جنبش "بلوک اوکوپای" (Blockupy) نباید در اروپا محدود شود!

ترجمه آزاده ارفع

مصاحبه"گیتا دوپرتال" با زهراخان یک  فعال زن  سندیکائی در پاکستان  که می خواهد درجنبش  "بلوک اوکوپای" (Blockupy)  فرانکفورت شرکت نماید.

گیتا- شما در کنفرانس "توزیع مجدد" برلین شرکت کردید و خواهان شرکت در آکسیون "بلوک اوکوپای" (Blockupy)در روز جمعه در فرانکفورت  هستید.  این حرکات در اروپا چه تاثیری بر روی شما داشته است؟

زهرا - من این فعالیت ها را که علیه سرمایه داری مبارزه می شود  مثبت  می دانم، در برلین ما بر روی تقسیم نابرابر منابع بحث کردیم برای مثال  مبارزه برای دستیابی به آب آشامیدنی  و همینطور مبارزه علیه خصوصی سازی مدارس و دانشگاه ها . در کشور من پاکستان  کارگاه های عمومی  نیز خصوصی سازی می شوند؛ خیلی از کارگران کار خودشان را از دست دادند که در بین آن ها از جمله فعالان برجسته اتحادیه ای نیز دیده می شوند. مهم این است که این جنبش در اروپا محدود نشود بلکه در ابعاد بین المللی گسترش یابد.

گیتا- از زمانی که کارگاه نساجی در کراچی آتش گرفت و کارگران این کارگاه زنده زنده سوختند شرایط کار در پاکستان نیز مورد بحث قرارگرفته است، چه رابطه ای میان این دو وجود دارد؟

زهرا- در پاکستان نه مقرراتی وجود دارد و نه امنیت شغلی. علت فاجعه آتش سوزی  کارگاه نساجی مورد اشاره  که برای کیک (KIK) آلمان شلوار جین، تی شرت و لباس های دیگر تولید می کرد در نهایت همین عوامل بودند. روز آتش سوزی، در 11 سپتامبر 2012 ، پانصد کارگر در کارگاه مشعول کار بودند که 265 تا 300 نفر از آنان کشته شدند و البته تا امروز هم  قادر نشده اند همه کشته شدگان را شناسایی نمایند. در طبقه اول کارگاه مواد اولیه و لباس های تولید شده انبار شده و راه خروج اضطراری را مسدود ساخته بود.  تنها تعداد کمی از کارگران توانستند با پریدن از پنجره جان خود را نجات دهند. بسیاری از این کارگران حتی قرار داد کاری نداشته و دراستخدام پیمان کار واسطه بودند. ما زنان اتحادیه ( HBWWF)(Home Based Women Workers Federation) (فدراسیون زنان شاغل در کار خانگی) اولین کسانی بودیم  که در 12 سپتامبر به خیابان ها رفته و خواهان تغییر اوضاع شدیم. ما از فشاری که توسط فعالان اروپایی بر انحصاراتی مانند کیک (KIK) وارد می آید استقبال می کنیم.

گیتا- آیا خانواده قربانیان حادثه آتش سوزی خسارت گرفتند؟

زهرا- کیک(KIK) می خواهد یک میلیون دلار پرداخت نماید اما ما مبلغ 20 میلیون را درخواست کردیم. خیلی از قربانیان بین 15 تا 29 ساله بودند. آنها هنوز تمام زندگی خودشان را پیش رو داشتند تا از خود و خانواده اشان مراقبت نمایند.

گیتا- شما نمایندگی اتحادیه زنانی که در مشاغل خانگی نساجی مشغول به کارند را دارید. شرایط کار این زنان چگونه می باشد؟

زهرا- چهار هزار کارگری که در خانه مشغول بکار هستند و در اتحادیه ما سازماندهی شده اند دستمزدشان کمتر از کارگرانی است که در کارگاه ها کار می کنند و از حداقل دستمزدی برابر با 64 یورو در ماه  برخوردار هستند. زنان شاغل در کارگاره ها با این حال که روزی 14 ساعت کار می کنند اما با دستمزد دریافتی  به سختی می توانند زندگی کنند. یکی از درخواست های ما این است که حداقل دستمزد باید به دوبرابر افزایش یابد و درخواست دیگرمان هم این است که زنانی کارگری که در خانه مشغول به کارند دستمزدی معادل کارگران زن شاغل در کارگاه ها دریافت کنند. علاوه بر این موارد، ما خواهان تدوین قوانین در عرصه دستمزد ، ساعت کار، تامین اجتماعی  وحق  فعالیت های آزاد اتحادیه ای هستیم.

گیتا- آیا اتحادیه زنان فعالیت های فمینیستی هم انجام می دهد؟

زهرا- من خودم فمینیست هستم دیگران هم در حال فمینیست شدن هستند. خیلی از زنانی که مشاغل خانگی دارند در اولین قدم با مبارزه حول کار و دستمزد فعال شدند.  قبل از آن، آنها حتی جرئت بیرون آمدن از خانه شان را هم نداشتند. اکنون آنها با هم در باره مشکلات شان صحبت می کنند یا با خبرنگاران مصاحبه می نمایند و یا در اعتراض به شرایط بد کار شان به خیابان ها می روند.

 گیتا- چه چیزی زنان اروپایی را از زنان پاکستانی متفاوت می کند؟

زهرا- زنان پاکستانی خیلی وابسته به سنت های خانوادگی و مذهب هستند؛ زنان اروپا آزاد ترند. اما در کنفرانس فرانکفورت"بلوک اوکوپای" (Blockupy)  متوجه شدم که در اروپا هم هنوز همه چیز آن طور که باید نیست و تا رهائی هنوز فاصله هست: در فرانکفورت هم تقریبا همه خبرنگاران مرد بودند و تنها تعداد معدودی زن درمیان آن ها دیده می شدند.

  منبع: دنیای جوان 29 مه 2013