سالی که پایان می رسد و سالی که پیش روست

رضا سپیدرودی

سالی که گذشت از هر نظر یک فاجعه بود. سرکوب ها بی وقفه ادامه یافت، اعدام های علنی گسترش یافت و جمهوری اسلامی با حداقل ۶۷۶ فقره اعدام رکورد اعدام های دهه نود در ایران را شکست. پول ملی در اثر تحریم های شدید اقتصادی به کاغذپاره ای تبدیل شد و بیش از نیمی از ارزش خود را در کمتر از چهار ماه از دست داد. فروپاشی صنایع شتاب گرفت. واحدهای بزرگ فولادي در شرف تعطيلي قرار گرفتند و ظرفیت تولید اغلب واحدهای صنعتی به حدود ۱۰ درصد کاهش یافت، در اثر بالارفتن قیمت حامل‌های انرژی، بهره‌های زیاد بانکی، کمبود نقدینگی و عدم پرداخت مطالبات، صنعت قطعه سازی دچار بحران شدید شد، با ورشکستگی ۳۰ شرکت تعاونی صنعت توپ دست دوز ۳۳ هزار نفر بیکار شدند، صنایع ریخته گری ایران در واکنش به گسترش بحران، تولیدات خود را به یک سوم تقلیل داد، مسولان صنایع لوازم خانگی اعلام کردند از آغاز سال جدید قادربه حفظ کارگران و اشتغال موجود کارخانه خود نبوده و تعدیل نیرو خواهند داشت. اعلام شد که صنایع لاستیک سازی ایران با اشتغال مستقیم پانزده هزار نفر تا دو ماه دیگر زیر فشار تحریم ها نابود می شود. آمار دبیر انجمن صاحبان صنایع استان تهران نشان داد که۲۱ درصد کارخانجات نیمه فعال و ۱۶ درصد رو به تعطیلی بوده، ۲۵ درصد عملا تعطیل شده‌اند و تنها ۳۸ درصد از کارخانجات داخلی فعال هستند. تحریم ها تولید نفت خام ایران را حدود ۹ درصد کاهش داد. اعلام شد که ذخایر دارویی ایران به پایان رسیده است، با ۴۰۰ برابر شدن هزينه‌های بيمارستان‌های دولتی در اثر برچیدن یارانه ها، فروپاشی بخش سلامت و بهداشت عمومی وارد فاز تازه ای شد و مراکز رادیولوژی و تصویربرداری پزشکی ایران در آستانه ورشکستگی قرار گرفتند.

سالی که آخرین روزهایش را به پیشواز نوروز می گذرانیم، تورم و گرانی سرسام آور مواد غذایی و کالاهای اساسی نیز مردم را به ستوه آورد. اعلام شد که قیمت ها به طور متوسط بیش از ۳۵ درصد افزایش یافته و اقلام مصرفی سبد هزینه خانوار کارگری در حدود پنجاه درصد افزایش یافته است.

 از آن سو در حالی که همه شاخص ها و نمودها از تشدید فروپاشی اقتصادی، گسترش تحریم ها، تشدید خطر جنگ، افزایش فقر و فلاکت توده ای، گسترش بیکاری و انفجار آسیب های اجتماعی حکایت داشت، اصلی ترین اخبار در میان بالایی ها رکورد شکنی در اختلاس با خبر اختلاس سه هزار میلیارد تومانی، اختلاس هزار میلیارد تومانی، "گم" شدن میلیارد دلار دارایی های نفتی و عدم واریز آنها به خزانه، کشمکش باندهای قدرت و ثروت بر سر سهم بیشتر در غارت دارایی های مردم و مهندسی نمایش انتخاباتی بود.

همه علائم و نشانه ها حاکی از آن است که سالی که پیش روست، سال گسترش باز هم بیشتر سرکوب، اعدام های علنی، اخراج های گسترده تر کارگران، تورم لجام گسیخته تر، افزایش مرگ و میر و شکنجه توده ای در اثر تحریم ها و ورود به فاز کمیابی و حتی قحطی و ادامه غارتگری طبقه فاسد سیاسی حاکم  است. این در حالی است که خطر تجاوز نظامی نیز همچنان بر فراز سر مردم ایران آویزان است. از این وضعیت جهنمی و از این چشم انداز تیره تنها با پایان دادن به عمر رژیم جمهوری اسلامی می توان رها شد.

 از این رو باید امیدوار بود که سال جدید، سال گسترش پیکار برای آزادی و برابری، سازمان یابی و سنگربندی توده ای در اعماق جامعه، ایجاد شبکه های مستقل نوین مبارزاتی، گسترش پیوند میان جنبش های مطالباتی و احیای جنبش ضد دیکتاتوری باشد. باید امیدوار بود که همسویی ها و فصل مشترک های سه کانون اصلی مبارزاتی سال جدید، یعنی مبارزه عمومی مردم علیه استبداد حاکم، مبارزه علیه خطر جنگ و تحریم اقتصادی و مبارزه کار علیه سرمایه  تقویت شود و در مسیر رهایی گام هایی اساسی به پیش برداشته شود.

۲۸ اسفند ۱۳۹۰ـ ۱۸ مارس ۲۰۱۲