اهمیت اتحاد گسترده کارگری در برابر تمامیت خواهی برده دارانه حاکمیت نسبت به قانون کار

نگاهی به نامه اعتراضی کارگران ایران خودرو

رضا سپیدرودی

نامه اعتراضی با امضای گروههایی از کارگران بیش از 30 شرکت مجموعه صنعتی ایران خودرو در مورد اصلاحیه قانون کار بی تردید مهم ترین واقعه کارگری هفته اخیر است. فراتر از آن نیز این نامه از بسیاری جهات بی سابقه است. مطالباتی که در نامه کارگران مطرح شده نظیر حذف شرکتهای پیمانکاری در کارهای دائم، حذف کار موقتی، پایان دادن به اخراج کارگران، لغو اضافه کاری اجباری، برخورد با کارفرمایان متخلف، تعیین دستمزد بر اساس نرخ واقعی تورم، و یا مطالباتی نظیر حق اعتصاب، حق اعتراض و حق ایجاد تشکل های آزاد کارگری از اساسی ترین خواست های کارگران ایران است. کارگران ایران خودرو پس از رشته اعتراضاتی که در پتروشیمی ها بر محور لغو شرکت های پیمانکاری صورت گرفت با نامه اعتراضی خود نه فقط خواست ها و مطالبات اخص و ویژه شرکت های صنعتی ایران خودرو که مهم ترین خواست ها و مطالبات عمومی طبقه کارگر ایران را نمایندگی و بیان کرده اند. تردیدی وجود ندارد که اگر اعتراضی فراتر از نامه منتشره در توان کارگران باشد، وسعت شمار این کارگران و جایگاه مهم و استراتژیک بخش صنعت خودرو در مجموعه صنعت ایران شرایط مناسبی برای بسط بیشتر این نمایندگی فراهم کرده است. دو شرط اساسی این نامه برای معنادار شدن مشارکت کارگران در تنظیم قانون کار جدید، یعنی ایجاد یک فضای آزاد و دمکراتیک با حضور نمایندگان واقعی کارگران و پذیرش تشکل های مستقل کارگری نیز نشان می دهد که کارگران با آگاهی و هوشیاری فریب تشکل های شبه کارگری حکومت را نمی خورند و آنها را نماینده گان واقعی خود نمی دانند و دولت و کارفرمایان را هم دشمنان طبقاتی خود می دانند.

 این نامه در واقع سند ورشکستگی سه جانبه گرایی، از جمله و بویژه در شکل رایج و جاری آن است. بعلاوه روشن است که این دو شرط اگر چه در نامه کارگران در چهارچوب تامین پیش شرط های واقعی مشارکت مستقل کارگری در تدوین قانون کار جدید مطرح شده، اما در واقعیت می تواند فراتر از آن نیز باشد. واقعیت این است که مبارزه مستقل برای تامین همین دو شرط می تواند پایه ای برای اتحاد گسترده طبقاتی فراهم سازد و بستر تحرک جدیدی برای همه کارگران و همه حامیان مبارزات کارگری فراهم سازد. زیرا کارگران زمانی که در تشکل های واقعی خود سازمان یافته باشند و از فضای آزاد و دمکراتیک برخوردار باشند ، بسیار موثرتر و قدرتمندتر می توانند در جهت تامین خواست ها و مطالبات خود عمل کنند.

نامه اعتراضی کارگران ایران خودرو چهره واقعی ضد کارگری دولت مدعی مهرورزی و کارفرمایان غارتگر پیمانی و حامیان سیاسی طرح ها و برنامه های آنان را آشکارا نشان می دهد و نشانه وجود آگاهی امیدبخش نسبت به اهداف غیرانسانی ای است که دولت و کارفرمایان از طریق اصلاحیه قانون کار تعقیب می کنند. تاکید کارگران بر این که "ﻣﺎ نمی خواهیم ﺑﺮده ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻣﺎ ﺣﻖ زﻧﺪﮔﻲ اﻧﺴﺎﻧﻲ داریم! ﻣﺎ ﻣﻴﺨﻮاﻫﻴﻢ زﻧـﺪﮔﻲ ﺷﺎﻳـﺴﺘﻪ داشته باشیم!" هم ماهیت برده دارانه اصلاحات قانون کار و هم نافرمانی و اعتراض طبقه کارگر ایران در برابر چشم انداز تشدید بهره کشی و ظالمانه تر شدن شرایط کار را توامان در خود دارد.

اصلاحیه قانون کار یک خیز عملی از سوی نظام ضد کارگری برای ثبت رسمی انواع محرومیت هایی است که در یک جنگ فرسایشی طولانی حسابگرانه با کارگران؛ با حقوق کارگری و شرایط کار به آنان تحمیل شده است. هر چه فروپاشی اقتصادی ایران شتاب بیشتری بگیرد و حلقه محاصره اقتصادی به گرد ایران تنگ تر شود؛ هر چه استقلال مالی دولت از طبقات اجتماعی و از فرایندهای تولید کم تر و برخورداری از رانت نفتی محدودتر شود، به همان میزان فشار بر طبقه کارگر به عنوان مولد اصلی ارزش های واقعی مادی هم بیشتر می شود. اصلاحیه قانون کار فقط یک گام در مسیر تشدید این فشار است؛ گامی که اگر کارگران ایران و جنبش کارگری نتواند متحدا با آن مقابله کند و آن را به شکست بکشاند بی تردید با گام های بیشتری همراه خواهد شد. نامه اعتراضی کارگران ایران خودرو امید به مقاومت کارگران ایران در برابر تمامیت خواهی برده دارانه حاکمیت و کارفرمایانش را تقویت می کند و از این جهت نیز شایسته توجه جدی است.