یادداشت کارگری

اعتراض ششم(۶) ژوئن ۲۰۱۶مدافعان کارگری

در ژنو (سوئیس) به چه معناست؟

امیرجواهری لنگرودی

 amirjavaheri@yahoo.com

جمعه ۱۴ خرداد ۱۳۹۵ برابر با ۰۳ ژوئن ۲۰۱۶

پرسش اولیه اینستکه ؛چرا در شهر ژنو (سوئیس) در برابر برپایی اجلاس سالیانه سازمان جهانی کار ( آ.ال.او) در ژنو، و دیگر نقاط جهان در روز دوشنبه هفده (۱۷) خرداد برابر ششم ژوئن ۲۰۱۶به اعتراض می ایستیم؟

واقعیت امر اینستکه ، برپایه خبر منتشره  از سوی خبرگزاری دولتی ایران (مهر)، امسال نیزاز ایران " نمایندگان کارگران و کارفرمایان و دولت به اجلاس سازمان جهانی کاراعزام می شوند... در این رابطه غلامرضا عباسی ، دبیرکل کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگران ایران اظهارداشت:" گروه ها تقریبا مشخص شده اند و اگر قرار باشد طبق مقررات بین المللی نفرات اعزام شوند باید از جانب کارگران ۹ نماینده، از طرف کارفرمایان ۹ نماینده و از سوی دولت نیز ۱۸ نفر به اجلاس بروند..." (مهر، سه شنبه ۲۸اردیبهشت ۹۵) *.

برپایه اطلاعات موجود امسال هم شاهد برگزاری صد و پنجمين اجلاس سالانه سازمان جهانی کار می باشیم این اجلاس از روز دوشنبه ۱۰ خرداد۹۵ آغاز شده تا جمعه ۲۱خرداد ادامه دارد. در این میان همانگونه که در خبربالا آمده است ، نمایندگان جمهوری اسلامی در ترکیبی وسیع به مانند سال های گذشته در این اجلاس شرکت می کنند. به همین دلیل قراراست تشکل های حامی جنبش کارگری در ایران هفده خرداد  برابر با شش (۶) ژوئن اعتراض یکپارچه ای را در برابر مقر آی.ال.او درشهر ژنو در سوئیس برگزار نمایند.

 هدف های عمومی اعتراض همان مختصاتی هست که در "نامه سندیکای کارگران شرکت اتوبوسرانی تهران و حومه..." و هم سازمان ها و احزاب سوسیالیست، تشکل ها و نهادهای همبستگی با جنبش کارگری در خارج از کشور و فراخوان های مشترک آنان و هم فعالان کارگری نظیر محمود صالحی، جعفر عظیم زاده و بهنام ابراهیم زاده و سایرین از زندان در بیانیه ها ، اطلاعیه ها و نوشته های خود تا حال اعلام داشتند.** یکی از محورهای اعتراض این است که کسانی که به نمایندگی از طرف طبقه کارگرایران  به اجلاس سازمان جهانی کار در ژنو فرستاده شده اند، چهره های امنیتی و ضد کارگری هستند که در سرکوب طبقه کارگر ایران دست دارند. اینها به هیچ عنوان نماینده طبقه کارگر و سخنگویان مطالباتشان نیستند. اینها همان کسانی اند که در آستانه اجلاس امسال هم بار دیگر در سرکوب دستمزدی کارگران ایران با تایید حداقل دستمزد ۸۱۲هزار تومانی دولت و کارفرمایان نقش داشتند. وجود این ها به خاطر لاپوشانی محرومیت طبقه کارگر از داشتن تشکل های مستقل اش می باشد. در واقع نفس وجود این ها در این اجلاس جهانی ، دشمنی با یکی از پایه ای ترین حقوق کارگری کشورمان یعنی برخورداری از تشکل های مستقل کارگری مثل سندیکا و اتحادیه و هر نوع تشکل مستقل کارگری است . دیگربخش از فرستادگان رژیم جمهوری اسلامی به کنفرانس ژنو را برگزیده گان وزارت کار تشکیل می دهند که واقعا باید به جرم جنایت در حق کارگران کشور ما محاکمه بشوند. جمهوری اسلامی ظاهرا مقاوله نامه های سازمان جهانی کار ( آ. ال . او ). مخصوصا بندهای۸۷ و ۹۸ آنرا درباره آزادی تشـکل های کارگری و قراردادهای دسته جمعی پذیرفته و به پای آن امضاء گذاشته است .. ولی همگان می دانند که عملا  ایجاد تشکل های مستقل کارگری را برنمی تابند و قراردادهای جمعی هم اصلا در قاموس حکومتگران و نهاد های شبه کارگری آنان، به هیچ عنوان محلی از اعراب ندارد. در این میان، نبود تشکل های مستقل کارگری در کشور ما که از جمله دلیل مهمش برخوردهای سرکوبگرانه رژیم هست، در جای خود زمینه ای شده که کارگران در برابر تعرض دائمی دولت و کارفرمایان قدرت دفاع از خودشان را نداشته باشند. این سیاست آگاهانه دولت  برای این است که بتوانند از گُرده کارگر بیشتر از برده ، کار بکشند و کوچک ترین مجالی برای مخالفت و اعتراض کارگر به حق کشی های دائمی فراهم نسازند . اینان تا به امروز بیش از نود درصد نیروی کار کشور را عملا به قانون جنگل سپردند و به جای قرارداد های دسته جمعی، کارگران را مجبور می نمایند به قراردادهای برده دارانه سفید امضا و کنتراتی تن بدهند. دستمزدهای زیر خط فقر کارگران را برای ماهها پرداخت نمی کنند و وقتی برای دریافت حقوقشان دست به اعتراض صنفی می زنند، از کار بیکارشان می کنند و یا به اتهام سازمان  دادن اعتراض و اعتصاب آنها را به محاکمه می کشانند ؛ در ملاعام شلاق بر گرده شان می کشند؛ یا به اتهام  " تشویش افکار عمومی و به خطر انداختن امنیت ملی " به جریمه نقدی و زندان و تبعید محکومشان می کنند.

نمایندگان و سخنگویان چنین رژیمی نه تنها لیاقت نمایندگی طبقه کارگر ایران را در مجامع جهانی  ندارند بلکه به خاطر نقض مکرر مقاوله نامه های سازمان جهانی کار و پا گذاشتن بر گلوی کارگران و نابودی معیشت و سطح زندگی مزدبگیران و زندانی کردن فعالان کارگری باید از اجلاس سازمان جهانی کار بیرون انداخته شوند. جدا از این ، بخشی از هیئت جمهوری اسلامی هم از نمایند گان سرمایه داران و کارفرمایان تشکیل شده است که وضع و موقعیت آنان از بقیه هیئت بهتر نیست که رسوا تر است . این ها هم در سوء استفاده از بی حقوقی و فرودستی کارگران و در مکیدن خون کارگران ، از سایر برادران امنیتی شبه کارگری و نئولیبرال های دولتی در هیئت اعزامی چیزی کم ندارند. همین کارفرمایان هستند که حالا در همدستی با قوه قضاییه، با شکایت از کارگران به خاطر اعتراض به نپرداختن دستمزدها زمینه شلاق زدن کارگران و صدور حکم زندان و جریمه نقدی و نابود کردن خانواده های کارگران معدن طلای آق دره فراهم می آورند. در عین حال درست در شرایطی که طبقه کارگر ایران از کوچک ترین امنیت شغلی برخوردار نیست، و کنشگران حقوق صنفی با اتهامات سنگین امنیتی در زندان اند، عظیم ترین غارت دسترنج کارگران کشور از طریق خالی کردن موجودی صندوق های بیمه ها صورت گرفته است. حاصل سالها دسترنج کارگران و زحمتکشان کشور را ، دانه درشت های جنایتکاری مثل سعید مرتضوی ها به غارت برده اند ، و اختلاس های میلیاردی پشت سر هم به مطبوعات کشیده می شود بدون آنکه مشکلی برایشان پیش آید.

یک نکته مهم دیگر که باید بدان تاکید شود  این است که ؛ طرح موارد برجسته نقض حقوق کارگران ایران در حین برگزاری اجلاس سازمان جهانی کار در ژنو، از این جهت نیست که گویا این سازمان پاسخگوی دادخواهی کارگران ایران هست و از چنین ساز و کاری برخوردار می باشد . هدف، زیر نورافکن بردن سرکوب ها و جنایات رژیم جمهوری اسلامی و همه جناح ها و باندهایش در حق مزد و حقوق بگیران کشور، در فرصت برگزاری کنفرانس سازمان جهانی کار است. درست با همین هدف هست که اعتراض به حضور هیئت سیاسی و اقتصادی رژیم جمهوری اسلامی به ریاست جواد ظریف وزیرخارجه جمهوری اسلامی در کشورهای اروپایی نیز پا به پای اعتراض علیه هیئت اعزامی رژیم به ژنو از سوی احزاب، سازمان ها، نهادها و تشکل های چپ اعلام شده است .

هدف این کارزار های اعتراضی اینستکه ؛

یکم ـ کارگران، اتحادیه ها و تشکل های کارگری، تشکل ها و فعالان جنبش های زنان و جنبش های اجتماعی، احزاب چپ و مترقی و مدافعان حقوق بنیادین شهروندی، دولت هایشان را تحت فشار قرار دهند .

دوم ـ به دولت های طرف مذاکره با جمهوری اسلامی فشار آورده شود تا شرط مراوده با رژیم جمهوری اسلامی را آزادی کارگران زندانی وهمه زندانیان سیاسی و عقیدتی، لغو مجازات اعدام، لغو تبعیض های جنسیتی، رعایت آزادی های فردی واجتماعی قرار دهند .

سلسله اعتراضات جمعی در ژنو و هر کجای جهان که در ششم ژوئن و روزهای اخیر توسط اپوزسییون ترقیخواه و برابری طلب پیش می رود ، تماما برای دفاع از مبارزات کارگران؛ تلاش برای بیرون راندن نمایندگان قلابی رژیم اسلامی از این نوع اجلاس های جهانی, مبارزه برای آزادی کارگران زندانی  و زندانیان سیاسی و دفاع از خواسته های مطالباتی کارگران ایران صورت می گیرد.

منابع:

http://www.mehrnews.com/news/3660207*

https://rahekargarnews.wordpress.com/2016/05/29/gile-548/**