اعلامیه مشترک

حزب کمونیست ایران

سازما ن کارگران انقلابی ایران( راه کارگر)

از آزادی عقیده و حق زندگی شهروندان بهائی مان دفاع کنیم!

سرکوب خشن جامعه بهائیان ایران، توسط داعشیان شیعه حکومت اسلامی، با شدت و خشونت غیرانسانی ادامه دارد. در این هفته مهوش ثابت و فریبا کمال‌آبادی، دو زن بهائی پس از گذراندن ده سال زندان، برای دومین بار به حکم بیرحمانه ده ساله حبس محکوم شده‌اند. توجه داشته باشیم که یکی  از مسلمات دانش حقوق امروزی است که نمی توان هیچ کس را به خاطر یک اتهام دو بار محاکمه و محکوم کرد. اما این اصل مسلم حقوقی در کائنات حقوق شرعی جمهوری اسلامی معنائی ندارد. این احکام بسیار ظالمانه، گوشه ای از اقدامات غیرانسانی حکومت اسلامی، علیه شهروندان بهائی مان است. بازداشت‌های خودسرانه بهاییان در شهرهای مختلف توسط ماموران و نهادهای امنیتی، تخریب خانه‌های بهاییان روستای روشنکوه، اخراج از دانشگاه، عدم پذیرش متقاضی بهایی برای شرکت در کنکور، پلمپ محل کار بهاییان از جمله پلمپ ۱۴ ساله محل کسب پیام ولی، شهروند بهایی در نظرآباد، از جمله اقدامات معمول جمهوری اسلامی است.

سرکوب بیرحمانه بهائیان در ایران امر تازه ای نیست. در خرداد ۱۴۰۱، دادگاه انقلاب شیراز ۲۶ شهروند بهائی را مجموعا به تحمل ۸۵ سال حبس، ۲۴ سال تبعید، ممنوعیت خروج از کشور و معرفی روزانه به اداره اطلاعات به مدت دو سال محکوم کرد. در تمامی طول حاکمیت داعشیان شیعه بر ایران، سرکوب بهائیان به خشن ترین شکلی ادامه داشته است. گروه کثیری از شهروندان بهائی به جوخه های اعدام سپرده شده اند. یکی از غم انگیزترین این جنایات را می توان در روز ۲۸ خرداد  ۱۳۶۲ مشاهده کرد که ده زن بهائی در شیراز اعدام شدند. به آن‌ها گفته بودند تنها چهار جلسه فرصت دارید به اسلام بگروید و سپس آزاد شوید. بیشتر آنها سنّ شان کمتر از ۳۰ سال بود و جوان‌ترین شان، منا محمودنژادِ شانزده ساله در حالی اعدام شد که سه ماه پیش‌تر پدرش هم به دار آویخته شده بود. منا پیش از بازداشت در انشایی نوشته بود: «چرا در کشور من، هم‌کیشانم از خانه‌هایشان ربوده می‌شوند؟ شبانه و با لباس خواب به مساجد برده می‌شوند و شلاق می‌خورند؟ خانه‌هایشان غارت و آتش زده می‌شود؟... چرا؟ به دلیل نعمت آزادی که اسلام آورده است؟ چرا من آزاد نیستم عقایدم را در این جامعه بیان کنم؟» در آن روز شوم، اختر ثابت (۲۵ ساله)، رؤیا اشراقی (۲۳ ساله)، سیمین صابری (۲۴ ساله)، مهشید نیرومند (۲۸ ساله)، زرین مقیمی ابیانه (۲۹ ساله)، شیرین دالوند (۲۷ ساله)، طاهره ارجمند (سیاوشی) (۳۰ ساله)،  نصرت غفرانی (یلدایی) (۵۶ ساله)، عزت اشراقی (جانمی) (۵۸ ساله) همراه با منا اعدام شدند.

سرکوب بهائیان در طی سالیان گذشته با دستگیری های وسیع (۳۴۴نفر میان سال های ۱۳۸۲تا ۱۳۸۸) ادامه یافت. اعدام بهائیان نیز همواره  ابعاد گسترده ای داشته  به طوری که علاوه بر گروه کثیر ناپدیدشدگان،  تنها  از ۱۳۵۷ تا ۱۳۶۵ تعداد ۲۰۷ بهائی توسط بی دادگاه های اسلامی محاکمه و اعدام شدند. برای آن که ابعاد تبعیض فاجعه بار علیه این اقلیت روشن شود باید در نظر داشت که بهائیان که جمعیتی پانصدهزار نفری را تشکیل می دهند، اگر به اندازه جمعیت ایران بودند، تعداد اعدام شدگان آن ها بیش از ۳۲هزار نفر و تعداد زندانیان کنونی آن ها بیش از دوازده هزار نفر بود. تبعیض های دهشتناک اِعمال شده علیه این اقلیت، جمهوری اسلامی را به یک جهنم واقعی برای بزرگترین اقلیت غیرمسلمان ایران مبدل ساخته است.

این تبعیض غیرانسانی علیه بهائیان، از قانون اساسی جمهوری اسلامی نشآت گرفته است. در اصل ۱۳ - رسمیت اقلیت‌ها آمده است:«ایرانیان زرتشتی، کلیمی و مسیحی تنها اقلیت‌های دینی شناخته می‏شوند که در حدود قانون در انجام مراسم دینی خود آزادند و در احوال شخصیه و تعلیمات دینی بر طبق آیین خود عمل می‌کنند». بر این پایه است که شهروندان بهائی از تمامی حقوق انسانی خود در کشور محروم شده اند. از حق کار، تحصیل، زندگی آرام و تمامی آنچه که زندگی یک انسان به آن نیاز دارد. از این روست که تعرض به کار، اموال، املاک، دارائی ها و زندگی بهائیان، به صورت روزمره و گسترده در تمامی دوران حکومت اسلامی جریان داشته است.

اکنون که در دوران پرشکوه خیزش انقلابی ژینا، انقلاب «زن، زندگی، آزادی» هستیم، در هم شکستن چنین قوانین قرون وسطائی و احترام به زندگی تک تک شهروندان کشور، بی توجه به جنسیت، ملیت، گرایش جنسی، مذهب، فرهنگ و زبان، و تامین برابر حقوقی کامل برای همگان، از وظایف عاجل همه آنهایی که برای حاکمیت و آزادی مردم مبارزه می کنند. بر این پایه است که باید با تمام قوا برای ممنوعیت حکومت ایدئولوژیک، جدائی کامل دستگاه مذهب از دولت، جدائی کامل دستگاه های مذهبی و مسلکی از نظام آموزشی، الغاء مذهب رسمی، ممنوعیت هرگونه کمک دولتی به موسسات مذهبی و فعالیت های آنها، آزادی همه افراد در داشتن یا نداشتن مذهب، و آزادی آنها در تبلیغات مذهبی و ضد مذهبی با قدرت تمام جنگید.

ما بر این نظریم که سرکوب بهائیان، اقدامی جنایتکارانه است که از ذات داعشی حاکمیت اسلامی نشآت گرفته است. این وظیفه تک تک انسان های آزادی خواه و برابری طلب است که در برابر این سرکوب کینه توزانه داعشیان شیعه علیه شهروندان بهائی واکنش نشان دهند و از حق شهروندی آنها به هر شکل ممکن دفاع کنند. این وظیفه انسانی ماست که به آزادی عقیده دیگران احترام بگذاریم هر چند به آن عقاید باور نداشته باشیم و حتی با آن مخالف باشیم.  ما کمونیست ها که در صد سال اخیر در این کشور، در صف مقدم مبارزه با انواع خودکامگی ها بوده ایم و بیشمار جان های عزیزان مان نثار راه آزادی، دمکراسی و سوسیالیسم شده است، با تمام قوا از آزادی عقیده و مذهب دیگر شهروندان و از جمله شهروندان مظلوم بهائی مان دفاع می کنیم

سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی

پیروز باد انقلاب مردم ایران

زنده باد آزادی، دمکراسی و سوسیالیسم

هیئت اجرائی سازما ن کارگران انقلابی ایران( راه کارگر)

حزب کمونیست ایران

جمعه ۷ بهمن ۱۴۰۱ برابر با  ۲۷ ژانويه ۲۰۲۳