یادداشت کارگری

زمان را دریابیم وصدای بی صدایان باشیم !

فشار به فعالان کارگری و خانواده های آنان ،

رودررویی نظام با پیشروی مبارزات کارگران است !

امیرجواهری لنگرودی

در ایران پیگردهای فعالان کارگری شدت بیشتری پیدا کرده و به بهانه های مختلف خانواده های فعالین کارگری را زیرفشار می برند و به زیربازجویی می کشانند . خبرهای متعدد نشان می دهد که دستگاه امنیتی و اطلاعاتی رژیم، همچنان به سمت سرکوب فعالین کارگری متمرکز است.  موارد زیادی که حداقل ازهمان اول به دلایلی علنی نمی شود، اینگونه موارد که زیاد هم هستند را نمی توان همواره علنی نمود . اما دراین میان نمونه هایی از برخوردهای سرکوبگرانه که رسما وعلنا اعلام شده است ، حکم جدید بشدت ظالمانه و جنایتکارانه برای محمود صالحی از بنیانگذاران "سندیکای خبازان سقز" و از اعضاء موسس "کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری" است . محمود صالحی را که تنها جرمش دفاع ازحقوق هم طبقه ای هایش هست، به اتهام تبلیغ علیه نظام و عضویت در "جمعیت های معارض " کشورمجموعا به نه سال زندان محکوم کرده اند. مورد دیگرحسن رسول نژاد ازاعضای "کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری" را به ۶ ماه حبس تعزیری محکوم ساخته اند؛ کوروش بخشنده دیگرعضو "کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری" وعضو هیات اجرایی "کمیته دفاع از فعالین کارگری مهاباد"، که پیشتر بازداشت و به قرارصد میلیون وثیقه آزاد شده بود ، دیگربارطبق آخرین خبر به شعبه اول دادگاه انقلاب اسلامی شهرستان سنندج برای محاکمه فرا خوانده شده و به دوسال حبس تعزیری محکوم نموده اند. حکم صادره علیه نامبرده به دلیل بیماری وکهولت سن وهمچنین برابر با ماده ۳۸ قانون مجازات اسلامی به سه ماه و یک روز حبس تعزیری کاهش پیدا کرده است  . بازداشت علی فائض پور فعال کارگری و از سازمانگران مراسم خاکسپاری شاهرخ زمانی در تبریزگزارش شده است  ، به نام آزادی، عملا فعال کارگری علی نجاتی یکی ازپایه گذاران" سندیکای نیشکر هفت تپه "را گروگان گرفتند؛ چرا که با وثیقه صد میلیون تومانی آزادش ساختند تا برای چندی در چنگشان باشد. حکم تجدید زندان هفت سال و نه ماه و پانزده روز زندان به صورت حکم قطعی به مجموعه احکام پیشین بهنام ابراهیم زاده فعال کارگری کودکان کارو خیابان، و ازاعضاء" کمیته پیگیری ایجاد تشکل های کارگران ایران" تراشیدند ، سه سال زندان برای رسول بداقی معلمی که الان در زندان بسرمی برد ، اضافه کردند . بازگرداندن محمود بهشتی لنگرودی ازسخنگویان "کانون صنفی معلمان ایران" بعد از یک هفته مرخصی و عدم تمدید آن ، دیگر بار به زندان کشانده شد. اینها تنها نمونه هایی از برخوردهای سرکوبگرانه با فعالین کارگری  بشمار می رود. ما مواردی به مانند شاهرخ زمانی کارگر شناخته شده کمونیست را هم داشتیم که در زندان به قتل اش رساندند و نابودش نمودند و جامعه ای رادر ماتم غم او به سوگ نشاندند . البته رژیم تا الان همیشه فعالین کارگری را زیرفشار برده و برخوردهای امنیتی فقط مربوط به امروز نیست، ولی الان همه شرایط و عوامل نشان می دهد که احتمال سرکوب های وسیع تر را نمی توانیم نادیده بگیریم.

 امروز ما شاهدیم که شکاف طبقاتی درجامعه روز به روز گسترده تر می گردد. حتی عناوین خبرهای کارگری هم به حد کافی گویای فشارسنگین وشرایط تحمل ناپذیر تحمیل شده به کارگران هست. خبرها تماما ازخودکشی کارگران دراثراخراج از کار، اعتراض به خاطر ندادن دستمزدها از طرف کارفرما و تعطیلی واحدهای تولیدی هرروزه گزارش می گردد. پشت همین وضعیت، جنگی بسیار نابرابر بین کارگران و کارفرمایان برای دریافت دستمزدها جریان دارد. نمونه اعتراضات کارگران پتروشیمی از این جهت واقعا گویاست. کارگران اعتراض می کنند، کارفرما عقب می نشیند و وعده پرداخت دستمزد ومزایا را سرمی دهد، کارگران بر سرکار باز می گردند، کارفرما سر قولش می زند، کارگران دوباره دست به اعتصاب می زنند. کارفرما مجبور به بازپرداخت یک ماه حقوق کارگران می گردد . با وعده جدید پرداخت حقوق معوقه ، کارگران دوباره برسرکار برمی گردند. علت بخش مهمی از اعتصاباتی که درماهها و هفته های اخیر در پتروشیمی فراورش، اروند، تندگویان، فجر وکارگران معدن ذغال سنگ البرز شرقی (واقع در منطقه طزره استان سمنان)،ادامه اعتراض کارگران صنایع فلزی ایران، اعتراض شرکت پیمانکاری شرکت کیسون (قطارشهری اهواز)، بقیه جاها صورت گرفته، به عینه همین است . درحال حاضراین امرهمه جا کم و بیش این طور شده و این به خاطر اینستکه کارفرماها دو چیز را خوب فهمیدند:

 اول این که دیگرهیچ حفاظ و پناه قانونی برای کارگر باقی نمانده است و آنها (کارفرما ها چه دولتی ، چه بخش خصولتی ) با هرشرایطی که بخواهند، می توانند کارگران را به کاربگیرند. قراردادهای کار، سفید امضاء یا تضمینی ، همواره برده دارانه تر شدن وضع و موقعیت کارگران را نشان می دهد و به برکت تدبیر دولت دلال ها وکارچاق کن ها برای استثماربی حد وحصر و تقریبا مفت ازنیروی کار، زیر پای سرمایه خارجی هم فرش قرمز پهن شده است.

 دوم این که اساسا هیچ جناحی ازحکومت، کوچک ترین حمایتی ازنیروی کارنمی نمایند و در مجموع حامی کارفرمایان اند. درمجموع  وضعیت موجود، نشانه اینستکه همه کارفرماها درتجربه برخوردهای روزمره شان با کارگران، این وضعیت دستشان آمده است. درست درهمین وضعیت شاهد هستیم که اقتصاد کشور به مرزهای فروپاشی غلطیده و الان کار دولت به جایی رسیده که باید از بانک ها قرض بگیرد تا بتواند حقوق کارمندانش را بپردازد. بی علت نیست که شاهدیم اعتراضات کارگری در ماههای اخیر مرتبا رو به افزایش بوده است . چرا که برای بخش مهمی از نیروی کارجزاعتراض و اعتصاب راه دیگری نمانده است. اینکه این اعتراضات صرفا از سر ناامیدی ادامه پیدا کنند یا این که جهت گیری مشخصی پیدا نمایند، بیش ازهمه به نقش و جایگاه فعالین کارگری در سازماندهی نارضایتی کارگران و متحد کردن اعتراضات کارگری درمسیر تامین منافع حیاتی طبقه کارگر و ایجاد تشکل سراسری مستقل کارگری برمی گردد.

بیگمان هدف سرکوب های رژیم قبل ازهمه اینست که در شرایط گسترش شکاف طبقاتی و رشد اعتراضات مزد و حقوق بگیران میان فعالان کارگری و این اعتراضات پیوندی به وجود نیاید. بنابراین پشتیبانی هر چه موثرتر از فعالان کارگری در شرایط فعلی، کمکی به عقیم گذاشتن نقشه سرکوب رژیم در حوزه کارگری است. جای گفتن ندارد که حمایت از فعالان کارگری دربند و در معرض دستگیری، زندان و شکنجه را مخصوصا در خارج از کشور باید هر چه وسیع تر پیش برد. واقعیت اینستکه در این مبارزه همه ما زیر نورافکن قضاوت همان مردمی هستیم که سنگ آنها را به سینه می زنیم .در شرایطی که فعالین طبقه ما تحت برخوردهای سرکوبگرانه شدید قرار دارند. هرنوع برخوردهای فرقه گرایانه، انحصارطلبانه و مصادره جویانه درخارج از کشور و در پیش گرفتن جداسری حتی در حوزه اعتراض به سرکوب فعالین کارگری، به هیچ بهانه ای قابل توجیه نیست.

 تشکیل «کمیته اقدام » در حمایت از محمود صالحی در داخل کشور نمونه ای آشکار از گرایش به همگرایی برای مقابله مشترک با برخوردهای سرکوبگرانه رژیم در داخل کشور است که باید ازموجودیت و بقاء محمود صالحی و امثال او استقبال کرد. در خارج از کشور که محدودیت های شرایط فعالیت داخل هم وجود ندارد و گزمه های نظام اینجا نیستند، می توان با بهره گیری از ظرفیت تشکل های موجود، متکی بر خرد و اراده جمعی همه حامیان اردوی کار، اقدامات اعتراضی سراسری را سازمان داد. می شود با مراجعه به اتحادیه ها و احزاب مترقی در سطح کشورهای میزبان، همبستگی بین المللی قدرتمندی را در پشتیبانی از فعالین کارگری زندانی و زیر فشار برانگیخت. زمان را دریابیم . همین امروز صدای بی صدایان باشیم . فردا خیلی دیر است.

۳۰ مهر ۱۳۹۴ برابر ۲۲ اکتبر ۲۰۱۵

amirjavaheri@yahoo.com