تشدید انزوای بین المللی جمهوری اسلامی

یوسف لنگرودی

کمیته سوم سازمان ملل متحد با صدور قطعنامه ای از" نقض مکرر و جاری حقوق بشر در ایران " ابراز نگرانی کرد و از رژیم اسلامی خواست تا به تعهدات بین المللی خود در زمینه رعایت حقوق بشر عمل کند. در این قطعنامه همچنین از دولت ایران خواسته شده تا " به آزار و اذیت، ارعاب و سرکوب مخالفان سیاسی، مدافعان حقوق بشر، رهبران اتحادیه های کارگری، دانشجویان، دانشگاهیان، روزنامه نگاران، نمایندگان مطبوعاتی، وبلاگ نویسان، روحانیان، هنرمندان و وکلا پایان دهد. این قطعنامه با وجود تلاش های مذبوحانه نماینده رژیم اسلامی برای از دستور خارج ساختن آن، با اکثریت آرا به تصویب رسید وقرار است به نشست آینده شورای حقوق بشر سازمان ملل ارجاع شود.

 با این که رژیم ولایت فقیه، مطابق معمول، سعی کرده  تصویب چنین قطعنامه ای را، سوء استفاده  برخی از دولت های جهان از نهادهای بین المللی برای بی اعتبار ساختن جمهوری اسلامی در نزد افکار عمومی معرفی کند و از بیخ و بن منکر نقض حقوق بشرعلیه مردم شد، اما از قرار معلوم تصویب این قطعنامه به سهم خود تاثیرش را بر جای گذاشته و جهموری اسلامی سرانجام پذیرفته تا کمیسر عالی سازمان ملل در ماه های آینده برای مشاهده و بررسی وضعیت حقوق بشر، به ایران سفر کند.

محکومیت جهموری اسلامی توسط نهادهای بین المللی، در زمینه حقوق بشروآزادی سیاسی و مسایلی از این دست، موجب بی اعتباری هر چه بیشتر تبهکاران حاکم بر ایران خواهد شد و توجه افکار عمومی جهان را نیز به ظلمی که حکومت علیه مردم  صورت می دهد بیش از پیش جلب خواهد کرد.

 تردیدی نیست که پایداری مبارزات ضد استبدادی مردم ایران و تسلیم نشدن آنان در برابر رژیم ولایت فقیه، مهمترین عامل توجه افکار عمومی جهان ونهاد های بین المللی به نقض فاحش حقوق بشری و سرکوب سیستماتیک آزادی های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی در ایران است. افشای چهره کریه و سرکوب گر رژیم اسلامی در مجامع بین المللی چیزی است که مبارزات ضد استبدای مردم ایران همیشه به آن نیاز داشته و هوشیارانه از آن استقبال می کند. مخصوصا حالا که رژیم ولایت فقیه در آستانه اجرای پروژه حذف یارانه ها، دارد حربه سرکوب و کشتار را برای مقابله با شورش های اجتماعی زحمتکشان و تهیدستان ایران تیزترمی سازد، کسب حمایت نهادهای بین المللی و مخصوصا سازمان های حقوق بشری از مبارزات مردم ایران، برای عقب نشاندن حکومت هار ولایت فقیه، اهمیت دوچندانی دارد.

تردیدی نیست که در نهادها و مجامع بین المللی، بسیاری از دولت ها در واقع دل شان به حال مردم ایران نسوخته و تنها برای دنبال کردن اهداف و منافع خودشان و اختلاف با رژیم اسلامی است که به مخالفت با آن روی می آورند و در محکومیتش رای می دهند. ایالات متحده آمریکا و برخی از متحدانش در زمره چنین دولت هایی هستند و گرنه اگر صحبت از حمایت از اصل آزادی و محکومیت دیکتاتوری و سرکوب در میان باشد، بسیاری از متحدان آمریکا در منطقه خاورمیانه و دیگر نقاط جهان، در سرکوب بیشرمانه آزادی های سیاسی و فرهنگی دست کمی از حکومت سرکوب گرو فاشیستی جمهوری اسلامی ندارند. برای مثال حکومت قرون وسطایی عربستان سعودی در زمره چنین رژیم هایی قرار دارد. حکومتی که همچنان به شیوه خلفای اسلامی و طالبان، کشور را اداره می کند اما چون حامی بی چون چرای آمریکا و از متحدان درجه اول آن درمنطقه است، در کمتر مواردی توسط دولت های غربی در خصوص نقض حقوق بشر محکوم می شود.

همچنین در قطعنامه ای که توسط کمیته سوم سازمان ملل در محکومیت جمهوری اسلامی صادر گردید، تعدادی از کشورها به آن رای منفی دادند. در میان این کشورها متاسفانه دولت هایی چون کوبا، بولیوی و ونزوئلا نیز دیده می شوند. این دولتها در مخالفت با قطعنامه مذکور، در عمل، سرکوب و آزادی کشی ای را که توسط رژیم ولایت فقیه علیه مردم ایران اعمال می شود، نادیده گرفته و از حکومتی دفاع کردند که دستش به خون دهها هزار نفر از فرزندان مردم آغشته است. رفتار این کشورها که اکنون به دوستان و حامیان درجه یک رژیم اسلامی تبدیل شده اند، به هیج عنوان قابل دفاع و توجیه نیست و از نظر مردم، سیاست های این دولت ها در عمل به معنای تضعیف مبارزات مردمی ایرانیان و تقویت حکومت سیاه ولایت فقیه است.

چپ انقلابی و مردم آگاه ایران، ضمن استقبال از محکومیت رژیم اسلامی در نهادها و مجامع بین المللی، هوشیار خواهند بود تا به حکومت های بیگانه و قدرت های بزرگ، اجازه دخالت در امور کشور و سرنوشت مردم داده نشود. جنبش ضد استبدادی مردم ایران، در عین حال، هر نوع اقدام و رابطه ای، از جمله رابطه غیر متعارف و بسیار نزدیک دولت های کوبا، بولیوی و ونزوئلا را، که در جهت تقویت و تحکیم حکومت جمهوری اسلامی باشد به روشنی و قاطعانه محکوم می کند و تاکید می کند که تقویت رژیم  ولایت فقیه و تضعیف جنبش آزادی خواهانه مردم ایران در مغایریت تام با مبانی عدالت اجتماعی و سوسیالیسم علمی است.

دوم آذرماه هزاروسیصدوهشتادونه