اعلامیه هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

نجات جان لیلا حسین زاده و دیگر زندانیان سیاسی وظیفه انسانی ماست

جان لیلا حسین زاده در خطر است! این فعال دانشجویی شناخته شده و خالق شعار ماندگار «اصلاح طلب، اصولگرا دیگه تمام ماجرا» در فایل صوتی که توسط برادرش منتشر شده بیان کرده است: «بازداشت من قتل تدریجی و خاموش بدنم است. مرا بلاتکلیف در مقتل نگه‌داشته‌اند. رسا اعلام می‌کنم که اینجا قتلی خاموش و تدریجی علیه‌م جریان دارد. با این همه، همچون همه شما، عاشق زندگی‌ام.»

برادر لیلا در صفحه‌ی اینستاگرامش از وخامت حال خواهرش با بروز علائم جدید بیماری خودایمن خبر داده و به همراه انتشار فایل صوتی از ایشان (که مربوط به تاریخ ۲۶ شهریور است) نوشته است: « او در زندان به بيمارى لاعلاج كرون مبتلا شده و هر بار فشارهاى روحى و جسمى دچار عارضه‌هاى جديدى از اين بيماری غير قابل درمان شده است. او را با وجود دو بار حکم عدم تحمل کیفر قطعی و دائمی بلاتکلیف در زندان نگه داشته‌اند. خواهرم دارد تدریجی و خاموش کشته می‌شود. ما به‌شدت نگران وضعیت خواهرم هستیم. لیلا باید در اسرع وقت به بیمارستان اعزام شده و زیر نظر پزشک متخصص برای انجام آزمایش‌های مورد نیاز و تشخیص علت علایم جدید بیماری قرار گیرد. مسئولیت هرگونه تهدیدی برای سلامتی خواهرم متوجه مسئولین زندان و بازپرس شعبه‌ی ۱۴ دادسرای شیراز است که از آزادی لیلا ممانعت می‌کند.» اما با وجود بیماری سخت لیلا و ضرورت فوری برای درمان، مقامات قضائی و امنیتی رژیم سرکوبگر عامدانه سیاست قتل خاموش لیلا را در پیش گرفته اند. چرا که لیلا با مقاومت درخشان و ستودنی اش با صدای بلند اعلام کرده است که به «خدای مرگ سجده نمی‌کنم» و به آن کافِر است.

ترفند "قتل خاموش" زندانیان سیاسی سیاست رذیلانه و ضدبشری حکومت اسلامی بچه کش است. این نظام سرکوبگر و خونریز که در خیابان‌ها در انظار عمومی چنان سبعیت جنایتکارانه ای را به نمایش می‌گذارد، پیداست که در بازداشتگاه ها و زندان های خوفناکش چه جنایت هایی را انجام میدهد. داغ "قتل خاموش" زنده یادان بکتاش آبتین، بهنام محجوبی، شاهرخ زمانی و... هنوز تازه است. هم‌اکنون هزاران زندانی سیاسی در زندان های این حکومت جنایتکار زیر شکنجه و آزار و محروم از خدمات درمانی هستند. از جمله یاشار توحیدی که در شب آتش سوزی زندان اوین با گلوله جنگی زخمی شده و بدون درمان، زجرکش می شود، آرش صادقی که به سرطان استخوان مبتلاست و از دریافت داروهای ضروی اش محروم بوده است، توماج صالحی که با وجود آسیب دیدگی شدید بر اثر ضرب و شتم برای درمان او اقدامی انجام نداده‌اند و صدها زندانی گمنام و بی نام و نشان دیگر که محروم از دارو و درمانند. از سوی دیگر، بستن جعفر ابراهیمی با غل و زنجیز به تخت بیمارستان و بی توجهی به وضعیت سلامتی رضا شهابی، نیز از نمونه هائی است که سیاست بی توجهی دستگاه های امنیتی به سلامتی زندانیان سیاسی و در پیش گرفتن سیاست "قتل خاموش" را بیش از پیش برجسته می سازد.

سازمان ما، سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)، اعمال شکنجه و زجرکش کردن زندانیان سیاسی را بشدت محکوم می‌کند و خواستار آزادی بی قید و شرط و فوری زندانیان سیاسی و عقیدتی می باشد. و از همه احزاب، سازمان ها، نهادها و نیروهای مترقی و آزادی خواه می‌خواهد که از هر طریق ممکن صدای زندانیان سیاسی باشند و خانواده‌های زندانیان را تنها نگذارند. سازمان ما معتقد است که طرح شعار «زندانی سیاسی آزاد باید گردد» یک ضرورت عاجل و یک مطالبه جدی برای خیزش انقلابی مردم ایران است تا در این مرحله گام بزرگی به جلو بردارد. همبستگی با خانواده‌های زندانیان سیاسی، تجمع در جلو زندان ها، برای توده ای کردن شعار آزادی زندانیان سیاسی یک اقدام عملی و ضروری است.

سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی

زنده باد آزای، دمکراسی و سوسیالیسم

هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

چهارشنبه ۱۶ آذر ۱۴۰۱ برابر با  ۰۷ دسامبر ۲۰۲۲