برای اتحاد و همبستگی صفوف طبقه کارگرایران تلاش کنیم!

کارگران و زحمتکشان!

مردم آزاده ایران! 

هر ساله در روز اول ماه مه به عنوان روز جهانی کارگر ، صفوف جنبش کارگری در پهنه ی جهان سرمایه داری به حرکت در می آید و یک بار دیگر، حضور و قدرت جمعی خود را به نمایش می گذارد. کارگران در هرگوشه ای از جهان،با هر زبان و ملیت و نژاد ، خودرا در یک همبستگی و اتحاد طبقاتی، در هم سانی و موقعیت هم گونی مشاهده می کنند .در چنین روزی کارگران مجال می یابند که بر موقعیت متمایز خود به عنوان یک طبقه بزرگ اجتماعی در جامعه ی  سرمایه داری و با مطالبات مشترکی که با هم طبقه ای های خود در دورترین نقاط جهان دارند تاکید نمایند و با شعار هم بستگی جهانی کارگران، بر فراخوان تاریخی و سرنوشت ساز: « کارگران جهان متحد شوید » مهر تایید بکوبند. 

بویژه موج تعرض نئولیبرالی سرمایه داری جهانی به موقعیت طبقه کارگر در چند دهه اخیر در همه نقاط جهان، روند افزایش نابرابری از یک سو  و فقرزدگی در میان اکثریت توده های مردم را از سوی دیگر به شکل بی سابقه ای افزایش داده است. سرمایه داری جهانی نه فقط در مناطق حاشیه بلکه هم زمان در مراکز اصلی خود دست آوردهای چند قرن مبارزات جنبش کارگری وسوسیالیستی نظیر نظام تامین اجتماعی، آزادی تشکل واعتصاب، حقوق کار مندرج در قوانین کار را به آماج تعرض خود مبدل ساخته است. 

این تعرض همه جانبه سرمایه داری اما از سوی طبقه کارگر بی پاسخ نمانده است. ما  اکنون شاهد مبارزات گسترده جنبش کارگری در کشورهای مختلف سرمایه داری هستیم. در کشورهای جنوب اروپا نظیر یونان، ایتالیا، اسپانیا، پرتقال و فرانسه و نیز در چند کشور مهم آمریکای لاتین نظیر آرژانتین و برزیل، درهند، چین، بنگلادش، کامبوج وآفریقای جنوبی، مبارزه برای افزایش حداقل دستمزد برای ساعت کار آمریکا...مبارزات کارگری به صورت افزایش اعتصابات و به ویژه اعتصابات عمومی خیز قابل ملاحظه و چشم گیری برداشته است.روند کنونی سرمایه داری جهانی با بی آینده ساختن جوانان و نرخ فوق العاده بالای بیکاری در میان آن ها، طوفانی از مبارزات جوانان شورشی به صورت جنبش های اعتراضی و اشغال در کشورهای مختلف برانگیخته است که از مضمون ضدسرمایه داری قوی برخوردار بوده و می توانند به متحد نیرومند و موثر جنبش کارگری در پیکاری های ضدسرمایه داری مبدل شوند. نباید فراموش کرد که کانون های نیرومند جنبش کارگری در کشورهائی قرار دارد که درآن جنبش کارگری از تشکل های نیرومند طبقاتی و سوسیالیستی برخوردار بوده وبه مدد آن ها توانسته است با تعرضات اقتصادی، سیاسی سرمایه داری به مقابله موثربرخیزد.این واقعیت ها نشان دهنده حقانیت پیام سوسیالیسم علمی به عنوان علم رهائی کارگران است مبنی بر آن که " طبقه کارگر سازمان یافته و برخوردار از آگاهی طبقاتی " کُنشگر رهائی طبقاتی و اجتماعی خود و همه بشریت می باشد.

رژیم جمهوری اسلامی به عنوان پاسدار و نگهبان نظام سرمایه داری پوسیده حاکم برایران، نمونه ای آشکار و رسوا از عقب مانده گی قرون وسطائی وارتجاع ،با جنایت و فساد مافیای حاکم بر این نظام، از اولین روز موجودیت آن شناخته می شود.   سران جنایتکارجمهوری اسلامی طی چند دهه حاکمیت ارتجاعی خود ثروت های ملی کشور را به تاراج برده  و در میان باندهای مافیائی حاکم تقسیم کرده اند؛ منابع کشور را در ساختن دستگاههای عریض و طویل سرکوب  و یا در ماجراجوئی هائی نظیر رجزخوانی های ضداستکباری ارتجاعی، برنامه های هسته ای و تسلیحاتی برباد داده و کشور را در منگنه تحریم های فلج کننده فرو برده اند؛ در رقابتی جنون آمیز با رقبای منطقه ای و یا وارد شدن در بلوک بندی های قدرت های امپریالیستی در منازعات منطقه ای  نقش تعیین کننده ای در شعله ور ساختن  آتش جنگ های فرقه ای در گوشه و کنار خاور میانه داشته و دارند. هزینه کمرشکن و  جبران ناپذیر این سیاست های ارتجاعی داخلی، منطقه ای و بین المللی رژیم جمهوری اسلامی را اکثریت مردم ایران از طریق سقوط وضعیت اقتصادی، رکود تورمی غیرقابل مهار، بی ارزش شدن ارزش پول ملی، افت دائمی قدرت خرید، گسترش بیکاری و تعمیق هر چه بیشتر فقرو فلاکت پرداخته و می پردازند. 

در این میان وضعیت معیشتی و اجتماعی  طبقه کارگر و زحمتکشان با سقوط دائمی مواجه است.  میزان حداقل دستمزد اعلام شده توسط شورای عالی کار برای امسال (٨۱۲ هزار تومان) چهار برابر کمتر از خط فقر رسمی است که به منزله تحمیل فلاکت گسترده به طبقه کارگر است.  بیش از نود درصد قراردادهای کار سفید امضاء هستند، بخش مهمی از کارگران حقوق های خود را ماه ها دریافت نمی کنند به طوری که دریافت حقوق های معوقه از جمله مهم ترین و پایه ای ترین بخش مطالباتی کارگران را تشکیل می دهد، کارگرانی  که بیکار می شوند به خاطر فقدان نظام تامین اجتماعی به قعرفقراقتصادی سقوط می کنند.... 

در برابر این وضعیت فاجعه بار مقاومت طبقه کارگر ایران رو به رشد نهاده است. گسترش جنبش مطالباتی کارگری در همه عرصه ها در سالیان اخیر علیه وضعیت اقتصادی اجتماعی فلاکت زا در اکثر مراکز تولیدی و در نقاط مختلف کشور، مبارزات معلمان و پرستاران زحمت کش و سایر بخش های اردوی عظیم کار و زحمت آن هم در شرایط حاکمیت یک رژیم درنده خو و سرکوبگر نشان دهنده ظرفیت های عظیم جنبش کارگری در به چالش طلبیدن ارتجاع حاکم است.

مطالبات بی واسطه جنبش کارگری نظیر: پرداخت فوری حقوق های معوقه، افزایش حداقل دستمزد براساس خواست تشکل های مستقل کارگری، تعطیلی رسمی اول ماه مه در هر سال با پرداخت حقوق و نیز حق همه کارگران برای برگزاری مراسم اول ماه مه در هر شکل ، انحلال خانه کارگر، شوراهای اسلامی کار و همه تشکل های وابسته به دولت در محیط کار، برچیدن شرکت های پیمان کاری و تبدیل همه قراردادهای پیمانی، سفید امضاء و موقت به قراردادهای جمعی و رسمی، استخدام کارگران با پوشش کامل بیمه های اجتماعی، تأمین ایمنی محیط کار و پرداخت خسارت به کارگرانی که در اثر سوانح و ضایعات ناشی از کار دچار بیماری و نقص عضو می شوند، برابری حقوق زنان با مردان برای کار یکسان در همه بخش های اقتصاد بدون استثناء، منع قانونی و قابل تعقیب بودن تحمیل هرنوع سنت رسمی و عرفی مرد و پدرسالارانه بر زنان در محیط کار و زندگی، منع جدا سازی جنسیتی درمحل کار، تبعیض و یا اخراج به خاطر مواردی نظیر رعایت پوشش، الغاء طرح ارتجاعی دورکاری برای خارج کردن زنان از چرخه استخدام رسمی و بهره کشی بیرحمانه آن ها به عنوان نیروی کار غیررسمی، الغاء هرنوع تبعیض جنسیتی، ملی، قومی، مذهبی، فرهنگی و یا تعلق به گروههای جمعیتی مهاجر در امر استخدام، برمبنای اصل حقوق برابر برای کار یکسان برای همه، منع کار کودکان، آزادی حق اعتصاب و تشکل، آزادی کارگران زندانی و کلیه زندانیان سیاسی و عقیدتی، لغو مجازات اعدام، جدائی دین از دولت و آزادی های بی قید و شرط سیاسی.... مطالباتی است که هر سال به مناسب های گوناگون و از جمله اول ماه مه توسط تشکل های گوناگون جنبش کارگری و همچنین تشکل های حامی جنبش کارگری مطرح می شود. اما چند دهه مبارزه طبقه کارگر در تحت رژیم ارتجاعی جمهوری اسلامی نشان داده است که  عملی شدن این مطالبات در گرو ایجاد تشکل مستقل سراسری طبقاتی کارگران ایران است. تنها از طریق برپائی تشکل های سراسری مستقل و طبقاتی کارگری است که ظرفیت جنبش کارگری برای هماهنگ و توانمند ساختن پیکارهای کارگری می تواند به اعتلای هر چه بیشتر جنبش کارگری یاری رساند.

حمایت و همگامی موثر با سایر جنبش ها نظیر جنبش جوانان، دانشجویان، زنان، ملیت های تحت ستم و استثمار، محیط زیست و... زمانی می تواند به شکل موثر پیش برده شود که طبقه کارگر ایران به شکل مصمم و قاطع به سوی ایجاد تشکل های مستقل سراسری گام بردارد.همکاری و هماهنگی همه فعالان و تشکل های مسئول و متعهد به طبقه کارگر در این عرصه با همه تنوع ها و سایه روشن های نظری از شرایط کلیدی برای موفقیت جنبش طبقه کارگر ایران در موقعیت کنونی برای عملی ساختن این وظیفه حیاتی می باشد.

 در اول ماه مه یاد فعالین فداکار و از جان گذشته طبقه کارگر و به ویژه فعالین زندانی و جانفشانان پرافتخارجنبش کارگری را که جان بر سر اتحاد و تشکل طبقه کارگر ایران نهادند را گرامی می داریم. یاد همواره ماندگار شاهرخ زمانی کارگر کمونیست و از فعالین سرشناس جنبش کارگری ، افشین اسانلو و ستار بهشتی هرگز فراموش نخواهد شد. آن ها  شهاب هائی بودند که شب تاریک دیکتاتوری را شکافته و راه پرنور رهائی اردوی کار و زحمت را نشان دادند. در روز اول ماه به همه فعالین در بند جنبش کارگری که با  استقامت بر سر آرمان سرخ رهائی طبقه کارگر نماد های مقاومت و پایداری ما هستند درود می فرستیم و با همه توش و توان خود برای رهائی آن ها و همه زندانیان سیاسی و عقیدتی تلاش می کنیم. 

طبقه کارگر برای غلبه بر پراکندگی خود و تبدیل به قطب موثر در صحنه پیکارهای طبقاتی، نیاز مبرم به اتحاد صفوف خود دارد. نشست سازمان ها، احزاب و نهادهای چپ و کمونیست" تلاش می کند براساس همکاری بر مبنای اشتراکات، ومبارزه نظری و مباحثات رفیقانه بر سر اختلافات برای دست یابی به وحدت های بیشتر،در مسیر عملی ساختن وحدت نیروهای کمونیست و چپ گام برداشته و به یاور موثر طبقه کارگر ایران در پیکارهای جاری و آینده مبدل شود. اول ماه مه فرصتی است که بار دیگر بر ضرورت اجتناب ناپذیر اتحاد جنبش کارگری و سوسیالیستی برای سرنگونی رژیم  جمهوری اسلامی و برقراری آلترناتیو سوسیالیستی تاکید کنیم.

اول ماه مه را به هر شکل ممکن و موثر گرامی بداریم!

زنده باد اول ماه مه ، روزهمبستگی بین المللی کارگران جهان! 

سرنگون باد رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی! 

زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم!

http://shoora-namayandegan.org/ 

جمعه ۱۰ ارديبهشت ۱۳۹۵ برابر با ۲۹ آوريل ۲۰۱۶

شورای نمایندگان احزاب ، سازمان ها و نهادهای چپ وکمونیست

امضاءها به ترتیب حروف الفبا :  

١- اتحاد چپ سوسیالیستی ایرانیان

٢- حزب کمونیست ایران

3 – سازمان اتحاد فدائیان کمونیست

4- سازمان راه کارگر

5 -   سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

6 – شورای حمایت از مبارزات آزادیخواهانه مردم ایران- استکهلم

7 -   شورای فعالین سوسیالیست و آزادیخواه- هامبورگ

8 -  کانون اندیشه کپنهاگ – دانمارک

9 -  کانون همبستگی با کارگران ایران- گوتنبرگ

10 – کمیته حمایت از مبارزات جنبش کارگری ایران- دانمارک

11 -  کمیته حمایت از مبارزات کارگران ایران- فنلاند

12 -  کمیته خارج کشور سازمان فدائیان(اقلیت)

13 -  کمیته یادمان کشتار زندانیان سیاسی دهه٦٠در ایران - مونترال، کانادا

14 - نهاد همبستگی با جنبش کارگری ایران- غرب آلمان

15 - هسته اقلیت