آیا آمریکا حق قانونی فلسطین را وتوخواهد کرد؟

شهزاد سرمدی

اگر درروزهای آینده آمریکا حق قانونی عضویت کشورفلسطین را بعنوان صد ونود وچهارمین عضو سازمان ملل متحد درشورای امنیت وتو کند، نه تنها فلسطینی ها را مأیوس ومیلیونها انسان درسراسردنیا را خشمگین و ازخود ودولت اسرائیل  بیش از پیش منزجرمی کند بلکه سازمان ملل متحد، حقوق بشروعرف ومقررات بین المللی و حق مسلم فلسطینی ها آشکارا مورد تجاوز قرارمی گیرند. روز 21 سپتامبر2011 آقای بارک اوباما درسخنرانی خود در سازمان ملل متحد ازتمام کشورها خواست دولت  سوریه را به خاطر کشتارمردم سوریه تحریم کنند، اما کشتارشصت ساله فلسطینی ها را به دست فراموشی سپرده و به روی خود نیآورد.  این در حالی است که شورای امنیت سازمان ملل متحد به بهانه ی جلوگیری ازکشتارمردم بی دفاع لیبی، ظرف یک روز اجازه حمله ی کشورهای غربی وماشین جنگی آن، ناتو را به لیبی تصویب کرد.

سازمان ملل متحد با 193 عضو در برابر تمام اعمال غیر قانونی وغیرانسانی اسرائیل حیران و درمانده است. هیچ یک از قطعنامه های سازمان ملل علیه اسرائیل تاکنون اجرا نشده و 44 بارآمریکا آنها را وتو کرده است. اسرائیل عضو سازمان ملل است اما تن به هیچ قطعنامه ای نمی دهد و فقط از حضور خود در سازمان ملل استفاده یا بهتر است بگوئیم سوء استفاده می کند. هربارکه جنگی جدید درگرفته، اشغال و ضمیمه کردن قسمتی دیگر از خاک فلسطین و سپردن آن به دست کلون های مسلح و متعصب یهودی روش متدوال ارتش اسرائیل بوده است.

سخن کوتاه، هرگاه منافع آمریکا ایجاب کرده است، سازمان ملل و شورای امنیت آن با زد و بند فعال شده و سریعا" بنام جامعه ی بین الملل (la communauté  internationale) تصمیماتی را  که از بالا گرفته اند به ارگان های سازمان ملل حقنه کرده وفورا" هم به مرحله اجرا درآورده اند.

آمریکا برای پیشبرد اهداف اش ازهمه ی امکانات استفاده می کند ودست به هر عملی میزند. برای توجیه حمله اش به عراق، کولین پاول، ژنرال سیاهپوست و فرمانده ارتش متجاوز آمریکا با به نمایش گذاشتن چند فیلم و عکس جعلی در برابر چشمان جهانیان، حمله به عراق را سازماندهی کرد. بار دیگر، آمریکا با دستاویز قرار دادن حملات مشکوک به برج های مانهاتان در نیویورک، حمله به افغانستان و تهاجم به عراق را برای بار دوم توجیه کرد و هم اکنون یک سیاه پوست آمریکائی دیگر( بخاطر رنگ سیاه پوستشان که مورد اعتماد توده های جهان سوم هستند) دنیای عرب را فریفته وبه آنها وعده آزادی و حقوق بشرمی دهد ولی حق قانونی ملت فلسطین رابه احتمال قوی  وتو می کند و بدینسان تصمیم مجمع عمومی سازمان ملل متحد وشورای امنیت در مورد قبول کشور فلسطین بعنوان عضو جدید خنثی می شود. در حالی که یکی از وظایف شورای امنیت عبارت است از: توصیه، جهت قبول اعضای جدید (در باره ملل متحد – مرداد 1339 انتشارات اداره اطلاعات ملل متحد در تهران. ص 16) ولی برای فلسطین، توصیه که هیچ، خراب کاری هم صورت می گیرد و حق محرز آن با وتوی آمریکا پایمال می شود.

و همین شورای امنیت، زیر فشار وتوی آمریکا، قطعنامه های خود را درمورد اشغال، کشتار، تبعید و تخریب مزارع و خانه های فلسطینی ها ناچار مسکوت گذاشته واسرائیل را همچون گذشته به خویشتن داری و فلسطینی ها را به مذاکره با قاتلین خود دعوت می کند. گوشت را به گربه می سپارند. هربارهم که آمریکا برای دفاع از اسرائیل قطعنامه ای را وتوکرده، به مصداق ضرب المثل شاهد روباه کیست؟ دمش، دولت اسرائیل تائید و تجلیل کرده است.

و اما تنها سازمان ملل نیست که برای تداوم اشغال و استعمار دولت راست گرای لیکود و ارتش اسرائیل بازیچه ی حق وتوی آمریکا ست، حقوق بشر سازمان ملل نیز در برابر اشغالگران اسرائیلی و متجاوزین آمریکائی  هیچ و پوچ و بی معنی است. این چگونه حقوق بشری است که جنایات هولناکی درزندان های گوانتانامو، ابوغریب و باگرام توسط آمریکا صورت  می گیرد و آب از آب تکان نمی خورد؟ کدام حقوق بشر که رئیس جمهوری سابق آمریکا، شکنجه را تائید و توصیه و سازمان سیا دست به آدم ربائی و خرید قربانیان از پاکستانی ها می زند؟ اعلامیه ی جهانی حقوق بشر چه معنائی دارد وقتی رئیس جمهوری فعلی آمریکا، بدون اجازه دستگاه قضائی، متهمی را تعقیب ودستگیرکرده وبدون محاکمه و قضاوت دستوراعدام وی را صادر و فورا" به مرحله اجرا درآورده وجسد وی را سربه نیست می کند؟

سازمان ملل متحد و حقوق بشرفقط بازیچه ای در دست آمریکا واسرائیل و برای حفظ منافع غیر قانونی شان بوده وبرای آنها پشیزی ارزش ندارد. نیرنگ و دیپلماسیِِ وقت به دست آوردن، زمان گذراندن و ریا کاری و دوروئی، روش دیرینه ی این بزرگترین دموکراسی بورژوائی جهان و زنگوله پای تابوت اش دولت اسرائیل می باشد. ژنرال دوگل، سازمان ملل را  ce machin ( فلان چیز) خطاب می کرد. حال یک بار دیگر ثابت می شود که سازمان ملل در دست دولت های امریکا واسرائیل همان "مَشَن" است.

اعلامیه جهانی حقوق بشر که بعد ازجنگ جهانی دوم با کمک مستقیم آمریکا تهیه وتنظیم شده، نوشته اند:

    ماده 2: ......نباید هیچ تبعیضی به عمل آید که مبتنی بر وضع سیاسی ،قضائی یا بین المللی کشور یا سرزمینی  باشد که شخص به آن تعلق دارد، خواه این کشور یا سرزمین مستقل، تحت قیمومت یا غیرخودمختار باشد یا حاکمیت آن به شکلی محدود شده باشد.

    ماده 9: هیچ کس را نباید خودسرانه توقیف، حبس یا تبعید کرد.

    ماده 13: الف - هر شخصی حق دارد در داخل هر کشور آزادانه رفت و آمد کند...

                 ب  - هر شخصی حق دارد هر کشوری، از جمله کشورخود را ترک کند یا به کشورخویش باز گردد.... (برگرفته از اعلامیه جهانی حقوق بشر، ترجمه م.ج. پوینده)

هم اکنون 300 هزارپناهنده فلسطینی در لبنان، دراردوگاه هائی مثل صبرا و شتیلا، زندگی می کنند، ولی چه زندگی ای، زنده بودن با اعمال شاقه است تا زندگی ای متعارف.

فلسطینی ها در کشور خود حق مسافرت و رفت و آمد آزاد ندارند و در پادگانی نظامی با صدها چک پونت و " دیوار ننگ" که دورادور مناطق فلسطینی کشیده اند به حیات مشقت بارخود ادامه می دهند. رفت و آمد برای آنها همچون عبور از لابیرنت است. گاهی کودکی فلسطینی برای رفتن به دبستانی که در 200 متری خانه اش قراردارد مجبور است  چند کیلومتر پیچ و شکن "دیوارننگ " را دور بزند تا به مدرسه اش برسد. هزاران هزار فلسطینی آواره که در سراسردنیا زندگی می کنند، حق بازگشت به کشور خود را ندارند.لااقل 10 هزار زندانی فلسطینی در قفس های اسرائیل گرفتارند و هم چون پرندگان پر و بال شکسته برای آزادی وبازگشت به کشورشان بی نتیجه تلاش می کنند. برای گردن کلفت ها و دزدان سرگردنه ی محله ی دنیا، فلسطینی، آدم محسوب نمی شود وحقوق بشر به او تعلق نمی گیرد. یک خلق ، یک ملت بطور کامل زیر سلطه ی اشغالگران قرار دارد و در چنین شرایطی فلسطینی ها درهرمذاکره ای باLO (در زبان عبری یعنی نه) دولت اسرائیل و حق وتوی آمریکا مواجهه می شوند. 

و امااین حق وتو، برای پنج کشورعضو شورای امنیت دربرابر 188 کشوردیگرعضو سازمان ملل همان حق قدرت مطلق ( درزبان لاتین  Imperium) است که از روم باستان به زورگویان فعلی به ارث رسیده است. این حق برای قدرت سیاسی، قضائی ونظامی، در واقع حق قدرت مطلق امپراطوراست که قدرت اداری  potestativus ) ) را خنثی کرده و آن را تحت تسلط ودر اختیارحاکم مطلق قرارمی دهد. هم امروزدرسازمان ملل متاسفانه همین وضع برقراراست وآمریکا هربار برای دفاع ازارتش اشغالگراسرائیل، وارد میدان شده وقطعنامه های سازمان ملل علیه اسرائیل را وتو کرده وتمام نهاد های بین المللی را بی اثر، بی خاصیت وعقیم می کند. با کمی دقت می توان دریافت که این دولت اسرائیل است که بااستفاده ازحق وتوی آمریکا خود را به تمام دنیا تحمیل و برتمام نهادهای بین المللی مسلط و به هیچ کس و هیچ ارگان بین المللی هم جوابگونیست.

در پایان، فلسطینی ها هر تاکتیکی را بکاربرده ند تا همین حداقلی که از سرزمین شان باقی مانده است را حفظ کنند ولی هر بار به دیواربلند و عبورناپذیر امتناع اسرائیل و وتوی آمریکا برخورده اند. و این درحالی است که بنا بر برآورد " انستیتوی اسرائیلی برای دموکراسی " پنجاه و یک درصد اسرائیلی ها می گویند با درخواست فلسطینی ها موافقند و اسرائیل می تواند به عضویت کشور فلسطین در سازمان ملل رای مثبت بدهد. ضمنا" یادآوری می کنیم که پانصد نفر ازروشنفکران مترقی اسرائیلی ضمن امضای نوشته ای موافقت خود را با تشکیل دولت فلسطین اعلام کرده اند. ولی دولت راست گرای لیکود وارتش اسرائیل زیر بار نمی روند و اصلا" صلح نمی خواهند. صلح در چهاردیواری ومرزهای مشخص ممکن است ولی اسرائیل نه مرزهای مشخصی دارد و نه می خواهد به شهرک سازی های یهودی نشین پایان دهد. این نیتِ استعماری اسرائیل برای آمریکا واروپا کاملا" روشن است.  گروه چهارگانه ی آمریکا، روسیه، اروپا و سازمان ملل  ( Quartet)نیز تاکنون تصمیمی جدی نگرفته ودرمقابل اسرائیل کاملا" فلج است.

 فلسطینی ها به تجربه دریافته اند که ازاین جرجیس پیغمبرهم انتظارمعجزه ای نباید داشت  ولی باوجود این برای احقاق حقوقشان به هر دری می زنند. هم اکنون محمود عباس از سازمان ملل خواهان برسمیت شناختن کشورش درمرزهای سال1967 و اورشلیم شرقی بعنوان پایتخت فلسطین است. رئیس جمهوری امریکا نیزقبلا" به کشور فلسطین در مرزهای سال 1967 اشاره کرده است. این درخواست ازجانب فلسطینی ها، ادعائی غیرمنطقی نیست و فقط تقاضای حق آزادی وزیستن درسرزمین خود وداشتن خانه ای محقر ومزرعه ای برای کاشتن ونانی بخورونمیراست.اما این حق طبیعی، انسانی و قانونی ازآنها دریغ می شود ودر صورت وتوی آمریکا درروزها ی آینده و دیپلماسی سردواندن و مذاکرات بی نتیجه وادامه بلعیدن تدریجی سرزمین های فلسطین، لعنت ابدی، ارمغان وتوی آمریکا برای رهبران آمریکا و اسرائیل خواهد بود و برای فلسطینی ها راهی و چاره ای غیراز ادامه ی مبارزه ومقاومت باقی نخواهد ماند: ثورهٌ ثورهٌ حتی النصر

 شهزاد سرمدی

پاریس-24 سپتامبر 2011