جایگاه زنان در بودجه سال  ۹۵

مریم محسنی

در حالی که دولت و جناح حامی آن درحکومت،  داعیه دفاع از حقوق زنان را  دارند،  نگاهی به بودجه سال ۹۵،  میزان اهمیت دولت و کابینه اش را  به زنان کشورما به خوبی  نشان می دهد. در حالی که در بودجه سال ۹۴، برای بیمه  زنان مبلغ پانزده میلیارد تومان  اختصاص داده شده بود،  که به درستی کمبود این میزان مورد انتقاد مدافعان حقوق زنان زحمتکش قرار گرفت، در بودجه سال ۹۵به طور کلی اختصاص بودجه به زنان حذف شده است . میزان اهمیت دولت اعتدال به زنان در زمینه اختصاص بودجه، ذیل تبصره ۱۰ برنامه ششم توسعه به خوبی دیده می شود. این تبصره  نقل به معنا این است که  برای این که سیاست های کلی جمعیت اجرا شود، همه دستگاه‌های اجرایی، نظامی و انتظامی بایستی برنامه عملیاتی جامع مدیریت جمعیت و مهاجرت را که به تصویب هیئت وزیران می‌رسد،  اجرا کنند. اجرا کنند به چه منظور؟ بنا بر آن چه در برنامه ششم آمده : برای  حمایت از نهاد خانواده، افزایش نرخ باروری به بالاتر از سطح جانشینی، رفع موانع ازدواج و تسهیل تشکیل خانواده، حمایت از زوج های نابارور برای فرزند آوری، حمایت از زوج های صاحب فرزند. 

در یک کلام ،  همه بودجه در نظر گرفته شده برای بخش زنان ، که یک بخش آن  بنا به قاعده بایستی اختصاص داده شود  به سال نودوپنج؛  در واقع در خدمت خانواده اسلامی قرار گرفته است . مثلا برای اشتغال زنان بودجه نداده اند. برای آموزش، یا بهداشت، یا کاهش نابرابری شدید سهم زنان از بازار کار و یا بیمه زنان کارگر از بودجه خبری نیست. به جای اختصاص بودجه برای رفع مشکلات واقعی زنان، خواست ارتجاعی خامنه ای برای خانه نشین کردن زنان و تبدیل زنان به ابزار تولید مثل را  جامه برنامه پوشانده اند. یعنی فقط این نیست که بدون اجازه خامنه ای و نهادهای امنیتی و نظامی تحت اختیار دستگاه ولایت، دولت روحانی  جرات  نمی کند یک  مامور انتظامی در خانه کسی بفرستد. این هم هست که در واقع ، در حوزه بودجه زنان،  مجری سیاست های جناح خامنه ای هستند. به جای اختصاص بودجه به حمایت از زنان ، "تحت برنامه های کنترل بر بدن "و "داشتن حق انتخاب" و" اختیار تعداد فرزندان"، رد پای خانواده اسلامی را در برنامه ششم توسعه می بینیم. افزایش جمعیت محور اصلی طرح حمایت از زنان و خانواده دربرنامه ششم توسعه است.

 بر اساس آخرین آمارهای بانک مرکزی کسری بودجه خانوارهای ایرانی در دو سال گذشته هفتاد درصد بدتر شده؛ درمهر ماه همین امسال هشتادوهشت هزار دانش‌آموز به علت فقر ترک تحصیل کرده اند و به مدرسه نرفته اند. بنا بر همین  آمارهای رسمی  نه میلیون و هفتصد هزار بی سواد در کشور داریم .  باز بر اساس همین آمارها یازده میلیون ایرانی حاشیه نشین هستند. بخش بزرگی از ایران دچار خشکسالی و کمبود آب شده و موضوع کمبود آب سالم بهداشتی نیاز مهم خانواده های زحمتکش است . در چنین شرایطی با چنین آمارهایی،  افزایش جمعیت و اختصاص بودجه برای این منظور به هر صورت که نگاه کنیم ، توجیه ندارد. وقتی بسیاری  از فرزندان این کشور امکان رفتن به مدرسه را ندارند  و از میان آنها که شانسی برای رفتن به مدرسه دارند، هستند بسیاری از دانش آموزانی که بدون خوردن صبحانه، کلاس درس را در سرمای زمستان با شکم گرسنه و بدون بخاری سر می کنند ، اختصاص بودجه برای افزایش جمعیت و طرح خانواده اسلامی بی توجهی به بدیهی ترین نیازهای اکثریت عظیم زنان کشور ماست .

طرح متحجرانه خانواده اسلامی چیزی نیست جز توجیه ایدئولوژیک نابرابری میان زن و مرد، خانه نشینی و بیرون کردن زنان از فعالیت های اجتماعی، بیرون کردن زنان از اشتغال و بازار کار رسمی.