اعلامیه هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

به مناسبت شهادت وحيد صيادي نصيری

اجازه ندهیم زندان های رژیم اسلامی،

 همچنان قتل گاه زندانیان باقی بمانند!

وحيد صيادي نصيري فعال مدنی و  زندانی عقیدتی پس از ۶۰ روز اعتصاب غذا با درخواست دادرسی عادلانه و انتقال از زندان لنگرود قم به زندان اوین یا گوهردشت کرج، بدون آنکه خبر اعتصاب غذایش رسانه ای شود، در نتیجه بی توجهی مقامات زندان، در بیمارستان جانش را از دست داد. خبر مرگ او را مسئولان زندان، روز چهارشنبه ۲۱ آذر به خانواده اش اعلام کردند. با مرگ  او  دومین مرگ مستقیم بر اثر اعتصاب غذا در زندان های سیاسی ایران رقم خورد. پیش از این در ۲۱ خرداد ۱۳۹۱، هدی رضازاده صابر، روزنامه‌نگار، پژوهشگر، فعال ملی مذهبی و زندانی سیاسی در دهمین روز اعتصاب عذای خود در راه انتقال به بیمارستان جان باخت.

وحید صیادی نصیری در  مرداد ماه امسال در خانه مادرش در قم بازداشت شد. او در هجدهم تیرماه ۱۳۹۷ در مراسم سالگرد ‎سعید زینالی با نوشته ای  در دست : «عبدالفتاح سلطانی را آزاد کنید!» حضور داشت. اتهام او این بار «توهین به رهبری و تبلیغ علیه نظام» بود. او پس از دستگیری، در دادگاه بدوی به چهار سال و نیم حبس تعزیری محکوم شد. او در یک بار نیز در سال ۹۳ دستگیر شده بود که یکی از همبندی هایش در این باره پس از مرگش در توئیترش نوشت: « سال ۹۳ تو هواخوری بند ۸ اوین دیدم بدجور تو خودشه، رفتم پیشش نشستم، گفتم مشکلت چیه؟ بهم گفت من مثل خیلی ها که الان تو زندان هستند معروف نیستم و کسی را ندارم خبرهایم را کار کند. بهش قول دادم صدایش باشم اما فراموشش کردم. لکه ننگ فراموش کاریم تا ابد بر پیشانیم ماند» . وحید در زمستان ۱۳۹۶، پس از گذراندن دو سال و نیم حبس، از زندان آزاد شده بود. او در آن زمان نیز به «توهین به مقدسات، توهین به رهبری و تبلیغ علیه نظام» متهم شده بود. وحید صیادی نصیری یک بار دیگر در در تیرماه ۱۳۹۵، و یک بار در مهرماه، در اعتراض به عدم صدور حکم خود در دادگاه تجدید نظر دست به اعتصاب غذا زده بود.  او همچنین در اعتراض به عدم رعایت اصل تفکیک جرایم در سال ۱۳۹۶ اعتصاب غذا کرده بود.

وحید صیادی نصیری در حالی بر اثر بی توجهی مقامات زندان جمهوری اسلامی جان خود را بر سر آرمانش گذاشت که فشار بر زندانیان سیاسی و عقیدتی و فعالان کارگری و معلمان روز به روز بیشتر می شود. جان فرهاد میثمی در زندانی دیگر در خطر  است. در این چند روز شاهد دستگیری و سپس آزادی رضا شهابی ، حسن سعیدی ،  میثم آل مهدی ، امیرعباس آزوم وند ، کیوان مهتدی و رهام یگانه بوده ایم . دیروز بهنام ابراهیم زاده در خانه اش دستگیر شده است.  هر چند اسماعیل بخشی از اعضای سندیکای هفت تپه آزاد شده اما علی نجاتی، عسل محمدی و سپیده قلیان به اتهام دفاع از حقوق کارگران هفت تپه همچنان در زندان بسر می برند. فعالان صنفی  معلمان؛ اسماعیل عبدی، محمد حبیبی، محمود بهشتی لنگرودی، محمدرضا رمضان زاده و امید شاه محمدی همچنان در زندانند. ده ها درویش نجیب همچنان در زندانند.  اصغر فیروزی از مبارزان قدیمی و از جان به در بردگان قتل عام ۱۳۶۷، صبح چها رشنبه ۱۴ آذر ۱۳۹۷ در مشهد دستگیر شده است. او از زندانیان سیاسی زمان شاه وهمچنین زندانیان سیاسی دهه ۶۰ است که در تمام این دوران حامی حقوق کارگران و زحمتکشان بوده است. اصغر فیروزی در محل کتابخانه خود در حومه مشهد با مراجعه چند مامور و با در دست داشتن حکم بازداشت به مکانی نامعلوم انتقال یافته  و تاکنون هیچ خبری از  او وعلت دستگیری اش منتشر نشده است.

حاکمیت اسلامی که زمین زیر پای خود را لرزان می بیند، در برابر خیزش مردم به هراس افتاده است. رهبر رژیم اسلامی تلاش می کند جنبش مستقل، پویا و خروشان مردم در چهارگوشه کشور را، هدایت شدۀ  برنامه ریزان جنگ طلبان آمریکائی قلمداد کرده و از این رو سرکوب خشن آن را توجیه کند. اما این جنبش مردمی و ریشه در اعماق، در برابر این ترفندها و توطئه ها سر تسلیم فرود نخواهد آورد. از این رو باید صدای تک تک زندانیان سیاسی و عقیدتی بود. اخبار دستگیری ها را به سرعت منتشر کرد و برای اطلاع رسانی و فعالیت مدنی همگان را به کمک فراخواند. هر جا که مقدور است در برابر زندان ها دست به تجمع زد و خانواده های دستگیر شده را تنها نگذاشت. نباید اجازه داد زندان های جمهوری اسلامی به قتل گاه فعالان سیاسی و مدنی تبدیل شود.

 پاسخ حاکمیت اسلامی به اعتراضات گسترده کارگران و زحمتکشان و دیگر توده های تهیدست و تحت ستم، دستگیری، زندان ، شکنجه ، محکومیت های طولانی ، وثیقه های نجومی ، "خودکشاندن"، مرگ خاموش، مرگ در اثر اعتصاب غذا با بی توجهی رذیلانه و اعدام است. اما خیزش توده ای امروز مردم  ایران که دور تازه آن از دیماه ۱۳۹۶آغاز شده و چند هفته دیگر اولین سالگرد آن فرامی رسد، جنبشی نیست که با دستگیری و زندان متوقف شود. ریشه های اعتراض، عمیق تر، گسترده تر و همه جانبه تر از آن است که بتوان با چند دستگیری مانع گسترش آن شد. عطش مردم ایران برای آزادی، دمکراسی، عدالت اجتماعی ، زندگی شایسته انسانی و احترام به حرمت شخصی  و در یک کلام حاکمیت خود مردم، گسترده تر از آن است که بتوان جلو این سیل خروشان را گرفت. به دورانی بازمی گردیم که جوانان این مرز و بوم آن شعر زیبای سیاوش کسرائی را  فریاد می زدند:

«هر شب ستاره ای به زمین می کشند و باز، این آسمان غم زده، غرق ستاره هاست».

سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی

زنده باد آزادی، دمکراسی و سوسیالیسم

هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

پنجشنبه ۲۲ آذر ۱۳۹۷ برابر با ۱۳ دسامبر ۲۰۱۸