یادداشت کارگری

اول ماه مه ۱۳۹۳

کشاکش دو اردوی نا  برابر کار و سرمایه درایران

امیرجواهری لنگرودی

amirjavaheri@yahoo.com

اول ماه مه 2014برابر 11 اردیبهشت 1393 را پشت سر گذاشتیم .امروز شعار «کارگر زندانی و زندانی سیاسی ازاد باید گردد» ،به مرکزی ترین شعار در بین خانواده های کارگران زندانی و زندانیان سیاسی و فعالین کارگری داخل و خارج از کشور بدل شده است.دربرابرما کوهی از اطلاعیه ها، بیانیه ها،قطعنامه های مشترک وگزارشات منتشره درسطح سایت ها، وبلاگ ها و درشبکه فیس بوک فعالان عرصه کارو پیکار برای معرفی اول ماه مه امسال از طریق مشاهدات و دیده های خود گزارش شده است .

اول ماه مه امسال کشاکش دواردوی نابرابرکاروسرمایه درایران بوده است. دولت درهشت سال گذشته ازصدورمجوزبرای برگزاری راهپیمایی روزجهانی کارگرخودداری کرده است. اما این امر مانع از انجام تجمعات و مداخله اردوی مستقل کاردر این روز نمی گردد. امسال برپایه گزارشات  به ثبت رسیده در روزشمار کارگری مراسم روز جهانی کارگر در ایران علاوه بر تهران به گزارشات دریافتی،دربرخی دیگر از شهرهای ایران به ویژه شهرهای مناطق کردنشین مانند سقز، سنندج، بانه و پاوه،جنوب،شمال،مهابادو... نیز با وجود احضار و تهدید قبلی فعالان برگزارشده است.

تا به امروز همه ماگزارش یورش به فعالان کارگری «جعفرعظیم زاده و جمیل محمدی» در شب قبل از مراسم اول ماه مه و تحمیل شرایط سخت پلیسی درمقابل وزارت کار و همچنین بستن خیابان های منتهی به آن و دستگری دو تن «پروین محمدی» و«شاهپور احسانی راد»  از اعضائ هیات مدیره اتحادیه آزاد کارگران و حمله.به اجتماع سامانه شرکت واحد درمیدان ازادی درحال توزیع شیرینی بین رانندگان اتوبوس های شهری بودندا شنیدیم که بیش از بیست تن از چهره های شناخته شده سندیکا همچون: ابراهيم مددی، حسن سعيدی، مرتضی کمساری، وحيد فريدونی، محسن حسينی تبار، رضا نعمتی پور، ناصر محرم زاده، رسول طالب مقدم، علی پور کريمی، کيومرث الفتی، اکبر نظری و عليرضا قاسمی و ... دیده می‌شدندکه با "باتوم و شوکر برقی" حمله شده و به زندان اوین منتقل گشتند و ازاد گردیدند.

روز 12 اردیبهشت طبق برنامه همه ساله فعالان کارگری فلزکارمیکانیک بهمراه خانواده های خود در طبیعت به بزرگداشت روزکارگرپرداختند وامسال نیز شوروشوقی وصف نشدنی برای چنین مراسمی وجود داشت اما ازساعت 6 صبح محلی  را که قراربود فعالان درآن جمع شوند توسط نیروی انتظامی پلمب شده و چند ون را در مقابل درب قرار داده بودند  . در بین راه جلوی اتوبوس ها گرفته و از ورود آنها ممانعت می کردند که در این بین بسیاری از اتوبوس های متفرقه نیز دچار مشکل شدند اما سواری ها می توانستند به حرکت خود ادامه دهند . بنا به هماهنگی شرکت کننده گان در مراسم گلگشت بمناسبت روز کارگر ، چهار بخش شدند و هر کدام منطقه جداگانه ای را انتخاب کردند و بدین وسیله توانستد تور پلیسی را درهم شکسته و بزرگداشت روز کارگر را همراه با اشعار و سرود و سخنرانی برپا دارند . در این میان مازیار گیلانی نژاد وچند نفر در مقاطع مختلف توسط پلیس دستگیرشدنددرحال حاضرمازیار گیلانی نژاد ازاد شده است. .

اما آنچه که بیان شرح وحال چرخه سرمایه داری ایران است،چهره خود را درمراسم دولتی روزکارگرازیک سودرنمایش هفته کارگر «خانه کارگر»ی ها وازسوی دیگردرسالن ورزشی دوازده هزارنفری،با حضورحسن روحانی ودادن وعده و وعید های بی پشتوانه اش به کارگران به نمایش گذاشت. این نمایش نیز پیوند امنیت سرمایه با مقام امنیتی وزیرکارعلی ربیعی جلوه گری نمود.همگان دیدیم که سالن ورزشی دوازده هزارنفری بدون چتر صددرصد امنیتی وزیرکارو وزارت اطلاعات رژیم وعوامل امنیتی خانه کارگر ممکن نبود که فراهم آید. هر کارگربرای ورود به سالن باید ازچند لایه امنیتی با ارائه کارت مخصوص درمراسمی که توسط عوامل « خانه کارگر» با شناسایی افراد صورت گرفت،با کارگذاشتن دوربین های کنترل و گماردن نیروهای لباس شخصی وزارت امنیت کشورتحت نظرداشتند. این همه تمهیدات بخاطر تجربه گردهم آیی نظیر همین تجمع و بازدرهمین سالن درسال  84در زمان هاشمی رفسنجانی بوده است که بدل به نمایش قدرت نیروی طبقاتی کارگران متشکل سندیکای شرکت واحد شده وبه متینگ اعتراضی آنان بدل گردید. کارگران در همین سالن توانستند شعارهای مطالباتی خود را داده و رفسنجانی که مقرر بود درسالن حضوریابد و سخنرانی نماید از بین راه تغییرمسیرداد و شهردار وقت سخنران شدو توسط کارگران حاضرگرفتار صد ها پرسش بدون جواب گردید. با این همه امسال ازدروازه ورودی، افراد حق بردن هیچگونه وسیله ای، حتی تلفن همراه و یا کوچکترین شیئی را نداشتند و با تمام دقت مورد بازرسی بدنی قرار می گرفتند . پس از این مرحله یک حلقه امنیتی بعد ازآن نیزوجود داشت و در صورت لزوم افراد دوباره مورد بازرسی دقیقتری قرارمی گرفتند . در راهرو های منتهی به سالن دوربین ها و مأموران، حاضرین را زیر نظر داشته و هنگام ورود به سالن ، مأمورین حفاظتی، براساس کارت های مخصوص ، کارگران را جدا می کردند  . جایگاه ها نیز زیر نظر دقیق مأمورین اطلاعات قرار داشت وهرحرکتی را زیرنظر داشتند . حسن روحانی در میان هیاهوی بسیار برای هیچ ،همچون دفعات پیشین با دادن وعده و وعید به کارگران حاضر و جلب حمایت و تشویق های  آنها می خواست بهشت برین سرمایه گذاری در ایران  را به سرمایه گذاران و شرکت های خارجی نشان دهد که کارگران ایران با کمتر از یک دلار برای هر ساعت کار، ارزان ترین نیروی کارند و چه میزان راضی و سر بزیر می باشند. رئيس جمهوردرسخنرانی خود به مناسبت روز جهانی کارگر گفته بود: که شکل‌گیری تشکل‌های مدنی، مردمی و انجمن‌های خاص در میان کارگران آزاد و بدون مشکل باشد و کارگران باید بتوانند از طریق تشکل‌ها و جمعیت‌های آزادشان صدای خود را به گوش مسئولان و وزارت کار راحت و شفاف برسانند.

با این همه اول ماه مه امسال نشان داد که در برابر نمایشات دولتی ، صف مستقل کارگران با همه پراکندگی هایشان ،قادربه قدرنمایی و عضله نشان دادن هستند. هرچند رابطه بین گسترش درعمق مبارزات مطالباتی آنان و همبستگی درسطح این مبارزات باید مورد توجه قرار گیرد. نباید کتمان نمود که هنوز توان جنبش کارگری و حد تشکل آنان به گونه ای نیست که جلو تعرض همه جانبه نئولیبرال های وطنی را بگیرد. تنها ازاینروست که باید گسترش درعمق این مبارزه نا برابرباحاکمیت کارگزار سرمایه، بیش از پیش مورد توجه همگان قرار گیرد. نباید ازیاد ببریم که درمقایسه با سال های قبل و در برابرنمایش کذایی و پر سر و صدای « خانه کارگر» و شرایط سخت امنیتی آفریده شده دولت روحانی،تشکل های گوناگون در نقاط مختلف با دادن اعلامیه ها،بیانیه ها و قطعنامه های مشترک موجودیت خود را به رخ کشیدندتا به میدان آیندواین خود نشاندهنده یک گام بزرگ به پیش بود.باید به یاد داشته باشیم که همین حرکت های کارگری پراکنده،اینهمه جوش و خروش متنوع و مستقل کارگران ،با پشتوانه مقاومت شعورانگیز شاهرخ زمانی دراعتصاب غذای 47 روزه ، ایستادگی بهنام ابراهیم زاده و رضا شهابی و محمد جراحی و رسول بداقی و دیگران در زندانها را، روزنامه های حکومتی نیز تلاش کردند که زیاد برجسته نسازند. اما انعکاس گسترده رسانه ای یافت و این سرکوب همه جانبه با سخنان روحانی که ازتشکل های مستقل کارگری یاد نمود، یک کنتراس گسترده ای ایجاد کرد و بطور وسیع آبروی رژیم را برد. این همه در اول ماه مه امسال یک تحرک کوچک بود اما تاثیرات چشم گیر داشت. حرکت کارگری اول ماه مه امسال رنگارنگ و متنوع بود و این که رژیم به حال آماده باش کامل درآمد، نشان داد که چقدر رژیم از کارگران وحشت دارد و می داند که می تواند از یک جرقه حریق برخیزد. تاکتیک های متنوع و حتی تلاش برای تبدیل اول ماه مه به جشن ها ی کوچک و شیرینی پخش کردن  و حتی  فستیوالی کردن آن نباید هراس داشت و باید از آن حمایت کرد.