی و تبعیض های غیرقابل تحمل در حقوق و مزایای فرهنگیان شاغل و بازنشسته درمقایسه با سایرکارکنان دولت و ارائه وعده های کذب به فرهنگیان مانند: اجرای مراحل بعدی رتبه بندی و بهره کشی ظالمانه از نیروهای آموزشی اعم از رسمی ، پيمانی ، قراردادی ، معلمان آزاد و کارکنان روزمزد.

 

چ _ بیمه درمانی ناکارآمد و تحمیل هزینه های گزاف به فرهنگیان شاغل و بازنشسته، تحت عنوان بیمه های طلایی و تکمیلی که هرسال ناکارآمدتر از گذشته می شود، به گونه ای که بی توجهی محض دولت به این مسأله ی  حیاتی، سلامت جامعه ی  فرهنگیان را با تهدید جدی مواجه ساخته است.

 

ح_ عدم تحقق وعده های رئیس جمهور و وزیرآموزش و پرورش مبنی بر تبدیل فرهنگ امنیتی به امنیت فرهنگی نشان از ادامه رویکرد امنیتی دولت قبل در دولت فعلی دارد. دولت فعلی ازدعاوی دولت قبل علیه فعالان صنفی و مدنی صرف نظر نکرده است و پرونده فعالان صنفی معلمان همچنان درمحاکم قضایی مفتوح و برای تعدادی از افراد برهمین اساس و در زمان همین دولت، آرای محکومیت صادر و اجرا گردیده است.

این درحالی است که با روی کارآمدن دولت فعلی در سال 92 و وعده های بیشمار رئیس دولت، بسیاری ازفعالان صنفی را گمان بر این بود که این دولت ازحقوق پرسنل خود درقبال برخورد نهادهای امنیتی و آرای ناعادلانه ی قضایی صیانت خواهد کرد،

 

اما به تدریج بر همگان آشکارشد که تغییرات قابل توجهی اتفاق نیفتاده و برای فرهنگیان کشور  در بر همان پاشنه می چرخد و ادعای دولت مبنی  برحذف نگاه امنیتی به فعالیت های مدنی بیشتر به یک طنز شباهت دارد.

 

دولت کنونی حتی در هیات های تخلفات اداری و حراست ها و وزارت اطلاعات که مستقیماً تحت نظر خودش است، نسبت به رفع سوء پيشینه های ساختگی برای فعالان صنفی ولغو احکام دولت قبل، قدمی برنداشته ‌است.

به این ترتیب برخلاف شعارهای رئیس جمهور مبنی بر تربیت دانش آموزانی منتقد، حتی چنین حقی ازمعلمان نیز سلب شده و باب نقد آزادانه و بی هزینه همچنان بسته مانده و علاوه بر نهادهای امنیتی فرا دولتي، نهادهای امنیتی وابسته به دولت نیز با رویکرد انتقادی درموضوعات معمولی مانند مطالبه حقوق عادلانه ، اعتراض به طبقاتی شدن آموزش و... برخورد امنیتی می کنند.

مسئولان وزارت کشور و استانداران و  نهادهای امنیتی، حتی از برگزاری جلسه مشترک تشکل های صنفی ( شورای هماهنگی و شورای مرکزی ) در سال های 93 ، 94  و 95 به شدت جلوگیری کرده و گفتگوی این تشکل ها با استانداری ها برای این منظور، منجر به حصول نتیجه ای نشده است.

 

مسئولان قضائی کشور نشان داده اند که حاضر به پاسخ گویی به سوالات فرهنگیان این مملکت در قبال آرای خود نیستند. چرا که بارها در بیانیه های قبل، رویکرد آن قوه درخصوص اعتراضات صنفی فرهنگیان مورد سوال قرارگرفته و پاسخی شنیده نشده است. این درحالی است که خواسته های تشکل های صنفی فرهنگیان با فلسفه وجودی قوه قضائیه که همان برقراری عدالت است ، هم سویی دارد.

هم اینک نیز سه نفر از اعضای کانون معلمان تهران به نام آقایان بهشتی ، عبدی و باغانی به احکام زندان و تبعید محکوم شده اند و مدتی از محکومیت خود را نیز سپری کرده اند.

 

به راستی آیا درخواست برقراری عدالت آموزشی و معیشتی آنچنان بر مسئولان امنیتی و قضایی گران است که آرای حبس به مدت  چهارده ، هفت و شش سال برای فعالان صنفی صادر شود؟

از مسؤلان محترم قوه قضائیه موکداً می خواهیم با تجدید نظر در پرونده این معلمان دلسوز و متعهد که دغدغه ای جز اعتلای کشور ندارند و پیشینه آنها گواه این ادعاست ، به برقراری آرامش درجامعه فرهنگیان کشور کمک کنند.

 

بی تفاوتی نمایندگان مجلس نسبت به تبعیض های ناروا درحقوق فرهنگیان شاغل و بازنشسته و بی توجهی آنها به پرونده سازي های قضایی برای فعالان صنفی به هیچ وجه قابل اغماض نیست.

 

گویی برای نمایندگان مجلس، مشکلات معلمان درزمان انتخابات مجلس موضوعیت دارد و پس از راهیابی به مجلس، سخنان ، وعده ها و تعهداتی که در زمان انتخابات به جامعه فرهنگیان داده اند ، بکلی کنار گذاشته می شود.

 

 مجلسی که مرکز همه قدرت هاست و نمایندگانش باید با قدرت ازحقوق آحاد ملت دربرابر ستم ها و تبعیض هایی که درحق آنها روا داشته می شود، صیانت کنند، عمده تلاش برخی از نماینده ها ، معطوف به برخوردهای سیاسی با وزیر و تلاش در جهت تغییرات باب طبع در مدیریت های آموزش و پرورش و دیگر بخش ها در حوزه انتخابیه می شود و عملا مسیری متفاوت با وظیفه ذاتی خود طی می کنند.

 

همکاران ارجمند ، معلمان شریف !

 

در این برهه حساس که آموزش و پرورش به طرز وحشتناکی با فقر و تبعیض روبروست، انتظار می رود نسبت به وضعیت تعلیم و تربیت کشور بی تفاوت نبوده با هماهنگی، اتحاد و همدلی با فعالان صنفی و با حضور در مجامع عمومی و انتخابات تشکل های صنفی، فعالیت حق طلبانه خود را دنبال کنید و بدانید درشرایط فعلی،  عزم و اراده ای جزهمت والای شما برای اصلاح وضعیت، وجود ندارد .

در شرایطی که حقوق های چند ده و چند صد میلیونی پرداخت می شود و بسیاری از وزارت خانه ها و نهادها به صورت جزیره ای عمل می کنند و توجهی به آینده کشور وآموزش و پرورش آن ندارند، چشم امید تشکل ها و فعالان صنفی به وحدت ، استمرار و حضور و همراهی شما درکنش های صنفی آینده است.

 

 در پایان ضمن قدردانی صميمانه ازجامعه فرهنگیان کشور که به دعوت شورای هماهنگی برای حضور درکنش های میدانی دو سال اخیر، پاسخ مثبت دادند ، به اطلاع می رساند شورای هماهنگی برنامه ای برای تجمع در روز جهانی معلم امسال ندارد  و بدین وسیله  اطلاعیه های جعلی که به نام این شورا و کانون های صنفی کشور منتشر شده ، تکذیب می گردد.

 

منتظر اطلاعیه بعدی شورای هماهنگی باشید و اصالت بیانیه ها و اطلاعیه های شورا را از طریق سایت ها و وبلاگ های تشکل های صنفی و اعضای هیات مدیره کانون ها و انجمن های صنفی در استان خود ، جویا شوید .

 

اتحادتان پایدار ،

گام هايتان استوار .

شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان سراسر کشور

1395/7/13

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

:

بیانیۀ " کانون صنفی فرهنگیان گیلان "

به مناسبت 5اکتبر؛روزجهانی معلم

 

به نام خداوند جان و خرد

 

روز جهانی معلم (5 اکتبر) ۱۴مهر، در حالی فرا رسید كه هنوز هم با وجود تحولات گسترده و عمیق در ابعاد زندگی بشر، تعلیم و تربیت در اولویت كشورهای توسعه یافته و برخی از جوامع در حال توسعه می‌باشد و با وجود سیستم های گوناگون و مدرن گسترش دانش و آگاهی، نه تنها از نقش معلم کاسته نشده است، بلکه هر لحظه بر نقش موثر معلمان در فرایند آموزشی و پرورشی جوامع افزوده می گردد.

با این وجود در آستانه روز جهانی معلم، در اكثر كشورها، و از جمله در کشور ما، معلمان زیادی با مشكلات فراوان معیشتی، اجتماعی، سیاسی و رفاهی روبرو هستند و جهان متاسفانه هنوز برای معلمان امن و آرام و رضایت بخش نیست، که با دل فارغ و خاطری آسوده، به دور از دشواری های معیشتی و امنیتی به پژوهش و آموزش بپردازند که رسالت تاریخی و ایده آل اجتماعی آنان است.

در دنیایی که بودجه های نظامی و تولید سلاح، ده هابرابر بیش تر از هزینه های تعلیم و تربیت و پژوهش و دانش اندوزی است، صلح و آرامش واقعی تنها در کلاس درس معلمانی تحقق می یابد که با وجود احساس نا امنی و تضییع و محرومیت از حقوق حقه خودشان، الفبای زندگی را آموزش می دهند و تردیدی نیست كه جهان بدون معلم توانمند و با انگیزه، انسان‌هایی توانمند و تامین كننده صلح و رفاه و امنیت نخواهد داشت.

ما نیز در آستانه روز معلم، با اعلام مطالبات بر حق خود، انتظار داریم که تصمیم سازان جامعه در آن به چشم عنایت بنگرند و با الگو گرفتن از خرد سلیم و کشورهای طراز اول جهان، جایگاه و منزلت معلمان را به مثابه سرمایه های طراز اول اجتماعی پاس دارند و نه در تخفیف که در اعتلای آن بکوشند و یقین داشته باشند که نتایج سودمند آن نصیب اکنون و آینده ایران عزیز خواهد شد.

مطالبات اصلی ما از این قرار است:

-۱رفع انواع تبعیض هایی که تاکنون روا داشته شده است مثل تبعیض های معیشتی و رفاهی میان معلمان و کارکنان دیگر دولت،

2- تبعیض های حقوقی و اجتماعی، تبعیض های میان بازنشستگان و شاعلین، کارکنان اداری و آموزشی و ...

-۳رفع فشارهای امنیتی و سیاسی اجتماعی بر معلمان و احترام به حقوق اجتماعی و سیاسی آنان.

-۴اعتلا بخشیدن به شأن و جایگاه معلمان با تصویب قوانین شایسته

-۵توجه به بیمه های اجتماعی و درمانی معلمان و هم تراز کردن آن با بیمه های رایج در کشور.

-۶ایجاد هم طرازی و تناسب حقوق و مزایا میان شاغلین و بازنشستگان آموزش و پرورش، با شاغلین و بازنشستگان دستگاه های آموزشی دیگر مثل آموزش عالی و آموزش پزشکی.

-۷رفع هر گونه موانع از سر راه فعالیت آزادانه تشکل های صنفی فرهنگیان و رسانه های وابسته به آنها

-۸بازسازی و تجهیز فضاهای آموزشی با ابزارهای نوین آموزشی، برای بازدهی بیشتر تعلیم و تعلم دانش آموزان.

-۹ساماندهی کلاس های درس بر اساس استانداردهای جهانی

 

با امید به آینده ای بهتر، خواهان تحقق خواسته های معلمان، و برنامه ریزی شایسته برای دستیابی به آن، بدون وعده های دور و دراز و بی پشتوانه علمی و اقتصادی هستیم تا بتوانبم گامی مطمئن در مسیر اعتلای نظام آموزشی كشور و تحقق جامعه ای شاداب و آباد برداریم.

 

کانون صنفی فرهنگیان گیلان 

 ۹۵/۷/۱۴

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ