اعلامیه هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

به مناسبت ۸ مارس، روز جهانی زن

زنان ایران پیشگامان مبارزه

 برای برابری جنسیتی، دمکراسی و عدالت اجتماعی

زنان ایران، همدوش با زنان جهان و تمامی برابری طلبان، بیش ازیک قرن مبارزه برای برابری جنسیتی، آزادی، دمکراسی و عدالت اجتماعی را در کارنامه خود دارند.  زنان ایران، ۴۰ سال تحت حاکمیتی زندگی می کنند که بنیان های پوسیده فکری رهبرانش بر "کهتری" زن نهاده شده و از زن جز نگاه پست "کالای جنسی" تصور دیگری ندارند. این نگاه شرم آور، قرون وسطائی، ضد انسانی و بشدت مبتذل، ۴۰ سال بر سیاست، اقتصاد،  فرهنگ و اجتماع ایران حاکم شده  تا جائی که ۲۷ نهاد با بودجه های نجومی و از جیب مردم  آن را به پیش می برند. این نهادهای  سرکوبگر برای کنترل زنان که همچون نهادهای انگیزاسیون قرون وسطائی مسیحیت عمل می کنند، با بودجه عمومی موظفند تا به تار موی زنان در خیابان ها گیر دهند؛ آزادپوشی زنان را به چالش بطلبند؛ از ورود آنها به استادیوم های ورزشی جلوگیری کنند؛ به سانسور فیلم ها بپردازند و زیبائی های روابط انسانی را قیچی کنند، واژگان مدافع عشق و مهر انسانی میان دو انسان برابر در کتاب ها را نابود سازند، به بهانۀ های گوناگون ، زنان را از محیط های کار بیرون کنند؛ از انتخاب رشته های مورد علاقه زنان ممانعت به عمل آورند تا جائی که  تنها در سال ٩١ زنان را از ورود به  ٧٧ رشته تحصیلی در ٣٦ دانشگاه محروم کرده اند؛  از حضور آنها در پست های تاثیرگذار اداری جلوگیری کنند و در یک کلام از حضور آزاد، مؤثر، برابر و شاداب زنان در عرصه های گوناگون اجتماع جلوگیری کنند.  این برخورد سرکوبگرانه در کنار قوانین ضد زن، جامعه ای به شدت زن ستیز را سازماندهی کرده است که حق ارث برابر را بر نمی تابد، به حق حضانت زنان اعتنائی ندارد، حق طلاق را به مردان می دهد، دستمزد برابر با کار برابر مردان و زنان را قبول ندارد،  ارجحیت مردان را در استخدام ها مرسوم کرده است. این سیاست زن ستیزانه باعث شده تا  بر اساس گزارش رسمی مرکز آمار ایران، میزان مشارکت اقتصادی زنان سال به سال کمتر شده و میزان بیکاری زنان و حتی دختران جوان تحصیل کرده  به دو برابر مردان برسد و با بالا گرفتن بحران های خانوادگی و رشد ٦٧ درصدی طلاق، بیش از ٣ میلیون زن «سرپرست خانوار» مجبور باشند به تنهایی، بار زندگی را در شرایط بحران اقتصادی  بر دوش کشند.

آنچه بر ایران و زنان برومند و رشیدش از سوی حاکمان اعمال  شده، تمام ماجرا نیست. تلاش زن ستیزان شیعه داعشی حاکم بر کشور، با مقاومت سرسختانۀ زنان ایران زمین روبرو شده است. قدرت زنان آنچنان بود که حق رای شان را که در اوایل دهۀ چهل از سوی آیت ها و از جمله خمینی حرام اعلام شده بود، در اوایل انقلاب بر حاکمیت اسلامی تحمیل کردند. علاوه بر آن، در تمامی این ۴۰ سال، هیچ روزی، و واقعآ هیچ روزی را نمی توان سراغ گرفت که مبارزه روزمره و مقاومت مدنی برای دفاع از حیثیت انسانی و حق برابر زنان و مردان در همه عرصه ها و در جای جای ایران صورت نگرفته باشد.

فصل نوین جنبش زنان در متن خیزش توده ای

 از خیزش توده ای و شکوهمند دی ماه ۱۳۹۶ که روسری سفید و صلح آمیز ویدا موحد به پرچم اعتراض سرخ زنان تبدیل شد و حماسۀ  زیبای "دختران خیابان انقلاب" را آفرید تا به امروز زنان شجاع  و جسور کشورمان پا به پای مردان و همدوش هم رزمانشان در تمامی عرصه های مبارزات صنفی، اجتماعی و سیاسی گام برداشته اند و در بسیاری از موارد پیشگامان واقعی این مبارزات بوده اند. حضور چشم گیر و مؤثر زنان در مبارزات کارگران هفت تپه و فولاد، معلمان، دانشجویان، بازنشستگان، مالباختگان، کشاورزان اصفهان و مدافعان محیط زیست در خوزستان و دیگر استان ها، نشان از نقش و قدرت زنانی دارد که نخواسته اند و نمی خواهند به نابرابری جنسیتی نهادینه شده توسط حاکمان دینی و سنت های مردسالارانه تن در دهند. نقش درخشان دختران جوان و شجاعی همچون سپیده قلیان در کنار اسماعیل بخشی در افشای شکنجه های وحشیانه و به دستور روز تبدیل کردن حق شهروندی، بیان زیبای این مقاومت متحد و این همدوشی زنانه و مردانه علیه زن ستیزان و جباران حاکم است.  عکس ها و فیلم های حضور گسترده و ستایش برانگیز زنان در  سه دوره تحصن معلمان، خود گواه این وضعیت است. وضعیتی که حاکمیت را به محاصره کامل درآورده و بشدت نگران ساخته  تا جائی که موسی غظنفرآبادی رئیس دادگاه‌های انقلاب در جمع طلاب معصومیه قم می گوید: «اگر مردم انقلاب را یاری نکنند، ‎حشدالشعبی عراقی، ‎فاطمیون افغانی، ‎زینبیون پاکستانی و ‎حوثی‌های یمنی خواهند آمد و انقلاب را یاری خواهند کرد». اگر این اعتراف آشکار، نشان از شکست در تمامی عرصه ها نیست، پس چیست؟ آنها که اوایل انقلاب، سوار بر موج توهم توده های میلیونی، برابری طلبان، آزایخواهان و مدافعان راستین حقوق انسانی را دودرصدی ها می خواندند، حالا باید که به نیروهای شیعۀ تربیت شده شان در کشور های همجوار برای نجات از جنگل به حرکت آمدۀ مردم بیاندیشند.

سازمان ما، سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر) بهترین تبریکات خود به مناسبت روز جهانی زن را به تمامی زنان شجاع و جسور کشورمان و تمامی مدافعان برابر حقوقی زنان و مردان تقدیم می کند و خود را جزئی از ارتش بزرگ آنها می داند. ما بر این عقیده بوده و هستیم که باید برای «آزادی پوشش، و لغو فوری کلیۀ تبعیضات بر زنان در رابطه با اشتغال، دستمزد، تحصیل، ازدواج و طلاق، فرزند، خانواده، ارث، ورزش و غیره» مبارزه کرد. مبارزه برای «به رسمیت شناختن تشکل های مستقل زنان در سطوح  صنفی، محلی، منطقه ای و کشور و حق آنان در تدوین، نظارت و اجرای قوانین» باید در دستور کار همۀ مدافعان برابر حقوقی قرار گیرد. برای تحقق چنین هدف هائی، پیوند جنبش مستقل زنان با جنبش طبقاتی مزد و حقوق بگیران از اهمیت ویژه ای برخوردار است. اکنون که مبارزات زنان به تمامی عرصه های زندگی گسترش یافته است، تمامی فعالان،  کنشگران و  مبازران جنبش های کارگری، معلمان، پرستاران، بازنشستگان، کشاورزان، دانشجویان، مدافعان محیط زیست، مبارزان حقوق ملیت های تحت ستم  و همه آنها که علیه انواع  تبعیض های ملی، فرهنگی و مذهبی مبارزه می کنند، این وظیفه خطیر را دارند که به خواست های جنبش زنان در تمامی این عرصه ها توجه ویژه مبذول دارند و با تمامی نشانه های تبعیض علیه زنان در هرجا و به هر بهانه ای، قاطعانه مخالفت کنند.

روز جهانی زن بر زنان شجاع ایران  و جهان مبارک باد

سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی

زنده باد آزادی، دمکراسی و سوسیالیسم

هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

پنجشنبه ۱۶ اسفند ۱۳۹۷ برابر با ۰۷ مارس ۲۰۱۹

http://www.rahekargar.net/browsf.php?cId=1092&Id=5&pgn=