متحدانه به دفاع ازکارگران درایران برخیزیم!

رژیم ضد کارگری جمهوری اسلامی حکم ادامه ی تنگدستی وگرسنگی کارگران را صادر کرد. اعلام حداقل دستمزد ماهیانه کارگری یعنی ۸۱۱ هزارو۶۸۰ تومان معنائی دیگر بجز محکومیت کارگران به فقرمطلق ندارد. از رژیم فاسد و ضد کارگری جمهوری اسلامی نباید انتظاردیگری داشت. درکشوری که حتی برمبنای ارزیابی دستگاه‌های دولتی، خط  فقردر مرز سه ونیم میلیون تومان می باشد، چنین هدیه  ً نوروزی ً یعنی توهینی بزرگ به طبقه کارگر. دستمزد یک چهارم پایین ترازخط فقرحتی به راحتی کفاف زندگی یک نفرراهم نمی‌دهد، پس چگونه بایستی یک خانواده چهارنفره کارگری با چنین اندک دستمزد، گذران زندگی کند. برای جمهوری اسلامی تأمین زندگانی کارگران نه تنها کاملاً بی‌اهمیت است، بلکه چون استثمارهرچه بیشترکارگران درخدمت هرچه فربه ترشدن سرمایه داران می باشد، درنتیجه گامی نیزدرحفظ اصالت اسلامی چنین حاکمیتی است. درآئینی که برده‌ داری ستایش میشود، چنین برخورد برده وارانه با کارگران، رهگشای بهشت برین است!!

کارگران ایران چنین اهانت بزرگی را پذیرا نخواهند شد و همچنان به مبارزه برای افزایش دستمزد و سایرحقوق مسلم کارگری ادامه خواهند داد.  تا زمانی که سرمایه داری حاکم است، مبارزه کارگران برای افزایش دستمزد کماکان ادامه خواهد داشت. ازآنجائیکه اجحافات حکومتی وسرمایه داران نسبت به کارگران درایران، زمینه‌های گوناگون دارد وتنها به کمبود دستمزد محدود نمی شود، مبارزه برای افزایش دستمزد یکی اززمینه های مبارزاتی کارگران علیه سرمایه داران ورژیم حامی سرمایه داری می باشد. عدم پرداخت گسترده دستمزد ها که درمواردی حتی به بیش از۱۲ ماه می رسد، قراردادهای موقت وسفید امضاء، اخراجهای هرروزه، مشکلات بیمه های اجتماعی و.... زمینه هائی دیگرازمبارزه کارگران هستند. خواست آزادی کارگران دستگیرشده، عدم حضورود خالت افراد امنیتی درکارخانجات، خواست آزادی تشکل کارگری، عدم تعقیب کارگران معترض و.... جنبه هائی از ابتدائی ترین خواستهای سیاسی کارگران می باشند. د وجبهه دربرابرهم قرارگرفته اند که درحال حاضربرای احقاق حقوق اولیه اقتصادی ـ سیاسی وممانعت ازدستیابی به آن حقوق، درگیرمبارزه اند. دریکسوطبقه کارگروحامیان این طبقه قراردارند که اکثریت عظیمی را تشکیل می‌دهند، که سازندگان کلیه نعمات جامعه اند ولی دسترنج شان چپاول می شود ومحکوم به گذران زندگی درتنگدستی و گرسنگی شده اند، همواره درحال مبارزه اند، لیکن به پیروزی های بزرگ و درخشان دست نمی یابند. اینان پراکنده اند.  دردیگرسوسرمایه داران ودولت حامی آنان قراردارند که اقلیتی ناچیزمی باشند، هرروزه برثروت شان افزوده می شود، ازتوسل به هیچ د زدی وفساد وجنایتی ابا ندارند، نیروهای امنیتی ومسلح دارند، ً قانون ً گزارند وتبعیت ازآنرا حتی با زورخواهانند، زندانها دارند وشکنجه واعدام مدافعین پرولتاریا وسایرد گراندیشان اجتماعی، جزئی ازبرنامه های سرکوبگرانه آن‌ها است. اینان متشکل اند.

اقلیتی ناچیز ولی متشکل، اکثریتی عظیم ولی پراکنده را همواره تحت استثماروستم قرارمیدهد. رمزپیروزی استثماروستمگران درتشکل آن‌ها وضعف کارگران وحامیان پرولتاریا درپراکند گی شان نهفته است. هرگاه چنین ضعفی مجدانه برطرف نشود، تغییری دراین اوضاع حاصل نخواهد شد. 

زمانی که گفته می‌شود « چاره ی رنجبران، وحدت وتشکیلات است» سخنی به گزاف گفته نشده است.  مبارزه اقتصادی وهمچنین سیاسی کارگران بد ون تشکل مستقل کارگری، ره به جائی نخواهد برد. اعتراضات واعتصابات کارگری درهمین امسال چندین برابرنسبت به سال پیش، وسال پیش نسبت به سال‌های پیش ترافزایش یافته است، ولی چرا هیچ نتیجه ی ارزشمندی را به دست نیاورده است و برعکس تنگدستی کارگران افزایش یافته وبراخراجها، بیکارسازیها، تعقیب وسرکوب افزوده شده است. آیا زمانِ آن فرا نرسیده است که درپی یافتن علت برآئیم؟  بایستی ازتاریخ جنبش کارگری جهانی بیاموزیم و دریابیم که هیچ مبارزه اقتصادی نمی‌تواند برای کارگران منفرد بهبودی پایداررا به ارمغان آورد، یا حتی درمقیاسی بزرگ به پیش برده شود، مگراینکه کارگران این حق راداشته باشند که آزادانه تجمعات واتحادیه ها ی خود را سازماندهی کنند.

مسلم است که تشکل مستقل کارگری، تنها با بیان لفظی این ضرورت وازبالای سرکارگران توسط چند فعال کارگری خیرخواه، ایجاد نخواهد شد. ایجاد چنین تشکلی تنها د رجریان مبارزه اقتصادی ـ سیاسی کارگران ـ که هم ‌اکنون به صورتی گسترده تظاهردارد ـ ، شرکت فعال درآنها برای نزدیکی با کارگران، تلاش برای سازماندهی وهدایت انقلابی مبارزات، نزدیکی وهمگامی تشکلات تدافعی انقلابی فعالین کارگری با یکدیگر، کوشش درپیوند جویبارهای کوچک ولی فراوان کنونی بهم به صورت نهری خروشان و.... میتواند تحقق یابد. سرباززد ن ازاین وظیفه ی زمان، به معنای رضایت به برد گی، چه آگاهانه و چه نا آگاهانه، است.

ویژگی برجسته بیانیه های سه گانه ی نهادهای درون کشور، استقلال عمل وشهامت آن‌ها دربیان خواست واقعی کارگران درتقابل با جریان ننگین سه جانبه گرائی حاکم، رد وبه رسمیت نشناختن این ترفند ضد کارگری وخدمتگزاران به سرمایه داران، می باشد.  کاملاً روشن است که مدافعان واقعی طبقه کارگر، با همان شجاعت ودراتحاد نظروعمل با یکدیگربه این ً صدقه  ً شرم آورشورای قلابی کار، تن درنداده ومصممانه با تکیه برنیروی میلیونی کارگران برای کسب دستمزدی عادلانه برای یک زندگی مرفه، به مبارزه ادامه خواهند داد.

پشتیبانی ما، نهادهای همبستگی با جنبش کارگری درایران ـ خارج کشور، ازبیانیه های تشکلات کارگری درون کشور، هم دربرگیرنده خواست مبارزاتی آن رزمندگان کارگری برای افزایش دستمزدها بود وهم ازتوجه آنان به ضرورت همکاریها وهمگامی های مشترک برای احقاق حقوق کارگران وگامهائی لازم جهت ایجاد تشکلات مستقل کارگری.

ما نه تنها برضرورت همکاری وهمگامی مدافعین طبقه کارگر د رون کشوراشاره داریم، بلکه  بر همکاریها وهمگامی های انقلابی نیروها وافراد مدافع طبقه کارگردرخارج ازکشورنیزپافشاری میکنیم وباورداریم که انتشاراطلاعیه های جداگانه نیروها وافراد، تأثیرلازم را ندارند هرگاه درپی فعالیتهای مشترک برنیائیم. ازاینروکلیه نیروها وافراد انقلابی خارج کشوررا مخاطب قرارداده وبا صدائی رسا فرا می خوانیم: رفقا بیائید به عنوان اولین گام عملی درزمان کنونی د رراه اندازی یک  کارزارمشترک دردفاع ازجنبش کارگری ایران کوشا باشیم ودرشهرهائی بسیار، به برگزاری آکسیونهای مشترک اقدام کنیم. امید که این دعوت، پاسخ مثبت گیرد.

سرنگون باد رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی

زنده باد سوسیالیسم

نهادهای همبستگی با جنبش کارگری درایران ـ خارج کشور

۲۳ اسفند ۱۳۹۴ برابر با ۱۳ مارس ۲۰۱۶

   nhkommittehamahangi@gmail.com

http://nahadha.blogspot.com/