سفر خامنه ای به قم:

انزوای دستگاه ولایی، تهدید مردم و فراخوان حمایت ازدولت پادگانی!

رضا سپیدرودی

معلوم نیست بودجه سنگینی که صرف تبلیغات این سفر شده به چه میزان است، اما کاملا روشن است که با وجود همه این تبلیغات و برنامه ریزی ها و هدر دادن سرمایه کلان استقبالی که از خامنه ای شد هزاران فرسنگ با حرکت خودجوش مردم در قم در جریان درگذشت آیت الله منتظری فاصله دارد. بویژه این که شرکت در مراسم خامنه ای خطری نداشت در حالی که حضور در مراسم سوگواری منتظری با خطر دستگیری، شکنجه و فروپاشی زندگی شخصی مردم همراه بود. با این حال آن مراسم تشییع جنازه آیت الله منتظری چون سپر مناسبی برای بیان نارضایتی مردم بود، خصلت توده ای یافت.

خامنه ای که بویژه از سال گذشته به این سو با قرار گرفتن در پشت کودتای انتخاباتی بیش از پیش دستش به خون جوانان مردم آلوده است و مسوولیت مستقیم در شکنجه و کشتار مردم دارد، بشدت از بحران مشروعیت و مقبولیت حتی در میان روحانیون و حتی در قم رنج می برد. سفر او به قم این بحران را حل نمی کند. دستگاه تبلیغاتی حکومتی از او به عنوان “ولی امر مسلمین جهان” نام برده است، ولی در باره نفوذ و قدرت او همان بس که او با وجود همه تهدیدات نیروهای امنیتی در قم حتی نتوانست مراجع روحانی غیر دولتی را به شرکت در مراسم استقبال از خودش بکشاند و به جز گروهی آخوند درباری که جیره خور دستگاه او هستند، نظیر اعضای جامعه مدرسين حوزه علميه قم، شورای مديريت حوزه، فقهای شورای نگهبان و مانند آنها کسی از او استقبال نکرد. البته این یک واقعیت انکار ناپذیر است که مردم ایران به طور کلی از روحانیت گذشته اند و برای آنها از هر گروه و جناحی که باشند موقعیت رهبری فکری و سیاسی در جامعه قائل نیستند و تنها اگر بتوانند از برخی مخالفت های درون روحانیون بر علیه ولایت فقیه به عنوان سپر بهره برداری می کنند. ضمن این که مخالفت روحانیون ناراضی از ولایت فقیه نیز با دردها و نیازها و مطالبات مردم ایران اساسا متفاوت است. مخالفت آنها با نظامیان و امنیتی ها و دستگاه ولایت فقیه از سر نگرانی و وحشت است در از دست دادن امتیازاتی که به عنوان قشر حاکم بر جامعه در سال های پس از انقلاب داشته اند؛ در حالی که مردم خواهان حقوق شهروندی و حقوق دمکراتیک خود و تامین حق حاکمیت خود هستند، حاکمیتی که تحقق آن روحانیون را به عنوان یک گروه صاحب قدرت برکنار خواهد کرد. شاید با علم به همین واقعیت است که خامنه ای در قم حمله به مردم را بر تلاش در جلب نظر ناراضی های روحانی ترجیح داد. او در سخنانش در قم از سرکوب مردم تحت عنوان مقابله با “فتنه گری” دفاع کرد و این سرکوب را عامل “واکسینه شدن” نظام ولایت فقیه در مقابل معترضان سياسی و اجتماعی خواند که او از آنها به عنوان “ميکروبهای سياسی و اجتماعی” نام برد. خامنه ای وقتی میلیونها شهروند عاصی و ناراضی از نظام ولایت فقیه را “میکروب های سیاسی و اجتماعی” نامید نشان داد که خس و خاشاک خواندن مردم از سوی احمدی نژاد یک لغزش موردی نبوده؛ بلکه موریانه نگرش استبدادی چنان ذهنیت حاکمان را خورده که نمی توانند مردم را جز خس و خاشاک و میکروب سیاسی و اجتماعی ببینید و گمان می برند با کشتار و سرکوب می توانند برای همیشه بساط ظلم و جنایت خود را بردوام دارند. در حالی که هر روز گزارش های تازه ای در باره اثرات فاجعه بار تحریم ها، ورشکستگی واحدها و بنگاههای تولیدی در همین رسانه های سانسور شده انتشار می یابد، خامنه ای با صراحت آثار تحریم ها را انکار کرد و بار دیگر نشان داد که انکار عواقب تحریم ها به روی زندگی مردم و بویژه لایه های فقیر جامعه یک خط تبلیغی متمایز دولت پادگانی نیست، شیوه واکنش دستگاه ولایی برای دفاع از ماجراجویی در سیاست خارجی بر سر پرونده هسته ای و رفع مسوولیت در برابر اثرات مخرب اجتماعی آن هم هست. سرانجام آن که خامنه ای در قم از “مردم و خواص” خواست تا “بویژه از قوه مجریه” یعنی از دولت احمدی نژاد حمایت کنند. او با این تاکید ویژه نشان داد که کاملا با فرایند فاشیستی تر شدن کل نظام و تنگ تر کردن حلقه خودی ها و کنار گذاشتن بخشی از اصولگرایان از گردونه تصمیم گیری های اجرایی موافق است. با کنار گذاشته شدن هر چه بیشتر مجلس موافق است، و با واگذاری دارایی های ملی به نام خصوصی سازی به پاسداران و امنیتی ها موافق است. سخنان خامنه ای در قم بار دیگر حقانیت جنبش ضد استبدادی مردم ایران در سال گذشته را نشان داد. این جنبش که حول شعار مرگ بر دیکتاتور و مرگ بر اصل ولایت فقیه کانونی شد نشان داد که مردم سنگر اصلی دشمنی با حق حاکمیت خویش را به درستی می شناسند. بگذار خامنه ای در میان امنیتی هایش و تبلیغات پر زرق و برق و پرخرج با اتکا به سرنیزه برای مردم خط و نشان بکشد و آنها را میکروب های سیاسی و اجتماعی بخواند. بگذار مدعی شود که با کشتار و تجاوز جنسی و زجرکش کردن زندانیان سیاسی در زندان ها، نظامش را “واکسینه “کرده است. سرکوب و کشتار و شکنجه و سرنیزه تاکنون نتوانسته است هیچ رژیمی را “واکسینه” کند. مردم از سرکوب شدید و بی امان درس گرفته اند. مردم این تجربه گرانبها را به دست آورده اند که نبرد با استبدادی که تنها تکیه گاهش سرنیزه است و رسما و علنا می گوید که با سرکوب خود را “واکسینه” می کند، نبردی طولانی و پیگیرانه است که فقط با اعتراضات خیابانی به نتیجه نمی رسد و نیازمند سازماندهی توده ای در اعماق، و نافرمانی مدنی بر بستر نیازهای حیاتی و بی واسطه در همه سطوح جامعه است. سخنان خامنه ای در قم سقوط دولت پادگانی را به سقوط دستگاه ولایی پیوند زده و هم سرنوشتی مثلث زور را به عنوان آماج اصلی تهاجم جنبش اعتراضی به سطح کشیده است. سفر خامنه ای به قم و پیامش در حمایت از دارودسته احمدی نژاد شکاف در میان روحانیون را بیشتر می کند و انزوای او در پایتخت شیعه را ، حتی در میان قشر روحانیون شدت بیشتری خواهد داد.