واکسیناسیون رایگان، استاندارد، فوری و همگانی

 حق مردم است

زنان آرزم

 (آورد رهایی زنان ومردان)

سال‌هاست که جان و مال مردم چپاول شده و به غارت می‌رود، حقوق فردی و اجتماعی آن‌ها زیر پا گذاشته شده و به اشکال مختلف سرکوب، زندانی و اعدام می‌شوند. مردمی که در یکی از پردرآمدترین کشورهای جهان به فقر وفلاکت افتاده، زباله‌گردی می‌کنند، اعضای بدنشان را می‌فروشند، تن‌ فروشی می‌کنند، خودکشی می‌کنند، اما خیابان‌ها را زنده نگه داشته‌اند.

سودجویی سیستم سرمایه‌داری قرون وسطایی، حد و مرزی ندارد: چوب حراج به آب و خاک، کوه و هوا، نفت، گاز و کل طبیعت و زیست انسانی زده. مازوت می‌سوزاند و نیروگاه‌های برق را علنی و غیرعلنی در اختیار تجارت «بیت کوین» قرار می‌دهد و سودهای کلان به جیب آقایان واریز می‌کند. و آنچه در این معامله نصیب مردم می‌شود فقر و دربدری و انواع بیماری‌ است. گویا اشکالِ تاکنونیِ کشتار کافی نبوده حال در روزهای کرونایی با انکار و کتمان آمارهای واقعی قربانیان بیماری و محروم کردن مردم از امکانات پیشگیری و درمان سبب شیوع لجام گسیخته و غیرقابل کنترل بیماری شده است. اکنون نیز که تمامی جهان به استقبال واکسیناسیون علیه بیماری می‌رود با نظرات و اقدامات ضدانسانی، مرگ و زندگی مردم را به بازی گرفته است: نوعی از واکسن را ممنوع کرده و نوعی دیگر را آزاد می‌کند و در اتخاذ این تصميم‌ها نه سلامت مردم و کیفیت واکسن بلکه سیاست‌ها، روابط با سایر کشورها و منافع و مصلحت‌های خودش تعیین کننده است. آن هم در شرایطی که خود از پیشرفته ترین امکانات درمانی داخلی و خارجی استفاده کرده و برای درمان بیماری‌های ریز و درشت خود در بهترین بیمارستان‌های کشورهای اروپایی بستری شده و از پیشرفته‌ترین دستاوردهای پزشکی بهره‌ می‌گیرد.

سوال مردم این است: به کدامین حق یک نفر در راس قدرت و اقلیتی در حاکمیت برای سلامت و بیماری، مرگ و زندگی میلیون‌ها انسان بدون توجه به نظر خود مردم تصمیم می‌گیرند؟ در شرایطی که خود حتما از بهترین نوع واکسن استفاده می‌کنند. این حق مردم است که بهترین امکانات در اختیار آنان قرار بگیرد و حق انتخاب داشته باشند که واکسن بزنند یا نزنند، یا اینکه نوع واکسن خود را تعیین کنند.

سودجویی نظام سرمایه‌داری، حاکمیت کارتل‌های جهانی دارو، کالایی کردن درمان، فرآورده‌های دارویی و تجهیزات پزشکی و استفاده ابزاری از جان تمامی موجودات زنده از جمله انسان‌ها از یک سو، و خودکامگی سران داخلی، تخریب ساختارهای بهداشتی و درمانی بواسطه‌ی خصوصی‌سازیِ نظام درمان، ضعف‌ها و کاستی‌های فراوان، عمیق و ساختاری نظام درمان را هرچه بیشتر عیان کرد که تبعات آن را در بحران کرونا در تمامی جهان از جمله ایران شاهد هستیم. در ایران نشانه‌های این سیاست‌های سودجویانه و غیرانسانی را به خوبی می‌توان در انحصارات دارویی مشاهده کرد، چنان که گاه دست «دختر وزیر» در آن‌ها رو می‌شود و گاه دست «پسر نماینده». سودجویی، انحصار و احتکار دارویی، و بازار سیاه سیاسی و غیرسیاسی، ملغمه‌ای‌ می‌سازد که نتیجه‌ی آن تحمیل بحران، در خطر قراردادن تمامی مردم و مرگ هزاران انسانی است که به این امکانات دسترسی ندارند.

منع ورود واکسن‌های استاندارد، موثر و تایید شده، مجوز دادن به واکسن‌های کم تاثیر، از جمله واکسن چینی با تاثیر ۵۰ درصد، یا واکسن‌هایی غیراستاندارد و تایید نشده (اجرای مرحله‌ی سوم تست انسانی واکسن کوبایی در ایران )، در واقع حکم قتل عمد مردم است.

خواست واکسیناسیون رایگان، استاندارد، فوری و همگانی تنها یک حق نیست، بلکه اعتراض به عملکرد جنایت کارانه علیه مردم و بازخواست سران قدرت است: حق ندارید زندگی مردم را به خطر بیاندازید.

زنان آرزم (آورد رهایی زنان ومردان)

٤ بهمن ماه ١٣٩٩