و بار دیگر غریو شعار مرگ بر دیکتاتور در دانشگاه ها

رضا سپیدرودی

جنبش دانشجویی در یک سال اخیر زخم های بسیاری خورده است. گروه گروه فعالین دانشجویی دستگیر و زندانی شده اند، اساتید دگراندیش تصفیه شده اند، حراستی ها فشار را بر دانشجویان تا توانستند شدت دادند. اخراج از تحصیل، صدور احکام پی در پی انظباطی، جلوگیری از هر گونه فعالیت مستقل دانشجویی در مراکز علمی، نصب دستگاه های کنترل در دانشگاه ها، همه و همه به این هدف صورت گرفتند که دانشگاه را از سنگر آزادی خواهی و ستیز با دیکتاتوری به گورستان خاموش و پادگان تحت کنترل پاسداران و امنیتی ها  تبدیل کنند؛ دانشگاهی که در برابر سرکوب عریان و دهها و صدها نماد حق کشی و نابکاری دیگر حاکمیت سکوت کند. اما شانزده آذر سال ۸۹ نشان داد که همه ترفندهای حاکمیت و همه تقلاهای سرکوبگران محکوم به شکست است. غریو فریادهای مرگ بر دیکتاتور و برگزاری تجمعات اعتراضی و نمایش درخشان و هوشمندانه اعتراض و مخالفت با دیکتاتوری به اشکال و روش های ابتکاری و متفاوت در ده ها دانتشگاه کشور در روز دانشجو بار دیگر نشان داد که دانشگاه هم چنان سنگر آزادی، و پیشتاز مبارزات ضد استبدادی مردم ایران است. اعتراضات این روز نشان داد که توده دانشجویان کشور دشمن اصلی مردم ایران را به دقت می شناسند و با شعار مرگ بر دیکتاتور جرثومه اصلی بازتولید ارتجاع، خفقان؛ تاریک اندیشی و واپس گرایی در کشور یعنی ولایت فقیه و خیمه گاه اصلی نظام فاسد و سرکوبگر کنونی را هدف گرفته اند.

 بیرون کشیدن این هدف اصلی و این آماج مرکزی اعتراضات توده ای، از طریق بالا بردن هزینه اعتراض یکی از محورهای اصلی برخوردهای سرکوبگران در سال گذشته بوده است. اکنون شعارهای مرگ بر دیکتاتور سرنوشت بی فرجام این تلاش را هم به روشنی آفتاب به دیکتاتور و اعوان و انصارش نشان می دهد. اکنون اگر ذره ای "بصیرت" برای دیکتاتور مانده باشد به جای نمایش های پرخرج در به رخ کشیدن اعتبار نداشته اش از طریق بسیج مزدورانش و حیف و میل سرمایه مردم، به عاقبت کار خود و نظام خودکامه اش اندیشه می کند.  هر چند روشن است که انتظاربصیرت  از سید علی خامنه ای و ایادی بارگاهش نمی توان و نباید داشت. حاکمیت با بسیج گسترده نیرو و برقراری نوعی حکومت نظامی در مناطق مجاور دانشگاهها و حتی با کشیدن برزنت به دور دانشگاه تهران در روز ۱۶ آذر نشان داد که به شدت از اعتراضات دانشجویی و بویژه پیوستن مردم به فرزندان دانشجوی شان در روز شانزده آذر وحشت دارد.  ۱۶ آذر امسال ادعای همه مسوولان ریز و درشت دولتی و حکومتی و ریزه خواران بارگاه زور را که به قول خود از "پایان فتنه" دم می زدند و در تریبون های حکومتی و زیر سانسور برای مردم رجز می خواندند و آن ها را تهدید می کردند باطل کرد. اعتراضات گسترده دانشجویی در این روز نشان داد که دستگاه ولایی و دولت پادگانی همچنان در میان مردم و جوانان پرشور و آزادیخواه این کشور منفور و منزوی است؛ و نشان داد که حربه سرکوب در دانشگاه ها کم اثر شده است . شانزده آذر ۸۹ نمای بی اینده گی نظام جمهوری اسلامی است.

در شرایطی که حاکمیت برای دستبرد به سفره های مردم و برچیدن یارانه ها خیز برداشته است، و حلقه محاصره خارجی به گرد کشور تنگ تر می شود، در شرایطی که اعتراضات گسترده ضد دیکتاتوری سال ۸۸ همچنان زنده است و شعله های آن را می توان در شانزده آذر ۸۹ در دانشگاهها دید،  همه چیز نوید بازگشت روزهای دشوار برای رژیم ولایی و دولت پادگانی است

شانزده آذر هزارو سیصدهشتاد و نه و هفت دسمابر دو هزار و ده