اعلامیه هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

با پیوستن به جنبش «نه به اعدام»،

از حق حیات انسان ها دفاع کنیم

 از بامداد دوشنبه ۲۱ مهرماه تا سحرگاه چهارشنبه ۲۳مهرماه ۱۴۰۴، بیست و دو زندانی در زندان‌های بروجرد، ایلام، اراک، شیراز، نهاوند، قزلحصار، اصفهان، بیرجند، کرج، اسفراین، قزوین، جیرفت و کرمان به چوبه های دار آویخته شدند. با این اعدام های جنایتکارانه، شمار اعدام‌ها در مهرماه  امسال به ۲۰۲ زندانی رسیده است. هم زمان با موج اعدام ها در زندان های جمهوری اسلامی، پس از انتقال ۱۶ زندانی به سلول های انفرادی برای اجرای احتمالی حکم اعدام ، زندانیان سالن‌های ۱ و ۲ و ۳ و ۴ واحد ۲ زندان قزلحصار که نزدیک به ۱۵۰۰ نفر از زندانیان محکوم به اعدام را در خود جای داده اند، در اعتراض به تشدید اعدام همبندیان خود، از روز دوشنبه ۲۱ مهرماه دست به اعتصاب غذا زده‌اند. این اعتصاب به یکی از بزرگ‌ترین اعتراض‌های جمعی در سال‌های اخیر بدل شده است.

حاکمیت جمهوری اسلامی در شرایطی که ناتوان از برآورده کردن حداقل های زندگی مردم، کشور را به سراشیب سقوط کشانده و هم زمان با سیاست های ماجراجویانه خارجی، بهانه های لازم برای طمع ورزی و پیشبرد سیاست های سلطه جویانه قدرت های منطقه ای و جهانی را فراهم آورده است، با گرفتن جان انسان ها تلاش می کند از انفجار خشم مردم جلوگیری کند. چوبه های دار، تنها و آخرین راه حل رژیم برای مقابله با ناکارآمدی ها، سیاست های غارتگرانه مافیاهای ثروت و قدرت و تنها پاسخ به اعتراضات هر روز گسترش یابندۀ جنبش مردمی است. حاکمیت با چوبه های دار در صدد است تا عاملیت و حقانیت خود را به رخ مردم بکشد و اعلام کند که تخطی از قوانین حکومت مستوجب مرگ است. از این رو  تشدید بیشرمانه اعدام ها از میان قربانیان آسیب های اجتماعی، که معلول سیاست های ویرانگر اقتصادی رژیم و به فقر کشاندن حداقل یک سوم از جمعیت کشورهستند ، راهی برای فرار از مسئولیت های حکومتی  و فراافکنی ناتوانی های حکمرانی است. اگر در کشور ثروتمند ایران، تامین اجتماعی فراگیر و همگانی وجود داشت و جوانان به جای بی آیندگی و بیکاری، شغلی برای تامین معاش زندگی خود و خانواده شان و آینده امیدبخشی در چشم انداز داشتند، شاهد این حجم از زندانیان آسیب های اجتماعی و قربانیان سیستم غارتگرانه و چپاولگرانه ثروت اندوزی و بی عدالتی لجام گسیخته نمی بودیم. راه حل کاهش جرم، جنایت و بزه کاری، نه اعدام بلکه از میان برداشتن ریشه های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی آن است.

مقاومت گسترده زندانیان در برابر اجرای احکام اعدام با شعار «نه به اعدام» و همبستگی گسترده خانواده هایشان و همچنین همبستگی درخشان زندانیان سیاسی با «سه شنبه های نه به اعدام» در ۵۲ زندان کشور با این اعتراضات، بیانگر مقاومت سازمانیافته و جمعی علیه مجازات غیرانسانی اعدام است. این جنبش اکنون به نیروی تاثیرگذار برای از حرکت انداختن ماشین کشتار جمهوری اسلامی تبدیل شده است؛ ماشین کشتاری که هم برای حفظ استبداد فراگیر و هم اجرای قصاص شرعی در فاشیسم دینی به کار گرفته می شود. این ماشین کشتار را جز با جنبشی فراگیر و همگانی نمی توان متوقف کرد. اکنون حتی بسیاری از دین باوران نیز به ضرورت لغو مجازات اعدام رسیده اند و پایه های فقهی آن را به زیر سئوال می برند. طرح شعار «نه به اعدام» در جنبش های اجتماعی کارگران، معلمان، پرستاران، بازنشستگان، دانشجویان و دادخواهان نشان دهنده آگاهی جمعی گسترده ای در جامعه است که می تواند پایه های این ماشین کشتار را در هم بشکند.

سازمان ما به عنوان مدافع آزادی های بی قید و شرط سیاسی، دمکراسی فراگیر و از پائین، تامین اجتماعی فراگیر و همگانی و مخالف سرسخت مجازات غیرانسانی اعدام، خشم و نفرت خود از اعدام ها در جمهوری اسلامی را با تمام توان اعلام می دارد و از جبنش گسترده «نه به اعدام» قاطعانه حمایت می کند.  ما بر این باوریم که برای از کارانداختن ماشین کشتار جمهوری اسلامی ، حمایت گسترده از جبنش رو به رشد «نه به اعدام» و همگرایی و همبستگی تمامی جنبش های اجتماعی با این مبارزات، یک ضرورت اساسی است. برای نجات جان انسان ها و برای احترام به حق حیات تک تک انسان ها، راهی جز گسترش مبارزه همگانی و متحد علیه فاشیسم مذهبی حاکم بر کشور نیست. تنها از طریق گسترش این جنبش و به میدان آمدن توده های کار و زحمت می توان بنیان های سیستمی را ساخت که قدرت از آن تمام مردم باشد و از این طریق می توان هم زمان توطئه های سلطه جویانه تمامی قدرت های خارجی و مزدوران ایرانی شان را نیز نقش بر آب کرد.

سرنگون باد جمهوری اسلامی

زنده باد آزادی، دمکراسی و سوسیالیسم

هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

پنجشنبه ۲۴ مهر ۱۴۰۴ برابر با  ۱۶ اکتبر ۲۰۲۵