پیام هئیت اجرائی  سازمان کارگران انقلابی ایران(راه کارگر)

به مناسبت

 ۲۶ بهمن  «روز کومه له»

۲۶ بهمن۱۳۵۷، روزاعلام موجودیت علنی سازمان کومه له و روز گرامی داشت یاد محمد حسین کریمی از بینانگذاران کومه له  است. در چنین روزی درکردستان ایران سازمانی  فعالیت علنی خود را آغاز کرد که پایه گذاران آن رهائی از ستم ملی را در پیوند گسست ناپذیر با رهائی از ستم طبقاتی دانسته   و خود را بخشی  از جنبش سوسیالیستی سراسری ایران برای آزادی و سوسیالیسم  می دانستند. تردیدی نیست که پایه توده ای و طبقاتی کومه له،  به مثابه قطب چپ جامعه کردستان، حاصل این سمت گیری سیاسی- طبقاتی بود.

ازهمان آغاز، رژیم جمهوری اسلامی ، قلع و قمع مجامع ،محافل و شوراهای کارگری و دهقانی را دردستورکارقرار خود داد. با فرمان خمینی تهاجم به خطه کردستان آغاز شد و مزدوران  رژیم با تهاجم و پیشروی خود، همه دستآوردهای انقلاب را هدف قرار دادند. شوراها را تعطیل کردند. تعقیب، دستگیری، شکنجه و اعدام مبارزان، رهبران، پیشروان کارگری و کمونیست و پیشمرگان کومه له و دیگر پیشمرگان کردستان را به بیرحمانه ترین شکل به اجرا درآوردند. درچنین شرایطی کومله بدون کوچکترین توهمی همراه و همگام با تود ه های کارگر و زحمتکش کردستان در برابر حاکمیت اسلامی ایستاد.

۲۶ بهمن یاد آور مبارزه فراموش نشدنی رزمندگان کومه له در رودررویی با سیاست های ارتجاعی نظام اسلامی است.  دفاع  از حقوق زحمتکشان  کرد درپیوند با دیگرملیت ها برای رهایی ازستم ملی و نبرد علیه  جمهوری تاریک اندیش اسلامی  از وظایف کومه له بود. این مبارزه با ستیز همه جانبه با کشورهای امپریالیستی که همچنان چشم طمع بر ایران دوخته بودند عجین شده بود. مردم و مبارزان کشورمان هیچ گاه خاطره ی مقاومت وایستادگی پیشمرگان  کومه له و دیگر پیشمرگان کردستان رادر سال های آتش وخون و جنون فرمان خمینی وسرکوب مردم کردستان از یاد نخواهند برد.

ما فرارسیدن روز کومه له را به همه فعالان کومه له وبه همه دوستداران آزادی وسوسیالیسم درایران تبریک گفته و یاد فراموش نشدنی شهدای کومه له را، که برای رهائی ازستم ملی، استبداد تاریک اندیش و خونریز اسلامی  و در راه سوسیالیسم  بخاک افتادند، گرامی می داریم.

کومه له  درطول سه دهه گذشته تحولات مهمی را به لحاظ عقیدتی، سیاسی وتشکیلاتی پشت سرنهاده ودرمیان آن گرایشات گوناگونی شکل گرفته و هریک از آنها اکنون به فعالیت تشکیلاتی مستقل ازهم پرداخته اند. روشن است که این جدائی ها محصول ارزیابی های متفاوتی بر سر مسائل تشکیلاتی، سیاسی و عقیدتی بوده است که در جای خود می توان به آن ها پرداخت. اما امروز گرایشی دردرون کومه له ظاهر شده که سنت انقلابی کومه له را زیر پا گذاشته است. این گرایش از سلطه جوئی امپریالیستی و دخالت های به اصطلاح بشردوستانه اش در ایران دفاع می کند. روشن است که این سقوط آزاد به دامان امپریالیسیم، با سنت های مبارزاتی کومه له هیچ قرابتی ندارد.

امروز کشور ما در شرایطی قرار گرفته است که تحریم های گسترده ی امپریالیستی به بهانه ی فشار بر جمهوری اسلامی برای تعطیل برنامه ی هسته ای آن، گلوی کارگران و زحمتکشان کشور را می فشارد . همزمان نیز اینجا و آنجا بر طبل جنگ کوبیده می شود تا راه برای تکرار فاجعه ی عراق هموار گردد. سلطه جویان امپریالیستی به این هم بسنده نکرده و تلاش برای دامن زدن به جداسری های ملی و تبلیغ الگوهای ویژه فشار را نیز در دستور کار خود قرار داده اند.  آنها همچین با آلترناتیوسازی های غیرمردمی و علم کردن افراد و چهره های بدنام  همچون چلبی قصد دارند سناریوی عراق یا لیبی را در ایران برنامه ریزی کنند. اما برای مبارزان راستین و برای مدافعان حق تعیین سرنوشت ملیت های ایران روشن است که  تنها وتنها نیروی توده های مردم است که حق دارد سرنوشت خود را رقم بزند. برای حضور مصممانه و متشکل و فراگیر مردم علیه حاکمیت جمهوری اسلامی و در برابر سلطه جویان خارجی،  بی شک اتحاد و همبستگی تمامی  ملیت های کشور و پیوند مبارزاتی کارگران و زحمتکشان سراسر کشور درمبارزه مشترک علیه استبداد حاکم از اهمیت ویژه ای برخوردار است. شکی نیست که در چنین شرایط بشدت حساسی  قطب چپ و سوسیالیستی جامعه ایران اگر بخواهد نقش شایسته ای درجنبش ضداستبدادی ایفاء کند باید دردرجه اول بتواند پیوند  خود را با توده های کار و زحمت در سراسر کشور مستحکم سازد. پیوند مبارزات کارگران و زحمتکشان با جنبش های اجتماعی زنان و جوانان و جنبش ملیت های تحت ستم برای ایجاد جبهه متحدی علیه حاکمیت اسلامی و سلطه جوئی های امپریالیستی ، ضرورتی است که نمی توان از آن چشم پوشید.  این وظیفه در درجه اول در همصدائی و همراهی برای سازماندهی جنبش مطالباتی و تشکل های توده ای کارگران و زحمتکشان عملی خواهد شد. امری که باید از وظائف اصلی نیروهای چپ وسوسیالیستی شمرده شود. در این  موقعیت حساس، پایان دادن به پراکندگی موجود درمیان نیروهای چپ وسوسیالیستی وقوام دادن هرچه بیشتربه قطب چپ ازجمله چالش هائی است که دربرابرنیروهای چپ وسوسیالیستی قرار دارد.

  درسالگرد ۲۶ بهمن « روزکومه له»، امیدواریم  که  فعالان، اعضا ء و پیشمرگان کومه له، در تداوم سنت های سوسیالیستی، انقلابی و ضدامپریالیستی که کومه له برای آن پایه گذاری شده، ضمن طرد گرایش خطرناکی که در بساط امپریالیست ها می نشیند و از دخالت های جهانخوارانه و به اصطلاح بشردوستانه ی  امپریالیستی ی  حمایت می کند،  به افشاء ماهیت آن پرداخته و در کنار جنبش مبارزاتی کارگران، زحمتکشان و تهیدستان سراسر کشور قرار داشته باشند. از یاد نبردیم که دفاع قاطع از حق تعیین سرنوشت ملیت های کشور بدون مبارزه همبسته ی اردوی  کار و زحمت  علیه ستم ملی، استبداد، سرمایه و امپریالیسم به سرانجام نخواهد رسید

جاودان باد خاطره فراموش نشدنی شهدای  راه آزادی  و سوسیالیسم

زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم!

سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی!

هئیت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

۲۵ بهمن ۱۳۹۰ برابر با ۱۴ فوريه ۲۰۱۲