کشمکش دولت و مجلس، بارتاب نگرانی از پیامدهای حذف یارانه ها

تفسیر سیاسی روز

رادیو راه کارگر

 ۲۸اسغند ۱۳۸۸

سخنان اخیر احمدی نژاد در مورد لزوم پیشبرد و به اجرا دراوردن لایحه هدفمند کردن یارانه‌ها حاکی از نقشه شومی است که دولت برای اکثریت عظیم مردم زحمتکش و لگد مال شده ایران کشیده است. مجلس اسلامی که هم اکنون جزییات لایحه هدفمند کردن رسانه‌ها را بررسی‌ می‌کند در باره نحوه اجرای این لایحه و بویژه عواقب سیاسی ناشی‌ از تورم به دولت هشدارهایی داده است. با وجود اطمینان خاطر‌های ارائه شده از سوی دولت در باره رشد اقتصادی ایران در سال آینده، بهبود دستمزدها و سطح زندگی‌ مردم، بسیاری معتقدند که آمار‌ها و ارقام دولت احمدی‌نژاد بی‌ پایه و اساس اند. پیش بینی‌ می شود که با هدفمند کردن یارانه‌ها و آزاد کردن قیمت ها تورم در ایران به پنجاه درصد خواهد رسید.

مجادله مجلس و دولت احمدی نژاد بر سر عواقب چگونگی‌ اجرای هدفمند کردن یارانه‌ها و برنامه اقتصادی دولت جنبه‌های مختلف نگرانی مجلس و جناح هایی از دستگاه حاکمه را به نمایش می‌گذرد. نامه نگاری اخیر بین ميرتاج الديني معاون پارلمانی احمدی‌نژاد در مجلس و توکلی رئیس مرکز پژوهش‌های مجلس اسلامی در این رابطه گویا است.

ميرتاج الديني با انتشار نامه ای در مطبوعات در باره عواقب تصمیم مجلس و ردّ درخواست بودجه ۴۰ هزار میلیارد تومانی برای اجرای هدفمند کردن یارانه‌ها هشدار داد و اعلام کرد که مجلس با این اقدام آبروی سیاسی خود را برده است. توکلی در پاسخ از خطر تورم لجام گسیخته، رکود اقتصادی، افزایش قیمت‌ها و عواقب سیاسی برنامه دولت سخن گفته و دولت را به رو راست نبودن متهم کرده است. احمدی نژاد هم به نوبه خود به فشار به مجلس رو آورده و گفته است که ارقام منتشره از سوی مجلس در باره نرخ تورم و افزایش قیمت‌ها به منظور ترساندن مردم صورت گرفته است. احمدی نژاد ادعا کرده که هدفمند کردن یارانه ها به بهبود سطح زندگی‌ مردم منجر خواهد شد و گفته که برنامه‌های اقتصادی باید در فاصله چند ساعت اجرا شوند. از نظر او چنین سرعتی در پیشبرد برنامه‌های اقتصادی، بدون هیچ بررسی‌ و نقدی، یک کار عالمانه است!

اهمیت این مجادله بین مجلس و دولت چیست، و در کجاست؟ آش بحران اقتصادی ایران چنان شور شده که حتی بسیاری از آشپزان طرح‌های اقتصادی در ایران را دست پاچه کرده است. طبق آمار رسمی دولتی اکثریت عظیم مردم ایران در زیر خط فقر زندگی‌ میکنند. اما با این همه حداقل دستمزد در ایران بنا بر مصوبه دولت یک سوم آنچیزی است که همین دولت معیار خط فقر اعلام کرده است. درامد اکثریت مردم ایران هیچ تناسبی با هزینه‌های زندگی‌ در ایران ندارد. دولتی که بخش قابل توجهی از  درامد ‌های نفتی‌ کشور را به باد داده و یا صرف هزینه‌های نظامی کرده و یا به جیب خود ریخته، با کسری بودجه بی‌ سابقه ای مواجه است و قصد دارد این کسری رأ از جیب خالی‌ مردم ما جبران کند.

هدفمند کردن یارانه‌ها نه برنامه ای برای کاهش شکاف طبقاتی در ایران، که کسب درامد بیشتر برای دولت است.  در کنار این دولت با بدست گرفتن پول نفت از یکطرف به گسترش اقتصاد صدقه ای و از طرف دیگر تضعیف دیگر نهاد‌های حکومتی دست میزند. هراس برخی‌ از جناح‌های حکومتی از همین است. آنها از عواقب سیاسی این قانون در به زیر بردن قدرت مجلس و دیگر نهاد‌ها و احتمال قوی شورش‌ها و اعتراضات مردمی نگران هستند. گسترش اعتراضات مردمی در یک سال گذشته زانوان رژیم را به لرزه در آورده است. هراس بخشی از دستگاه حاکمه از این است که مردم ایران در کنار شعار آزادی شعار نان را نیز سر دهند. بر همین اساس مقابله با سیاست های کودتا گران که با حمله به سفره خالی‌ مردم می‌‌خواهند جیب دستگاه نظامی اقتصادی حاکم را پرتر کنند از اهمیتی حیاتی برخوردار است. آزادی بدون عدالت ممکن نیست و هیچ کدام از این دو خواسته برحق مردم ما بدون مبارزه همه جانبه و گسترش جنبش مطالباتی دست یافتنی نخواهد بود.