نسرین عبدالله: مشکل ما، رفتار ترکیه است

مصاحبه پییر باربانسی

از روزنامۀ  اومانیته

مترجم: لیان سلیمانی/ NNS ROJ

نسرین عبدالله، فرمانده یگانهای مدافع زنان کرد (ی پ ژ)، زنان مبارز کوردستان سوریه (روژآوا)، از ممانعت از حضور نیروهای کرد در مذاکرات در حال انجام در ژنو به نفع یک گروه مخالف که شامل گروه های اسلامی است خبر داد.

یک سال پس از آزادی کوبانی، موقعیت نظامی در روژآوا چگونه است؟

نسرین عبدالله: در واقع ما کوبانی را آزاد کردیم، ولی خطر حمله به آن هنوز وجود دارد. از این رو بود که مجبور شدیم جبهه را گسترش دهیم. حمله هایی به طور دائم صورت می گیرد، ولی ما گوش به زنگ  هستیم و برای دفاع از کوبانی آماده ایم. احتیاط های نظامی برای مقابله با داعش صورت گرفته اند. باید دانست که گروه های تروریست قلمروها را در بین خودشان تقسیم کرده اند و کوبانی زیرنظر "دولت اسلامی" است. در جریان هستید که روژآوا به چندین کانتون تقسیم شده است. در رابطه با کانتون جزیره، مشکلی وجود ندارد. ما سیستم سیاسیمان را در شهرها و روستاها پیاده می کنیم چرا که موقعیت این اجازه را می دهد. در عوض، در کوبانی، برای حفاظت از شهر بایستی خطوط دفاعی را گسترش داد. به علاوه، حتی در داخل شهر، مشکلات متعددی وجود دارد. زیرساخت ها در محل انجام شده است اما برای بازسازی شهر و قراردادن خدمات اساسی لازم برای ساکنان، به ویژه خدمات بهداشتی با مشکلات فراوانی روبرو هستیم. یکی از بزرگترین مشکلاتی که با آن مواجهیم موضع ترکیه است. باید دانست که ترکیه از دسترسی به مواد بازسازی جلوگیری می کند. در عوض، در کانتون عفرین و در شهری به همین نام (غرب روژآوا)، موقعیت بسیار دشوارتر و ناپایدارتر است. در آنجا هم، همانند کوبانی، سال گذشته توسط گروه های تروریستی از چهار جبهه مورد هجوم قرار گرفتیم: جبهه النصره، جیش الاسلام، احرار الشام ...و سایر گروه های مسلح.

به طور دائم در معرض تهدید هجوم آنها به شهر، که در تلاشند آن را اشغال کنند، هستیم. پس شرایط بسیار پیچیده است. اما ما نیروی دفاعی خود را در شهر گذاشته ایم و با تمام قوا از آن حفاظت می کنیم.عفرین در تحریمی سخت قرار دارد که شامل مواد غذایی و نیازهای اولیه نیز هست. دشمن در ۱۳ کیلومتری دروازه های ما واقع است. عرب های روستایی که از بربریت گریخته اند، به عفرین پناه آورده اند. پس جمعیت آنجا افزایش پیدا کرده است و همین امر کار مسئولان محلی در کمک رسانی به ساکنان آنجا، چه کُرد، چه عرب، چه ارمنی و چه آشوری را دشوارتر کرده است. بدیهی است که ما هیچ تبعیضی قائل نمی شویم. بنابراین امروزه عفرین کانتونی است که بیشترین مشکلات را دارد.

در واقع یگانهای مبارز کرد، ی پ گ و ی پ ژ، غیر از کوبانی در تلاشند که در جهت غرب، به سمت عفرین پیشروی کنند. در حال حاضر، ترکیه تهدید کرده است که در صورتی که گروه های شما از رود فرات رد شوند آنها را مورد حمله قرار می دهد. شما در کجای این اقدام برای شل کردن این گره که عفرین را خفه می کند قرار دارید؟ موضع ترکیه چیست؟

نسرین عبدالله: ما با ترکیه ۶۰۰ کیلومتر مرز مشترک داریم و این کشور برای ما یک تهدید بسیار جدی است. ما موفق شدیم که کنترل ۵۱۰ کیلومتر از مرز را در دست بگیریم و تنها کنترل ۹۰ کیلومتر از آن، در مناطق اعزاز و جرابلوس، باقی مانده است. ترکیه برای جلوگیری از کنترل ما بر روی این منطقه این مرز را کاملا بسته و از دو طرف آن را اشغال کرده است. اگر موفق شویم که این ۹۰ کیلومتر را پس بگیریم، داعش به صورت کامل در محاصره ما قرار خواهد گرفت و دیگر نخواهد توانست نفس بکشد. چرا که این تنها جایی است که داعش می تواند از مسیر آن حرکت کند، وارد ترکیه شود و گروه ها و مواد لازم را جابجا کند.

ما ناچاریم که از مردممان دفاع کنیم. اگر نیروهای خارجی از این حملات جلوگیری نکنند، ما تمامی تجهیزاتی را که در اختیار داریم برای نجات مردم و تقویت سیستممان به کار خواهیم گرفت. مردم ما خیلی وقت ها هدف قتل عام و حتی نسل کشی قرار گرفته اند. در حال حاضر این کاری است که از طرف دولت ترکیه انجام می شود. متاسفانه، هیچ دولتی موضعی آشکار نگرفته است و آنچه را که در قبال کردها انجام می شود محکوم نکرده است. بر روی این ۹۰ کیلومتر مرز، ۲۷۰ روستای کردنشین واقع است که عملا هر روز قربانی حملات داعش و گروه های بربرشان هستند. ما نمی توانیم تسلیم خواسته های کشورهای خارجی شویم. ما وظیفه داریم که از مردم خودمان دفاع کنیم.

اخیرا نیروهای سوریه دموکراتیک (SDF)، که شامل نیروهای کرد و یگانهای عرب هستند، تشکیل شده اند. این نیروها دقیقا چه کسانی هستند؟

نسرین عبدالله: در حال حاضر، ما برای تمام سوریه پلان مشخصی نداریم، اما در هر صورت، نقش و مسئولیت ما هر چه که باشد برای پاک کردن سراسر کشور سوریه از این بربرها هر کاری که از دستمان برمی آید انجام خواهیم داد. پس ما در این تشکل جدید قرار داریم و به تصمیماتی که اتخاذ می شوند پابند خواهیم بود.

این به این معناست که شما آماده حمله به "رقه"، پایتخت داعش در سوریه هستید؟

نسرین عبدالله: نیروهای متحد در مرکز SDF در واقع ارتش آزاد سوریه هستند، چون که از همه مردم سوریه در آن حضور دارند. هدف آن از بین بردن داعش در سراسر خاک سوریه است. پس نیروی SDF یک نیروی کُردی نیست. "ی پ گ" و "ی پ ژ" نیروهای روژآوا هستند.

چه کسی نیروهای SDF را رهبری می کند؟

نسرین عبدالله: سیستم عملکرد نیروهای SDF، این ارتش آزاد، همانند نیروهایی که در مرکز ارتشهای دیگر در سراسر دنیا می شناسیم نیست. یک گروه رایزنی متشکل از ۹ نفر و یک مجمع متشکل از ۳۵ نفر وجود دارد. این یک ساختار نظامی ولی با یک مدیریت دموکراتیک و آزاد است که بر اساس تقسیم کارها و مسئولیت ها پایه ریزی شده است. تماهی گروه هایی که در این ارتش آزاد به عنوان مبارز مشغول فعالیت هستند، در مدیریت نیروها، رایزنی و مجمع هم نقش دارند. ما به عنوان "ی پ ژ"، تنها زنان حاضر هستیم. ما صدها تن از زنان مبارزمان را از دست داده ایم. مشروعیت ما برای مبارزه و استقرار همه جانبه است. ما دو مسئله را در مرکز نیروهای SDF بر عهده داریم: اول، بعد انسانی، ارزشهایی را که زنان دارا هستند. دوم، مردان را زیر نظر داشته باشیم تا جنگ را به شیوه ای درست پیش ببرند، برای مصلحت عموم. ما برای این منظور اینجا هستیم.

کمک های نظامی ای که شما دریافت می کنید شامل چه چیزهایی هستند؟ منظورمان ساخت باندهای فرود جدید و ... است.

نسرین عبدالله: جنگ علیه داعش نیازمند هزینه ها و قربانیان زیادی است. در واقع، به ویژه در سال گذشته، کمک هایی از کشورهای ائتلاف که شامل بمباران های هوایی بودە، دریافت کردیم و این کمک ها ما را یاری کرد. و با یکدیگر به موفقیت های خوبی دست پیدا کردیم. ولی یک کمک عینی که بتوانم از آن اسم ببرم وجود ندارد. ما مشکلات زیادی داریم. بایستی به ما کمک شود آن هم نه تنها از نظر نظامی. ما ربات های نظامی نیستیم. اگر برای ما کمک می آورند، بایستی ساختار سیاسی ما را هم در نظر بگیرند. ما جانمان را بر کف نگذاشته ایم که تنها علیه داعش مبارزه کنیم. هدف نهایی ما تقویت سیستم دموکراتیکمان است.

مدت زیادی است که جایگاه خود را در حوزه ای دیپلماتیک با نام نیروهای نظامی دارم. شخصیت ها و نیروهای زیادی را از کشورهای مختلف ملاقات کرده ام. دائما به من می گویند که ما بسیار قدرتمند هستیم، ما مبارزانی عالی هستیم و علیه تروریسم می جنگیم و هیچ ترسی نداریم. اما در ادامه، به محض اینکه تقاضای کمک می کنیم، به ما جواب می دهند که ما یک نیروی قانونی و شناخته شده نیستیم و نمی توانند به ما کمک کنند! در این صورت، چرا به ما می گویند که ما یک دشمن مشترک داریم و شجاع هستیم؟ اعتراف می کنم که سر درنمی آوریم. هنگامی که داعش را به عقب راندیم، مستندات زیادی پیدا کردیم. بعضی از آنها فلسفه نقشه ها و حملاتشان را به دست می داد. واضح است که اولین مرحله شامل کوبانی، جزیره، عفرین بود و اهداف بعدی اروپایی بودند. کشورهایی مانند اسپانیا، آلمان، ایتالیا و فرانسه به طور مشخص ذکر شده بودند. برای داعش مسئله تنها خاورمیانه یا کُردستان نیست. جنگی که علیه داعش انجام دادیم در حقیقت این نقشه داعش که قلمروهایی را در خارج از خاورمیانه مورد هدف قرار می داد در هم شکست. یادآوری می کنم که داعش کنترل ۶۰۰ کیلومتر از مرز ترکیه را در اختیار داشت و ما موفق شدیم که ۵۱۰ کیلومتر از آن را پس بگیریم.  کنترل تنها ۹۰ کیلومتر از آن باقی مانده است. اگر یک کمک عینی دریافت می کردیم، این قسمت را هم باز پس می گرفتیم و داعش دیگر نمی توانست پیشروی کند.

اگر ما علیه داعش نمی جنگیدیم و متوقفش نمی کردیم، می توانید تصور کنید که چه اتفاقی می افتاد؟ این نیروهای جهادی الان کجا بودند؟ آنها صدها هستەی خوابیده در شهرهای اروپایی دارند که به محض اینکه به اهدافشان در کُردستان می رسیدند، بیدار می شدند و به طور قطع ده ها هزار نفر قربانی می گرفتند. ما نقشه هایشان را در هم شکستیم. ما نیرویی هستیم که مبارزه کردیم و بسیاری از فرزندانمان را در این جنگ ها از دست دادیم. ما کارمان را ادامه خواهیم داد. از نظر نقشه کاملا سیاسی، سیستم ما تمامی ارزشهای دموکراتیک، شامل احترام به انجمن ها، اجتماعات و دسته ها را در بر می گیرد. با این وجود، حالا که توافق هایی با سوریه در حال انجام است، ما را محروم می کنند. ما را قبول نمی کنند. انتظار دارید که چطور فکر کنیم؟ مانع از این می شوند که در تصمیم گیری برای آینده ای که به ما هم مرتبط است دخالت داشته باشیم در حالی که ما کنترل قلمروی به اندازه سه برابر لبنان را در دست داریم. ما کمکی درخواست نمی کنیم. ما حقمان را مطالبه می کنیم. اگر شما از حقوق انسانی و حقوق ملیت ها صحبت می کنید، پس به شما یادآور می شوم که ما انسان هستیم، ما یک ملت هستیم. ما برای حق زندگی آزاد بر روی قلمرومان است که دفاع می کنیم.

سال گذشته شما با رییس جمهور فرانسه، فرانسوا اولاند، دیدار کردید. این دیدار شما نتایجی عینی در پی داشت؟

نسرین عبدالله: این دیدار یک تبادل اطلاعات بود. او قبول کرد که مشکل تروریسم وجود دارد و اینکه اگر لازم باشد فرانسه وظیفه اش را در این باره انجام می دهد. فرانسه کمک هایی را به ما رساند. ولی کافی نیست. فرانسه کشوری است که نقش مهمی ایفا می کند. بنابراین، تمایل داریم که این کشور ما را در پروژه مدیریت دموکراتیکمان حمایت کند و مسئولیت هایش را به درستی انجام دهد.

آنکارا حملاتش را علیه کردهای ترکیه ادامه می دهد. کمیسر ارشد سازمان ملل در امور حقوق بشر روز دوشنبه ترکیه را فراخوانده است تا بازرسی ای را در مورد حمله ای که ده روز پیش بر روی گروهی از افراد در جنوب شرقی ترکیه که اکثریت کرد بودند صورت گرفته، انجام دهد، در حالی که این افراد مسلح نبودند و پرچم سفید در دست داشتند. در سکوتی که رسانه های بین المللی را کر کرده است، آنکارا حملاتش را علیه ملت کرد و نیز پ ک ک با دو هدف ادامه می دهد: از بین بردن مطالبات کردها و جلوگیری از خروج مبارزان برای مبارزه علیه داعش در سوریه.

برگرفته از:« سایت سیاسی تحلیلی روز»

http://www.nnsroj.com/fa/detiles.aspx?id=50392