سوسیالیسم ورهائی زنان

پروین شکوهی

۸ مارس یادآورمبارزات جسورانه و هدفمند  زنانی است که رهائی خویش ومحوستم جنسی را در مبارزه با نظام مردسالار سرمایه داری امکان پذیرمیدانند.

در هشت مارس ۱۸۵۷ زنان کارگرصنعت نساجی ودوزندگی نیویورک برای کاهش ساعات کاروافزایش دستمزد و بهبود شرایط بسیار نامناسب کار،به خیابانها ریختند.این حرکت اعتراضی پایانی سنگین وپرهزینه داشت. پلیس این تظاهرات را با خشونت و ضرب و شتم و دستگیری زنان درهم کوبید.هر چند قیام آنان در این روز شکست خورد اما تبدیل به نقطه عطفی در تاریخ مبارزات زنان در سراسر جهان گردید.

  زنان کشورمان  با بکارگیری نافرمانی مدنی،این روش کم هزینه و مؤثردر هماوردی با یکی از خون ریز ترین و زن ستیزترین رژیم های جهان معاصر به دست آوردهای بزرگی نائل شده و صدای جنبش زنان کشورمان نه فقط در ایران که درسراسر جهان طنین انداز شده است. جنبشی که از آغاز استقرار فاشیسم زن ستیز در کشورمان، یعنی رژیم جمهوری اسلامی  تا کنون دستاوردهای عظیمی را برای زنان کشورمان به ارمغان آورده و جنبش زنان ایران را به یکی از نیرومندترین جنبش های زنان در جهان مبدل ساخته است. زنان و دختران دلیر ما  نیز مانند سایر زنان مبارز جهان با اشکال مختلف وبینهایت متنوع، نافرمانی مدنی را با بهم ریختن بایدها و نبایدهای جمهوری اسلامی در مورد رعایت حجاب اسلامی بارها وبارها به کار بسته اند. آنها با حضور خود در استادیومهای فوتبا ل وپوشیدن مانتوهای رنگی  با فرمهای غربی خارج از فرمهای تحمیلی .... به آمرین منکرات وبسیجیهای ارشاد دهن کجی کرده و می کنند.

جنس دوم تلقی شدن و نفی هویت زن بعنوان انسانی هم طراز مرد، موقعیت فرودست اورا در جامعه و به تبع آن در محیط" مقدس خانه" نهادینه میکند.قوانین ضد زن وارتجاعی اسلامی و فرهنگ مردسالارانه حاکم بر جامعه ایران جنبش زنان را با مشکلات زیادی مواجهه ساخته که برای رشدوبالندگی آن ناگزیراست در سنگرهای متعددی مبارزه کند. بنیان نابرابری در عرصه های مختلف اجتماعی، حقوقی، سیاسی و فرهنگی، زنان را در موقعیتی بس دشوار و هزینه بردار(در مقایسه با مردان در حوزه مبارزه طبقاتی) در رابطه با کسب مطالبات مربوط به حقوق مدنی از جمله: آزادی انتخاب پوشش، حق انتخاب همسر، حق طلاق یکجانبه در صورت عدم تمایل مرد، شرایط برابر در زندگی مشترک، حق حضانت فرزندان و صدها حقوق پایه ای قرار میدهد. هر چند که برابری زن ومرد دربرابر  همین قوانین ضد انسانی و متحجر اسلامی در واقع به معنای زیروروشدن بنیانهای ایدئولوژیک جمهوری اسلامی و گامی بسیار مهم به پیش است، اما اگر  برابری زن ومرد با حفظ مناسبات نظام سرمایه داری محقق شود نمی تواند تحول تعیین کننده ای در وضعیت زنان ایجاد کند. یکی از شروط حیاتی برابری زن ومرد، استقلال اقتصادی زنان ودست یابی آنها به برابری کامل در عرصه اقتصادی با مردان است. اما این امر بدون تحول عمیق اجتماعی امکان پذیر نیست وجنبش زنان نیز هر گاه بخواهد ریشه های عمیق نابرابری را هدف قرار دهد ناگزیر است  با قدرت مسلط در عرصه سیاسی که حافظ مناسبات تولیدی و اجتماعی تبعیض آمیز است به رویاروئی برخیزد.

کاربست سیاست های نئولیبرالیستی که از جمله پیامد های بی واسطه آن  کاهش خدمات اجتماعی،افزایش بیکاری وکاهش دستمزدها می باشد تضاد طبقاتی را در جامعه بشدت افزایش داده وبیشترین صدمات اقتصادی و اجتماعی  خود را بر زنان تحمیل می کند. افزایش بیکاری و یا کار پاره وقت در میان زنان، کاهش هر چه بیشتر دستمزدهای آنها در مقایسه با مردان، چهره فقر را هر چه بیشتر زنانه می سازد. به همه این ها باید کار خانگی، یا کار بی اجرومزد زنان درخانه ، که زنان را در سراسر جهان  به شغل"مقدس"خانه داری وا می دارد، را هم باید افزود.  امری که در همه جوامع معاصر به عنوان تقسیم کار جنسی به عنوان امری بسیارطبیعی جلوه داده می شود! بدین ترتیب،زنان شاغل که بیرون از خانه نیروی کارشان را به قیمت نازل می فروشند به محض رسیدن به خانه بجای استراحت، یکسره به آشپزی و بچه و خانه داری مشغول میشوند. رشته کارهائی که هیچ وقت تمامی ندارد وحتی دریغ از یک روز تعطیلی!

اگر قصدمان از مبارزات زنان فراتر رفتن از بعد حقوقی برای پایان دادن به تبعیض های مدنی، اجتماعی،  فرهنگی و اقتصادی برای دست یابی به برابر حقوقی واقعی زنان باشد لاجرم باید هم بر استقلال و هم بر  پیوند پایدار جنبش زنان با جنبش کارگری و سایر جنبش های اجتماعی  و آزادی خواهانه کشورمان تاکید کنیم. تبعیض های موجود علیه زنان چنان پیچیده، مرکب، چند گانه و تاریخی است که تنها در یک مبارزه همه جانبه و طولانی مدت می توان آنها را از میان برداشت. از همین رو جنبش زنان هم سرنوشتی و هم پیوندی استراتژیک، درازمدت و پایدار با جنبش کارگری و همه جنبش های اجتماعی در مبارزه مشترک و متحد علیه جمهوری اسلامی دارد. این مبارزه با سرنگونی جمهوری اسلامی به پایان نمی رسد بلکه نابودی رژیم اسلامی تنها سرآغاز جدیدی برای گسترش و تعمیق جنبش زنان در مبارزه علیه تبعیض های آشکار وپنهان نظام سرمایه داری علیه زنان خواهد بود.   

بدین ترتیب اهداف اساسی و استراتژی جنبش زنان برای رهائی،  باید با قاطعیت وشفافیت اعلام گردد. مردسالاری و فرودستی زنان خصلت نمای همه نظام های طبقاتی  و از جمله همه جوامع سرمایه داری بوده و می باشد.برای رهائی زنان و دست یابی به شهروندی برابر با مردان نه فقط سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی که انقلاب سوسیالیستی را باید تنها و تنها مراحلی از یک برنامه حداقل تلقی کرد. برای پایان دادن به تقسیم کار و ستم جنسی چندهزار ساله علیه زنان که رسوبات آن حتی  تا مغز استخوان اکثریت  زنان نیز رسوخ کرده است نه فقط انقلاب سوسیالیستی که انقلابات پیاپی در عرصه های فن آوری، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی لازم است تا این ستم چندهزار ساله را لایروبی کند.  چه گوارا گفته بود که برای شکست امپریالیسم ده ها ویتنام لازم است. برای درهم شکستن مردسالاری و از بین بردن تقیسم کار جنسی نیز به همان سان دهها انقلاب لازم است. هشت مارس هر سال یادآور این حقیقت است که این مبارزه دیرزمانی است که شروع شده و برای پیروزی راه درازی هنوز در پیش است.

روزجهانی زن بر همه زنان جهان مبارک باد.