الشعب یرید اسقاط النظام

صادق افروز

عنوانی که برای این مقاله انتخاب شده اگرچه عربی است ولی نمی تواند برای میلیون ها مردمی که حوادث مصر را این روزها دنبال می کنند و این شعار را مکررااز صفحه تلوزیون ها و مانیتور کامپیتر ها می شنوند و می بینند غریبه باشد .معنی فارسی این شعار این است که "خلق اراده می کند که نظام سرنگون شود "این خواسته مردمی است که در تظاهرات عظیم در شهرهای بزرگ مصر به خیابان ها آمده اند .بیش از دو میلیون نفر در قاهره ، 1.5 میلیون نفر در اسکندریه ، در شهر های کارگری المحله و المنصوره 250 هزار نفر و در پورت سعید 100 هزار و در سوئز 300 هزار نفر به خیابان آمدند و سرنگونی نظام را شعار دادند . تظاهرات ضد دولتی در مصر تازگی نداشت .در سال 2008 ، شهر های کارگری المحله و المنصوره که مراکز مهم صنایع ریسندگی و بافندگی  مصر هستند (1)شاهد تظاهرات پرشور کارگران علیه سیاست های نئولیبرالی رژیم مبارک بودند .ولی تظاهرات کنونی به این دوشهر محدود نمی شود و از خواست های مختص طبقه کارگر فراتر می رود .طبقات  و اقشار مختلف مصر با حضور خود در خیابان ها سرنگونی یک دیکتاتوری سی ساله را طلب می کنند .

حوادث چنان به سرعت اتفاق افتاد که سیاستمداران غربی را به شدت غافلگیر کرد .(2)هنگامی که مردم تونس به میدان آمدند و سرنگونی بن علی را خواستار شدند ، سیاستمداران آمریکایی و فرانسوی درگیر مسئله لبنان بودند و در نظر داشتند با مطرح کردن دادگاه قتل رفیق حریری ، بحران تازه ای را در لبنان بوجود بیاورند .ولی وضع کنونی مصر برنامه ها و نقشه ها را به هم زده وبرای دولت اوباما معضل بسیار جدی و تازه ای ایجاد کرده ، به نحوی که مسئله لبنان به حاشیه رانده شده  است .

دولت اوباما به شدت نگران حوادث مصر است و امید دارد که چهره ای از درون ارتش بر اوضاع مسلط شده و کنترل اوضاع را به دست بگیرد .اوباما از اینکه ارتش به طرف مردم شلیک نکرده خشنود است  .ارتش مصر جایگاه ویژه ای را در ساختار سیاسی مصر بازی می کند .پس از انقلاب 1952 تمامی روسای جمهور از میان نیروهای مسلح مصر بوده اند .مقامات مهم دولتی همه به اعضای فعال یا بازنشسته نیروهای مسلح متعلق هستند . .پس از جنگ 1973 با اسرائیل رژیم مصر دوبار از نیروهای مسلح برای بدست گرفتن کنترل اوضاع تقاضای کمک کرده است .یکی در جریان شورش نان در سال 1977 و دیگری در سال 1986 برای خفه کردن توطئه در میان نیروهای امنیتی .نیروهای مسلح مصر که از 470 هزار نفر تشکیل می شوند و به همین اندازه نیروی ذخیره دارند خود به چهار دسته تقسیم می شوند .ارتش ، نیروی دریایی ، نیروی هوایی و دفاع هوایی .حسنی مبارک خود از پرسنل نیروی هوایی مصر بوده است . ولی حتی مطلع ترین افراد از بیان قاطعانه رابطه بین رژیم مصر و نیروهای مسلح ناتوان هستند .یکی از این افراد که عمری را هم صرف سر درآوردن سیاست در خاورمیانه و بخصوص مصر و فلسطین کرده جفری وایت است که به نبودن آگاهی های لازم در مورد رابطه نیروهای مسلح مصر و رژیم مبارک معترف است (3) به هر حال سربازان مصری تا بحال از درگیر شدن با مردم خودداری کرده اند . مردم به سربازان غذا و آب می دهند . دریک عکس که از سوی خبرگزاری ها به دنیا مخابره شده یک زن میان سال مصری بر سر سربازی بوسه می زند . حضور طولانی سربازان در خیابان و تماس آنان با مردم مهربان موجب می شود که تعالیم ضد انسانی پادگانی فراموش شوند و اتوریته و نظم سربازخانه ای از هم بپاشد و این برای رژیم حاکم بسیار خطرناک است . هرچه این سربازان مدت زمان بیشتری در خیابان باشند امکان تحت تاثیر قرار گرفتن شان بیشتر خواهد بود .اگر سربازان از شلیک کردن به مردم خود داری کردند  و در رویارویی با تظاهر کنندگان از خود تردید نشان دادند در عوض با به میدان آمدن اعضای حزب حاکم دمکراسی ملی  و بکار گرفتن خشونت بیش از حد ، قاهره چهره جدیدی به خود گرفت .اعضای این حزب با و حشیگری بیش از اندازه ای که خشونت اعضای سپاه پاسداران ایران و بسیج و لباس شخصی ها  را تداعی می کرد به تظاهرات مسالمت آمیز مردم حمله ور شدند .در جریان این وحشیگری اعضای این حزب با بکار گرفتن شتر و اسب بسوی مردم حمله کردند .لباس شخصی های مصر به جای موتور از شتر استفاده کردند .

در ایران رژیم حاکم با ایجاد تبلیغات سعی دارد اینطور وانمود کند که مردم مصر بدلیل آزرده شدن احساسات اسلامی شان به میدان آمده اند .آنها از بیان این واقعیت که درد و رنج اصلی مردم مصر نبود نان و آزادی است ؛یعنی همان درد مردم ایران ،خودداری می کنند .آنها با انگشت گذاشتن بر برخی شباهت ها بین رژیم مبارک و رژیم شاه کالای تبلیغاتی خود را عرضه می دارند .در واقع شباهت هایی بین دو رژیم شاه و مبارک وجود دارد .رژیم مبارک همچون رژیم شاه با استفاده از اهرم نیروهای امنیتی و پلیس و زندان وشکنجه ،بی اعتنا به خواست های اکثریت مردم یک سیاست سکولار طرفدار غرب را پیش می برد .رژیم مبارک برای حفظ سلطه خود به اسلحه و مهمات ساخت کشور های غربی بخصوص آمریکا متکی است .رژیم مبارک همچون رژیم شاه بدون در نظر گرفتن احساسات ضد اسرائیلی مردم با اسرائیل روابط حسنه دارد .با اگراندیسمان کردن چنین شباهت هایی رژیم حاکم بر ایران چنین وانمود می کند که مردم ناراضی مصر  در همان مسیر انقلاب اسلامی حرکت می کنند .ولی شباهت های رژیم مبارک با رژیم جمهوری اسلامی هم کم نیست .هردوی این ها ، رژیم های خودکامه دیکتاتوری هستند .هردوی این رژیم ها در کنار آمدن با صندوق بین المللی پول و بانک جهانی سیاست نئولیبرالی را بر مردم زحمتکش تحمیل می کنند .هردوی این رژیم ها با بکار گیری لباس شخصی ها و نیروهای سرکوبگر در مقیاس گسترده به سرکوب مردم صلح طلب می پردازند . آنچه در خیابان های مصر این روزها اتفاق می افتد شباهت بسیار زیادی با حوادث خیابان های تهران بعد از اعتراض گسترده مردم به تقلب های انتخاباتی دارد . وحشیگری اعضای حزب حاکم مبارک یاد آور بیرحمی و قساوت بسیجی ها و اعضای سپاه پاسداران در جریان تظاهرات مسالمت آمیز مردم ضد رژیم است .

نسل انقلابی و جوان ایران به شدت تحت تاثیر مبارزات مردم مصر قرار گرفته است .این نسل که تحت تاثیر بدآموزی های اپوزیسیون ناسیونالیست و در واکنش به اسلامی بودن حاکمیت در ایران به نوعی هویت خود را با ضد عرب بودن و ضد مسلمان بودن تعریف می کرد ، پس از حوادث مصر بهتر در می یابد که در جوامع طبقاتی انسان ها به طبقات متخاصم تقسیم شده اند. بورژوای عرب کارگر عرب را همانطور استثمار می کند که بورژوای ایرانی کارگر ایرانی را .حاکم عرب همانگونه بر اکثریت مردم عرب خود را تحمیل می کند که حاکم ایرانی بر مردم ایران .پس منافع مردم زحمتکش تحت ستم  نه در پراکندن تخم خصوت قومی و نژادی ، بلکه در وحدت طبقاتی است .پس از شروع حرکت انقلابی مردم مصر ، یک وبلاگ نویس ایرانی در وبلاگش از اینکه تا بحال در مبارزه علیه حاکمیت جمهوری اسلامی خود را ضد عرب می دانسته اظهار شرم می کند .او می گوید خود را با مردم مصر همسنگر احساس می کند .

شنبه ۱۶ بهمن ۱۳۸۹  برابر با ۰۵ فوريه ۲۰۱۱

1.برای آگاهی بیشتر از مبارزات کارگران این دو شهر نگاه کنید به این مقاله از آرشیو سایت سازمان کارگران انقلابی ایران( راه کارگر)

http://archives.rahekargar.org/maghalat/200707/20070716-01-maghalat.htm

2. برای آگاهی بیشتر در مورد غافلگیری دست اندرکاران سیاست خارجی آمریکا در رابطه با حوادث مصر به این مقاله مراجعه کنید :

http://www.washingtoninstitute.org/templateC05.php?CID=3303

3.مقاله جفری وایت با نام "نیروی نظامی مصر و سرنوشت رژیم " :

http://www.washingtoninstitute.org/templateC05.php?CID=3299