درگرامیداشت سالگرد روز 16 آذر، روز همبستگی با جنبش دانشجوئی ایران!

ندای آزادیخواهی دانشجویان مترقی، پژواک صدایِ در گلو شکستۀ مردم آزادیخواه ایران است.

احمد نوین

از زمان پیدایش دانشگاه تهران، در فقدان احزاب واقعی و مستقل مردمی، غالباً جنبش دانشجوئی در کشور ما، به عنوان دَما سنجِ سیاسی جامعه بوده و بعنوان نبض سیاسی جامعه  تپیده است. جنبش دانشجوئی ایران، در مقاطعی سمبل دفاع از آزادی و استقلال کشور و دفاع از حقوق دمکراتیک در کشور ما بوده است.

بطور مثال میتوان ؛ به شرکت دانشجویان در جریان جنبش ملی کردن نفت در زمان دولت محمد مصدق ، به تظاهرات  دانشجویان دانشگاه تهران در در 16 آذر 1332 در اعتراض به کودتای ننگین 28 مرداد 1332 امپریالیست ها و دربار پهلوی، شرکت دانشجویان در جریان انقلاب ضد سلطنتی، بخصوص در ماههای آخر سال 1357 اشاره کرد.

بعلاوه، در مبارزه برعلیه دیکتاتوری و دفاع از آزادی، در18 تیرماه 1378، دانشگاههای ایران تبدیل به مرکز مبارزین و آزادیخواهان ایران شده بودند! دانشجویان مبارز، دانشگاه تهران را  چندین روز به منطقۀ آزاد شده تبدیل کرده بودند!

6 روزی که ایران را لرزاند و خامنه ای را به عز و لابه واداشت! خامنه ای در آن روزها، لرزان از خشم مردم، به نیروهای درندۀ خوی حزب الله میگفت؛ "اگر عکس های من را هم پاره کردند، شما کاری نکنید".

توجه کنید ؛  هم در رژیم ستم شاه و هم در رژیم جهل و جنایت اسلامی، همیشه جنبش های دانشجوئی کشورمان، بخاک و خون کشیده شده اند. هر دو رژیم پاسخ شان به جنبش دانشجوی؛ اعمال خفقان و سرب داغ بوده است. در هر دو رژیم، هر بار که دانشجویان برای رسیدن بحقوق حقه شان و دفاع از آزادی بمیدان آمده اند، زندان های هر دو رژیم را انباشته از دانشجویان مبارز نموده اند. آخرین نمونۀ آن پس از نمایش انتخاباتی ریاست جمهوری ، بعد از خرداد 1388 است.

اگر در 22 بهمن 1357، دانشجویان، کارگران، زنان، جوانان و ملیت های ساکن ایران، علی رغم همۀ سرکوب ها، توانستند رژیم استبداد و وابسته به امپریالیسم محمد رضا شاهی را بزیر بکشند و "خدایگان شاهنشاه آریامهر" را به گورستان تاریخ بفرستند، علت اش این بود که همۀ بخش های جنبش، از هم پشتیبانی و حمایت میکردند. جنبش، سراسری بود و عدد بزرگ را بمیدان آورده بود.

اگر جنبش دانشجوئی در18 تیرماه ، با همۀ سراسری بودنش، عاقبت سرکوب شد، علتش این بود، که کارگران، زنان، جوانان و ملیت های ساکن ایران، بموقع بمیدان نیامدند.

متاسفانه در اغلب موارد، جنبش های حق طلبانه ما مردم، جدا از هم و بدون پیوند با همدیگر است. این رمز بقای رژیم ضد دانش، ضد زن، ضد جوانان، در یک کلام رژیم ولایت فقیه و آزادی کش جمهوری اسلامی ایران است.

اکنون، یک بار دیگر 16 آذر فرا رسیده است. دانشجویان مبارز میتوانند؛ با تعمیق گفتمان دمکراتیک، با تعمیق معنای اثباتی جنبش، با تلفیق مبارزۀ مخفی و علنی، با برپائی تظاهرات مسالمت آمیز گریلائی، نیروهای سرکوبگر رژیم را پراکنده نمایند. بدینوسیله دانشجویان مبارز قادر خواهند بود که روحیۀ مزدوران رژیم را درهم بشکنند.

علاوه بر موارد فوق الذکر، رمز پیروزی جنبش دانشجوئی برای دستیابی به حقوق حقه شان و در دفاع از آزادی و استقلال کشور، پشتیبانی این جنبش از مبارزات کارگران، زنان، جوانان و ملل ساکن ایران و پیوند این مبارزات بیکدیگر است. بدین طریق، جنبش آزادیخواهانه و برابری طلبانه در ایران گسترده و سراسری و جمهوری اسلامی ایران منزوی تر خواهد شد.

باتعمیق گفتمان دموکراتیک، سازماندهی مبارزات مردمی و پیوند آنها بهمدیگر و سراسری نمودن آن ، عاقبت در موقعیتی مناسب، مردم ایران با تکیه به نیروی خودشان قادر خواهند شد، رژیم سرکوبگر را بزیر بکشند و حق تعیین سرنوشتشان را بدست آورند. بامید فرا رسیدن آن روز.

ششم دسامبر 2011 – 15 آذر ماه 1390