کودک آزاری، امری که فراموش نخواهد شد

 

 

جهان زن : کودک آزاری، بویژه آزار جنسی پدیده ای است بشدت مشمئزکننده که آینده و سرنوشت کودک را در هم می ریزد. این پدیده مخنص این کشور و یا آن کشور نیست. بسیارند کودک آزاران و بیماران جنسی که در میان فامیل، در مدارس، در محیط های عبادت مذهبی یا در محیط های ورزشی با سوءاستفاده از اعتمادهای کودکانه، بی دفاع ترین افراد را هدف ارضای تمایلات پلید خود می دهند. آنچه در زیر خواهید دید دو گزارش در این مورد است که در ایران انجام گرفته است. در کشوری که رهبرانش برای مهار جنبش ضداستبدادی مردم به زیردستان و مزدورانشان دستور داده بودند به زندانیان سیاسی پسر و دختر در کهریزک و دیگر زندان ها تجاوز کنند. و بسیارند قوانین و سنت هایی که همواره قربانی را مورد شماتت قرار می دهند و چشم بر جنایت متجاوز می بندند و به نام حفظ آبروی خانوادگی، یا رعایت شئون اجتماعی، بر زخم کودک نمک می پاشند و او را در بدترین شرایط روحی تنها و بی پشتیبان رها می کنند. به این امید که تجاوز یا سوءاستفاده جنسی یا دیگر انواع کودک آزاری به مرور فراموش شود. اما این تصور، خیال باطلی است. ضربات روحی و شخصیتی ای که پس از این تجاوز یا سوءاستفاده بر کودک وارد می شود، فراموش شدنی نیست. نمونه ی جالب آن افشای موارد زیاد کودک آزاری و تجاوزات جنسی در آلمان است که در مدارس دینی کاتولیک ها و در کلیساها توسط کشیش ها و معلمان این مدارس انجام گرفته است. سوءاستفاده های جنسی که به حداقل ۳۰ سال پیش باز می گردد. افشای این امر توسط یک مرد ۵۴ ساله باعث موجی از افشاگری ها شد. این مرد ۵۴ ساله که برای نجات از کابوس هر شبه اش در مشاوره با پزشکش به این نتیجه رسید که باید دردش را فریاد بزند. او در کودکی و نوجوانی توسط کشیش کلیسای محل شان بارها مورد تجاوز جنسی واقع شده بود. او در یک مصاحبه که پس از شکایت از کلیسا صورت گرفت گفت که در تمامی این سال ها، هرشب کابوس وحشتناک آن تجاوزات را می دیده است و آرام وقرار نداشته است. بدنبال این افشاگری، موجی از افشاگری های آغاز شده که تنها در هفته ی گذشته ۱۵۰ نفر خود را معرفی کرده و از متجاوزین که برخأ مرده اند، شکایت کرده اند. کلیسا نیز مجبور شده با تعیین یک مسئول رسیدگی و ایجاد یک خط تلفنی به شناسائی قربانیان و همکاری با دستگاه قضائی آلمان بپردازد. در میان سیاستمداران آلمانی نیز این بحث درگرفته که مهلت دهساله برای اعلام “مشمول مرور زمان شدن یک حادثه قابل پیگیری قضائی” را در مورد کودک آزاری به ۳۰ سال افزایش دهند. زیرا کودک آزاری و سوءاستفاده یا تجاوز جنسی به کودکان، امری نیست که قابل فراموشی باشد.

 

 

کودک آزاري در روستاها شايع‌تر است

پژوهش ليلا وفايي نژاد کارشناس مامايي در مورد کودک آزاری که در بيستمين همايش بين المللي بيماري هاي کودکان نيز ارائه شده است. بر اساس این پژوهش آزار جنسي کودکان در دختران بيش از پسران اتفاق مي افتد؛ همچنين شيوع آن در مناطق روستايي از مناطق شهري بيشتر است و دختران بيشتر در خانواده و پسران در محيط خارج از خانه مورد سوء استفاده قرار مي گيرند

پژوهش حاضر يک مطالعه مروري است که نشان داد موقعيت اجتماعي پايين، فقر، پايين بودن سطح تحصيلات والدين، اعتياد، الکليسم، بزرگ شدن کودک در خانواده تک والدي و استفاده طولاني مدت از اينترنت از ريسک فاکتورهاي کودک آزاري جنسي است.

همچنين نتايج نشان داد شيوع افسردگي، اعتماد به نفس پايين، اعتياد به الکل و سيگار، شروع زودرس فعاليت جنسي، تمايل شديد به خودکشي، اقدام به خودکشي، رفتارهاي ضداجتماعي پرخاشگري و عدم پذيرش جنسي در افرادي که در کودکي مورد آزار جنسي قرار گرفته اند بيشتر است.

کودک آزاري عبارت از انجام هر عملي در مورد کودک و يا غفلت از کودک توسط يک فرد است که مي تواند منجر به صدمه قابل ملاحظه جسمي و يا رواني گردد و يا باعث شود آسيب جدي کودک را تهديد کند. گفتني است ضرورت شناسايي افراد در معرض خطر، ارائه راهکارهايي جهت پيشگيري و در صورت وقوع تشخيص به موقع و درمان از وظايف مهم افرادي است که به نوعي با کودکان در تماس هستند مانند مربيان بهداشت مدارس، پرستاران معلمان و … است.

 

حقایقی تلخ درباره کودک آزاری در کشور

اعتياد به مواد مخدر، طلاق، انحطاط اخلاقي، اعتياد به مشروبات الكلي، مشاجرات و درگيري‌‌هاي شديد خانوادگي و… در خانواده‌های این قبیل کودکان مشهود بوده است.

نرخ كودک آزاري‌هاي جنسي در ایران طی سال 86 نسبت به سال 85، 5/3 درصد رشد نشان می دهد که 5/14 درصد از 200 مورد كودك آزاري گزارشي، جنسي بوده و 70 درصد از كودكان آزار ديده، دختران بوده‌اند.

به گزارش شفاف، بنا بر گزارشی که توسط یک نهاد بین‌المللی و وزارت بهداشت تهیه شده نرخ كودک آزاريهاي جنسي در ایران طی سال 86 نسبت به سال 85، 5/3 درصد رشد نشان می دهد. به طوری که 5/14 درصد از 200 مورد كودك آزاري گزارشي شده، كودك آزاريهاي جنسي بوده که 70 درصد از كودكان آزارديده، دختران بوده اند.

به گزارش شفاف، حدود 57 درصد از آزارگران جنسي كودكان آزار ديده، پدران آنها بوده‌اند. مابقي آزارگران را ناپدري، دوست پدر، دوست برادر، مربي باشگاه ورزشي و معلم ورزش مدرسه تشكيل داده‌اند که طيف سنی اين كودكان عمدتا شش تا هجده سال هستند.

اعتياد به مواد مخدر، طلاق، انحطاط اخلاقي، اعتياد به مشروبات الكلي، مشاجرات و درگيري‌‌هاي شديد خانوادگي و… در خانواده‌های این قبیل کودکان مشهود بوده است.

متأسفانه 75 درصد كودک آزاریها توسط خود والدين صورت می‌‌گيرد و تنها ‪ 25درصد آن توسط افراد ديگر جامعه و عوامل خارجی اتفاق می‌افتد. اين كودک ‌آزاری‌ها توسط والدين به علت نداشتن آگاهي و ضعف نگرش والدين بوده و در بيشتر موارد از روی عمد نيست، ولی متأسفانه نشانه غفلت از كودكان بوده و خسارت جبران ‌ناپذيری در پی دارد.

تحقيقات نشان داده كه آن دسته از والدين که بيشترين تماس را با كودكان خود داشته و وقت بيشتري را با آنها مي‌‌گذرانند، بيشتر اقدام به اذيت و آزار ناخواسته فرزندان خود می‌‌كنند.

 

 

كودك آزاری” در جامعه رو به افزايش است

 

كارشناسان انواع بدرفتاری با كودك را به “سوء‌رفتار جسمی”، “مسامحه يا غفلت جنسی” و “سوء‌رفتار عاطفی و جنسی” تقسيم می‌كنند. انعكاس اخبار كودك‌آزاری نشان می‌دهد كه ‌اين موارد عليه كودكان وجود دارد.

براساس يك تحقيق انجام شده با همكاری وزارت بهداشت و يونيسف در رابطه با وضعيت كودك آزاری در ايران، حدود ۲۰درصد از كودكان شش تا ۱۱ساله و بيش از ۹ درصد از نوجوانان ۱۲تا ۱۸سال، تنبيه بدنی می‌شوند. بيشترین موارد از كودك‌آزاری در طبقات پائين جامعه ديده می‌شود و ۸۰ درصد از كودك‌آزاريها از سوی والدين انجام می‌گيرد. نبود شاهد، وحشت كودك ، مسايل حيثيتی خانواده و آموزش ندادن مربيان و مديران مدارس و دانش‌آموزان برای آگاهی بخشيدن به كودكان در مقابل كودك آزاريها سبب شده است كه اغلب موارد كودك آزاری پنهان بماند.

“كودكی به جرم دختر بودنش از سوی پدر مورد ضرب و شتم قرار گرفت”، “بچه‌ای از سوی نامادری مورد آزار و اذيت قرار می‌گرفت”:اينها از جمله عناوين مربوط به پديده “كودك آزاری” است كه گاه در مطبوعات كشور به چشم می‌خورد.

اصولاً كارشناسان انواع بدرفتاری با كودك را به “سوء‌رفتار جسمی”، “مسامحه يا غفلت جنسی” و “سوء‌رفتار عاطفی و جنسی” تقسيم می‌كنند. انعكاس اخبار كودك‌آزاری نشان می‌دهد كه ‌اين موارد عليه كودكان وجود دارد.

براساس يك تحقيق انجام شده با همكاری وزارت بهداشت و يونيسف در رابطه با وضعيت كودك آزاری در ايران، حدود ۲۰درصد از كودكان شش تا ۱۱ساله و بيش از ۹ درصد از نوجوانان ۱۲تا ۱۸سال، تنبيه بدنی می‌شوند.

مسوولان اظهار می‌دارند: اگرچه در احكام اسلامی و قوانين كشور ما احترام به كودك توصيه و قوانينی برای برخورد با كودك‌آزاران تدوين شده است اما “ترس از طلاق”، “گرفتاری‌های احتمالی”، “رعايت مسائل عرفی” مانند شرم، مداخله نكردن در امور خانواده‌ها و همسايه‌ها و “دشواری تهيه اسناد و اثبات كودك آزاری” از موانع اعلام و رسيدگی به پديده كودك آزاری است.

آنان عنوان می‌كنند: با وجود اين كه گروههای اقتصادی و اجتماعی به نوعی درگير اين مساله هستند، اما موارد بيشتری از كودك‌آزاری در طبقات پائين جامعه ديده می‌شود و ۸۰ درصد از كودك‌آزاريها از سوی والدين انجام می‌گيرد.

 

كودك آزاران از نزديكان كودكان هستند

“مريم خامی” دبير انجمن حمايت از كودكان بد سرپرست سازمان بهزيستی استان اصفهان در گفت‌وگو با ايرنا اظهار داشت: ۸۰درصد از كودك آزاران از نزديكان كودكان هستند كه قربانيان خود را از ميان پسران شش تا ۱۰سال و دختران ۱۰ تا ۱۵سال انتخاب می‌كنند.

وی با اشاره به‌وجود پرونده‌های كودك آزاری در اين انجمن تصريح كرد: اغلب كودكان آزار ديده دارای تنی كبود، سوخته و يا دچار شكستگی هستند.

وی گفت: برخی از كودكان نيز به دلايلی مانند كودك ناخواسته يا دختر بودن يا معلوليت، از محبت والدين خود محرومند و دچار بيماری‌های روحی شده‌اند.

وی افزود: در ٢٦ پرونده تشكيل شده درسال جاری دراين انجمن، موارد عاطفی ۱۹درصد، جسمی ۱۵درصد، جنسی ۷درصد، غفلت ۱۱درصد، جسمی و غفلت ۱۱درصد، عاطفی و غفلت ۳درصد، جسمی و عاطفی و غفلت ۳۰درصد موارد كودك‌آزاری را شامل می‌شود.

خامی گفت: سطح تحصيلات ۳۰ درصد از آزاردهندگان مشخص نيست اما والدين با سطح ديپلم با ٢٦ درصد ، سيكل و ابتدايی هر يك با ۱۹درصد و بی‌سواد با ۳درصد بيشترين گروه تحصيلی كودك‌آزاران بوده‌اند.

وی افزود: در قشر كم سواد و بی‌سواد به دلايل مختلف گزارش كودك آزاری‌ها كمتر است.

وی بااشاره به اين كه كودكان رده چهار تا هفت سال بيش از ديگر رده‌ها در معرض كودك‌آزاری قرار دارند، گفت:اين گروه سنی با ۳۰درصد، گروه از بدو تولد تا سه سالگی و نيز از هشت تا ۱۱سالگی هر يك با ٢٦ درصد و گروه ۱۲تا ۱۵ سال با ۱۵درصد، بيشترين گروه سنی تحت كودك آزاريها قلمداد می‌شوند.

وی گفت: اين دسته از آزارها در خانواده‌های فقير از نظر اقتصادی و فرهنگی بيشتر است.

وی گفت: نبود شاهد، وحشت كودك ، مسايل حيثيتی خانواده و آموزش ندادن مربيان و مديران مدارس و دانش‌آموزان برای آگاهی بخشيدن به كودكان در مقابل كودك آزاريها سبب شده است كه اغلب موارد كودك آزاری پنهان بماند.

وی اعلام كرد:اولين مشكل موجود در گزارش و رسيدگی به پرونده‌های كودك‌آزاری ترس برخی مادران از طلاق و ضرب و شتم از سوی همسران و يا ديگران بخصوص خانواده همسر است.

وی با بيان اين كه اكثر كودك آزاريهای جسمی ، ضرب و شتم ، شكستگی، شلاق، و سوختگی بر اثر آتش ته سيگار است.

وی بااعلام اين كه روزانه سه تا چهار مورد كودك آزاری به شماره تلفن ۱۲۳ بهزيستی گزارش می‌شود، افزود: برخی از كودكان عقب افتاده نيز به شكل ضرب و شتم و بی‌توجهی به درمان آنها، مورد آزار قرار می‌گيرند و بعضا در خيابانها و مراكز توانبخشی رها می‌شوند.

وی تصريح كرد: با وجود گسترش سيستم‌های حمايتی ازكودكان آزارديده مانند راه‌اندازی شماره ۱۲۳و توجه به تشكل‌های غيردولتی، برای اثبات و رسيدگی به اين دسته پرونده‌ها هنوزهم با مشكلات بسياری دردستگاههای مربوطه نظير پزشكی قانونی و دادگستری روبه‌رو هستيم.

 

 

مشكل “اثبات” كودك‌آزاری

خامی با اشاره به اينكه در اين مقوله “اثبات” ، مهمترين مشكل در روند رسيدگی به پرونده‌هاست، گفت: قضات در بيشتر موارد بابيان كافی نبودن ادله، پرونده‌ها را مختومه می‌كنند و كودكان را دوباره به خانواده برمی‌گردانند.

وی افزود: اغلب پرونده‌های قضايی مرتبط با آزار جسمی كودكان بر اساس قانون مجازات اسلامی مورد رسيدگی قرار می‌گيرد.

وی با تاكيد براين كه قضات در موضوع آزارجنسی با احتياط رای صادر می‌كنند و طبق “ماده ٤٧ قانون مجازات اسلامی” نياز به شاهد دارند، گفت: بايد از قانونگذار پرسيد كدام كودك آزار جنسی اين عمل قبيح را آشكارا انجام می‌دهد كه در دادگاه برای اثباتش،شاهدی پيدا شود و يا اگر مادر يا زنی شاهد كودك آزاری جنسی باشد، چگونه می‌تواند آن را در دادگاه عنوان و ثابت كند؟ وی گفت:برغم اعلام صريح قانون حمايت از كودكان كه ‌اعلام می‌كند: “كودك آزاری جرم است و نياز به شاكی خصوصی ندارد و افراد مكلفند به محض مشاهده گزارش دهند”، اما به نتيجه نرسيدن و طولانی بودن روند رسيدگی به اين پرونده‌ها و نبود حمايت از شخص گزارش‌دهنده، باعث شده است كه مردم حتی پزشكان خود را درگير اين موضوع نكنند.

 

فقدان قانون برای گزارش كودك‌آزاری

رئيس سازمان نظام پزشكی استان اصفهان با تاكيد بر اين كه پزشكان از نظر اخلاقی بايد كودك‌آزاريها را گزارش دهند، گفت:در عين حال قانونی وجود ندارد كه پزشك را ملزم كند موارد كودك آزاری را به مراجع ذيصلاح گزارش دهد.

دكتر”عبدالرضا توكلی” افزود: نبود قانون باعث شده است بسياری از پزشكان تنها به مداوای كودكان بپردازند و از دخالت در اين زمينه بپرهيزند. وی بااشاره به اين كه كودك‌آزاری در كشور ما”جرم”است و فرد آزاردهنده تحت پيگرد قرار می‌گيرد ، گفت: اگر چنين قانونی تدوين شود پزشك نيز با احراز اطمينان علاوه بر درمان مصدوم،فرد خاطی را نيز برای برخورد به مرجع قانونی معرفی می‌كند.

اين فوق متخصص ارتوپد، ميانگين سنی كودكان آزار ديده جسمی را بين شش و هفت سال عنوان كرد و گفت : بسياری از كودك آزاريهای جسمی از سوی والدينی كه فقر فرهنگی و اقتصادی دارند،صورت می‌گيرد كه اغلب آنها نيز به دليل ضرب و شتم دچار شكستگی دست و پا شده‌اند.

وی گفت: برخی از اين كودكان از سوی مادران، همسايه‌ها و اقوام به مراكز درمانی آورده می‌شوند و برخی ديگر به دليل ترس از فرد ضارب، اصلا برای مدوا مراجعه نمی‌كنند.

وی با تاكيد به اين كه بايد شرايط قانونی برای حمايت از كودكان آزارديده قوی و دارای ضمانت اجرايی باشد، گفت: دستگاههای قضائی بايد برای حمايت از كودكان، از هر موضوعی استفاده و قوانين حمايتی بيشتری وضع كنند.”منصور احمدی” مسوول دفتر حمايت از حقوق زنان و كودكان بد سرپرست اداره كل دادگستری‌استان اصفهان نيز با تائيد وجود كودك‌آزاری در جامعه، بزرگترين معضل در اجرايی نشدن قانونهای حمايتی از كودكان آزارديده و برخورد با كودك آزاران را آگاهی نداشتن مردم از قوانين موجود دانست.

وی افزود: در ماده پنج قانون ” حمايت از كودكان و نوجوانان” مصوب مجلس شورای اسلامی در سال ۸۱تصريح شده است كه كودك‌آزاری از جرايم عمومی است و نيازی به شاكی خصوصی ندارد. وی گفت:با اينكه چهارسال از تصويب اين قانون می‌گذرد، شاكيان و عموم مردم نسبت به آن آگاهی كافی ندارند كه اين موجب شده است مردم دستگاهها را در اين زمينه دخيل و مسوول بدانند.

 

فرهنگ گزارش دادن پديده كودك آزاری وجود ندارد

وی تصريح كرد: اگر فرهنگ گزارش دادن پديده كودك آزاری در بين مردم رواج يابد مطئنا علاوه بر كاهش آمار كودك آزاری، قوانين حمايتی و مجازاتی بيشتری برای كودك آزاران تدوين و حساسيت‌ها نيز بيش از گذشته می‌شود.

وی “ممانعت از تحصيل”،”سوء‌رفتارجسمی”،”ضرب وشتم”،”بهره‌كشی كاری”،” غفلت جسمانی عاطفی و جنسی” و”بی‌توجهی به درمان و تغذيه”را از انواع بدرفتاری هايی برشمرد كه درقانون حمايت از كودك بصراحت از آنها به عنوان كودك‌آزاری نام برده شده است.

اين قاضی اضافه كرد: قاضی بر اساس مدارك موجود كه از سوی پزشكی قانونی تاييد شده است رای به مجازات می‌دهد، بنابراين بايد موارد كودك‌آزاری دراسرع وقت گزارش شود تا با توجه به آثار موجود، پزشك مربوطه اعلام به نوع و ميزان آزار كند.

وی گفت: بايد ناظرين، مسوولان مدارس، مهدكودكها، تشكل‌های غيردولتی، بهزيستی، پزشكی قانونی، مجريان قانون و قانونگذاران به‌برگزاری كلاسهای آموزشی در اين زمينه و تدوين قانون ويژه كودك‌آزاری در قانون مجازات اسلامی ترغيب شوند.

احمدی يادآور شد: در ماههای آتی، دادگاههای ويژه‌اطفال با همكاری سازمان بهزيستی و پليس اطفال از سوی نيروی انتظامی راه‌اندازی خواهد شد كه اميد است به اين موضوع نيز به شكل گسترده پرداخته شود.

مسوول دفتر حمايت از حقوق زنان و كودكان‌دادگستری اصفهان با اشاره به اين كه روزانه سه تا چهار مورد كودك‌آزاری به اين دفتر گزارش می‌شود،تاكيد كرد:

بايد به كودكان تاكيد كرد كه هرگونه رفتار غيراخلاقی را بدون هيچ گونه ترس و واهمه به مسوولان مربوطه گزارش دهند.

دكتر”عباس مينوی”رئيس سازمان پزشكی قانونی استان اصفهان نيزگفت: مواردی از كودك آزاری نظير “شكستگی” و “ضرب و شتم” از سوی دادگستری ، بهزيستی و تشكل‌های غيردولتی به اين سازمان برای تعيين و اثبات آزار كودكان ارجاع داده شده است.

وی افزود: آثار كودك آزاری ٤٨ تا ۷۲ساعت باقی می‌ماند كه در اين مدت ، افراد بايد بخصوص در زمينه آزار جنسی به مراجع ذيربط مراجعه كنند.

وی فزود: مسائلی مانند ترس از آبروريزی ، دخالت نكردن نزديكان و آگاهی نداشتن مردم از سيستم‌های حمايتی باعث پنهان ماندن پديده كودك‌آزاری و آثار كودك آزاری بخصوص در موارد كودك آزاری جنسی شده است.

وی افزود: پزشكی قانونی تنها با استناد به موارد موجود می‌تواند مدرك اثبات آزار كودك را صادر كند ، در غيراين صورت حتی اگر حق با كودك باشد، اين سازمان نمی‌تواند مدركی دال بر آزار او به دادگاه ارائه دهد.

وی تصريح كرد: اين سازمان از امكانات و تيم‌های پزشكی متخصص برای اثبات آزارهای جسمی و جنسی برخوردار است، اما زمانی اين امكانات به كار می‌آيد كه موارد كودك آزاری در اسرع وقت اعلام شود.

 

كودك آزاران از بيماری روانی رنج می‌برند

وی گفت:كودك آزاران افرادی‌اند كه از بيماری روانی رنج می‌برند و ياخود در دوران كودكی در خانواده‌ای آشفته زيسته يا مورد سوء‌رفتار قرار گرفته‌اند. وی باتاكيد بر اين كه تنها راه مبارزه با اين معضل، گزارش مردمی و اجرای مكرر قانون ويژه مرتبط با كودك آزاری است، افزود:بايستی علاوه بر حمايتهای حقوقی، كودكان آموزش ببينند و در مورد رفتارهای ناشايست آگاهی يابند.

همچنين”شيرين نير نوری”كارشناس حقوق كودكان يونيسف دردفتر تهران، كودك آزاری را به عنوان يك معضل جهانی كه همه كشورها با آن درگيرند، ذكر كرد. وی گفت: آزار جسمی يكی از موارد كودك آزاری است كه به يك معضل تبديل شده است بگونه‌ای كه برای خانواده‌ها و همچنين كودكان خيلی مشكل است كه بتوانند براحتی درباره آن صحبت كنند.

وی افزود:كودكان از اين نگرانند كه‌اگر مواردآزار خود را گزارش دهند ممكن است از سوی فرد آزاردهنده دوباره مورد آزار و اذيت قرار بگيرند.

وی با بيان اينكه الگوهای بدرفتاری درباره دختران و پسران متفاوت است، گفت: پسرها در سنين پايين تر هميشه مورد تنبيه بدنی بيشتری قرار می‌گيرند اما با دخترها ، در سنين پايين تر با ملايمت بيشتری برخورد می‌شود كه اين وضعيت در سنين بزرگسالی، بر عكس می‌شود.

 

والدين و سرپرستان آزاردهندگان اصلی

وی اظهارداشت: براساس آخرين مطالعه وزارت بهداشت ايران درخصوص كودك آزاری كه با حمايت يونيسف انجام شد، ۳۱درصد كودكان يك تا پنج سال، ۲۰درصد افراد شش تا ۱۱سال و ۹درصد ۱۲تا ۱۸سال مورد آزارجسمی توسط والدين و سرپرستان خود قرار گرفته‌اند.

اين كارشناس حقوق كودكان تصريح كرد: به دليل اين كه كودك آزاريها از سوی والدين و ديگر نزديكان صورت می‌گيرد، هيچ آمار رسمی در اين زمينه در هيچ كجای دنيا وجود ندارد.

وی افزود: درباره برخورد با كودك آزار و فرد آزار ديده قوانين برخوردی و حمايتی وجود دارد ولی به‌دليل نبود گزارش مردمی،اين قوانين راكد می‌ماند.

وی افزود: اين خلاء باعث شده است حقوق كودك ضايع و فرد كودك‌آزار جسورتر شود اما اگر اعلام موارد كودك آزاری در بين مردم باب شود ، قوانين حمايتی نيز به اجرا در می‌آيد.

نير نوری بيان داشت: البته موارد متعددی از كودك‌آزاری گزارش می‌شود، اما تنها به مواردی رسيدگی می‌شود كه به مراجع قانونی اعلام گردد.

وی با اعلام اين كه ايران در حدود ۱۲سال است عضو پيمان نامه حقوق كودك يونيسف شده است، تصريح كرد: در كشور ما مراجع حمايتی زياد دولتی نظير شماره تلفن‌های فوری ۱۲۳بهزيستی، ۱۱۰نيروی انتظامی، ۱۲۵ آتش نشانی و ۱۲۸ اورژانس برای گزارشهای مردمی و همچنين تشكل‌های غيردولتی وجود دارد و آنها آماده همكاری در اين زمينه هستند.

 

آسيب‌های كودك‌آزاری روی كودكان

وی در عين حال از كمبود مكان برای‌نگهداری كودك يا زنان آزارديده در كشور انتقاد كرد و با اشاره به اين كه اغلب قربانيان كودك آزاری حتی در زمينه مسائلی مانند نداشتن شناسنامه و امكان ادامه تحصيل دختران هستند، افزود: آنان ‌بعداز هر آزار دچار افسردگی، آسيب ديدگی، ترس، كابوس و سردرگمی می‌شوند.وی گفت: در آزار جنسی اختلال در بلوغ جنسی، اضطراب، پرخاشگری، افت تحصيلی، از دست دادن حافظه و كاهش فعاليتهای آموزشی رخ می‌دهد كه پيامد اين قبيل عوارض در سنين بالاتر بيشتر است.

وی اضافه‌كرد: بسياری از كودكان آزارديده بخصوص دختران، اينگونه رفتارها را افشا نمی‌كنند كه نياز است با آموزش مادران در برقراری ارتباط دوستانه، شرايط بيان اين دسته آزارها فراهم شود كه‌اين كار نيز مستلزم آموزش مادران است.

وی تاكيد كرد: تنها راه مبارزه با اين معضل، اجرای مكرر قانون ويژه مرتبط با كودك آزاری است و بايستی علاوه بر حمايتهای حقوقی، كودكان درمعرض آموزش قرار بگيرند و نسبت به رفتارهای ناشايست آگاهی يابند.

 

کودک آزاری بیشترین موضوع پرونده سازی در اورژانس اجتماعی

معاون دفتر آسیب دیدگان اجتماعی سازمان بهزیستی کشور با اعلام گزارش چهارماهه سال جاری ۱۲۳ (اورژانس اجتماعی) استان تهران گفت: در چهارماهه اول سال جاری، هشت هزار و ۸۸۰ تماس با ۱۲۳ برقرار شد که هشت هزار و ۶۵۰ مورد آن به صورت تلفنی به مراکز ذی ربط ارجاع داده شده است.

دکتر رضایی فر در گفت وگو با ایسنا با بیان اینکه ۲۳۰ مورد از تماس ها، با تشکیل پرونده و اعزام تیم مربوطه پیگیری و بررسی شد، افزود: عمده پرونده های تشکیل شده مربوط به موضوع کودک آزاری بود که با ۱۸۳ مورد بیشترین پرونده تشکیل شده را به خود اختصاص داده است. به گفته وی پس از کودک آزاری، خشونت های فردی و خانوادگی با ۱۷ مورد و همسرآزاری با ۱۶ مورد به ترتیب بیشترین تماس هایی را در بر می گیرد که برای رسیدگی به آنها، پرونده ایجاد شده است.

معاون دفتر آسیب دیدگان اجتماعی سازمان بهزیستی کشور ادامه داد: پنج مورد از پرونده های تشکیل شده که منجر به اعزام تیم به محل وقوع حادثه شده بود، مربوط به موضوع خودکشی، چهار مورد سالمندآزاری، دو مورد فرار از منزل، دو مورد معلول آزاری و یک مورد مربوط به رانده شدن (طرد شدن) از منزل بود.

به گفته رضایی فر، از میان ۲۳۰ پرونده، مشکل ۶۵ مورد با اعزام تیم کارشناسی و مددکاری به محل حادثه و در مراحل اولیه رفع شده است. همچنین ۱۷ مورد نیز به دلیل نیاز به پیگرد قانونی، به قوه قضائیه ارجاع داده شد، بنابراین می توان گفت هفت تا هشت درصد از پرونده های تشکیل شده در مراکز ۱۲۳، نیازمند مداخلات قضایی است.

وی خاطرنشان کرد: ۲۵ مورد از تماس های صورت گرفته به دلیل اشتباه بودن آدرس و… شناسایی نشده و هفت مورد از پرونده ها نیز در حال پیگیری است. معاون دفتر آسیب دیدگان اجتماعی سازمان بهزیستی کشور در ادامه گفت وگو با بیان اینکه درصد عمده کودک آزاری ها جسمی بوده است، اذعان کرد: به دلیل آگاهی نداشتن والدین یا ابتلای آنها به بیماری های روانی همچون اعتیاد، تنبیه های این کودکان به صورت شدید و خارج از عرف است و چنانچه آثار جراحاتی چون سوختگی و کبودی روی بدن کودک نمایان باشد، کودکان به پزشکی قانونی ارجاع داده می شوند و پس از معاینات بالینی در صورت نیاز به بیمارستان می روند.

معاون دفتر آسیب دیدگان اجتماعی سازمان بهزیستی کشور بر این گفته که معمولاً کودک آزاری های روحی- روانی در جامعه و میان خانواده ها نادیده گرفته می شود، تاکید کرد: آزارهای جنسی به دلیل ماهیت خارج از عرف و شرع آن، بروز داده نمی شود و برای حفظ آبرو، پنهان باقی می ماند، به همین دلیل است که در اکثر موارد از کودک آزاری به کودک آزاری جسمی یاد می شود. رضایی فر در مورد همسرآزاری نیز خاطرنشان کرد: با توجه به نوع فرهنگ جامعه، همسران به دلایلی چون همسرآزاری به ۱۲۳ مراجعه نمی کنند، مگر در مواقعی که شدت آزار زیاد و جان فرد در خطر باشد یا آنکه فرد پناهگاهی همچون خانواده برای مراجعه نداشته باشد